Vertaling van "vraag welke personen " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

Overeenkomst inzake de belastingheffing van wegvoertuigen welke voor internationaal vervoer van personen worden gebezigd
Abkommen über die Besteuerung von Straßenfahrzeugen, die der internationalen Personenbeförderung dienen

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De vraag welke personen in het bezit van een vuurwapen mogen zijn en wanneer zij daarvan gebruik mogen maken, is een maatschappelijke keuze voor de lidstaten.
Die Entscheidung, wer eine Feuerwaffe besitzen und unter welchen Bedingungen diese benutzt werden darf, trifft in jedem Mitgliedstaat die Gesellschaft.

Met name waar het gaat om de ontslagreden die betrekking heeft op het verlies van het wederzijds vertrouwen tussen een tijdelijk functionaris en een politieke fractie van het Europees Parlement waarbij deze is tewerkgesteld, heeft een tijdelijk functionaris die is tewerkgesteld bij niet-ingeschreven leden er weliswaar belang bij zich ervan te verzekeren dat de verbroken vertrouwensband wel degelijk de band is die hem bindt aan zijn directe administratieve verantwoordelijke, doch wanneer de vertrouwensband is verbroken in het geval van een andere, klassieke politieke fractie dan die van de niet-ingeschrevenen, die wordt gekenmerkt door een veronderstelde gemeenschappelijke politieke overtuiging, bestaat die band niet meer met de groep als geheel, en is de vraag welke personen het vertrouwen hebben verloren, niet langer relevant.
Bei einer Kündigung, die mit dem Verlust des gegenseitigen Vertrauens zwischen dem Zeitbediensteten und der Fraktion des Europäischen Parlaments, der er zugewiesen ist, gerechtfertigt wird, hat ein Zeitbediensteter, der fraktionslosen Mitgliedern des Parlaments zugewiesen ist, ein Interesse daran, sich zu vergewissern, dass es tatsächlich das Vertrauensverhältnis zu seinem unmittelbaren Vorgesetzten ist, das zerstört sein soll; im Fall eines Bediensteten, der einer herkömmlichen Fraktion zugewiesen ist, bei der anders als bei der Gruppe der fraktionslosen Mitglieder angenommen wird, dass sie sich durch eine bestimmte gemeinsame politische Überzeugung auszeichnet, entfällt das Vertrauensverhältnis, wenn es zerstört ist, gegenüber der Fraktion insgesamt, und es kommt nicht mehr darauf an, welche Personen das Vertrauen verloren haben.

Wanneer noch uit de prejudiciële vraag, noch uit de motivering van de verwijzingsbeslissing kan worden opgemaakt welke categorieën van personen met elkaar dienen te worden vergeleken, en wanneer daaruit evenmin kan worden afgeleid op welke wijze de in het geding zijnde bepaling een schending zou inhouden van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, bevat de prejudiciële vraag niet de noodzakelijke elementen op grond waarvan het Hof uitspraak moet kunnen doen.
Wenn weder aus der präjudiziellen Frage noch aus der Begründung der Verweisungsentscheidung ersichtlich ist, welche Kategorien von Personen miteinander zu vergleichen sind, und wenn daraus ebenfalls nicht abgeleitet werden kann, in welcher Hinsicht die fragliche Bestimmung einen Verstoss gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung beinhalten würde, enthält die präjudizielle Frage nicht die notwendigen Elemente, auf deren Grundlage der Hof sein Urteil muss fällen können.

Hoewel in de prejudiciële vraag niet wordt gepreciseerd tussen welke personen de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling zou teweegbrengen, kan worden aangenomen dat de vraag betrekking heeft op de vergelijking tussen de verzekerde die niet wordt vergoed wanneer hij in weerwil van een wederopbouwbeding het verzekerde goed niet voor hetzelfde gebruik wederopbouwt, en de in de arresten nr. 26/95 van 21 maart 1995 en nr. 147/2001 van 20 november 2001 van het Hof vermelde categorieën van personen, die van schadevergoeding worden uitgesloten op grond van een onweerlegbaar vermoeden van heimelijke verstandhouding of bedrog, uitsluiting waarvan het Hof heeft geoordeeld dat ze strijdig is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Obwohl in der präjudiziellen Frage nicht präzisiert wird, zwischen welchen Personen die fragliche Bestimmung einen Behandlungsunterschied einführen würde, kann davon ausgegangen werden, dass die Frage sich auf den Vergleich zwischen den Versicherten, die nicht entschädigt werden, wenn sie ungeachtet einer Wiederaufbauklausel das versicherte Gut nicht zum Zwecke derselben Nutzung wiederaufbauen, und den in den Urteilen Nr. 26/95 vom 21. März 1995 und Nr. 147/2001 vom 20. November 2001 des Hofes erwähnten Kategorien von Personen, die aufgrund einer unwiderlegbaren Vermutung der Kollusion oder des Betrugs vom Schadensersatz ausgeschlossen werden, bezieht, wobei der Hof erkannt hat, dass dieser Ausschluss im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 11 der Verfassung steht.

Hoewel in de prejudiciële vraag niet wordt gepreciseerd tussen welke personen de in het geding zijnde bepalingen een verschil in behandeling zouden teweegbrengen en in het verwijzend vonnis naar een « discriminatie tussen [.] situaties » (p. 6) wordt verwezen, kan, met verwijzing naar de motivering van dat vonnis, worden aangenomen dat de vraag betrekking heeft op het verschil in behandeling tussen buitenhuwelijkse kinderen, dat, ten aanzien van de toekenning van de naam van de vader aan het kind, voortvloeit uit artikel 335, § 1 en § 3, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek, in samenhang gelezen met artikel 319bis van hetzelfde Wetboek, naargelang de vader gehuwd is met een andere vrouw dan de moeder van het kind of niet gehuwd is : in het tweede geval, wanneer de afstamming van moederszijde en de afstamming van vaderszijde gelijktijdig zijn vastgesteld, draagt het kind de naam van zijn vader (artikel 335, § 1); in het eerste geval kan het de naam van zijn vader niet dragen zonder de instemming van de moeder (artikel 335, § 3, eerste lid), zelfs wanneer de vaststelling van de afstamming van moederszijde en van de afstamming van vaderszijde, hoewel die niet gelijktijdig gebeurde, voortvloeit uit gelijktijdige initiatieven.
Obwohl in der präjudiziellen Frage nicht angegeben wird, zwischen welchen Personen die fraglichen Bestimmungen einen Behandlungsunterschied herbeiführen würden und im Verweisungsurteil auf eine « Diskriminierung zwischen [.] Situationen » (S. 6) verwiesen wird, ist unter Bezugnahme auf die Begründung des Urteils anzunehmen, dass sich die Frage auf den Behandlungsunterschied zwischen ausserehelichen Kindern bezieht, der sich hinsichtlich der Zuerkennung des Namens des Vaters an das Kind aus Artikel 335 § 1 und § 3 Absatz 1 des Zivilgesetzbuches in Verbindung mit Artikel 319bis desselben Gesetzbuches ergibt, je nachdem, ob der Vater mit einer anderen Frau als der Mutter des Kindes verheiratet ist oder nicht verheiratet ist; im letzteren Fall trägt das Kind den Namen seines Vaters, wenn die Abstammung mütterlicherseits und die Abstammung väterlicherseits gleichzeitig festgestellt werden (Artikel 335 § 1), und im ersteren Fall kann es ohne Zustimmung der Mutter nicht den Namen seines Vaters tragen (Artikel 335 § 3 Absatz 1), auch wenn die Feststellung der Abstammung mütterlicherseits und der Abstammung väterlicherseits zwar nicht gleichzeitig erfolgte, aber immerhin aus gleichzeitigen Initiativen hervorgeht.

Deze regeling heeft tot doel overeenstemming te bevorderen, zij het slechts over de vraag welke rechterlijke instantie van de zaak kennis moet nemen, en ook om ten behoeve van de personen die de ouderlijke verantwoordelijkheid dragen, voor een zekere flexibiliteit te zorgen, terwijl de geadieerde rechterlijke instantie moet vaststellen dat het in het belang van het kind is dat zij zich bevoegd verklaart.
Diese Regelung soll das Einvernehmen zwischen den Parteien fördern und sei es auch nur in Bezug auf das Gericht, das sich mit der Sache befassen soll. Gleichzeitig wird den Trägern der elterlichen Verantwortung ein gewisser Spielraum eingeräumt. Es ist dann Sache des Gerichts zu entscheiden, ob es dem Wohle des Kindes dient, wenn es sich für zuständig erklärt.

Vraag 18 (zie punt 4.2.1.1.): Welke categorieën van gevonniste personen moeten in aanmerking komen voor tenuitvoerlegging in een andere lidstaat: onderdanen van de staat van tenuitvoerlegging, personen die er hun vaste woonplaats hebben, gevonniste personen die zich op het grondgebied bevinden van de staat van tenuitvoerlegging waar zij een vrijheidsstraf ondergaan of moeten ondergaan?
Frage 18 (siehe 4.2.1.1): Welche verurteilten Personen sollten die Möglichkeit der Vollstreckung in einem anderen Mitgliedstaat haben: Staatsangehörige des Vollstreckungsstaats, Personen, die dort ihren gewöhnlichen Aufenthalt haben, verurteilte Personen, die sich im Hoheitsgebiet des Vollstreckungsstaats befinden, in dem sie eine freiheitsentziehende Strafe verbüßen oder verbüßen müssen?

Vraag 18: Welke categorieën van gevonniste personen moeten in aanmerking komen voor tenuitvoerlegging in een andere lidstaat: onderdanen van de staat van tenuitvoerlegging, personen die er hun vaste woonplaats hebben, gevonniste personen die zich op het grondgebied bevinden van de staat van tenuitvoerlegging waar zij een vrijheidsstraf ondergaan of moeten ondergaan?
Frage 18: Welche verurteilten Personen sollten die Möglichkeit der Vollstreckung in einem anderen Mitgliedstaat haben: Staatsangehörige des Vollstreckungsstaats, Personen, die dort ihren gewöhnlichen Aufenthalt haben, verurteilte Personen, die sich im Hoheitsgebiet des Vollstreckungsstaats befinden, in dem sie eine freiheitsentziehende Strafe verbüßen oder verbüßen müssen?

(11) Door nauwe samenwerking tussen deze aanspreekpunten kan een vollediger overzicht ontstaan van bij deze misdrijven betrokken personen, met inbegrip van de vraag in welke lidstaten zij voorwerp van onderzoek zijn.
(11) Eine enge Zusammenarbeit zwischen diesen Anlaufstellen kann einen besseren Überblick über die in solche Verbrechen verwickelten Personen geben und aufzeigen, in welchen Mitgliedstaaten entsprechende Ermittlungen gegen sie eingeleitet worden sind.

Het lijkt niet realistisch te verwachten dat de lidstaten als antwoord op de vraag wat moet worden verstaan onder een minderjarige, zullen instemmen met een eenvoudige oplossing in de vorm van een definitie volgens welke alle personen onder de achttien jaar als minderjarig worden beschouwd.
Hinsichtlich der Frage, wer als Minderjähriger zu qualifizieren ist, scheint es unrealistisch, anzunehmen, daß sich die Mitgliedstaaten auf eine einfache Lösung etwa in der Form einigen könnten, all jene Personen als Minderjährige anzusehen, die jünger als 18 Jahre sind.