Volgens de verwijzende rechter zou uit de lezing van artikel 39, § 2, 2°, van het WIB 1992 blijken dat het niet op de situatie van de eerste verzoekende partij van toepassing is en dat de vrijstellingen die erin worden beoogd, restrictief moeten worden geïnterpreteerd in zoverre zij een uitzondering op het beginsel van de belasting van de beroepsinkomsten vormen.
Nach Darlegung des vorlegenden Richters ergebe sich aus der Lesung von Artikel 39 § 2 Nr. 2 des EStGB 1992, dass er nicht auf die Situation der ersten klagenden Partei Anwendung finde und dass die darin vorgesehenen Befreiungen einschränkend auszulegen seien, insofern sie eine Ausnahme zum Grundsatz der Besteuerung der Berufseinkünfte darstellten.