Vertaling van "waarvoor de dader " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

aangifteplichtige ziekte | ziekte waarvoor een aangifteplicht bestaat | ziekte waarvoor een aangifteplicht geldt | ziekte waarvoor meldingsplicht bestaat | ziekten waarvoor aangifteplicht bestaat
meldepflichtige Erkrankung | meldepflichtige Seuche

hoogste spanning waarvoor de wikkeling van een transformator Um is ontworpen | hoogste spanning waarvoor de wikkeling van een transformatorspoel Um is ontworpen
höchste Spannung für Betriebmittel Um

Variabele waarvoor niet adequaat is gecontroleerd | Variabele waarvoor niet gecorrigeerd is
unkontrollierte Variable

vermoedelijke dader
mutmaßlicher Urheber

dader
Täter

omgaan met misdadigers | omgaan met daders | omgaan met overtreders
sich mit Straftätern beschäftigen

daders confronteren
Tätern und Täterinnen entgegentreten

risicogedrag van daders inschatten | risicogedrag van overtreders inschatten
Risikoverhalten von Tätern und Täterinnen beurteilen

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

« Wordt beschouwd als namaak waarvoor de dader verantwoordelijk geacht wordt, elke schending van de in het artikel XI. 29 omschreven rechten van de octrooihouder ».
« Verletzungen der in Artikel XI. 59 erwähnten Rechte des Inhabers bilden eine Patentverletzung, für die der Täter als verantwortlich gilt ».

Krachtens artikel 3, tweede lid, van de wet van 4 oktober 1867 kan de correctionele rechtbank waarvoor de vermoedelijke daders van een misdaad zijn gedagvaard met aanname van verzachtende omstandigheden, zich daarentegen wel onbevoegd verklaren ten aanzien van die verzachtende omstandigheden indien de aanhangigmaking bij het rechtscollege het gevolg is van een rechtstreekse dagvaarding door het openbaar ministerie.
Aufgrund von Artikel 3 Absatz 2 des Gesetzes vom 4. Oktober 1867 kann das Korrektionalgericht, vor das die mutmaßlichen Täter eines Verbrechens mit Annahme von mildernden Umständen geladen wurden, sich hingegen bezüglich dieser mildernden Umstände für unzuständig erklären, wenn die Sache bei dem Gericht anhängig gemacht wurde infolge einer direkten Ladung durch die Staatsanwaltschaft.

Krachtens de artikelen 42, 3°, en 43bis van het Strafwetboek kunnen vermogensvoordelen die rechtstreeks uit het misdrijf zijn verkregen, alsook de goederen en waarden die in de plaats ervan zijn gesteld en de inkomsten uit de belegde voordelen, worden verbeurdverklaard, zelfs indien zij toebehoren aan een derde die niet is betrokken bij het misdrijf waarvoor de dader wordt veroordeeld (Cass., 29 mei 2001, Arr. Cass., 2001, nr. 316).
Aufgrund der Artikel 42 Nr. 3 und 43bis des Strafgesetzbuches können Vermögensvorteile, die unmittelbar aus der Straftat gezogen wurden, sowie die Güter und Werte, die an ihre Stelle getreten sind, und die Einkünfte aus den investierten Vorteilen eingezogen werden, selbst wenn sie einem Dritten gehören, der nicht an der Straftat beteiligt war, für die der Täter verurteilt wird (Kass., 29. Mai 2001, Arr. Cass., 2001, Nr. 316).

4. « Schendt artikel 23 § 1 WBN de artikelen 10 en 11 Gw., in zoverre artikel 23/1, 1° § 1 WBN de vervallenverklaring onderwerpt aan de strikte voorwaarde dat diegene ten aanzien van wie de vervallenverklaring wordt gevorderd de hen ten laste gelegde feiten (waarvoor zij zijn veroordeeld als dader, mededader of medeplichtige tot een gevangenisstraf van ten minste vijf jaar zonder uitstel voor de misdrijven die aldaar zijn vermeld en opgesomd) hebben gepleegd binnen tien jaar vanaf de dag waarop zij de Belgische nationaliteit hebben verworven, met uitzondering van de misdrijven bedoeld in de artikelen 136bis, 136ter en 136quater van het Strafwetboek, terwijl deze specifieke voorwaarde niet geldt voor diegene ten aanzien van wie de vervallenverklaring wordt gevorderd krachtens artikel 23 § 1 WBN, krachtens het algemene/generieke criterium van ' ernstige tekortkomingen aan de verplichtingen als Belgisch burger ', waarbij zelfs geen vereiste geldt van veroordeling wegens de strafbare feiten, waarvan sprake is in artikel 23/1, 1° WBN ? ».
4. « Verstößt Artikel 23 § 1 des Gesetzbuches über die belgische Staatsangehörigkeit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern Artikel 23/1 Nr. 1 § 1 desselben Gesetzbuches die Aberkennung von der strikten Bedingung abhängig macht, dass diejenigen, denen gegenüber die Aberkennung beantragt wird, die ihnen zur Last gelegten Taten (wobei sie als Täter, Mittäter oder Komplize zu einer Gefängnisstrafe von mindestens fünf Jahren ohne Aufschub verurteilt worden sind für die darin erwähnten und aufgelisteten Straftaten) innerhalb zehn Jahren ab dem Tag der Erlangung der belgischen Staatsangehörigkeit begangen haben, mit Ausnahme der in den Artikeln 136bis, 136ter und 136quater des Strafgesetzbuches erwähnten Straftaten, während diese spezifische Bedingung nicht für diejenigen gilt, denen gegenüber die Aberkennung beantragt wird gemäß Artikel 23 § 1 des Gesetzbuches über die belgische Staatsangehörigkeit, aufgrund des allgemeinen beziehungsweise generischen Kriteriums der ' groben Verstöße gegen die Pflichten als belgischer Bürger ', wobei sogar kein Erfordernis der Verurteilung wegen der in Artikel 23/1 Nr. 1 des Gesetzbuches über die belgische Staatsangehörigkeit erwähnten Straftaten gilt? ».

Art. 482 bis. De mededaders van en de medeplichtigen aan het misdrijf waarvoor de ambtenaar van de hoedanigheid als vermeld in artikel 479 wordt vervolgd en de daders van samenhangende misdrijven worden samen met de ambtenaar vervolgd en berecht.
Art. 482 bis. Die Mittäter und Komplizen der Straftat, wegen deren ein Amtsträger mit der in Artikel 479 angegebenen Eigenschaft verfolgt wird, und die Urheber der damit zusammenhängenden Straftaten werden gleichzeitig mit dem Beamten verfolgt und es wird gleichzeitig über sie gerichtet.

Art. 69. De wijzigingen in het Wetboek van de plaatselijke democratie en de decentralisatie bij de artikelen 64 en 65 van dit decreet zijn niet van toepassing op daders van inbreuken waarvoor een definitieve veroordeling tot stand is gekomen op datum van 15 april 2009.
Art. 69 - Die an dem Kodex für lokale Demokratie und Dezentralisierung durch die Artikeln 64 und 65 des vorliegenden Dekrets vorgenommenen Änderungen sind nicht anwendbar auf die Urheber von Verstössen, die am 15. April 2009 Gegenstand einer endgültigen Verurteilung waren.

(a) slachtoffers die blijvende invaliditeit of persoonlijk letsel hebben geleden dat rechtstreeks is toe te schrijven aan een opzettelijk tegen het leven, de gezondheid of de persoonlijke, fysieke of psychische integriteit gericht misdrijf dat op zijn grondgebied is gepleegd of aan ernstige nalatigheid waarvoor de dader redelijkerwijze verantwoordelijk kan worden geacht ;
(a) Opfer, die eine dauernde Behinderung oder persönliche Schädigung erlitten haben, die unmittelbar auf eine in seinem Hoheitsgebiet vorsätzlich oder grobfahrlässig - soweit dies dem Täter vernünftigerweise zugerechnet werden kann - begangene, gegen ihre Gesundheit oder ihre persönliche physische oder psychische Integrität gerichtete Straftat zurückzuführen ist;

Italië voldoet aan de verplichtingen zoals die voortvloeien uit artikel 9, lid 1, onder a), en met enkele uitzonderingen ook aan de verplichtingen zoals die voortvloeien uit artikel 9, lid 1, onder b): ingevolge de Italiaanse wetgeving zal een staatsburger die op buitenlands grondgebied een misdrijf pleegt waarop in Italië een gevangenisstraf van minstens drie jaar staat, overeenkomstig de wet worden gestraft, op voorwaarde dat hij zich op Italiaans grondgebied bevindt. Voor misdrijven waarvoor een kortere gevangenisstraf dan drie jaar is vastgesteld, zal de dader worden gestraft op vordering van het ministerie van Justitie, of na aangifte of petitie van het slachtoffer.
Italien ist den Verpflichtungen gemäß Artikel 9 Absatz 1 Buchstabe a) und mit wenigen Ausnahmen auch denjenigen unter Buchstabe b) nachgekommen: Nach italienischem Recht ist ein Staatsbürger, der im Hoheitsgebiet eines anderen Landes eine Straftat begeht, für die das italienische Recht eine Mindestfreiheitsstrafe nicht unter 3 Jahren vorsieht, den italienischen Gesetzen entsprechend zu bestrafen, sofern er sich auf italienischem Hoheitsgebiet befindet; bei Delikten, die mit einer geringeren Freiheitsstrafe bedroht sind, ist der Täter auf Verlangen des Justizministeriums oder auf Antrag oder Klage des Opfers zu bestrafen.

Ten aanzien van de overweging in de conclusies van de rechters-verslaggevers waarin gesteld is dat de verzoeker niet aantoont dat hij in een rechtssituatie verkeert waarin hij door de bestreden maatregel, die regels bevat inzake de werking van het openbaar ministerie, rechtstreeks zou kunnen worden geraakt, laat de verzoeker in zijn memorie met verantwoording gelden dat hij « om zijn belang bij het door hem ingestelde beroep uitputtend te rechtvaardigen zou moeten kenbaar maken aan welke misdrijven, misdaden, wanbedrijven en overtredingen, waarvoor de verjaring nog niet bereikt is, hij zich schuldig heeft gemaakt; Dat verzoeker zich beroept op het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten opgemaakt te New York op 19 december 1966 [.] en inzonderheid op artikel 14, 3°, g, dat bepaalt : ' Bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging heeft eenieder, in volle gelijkheid, recht op de volgende minimumgaranties : [.] niet te worden gedwongen tegen zichzelf te getuigen of een bekentenis af te leggen '; Dat deze bepaling door de voorzitter van de Commissie-Dutroux voor ieder getuigenverhoor werd voorgelezen aan de getuigen, voor zij de eed aflegden; dat zij dus kennelijk een algemene strekking heeft en moet begrepen worden als een codificatie van de regel ' nemo tenetur edere contra se ', analoog aan het Amerikaanse Vijfde Amendement; Dat de bestreden bepaling tot gevolg kan hebben dat er ministeriële richtlijnen worden uitgevaardigd die tot gevolg hebben dat verzoeker, die evenwel nooit iemand één frank armer heeft gemaakt, zou worden vervolgd, terwijl daders van misdrijven met zware gevolgen straffeloos zouden kunnen blijven ».
Hinsichtlich der in den Schlusfolgerungen der referierenden Richter enthaltenen Erwägung, das der Kläger nicht nachweist, das er sich in einer Rechtslage befindet, in der er durch die angefochtene Masnahme, die Vorschriften bezüglich der Arbeitsweise der Staatsanwaltschaft enthält, unmittelbar betroffen sein könnte, macht der Kläger in seinem Begründungsschriftsatz geltend, das er « zur erschöpfenden Begründung seines Interesses an der von ihm erhobenen Klage angeben müste, welcher noch nicht verjährten Verbrechen, Vergehen und Übertretungen er sich schuldig gemacht hat; das der Kläger sich auf den am 19. Dezember 1966 in New York geschlossenen [.] Internationalen Pakt über bürgerliche und politische Rechte beruft, insbesondere auf Artikel 14 Absatz 3 Buchstabe g, der bestimmt : ' Jeder wegen einer strafbaren Handlung Angeklagte hat in gleicher Weise im Verfahren Anspruch auf folgende Mindestgarantien : [.] er darf nicht gezwungen werden, gegen sich selbst als Zeuge auszusagen oder sich schuldig zu bekennen '; das diese Bestimmung vom Vorsitzenden der Dutroux-Kommission vor jeder Zeugenvernehmung den Zeugen vor der Eidesleistung vorgelesen wurde; das sie also offensichtlich eine allgemeine Tragweite hat und als Kodifizierung der Regel ' nemo tenetur edere contra se ' aufzufassen ist, ähnlich dem amerikanischen Fünften Amendement; das die angefochtene Bestimmung zur Folge haben kann, das ministerielle Richtlinien erlassen werden, die dazu führen, das der Kläger, der jedoch niemals jemanden um einen Franken ärmer gemacht hat, verfolgt würde, während Straftäter, die folgenschwere Taten begangen haben, ungestraft davonkämen ».