Traduction de «waarop hij recht zou hebben alsof hij zijn arbeidsprestaties niet had verminderd » (Néerlandais → Allemand) :

De verwijzende rechter vraagt of artikel 39, § 1, van de Arbeidsovereenkomstenwet discriminerend is indien het zo wordt geïnterpreteerd dat bij het bepalen van de opzeggingsvergoeding in geval van ontslag, door de werkgever, van een werknemer die zijn arbeidsprestaties heeft verminderd op grond van het tijdskrediet met toepassing van de cao nr. 77bis, wordt uitgegaan van het « lopende loon » voor de verminderde arbeidsprestaties, terwijl bij het bepalen van de opzeggingsvergoeding in geval van ontslag, door de werkgever, van een werknemer die zijn arbeidsprestaties heeft verminderd op grond van het ouderschapsverlof, moet worden uitgegaan van het loon waarop hij recht zou hebben alsof hij zijn arbeidsprestaties niet had verminderd.
Der vorlegende Richter fragt, ob Artikel 39 § 1 des Gesetzes über die Arbeitsverträge diskriminierend sei, wenn er so ausgelegt werde, dass bei der Festlegung der Entlassungsentschädigung im Falle der Entlassung eines Arbeitnehmers, der seine Arbeitsleistungen aufgrund des Zeitkredits in Anwendung des kollektiven Arbeitsabkommens Nr. 77bis verkürzt habe, durch den Arbeitgeber, von der « laufenden Entlohnung » für die verkürzten Arbeitsleistungen ausgegangen werde, während bei der Festlegung der Entlassungsentschädigung im Fall einer Entlassung eines Arbeitnehmers, der seine Arbeitsleistungen im Rahmen des Elternurlaubs verkürzt habe, durch den Arbeitgeber, von der Entlohnung ausgegangen werden müsse, auf die er Anspruch haben würde, wenn er seine Arbeitsleistungen nicht verkürzt hätte.

De verwijzende rechtscolleges vragen of artikel 39, § 1, van de Arbeidsovereenkomstenwet discriminerend is indien het zo wordt geïnterpreteerd dat bij het bepalen van de opzeggingsvergoeding in geval van ontslag, door de werkgever, van een werknemer van vijftig jaar en ouder die zijn arbeidsprestaties heeft verminderd op grond van het tijdskrediet met toepassing van de cao nr. 77bis, wordt uitgegaan van het « lopend loon » voor de verminderde arbeidsprestaties, terwijl bij het bepalen van de opzeggingsvergoeding in geval van ontslag, door de werkgever, van een werknemer die zijn arbeidsprestaties heeft verminderd op grond van het ouderschapsverlof, moet worden uitgegaan van het loon ...[+++]>waarop hij recht zou hebben alsof hij zijn arbeidsprestaties niet had verminderd.
Die vorlegenden Rechtsprechungsorgane fragen, ob Artikel 39 § 1 des Gesetzes über die Arbeitsverträge diskriminierend sei, wenn er so ausgelegt werde, dass bei der Festlegung der Entlassungsentschädigung im Falle der Entlassung eines Arbeitnehmers von fünfzig Jahren und älter, der seine Arbeitsleistungen aufgrund des Zeitkredits in Anwendung des kollektiven Arbeitsabkommens Nr. 77bis verkürzt habe, durch den Arbeitgeber, von der « laufenden Entlohnung » für die verkürzten Arbeitsleistungen ausgegangen werde, während bei der Festlegung der Entlassungsentschädigung im Fall einer Entlassung eines Arbeitnehmers, der seine Arbeitsleistungen im Rahmen des Elternurlaubs verkürzt habe, durch den Arbeitgeber, von der Entlohnung ausgegangen werden müsse, auf die er Anspruch haben würde, wenn er seine Arbeitsleistungen nicht verkürzt hätte.

Het verwijzende rechtscollege wenst van het Hof te vernemen of de in het geding zijnde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, in zoverre de werknemer die wordt ontslagen tijdens de periode waarin hij zijn arbeidsprestaties volledig heeft stopgezet als gevolg van ziekte, recht heeft op een opzeggingsvergoeding berekend op basis van het loon dat overeenstemt met de voltijdse betrekking die hij uitoefende vóór de volledige schorsing van zijn arbeidsovereenkomst, terwijl de arbeidsongeschikte werknemer die met toestemming van de adviserend geneesheer van zijn ziekenfonds het werk gedeeltelijk hervat, slechts recht zou hebben op een opzeggingsvergoeding waarvan het bedrag wordt bepaald op basis van het lopende loon waarop hij recht heeft voor zijn verminderde arbeidsprestaties en dit terwijl hij vanwege zijn gezondheidstoestand de keuze niet heeft al dan niet voltijds zijn arbeid te hervatten.
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan möchte vom Hof vernehmen, ob die fragliche Bestimmung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstosse, insofern ein Arbeitnehmer, dem während der Zeit, in der er seine Arbeitsleistungen wegen Krankheit vollständig eingestellt habe, gekündigt werde, Anspruch auf eine Entlassungsentschädigung habe, die auf der Grundlage der Entlohnung berechnet werde, die der Vollzeitbeschäftigung entspreche, die er vor der vollständigen Aussetzung seines Arbeitsvertrags ausgeübt habe, während ein arbeitsunfähiger Arbeitnehmer, der mit Zustimmung des Vertrauensarztes seiner Krankenkasse seine Arbeit teilweise wieder aufnehme, nur Anspruch auf eine Entlassungsentschädigung habe, deren Höhe auf der Grundlage der laufenden Entlohnung berechnet werde, die ihm für seine verkürzten Arbeitsleistungen zustehe, während er wegen seines Gesundheitszustandes nicht die Wahl habe, seine Arbeit gegebenenfalls vollzeitig wieder aufzunehmen.

2. « Schendt de gezamenlijke toepassing van de artikelen 101 (zoals het van toepassing is sinds de wijziging ervan bij de wet van 23 maart 2001) en 103 van de herstelwet van 22 januari 1985 houdende sociale bepalingen, in samenhang gelezen met artikel 20 van de cao nr. 77bis, en van artikel 39 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre de werknemer die tijdelijk, hetzij op zijn verzoek, hetzij als antwoord op een verzoek van de werkgever, zijn arbeidsprestaties heeft verminderd en wiens overeenkomst zonder een dringende reden of een voldoende reden met onmiddellijke ingang wordt beëindigd, recht zal hebben op een compenserende opzeggingsvergoeding (waarvan de duurtijd weliswaar zal worden berekend alsof hij zijn prestaties niet had verminderd) en op een forfaitaire beschermingsvergoeding, waarvan de bedragen beide zullen worden vastgesteld op basis van het lopende loon dat overeenstemt met zijn verminderde activiteiten, in de interpretatie volgens welke de beschermingsvergoeding moet worden berekend op basis van die [sic ], terwijl de werknemer die zijn prestaties niet heeft onderbroken of zelfs niet heeft verminderd en wiens overeenkomst zonder een dringende reden met onmiddellijke ingang wordt beëindigd, recht zal hebben op een compenserende opzeggingsvergoeding berekend op basis van het loon dat overeenstemt met voltijdse arbeid en waarvan het bedrag klaarblijkelijk automatisch nog steeds ten minste hetzelfde of meer zal zijn dan de cumulatie van de twee vergoedingen (opzeggingsvergoeding en beschermingsvergoeding) waarop eerstgenoemde aanspraak kan maken, wanneer die werknemers bij de aanvang een gelijkwaardig basisloon hadden en een gelijkwaardige dienstanciënniteit van meer dan vijf jaar ?
2. « Verstösst die gemeinsame Anwendung der Artikel 101 (in der seit seiner Abänderung durch das Gesetz vom 23. März 2001 anwendbaren Fassung) und 103 des Sanierungsgesetzes vom 22. Januar 1985 zur Festlegung sozialer Bestimmungen, in Verbindung mit Artikel 20 des kollektiven Arbeitsabkommens Nr. 77bis, und des Artikels 39 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 über die Arbeitsverträge gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem ein Arbeitnehmer, der entweder auf eigenen Wunsch oder auf Wunsch des Arbeitgebers seine Arbeitsleistungen zeitweilig verkürzt hat und dessen Vertrag mit sofortiger Wirkung gekündigt wird, und zwar ohne schwerwiegenden oder ausreichenden Grund, Anspruch auf eine ausgleichende Kündigungsentschädigung (wobei die Dauer zwar so berechnet wird, als hätte er seine Leistungen nicht verkürzt) sowie auf eine pauschale Schutzentschädigung hat, deren Beträge beide aufgrund des laufenden Gehalts, das seinen verkürzten Tätigkeiten entspricht, berechnet werden, dahingehend ausgelegt, dass die Schutzentschädigung aufgrund dieser [sic ] zu berechnen ist, während ein Arbeitnehmer, der seine Leistungen weder unterbrochen noch verkürzt hat und dessen Vertrag mit sofortiger Wirkung gekündigt wird, und zwar ohne schwerwiegenden Grund, Anspruch auf eine ausgleichende Kündigungsentschädigung hat, die aufgrund der einer Vollzeitbeschäftigung entsprechenden Entlohnung berechnet wird und deren Betrag offensichtlich automatisch immer mindestens der Höhe der Kumulierung der beiden Entschädigungen (Kündigungsentschädigung und Schutzentschädigung), die der Erstgenannte beanspruchen kann, entspricht beziehungsweise diese Höhe übersteigt, wenn diese Arbeitnehmer am Anfang eine gleichwertige Basisentlohnung und ein gleichwertiges Dienstalter von mehr als fünf Jahren hatten?