Traduction de «wetboek duurt » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

wetboek [ codificatie ]
Gesetzbuch [ Kodifizierung ]

burgerlijk wetboek
Zivilgesetzbuch [ Bürgerliches Gesetzbuch ]

administratief wetboek
Verwaltungsregeln

hoogst toelaatbare waarde van een besturende grootheid bij een thermische belasting die een bepaalde korte tijd duurt
thermischer Nennkurzzeitstrom eines Eingangskreises

hun mandaat duurt vier jaar; zij zijn herbenoembaar
ihre Amtszeit betraegt vier Jahre; Wiederernennung ist zulaessig

duurte van levensbehoeften | hoge kosten van levensonderhoud
lEBENSVERTEUERUNG

Waals Wetboek van Ruimtelijke Ordening, Stedebouw en Patrimonium
Wallonisches Gesetzbuch über die Raumordnung, den Städtebau und das Erbe

Burgerlijk Wetboek
Zivilgesetzbuch

Gerechtelijk Wetboek
Gerichtsgesetzbuch

Wetboek van Strafvordering
Strafprozessgesetzbuch

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Krachtens artikel 4, eerste lid, 1°, van het Wetboek duurt het openbaar onderzoek m.b.t. een aanvraag voor een stedenbouwkundige vergunning vijftien dagen behalve andersluidende bepaling.
Aufgrund des Artikels 4 Absatz 1 1° des Gesetzbuches beträgt die Dauer der einen Antrag auf Umweltgenehmigung betreffenden öffentlichen Untersuchung fünfzehn Tage, sofern es keine anderslautende Bestimmung gibt.

3. « Schendt artikel 136 van het Wetboek van strafvordering, in samenhang gelezen met artikel 235bis van het Wetboek van strafvordering en de artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, het gelijkheidsbeginsel (artikelen 10 en 11 van de Grondwet), doordat het de aanhangigmaking bij de Kamer van Inbeschuldigingstelling van een onderzoek dat langer duurt dan een jaar slechts mogelijk maakt voor gerechtelijke onderzoeken doch niet voor opsporingsonderzoeken, waardoor de procedurele sanctie voorzien in artikel 235bis van het Wetboek van strafvordering (met name het uitspreken van de nietigheid van de handeling die door de onregelmatigheid is aangetast en van een deel of het geheel van de erop volgende rechtspleging als daartoe grond bestaat) wel kan worden toegepast in geval van de overschrijding van de redelijke termijn in een gerechtelijk onderzoek (dit op basis van artikel 235bis van het Wetboek van strafvordering in samenhang gelezen met de vernoemde artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, zoals geïnterpreteerd door de recente rechtspraak) maar niet kan worden toegepast in geval van de overschrijding van de redelijke termijn in een opsporingsonderzoek ?
3. « Verstösst Artikel 136 des Strafprozessgesetzbuches in Verbindung mit Artikel 235bis des Strafprozessgesetzbuches und den Artikeln 6 Absatz 1 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention gegen den Gleichheitsgrundsatz (Artikel 10 und 11 der Verfassung), indem er die Befassung der Anklagekammer mit einer Untersuchung, die länger als ein Jahr dauert, nur für gerichtliche Untersuchungen, jedoch nicht für Ermittlungen ermöglicht, wodurch die in Artikel 235bis des Strafprozessgesetzbuches vorgesehene Verfahrenssanktion (d.h. das Aussprechen der Nichtigkeit einer von einer Unregelmässigkeit betroffenen Handlung und eines Teils oder der Gesamtheit des darauf folgenden Verfahrens, wenn es Anlass dazu gibt) bei Uberschreitung der angemessenen Frist in einer gerichtlichen Untersuchung wohl angewandt werden kann (und zwar aufgrund von Artikel 235bis des Strafprozessgesetzbuches in Verbindung mit den vorerwähnten Artikeln 6 Absatz 1 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention, gemäss der Auslegung durch die neuere Rechtsprechung), nicht aber bei Uberschreitung der angemessenen Frist in einer Ermittlung?

De verwijzende rechter wenst te vernemen of artikel 136 van het Wetboek van strafvordering bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat het de aanhangigmaking bij de kamer van inbeschuldigingstelling van een gerechtelijk onderzoek dat langer duurt dan een jaar mogelijk maakt, doch zulks niet mogelijk maakt voor een opsporingsonderzoek (tweede prejudiciële vraag), waardoor de sanctie waarin artikel 235bis van het Wetboek van strafvordering voorziet wel kan worden toegepast in geval van de overschrijding van de redelijke termijn in een gerechtelijk onderzoek, maar niet in geval van de overschrijding van de redelijke termijn in een opsporingsonderzoek (derde prejudiciële vraag).
Der vorlegende Richter möchte erfahren, ob Artikel 136 des Strafprozessgesetzbuches mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit den Artikeln 6 Absatz 1 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention vereinbar sei, indem er es ermögliche, bei der Anklagekammer eine gerichtliche Untersuchung anhängig zu machen, die länger als ein Jahr dauere, dies jedoch nicht für Ermittlungen (zweite präjudizielle Frage) ermögliche, so dass die in Artikel 235bis des Strafprozessgesetzbuches vorgesehene Sanktion im Falle der Uberschreitung der angemessenen Frist bei einer gerichtlichen Untersuchung angewandt werden könne, jedoch nicht im Falle der Uberschreitung der angemessenen Frist bei Ermittlungen (dritte präjudizielle Frage).

Bij de wet van 22 december 1998, die de bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek betreffende onder meer de benoeming en de aanwijzing van magistraten wijzigde, werd in dat Wetboek een artikel 259quater ingevoegd, volgens hetwelk de korpschefs door de Koning worden aangewezen voor een mandaat dat, sedert de wijzigingen die werden ingevoerd bij de wet van 18 december 2006, vijf jaar duurt en hernieuwbaar is, met uitzondering van de eerste voorzitter van het Hof van Cassatie en de procureur-generaal bij het Hof van Cassatie, wier mandaat niet hernieuwbaar is.
Durch das Gesetz vom 22. Dezember 1998, das die Bestimmungen des Gerichtsgesetzbuches unter anderem über die Ernennung und Bestimmung von Magistraten abgeändert hat, wurde in dieses Gesetzbuch ein Artikel 259quater eingefügt, wonach die Korpschefs durch den König für ein Mandat bestimmt werden, das seit den Abänderungen durch das Gesetz vom 18. Dezember 2006 fünf Jahre dauert und verlängert werden kann, mit Ausnahme des ersten Präsidenten des Kassationshofes und des Generalprokurators beim Kassationshof, deren Mandat nicht verlängert werden kann.