Of is het misschien toch dit zwakke, ziekelijke, weifelende Europa dat het nationalisme geenszins achter zich heeft gelaten, het Europa van de ambtenarenapparaten, het Europa van de gesloten deuren, het besluiteloze, asociale Europa met zijn ernstig democratisch tekort?
Oder ist es nicht vielmehr dieses schwache, kränkelnde, unentschlossene, den Nationalismus keineswegs überwunden habende Europa, das Europa der Staatskanzleien, das Europa der verschlossenen Türen, das unentschiedene, das asoziale, das Europa mit den schweren Demokratiedefiziten?
