Vertaling van "wetens en willens nagelaten heeft " (Nederlands → Duits) :

Met een sanctie van niveau 3 wordt bestraft eenieder die wetens en willens nagelaten heeft te verklaren dat hij niet langer recht heeft op een sociaal voordeel, zelfs indien dit slechts gedeeltelijk is, om ten onrechte een sociaal voordeel te behouden ».
Mit einer Sanktion der Stufe 3 wird bestraft, wer, um einen unrechtmäßigen Sozialvorteil zu behalten, wissentlich und willentlich versäumt hat zu erklären, dass er auf einen Sozialvorteil keinen Anspruch mehr hat, auch wenn es nur teilweise ist ».

Een klant die zijn roamingaanbieder heeft laten weten deze automatische tariefinformatie niet te willen ontvangen, heeft het recht om op elk moment en kosteloos de verlening van deze dienst door de roamingaanbieder opnieuw te verlangen”.
Hat ein Kunde seinem Roaminganbieter mitgeteilt, dass er keine automatische Tarifinformation wünscht, so kann er jederzeit vom Roaminganbieter kostenlos verlangen, diesen Dienst wieder bereitzustellen.“

Moerman en E. De Groot, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 21 mei 2015 in zake de nv « Fidea » tegen Jocksy Djelema Yami en David Kounga Byrne, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 2 juni 2015, heeft de Franstalige Politierechtbank te Brussel, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Is een regresvordering van een verzekeraar, die zijn verzekeringnemer in het kader van de automatische schadevergoeding van een zwakke weggebruiker heeft vergoed op basis van artikel 29bis van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, op grond van diens contractuele wanprestatie, die erin heeft bestaan dat hij zijn wagen wetens en willens heeft toevertrouwd aan een persoon die niet voldoet aan de voorwaarden om te rijden en die een verkeersongeval heeft veroorzaakt, waarbij hij volledig aansprakelijk is voor het voorvallen ervan, verenigbaar met de ratio legis van artikel 29bis ?
Moerman und E. De Groot, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 21. Mai 2015 in Sachen der « Fidea » AG gegen Jocksy Djelema Yami und David Kounga Byrne, dessen Ausfertigung am 2. Juni 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das französischsprachige Polizeigericht Brüssel folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Ist eine Regressklage, die von einem Versicherer, der im Rahmen der automatischen Entschädigung eines schwachen Verkehrsteilnehmers seinen Versicherungsnehmer aufgrund von Artikel 29bis des Gesetzes vom 21. November 1989 über die Haftpflichtversicherung in Bezug auf Kraftfahrzeuge entschädigt hat, erhoben wird und auf der von diesem Versicherungsnehmer begangenen Vertragsverletzung beruht, die darin bestand, wissentlich sein Kraftfahrzeug einer Person anvertraut zu haben, die nicht die Bedingungen zum Fahren erfüllt und einen Verkehrsunfall verursacht hat, wobei dem Betreffende die völlige Haftung für den Unfalleintritt obliegt, vereinbar mit der ratio legis von Artikel 29bis?

In sommige gevallen heeft de DCB willens en wetens transacties gefaciliteerd door middel van bedrieglijke financiële praktijken.
In einigen Fällen hat sie sich dabei wissentlich betrügerischer finanzieller Praktiken bedient.

Een klant die zijn roamingaanbieder heeft laten weten deze automatische tariefinformatie niet te willen ontvangen, heeft het recht om op elk moment en kosteloos de verlening van deze dienst door de roamingaanbieder opnieuw te verlangen.
Hat ein Kunde seinem Roaminganbieter mitgeteilt, dass er keine automatische Tarifinformation wünscht, so kann er jederzeit vom Roaminganbieter kostenlos verlangen, diesen Dienst wieder bereitzustellen.

a) als bij de controles wordt vastgesteld dat een certificerend ambtenaar willens en wetens een frauduleus certificaat heeft afgegeven, neemt de bevoegde autoriteit de nodige maatregelen om er - voorzover zulks mogelijk is - voor te zorgen dat de betrokken persoon niet meer hetzelfde vergrijp kan plegen.
a) Stellt sich bei den Kontrollen heraus, dass ein Bescheinigungsbefugter wissentlich eine betrügerische Bescheinigung ausgestellt hat, so trifft die zuständige Behörde alle nötigen Vorkehrungen, um soweit irgend möglich sicherzustellen, dass dieser Bescheinigungsbefugte keine weitere derartige Zuwiderhandlung begehen kann.

Indien de natuurlijke persoon daarentegen niet « wetens en willens » heeft gehandeld, heeft de wetgever samenloop van verantwoordelijkheden uitgesloten; hij heeft echter niet zelf bepaald of het de rechtspersoon dan wel de natuurlijke persoon is die moet worden veroordeeld.
Für den Fall, dass die natürliche Person hingegen nicht « wissentlich und willentlich » gehandelt hat, hat der Gesetzgeber die Kumulierung von Verantwortlichkeiten ausgeschlossen; er hat aber nicht selbst festgelegt, ob es die juristische Person oder die natürliche Person ist, die verurteilt werden muss.

Uit de prejudiciële vraag blijkt dat de verwijzende rechter vragen heeft bij de verenigbaarheid van artikel 5, tweede lid, van het Strafwetboek, met de artikelen 10 en 11, in samenhang gelezen met de artikelen 12, tweede lid, en 14, van de Grondwet en met de artikelen 6 en 7 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, doordat de rechter, in geval van een misdrijf dat « wetens en willens » werd gepleegd door een natuurlijke persoon, op grond van criteria die de wetgever aan zijn oordeel heeft overgelaten, zou kunnen beslissen die persoon al dan niet te veroordelen.
Aus der präjudiziellen Frage geht hervor, dass der Verweisungsrichter die Vereinbarkeit von Artikel 5 Absatz 2 des Strafgesetzbuches mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, in Verbindung mit Artikel 12 Absatz 2 und Artikel 14 der Verfassung und mit den Artikeln 6 und 7 der Europäischen Menschenrechtskonvention, deshalb in Frage stellt, weil der Richter im Falle einer « wissentlich und willentlich » durch eine natürliche Person begangenen Straftat aufgrund von Kriterien, die der Gesetzgeber seinem Ermessen überlassen hat, entscheiden könnte, diese Person zu verurteilen oder nicht.

1. Schendt artikel 5, tweede lid, van het Strafwetboek, zoals hersteld bij de wet van 4 mei 1999 tot invoering van de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van rechtspersonen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de artikelen 12, tweede lid, en 14 van de Grondwet, doordat het de rechter laat oordelen over de criteria die moeten worden gehanteerd bij de beslissing om een natuurlijke persoon al dan niet te bestraffen in de gevallen van wettelijke toerekening wanneer de misdrijven die de rechtspersoon worden verweten, opzettelijk zijn en de strafrechter de natuurlijke persoon die over de bevoegdheden van de wettelijke dader beschikt en die een fout heeft begaan die aan de oorsprong ligt van het misdrijf, kan veroordelen, terwijl iedere natuurlijke persoon of rechtspersoon die voor een strafgerecht wordt vervolgd (of : terwijl iedere natuurlijke persoon of rechtspersoon die wetens en willens een misdrijf heeft gepleegd en die voor een strafgerecht wordt vervolgd), alleen kan worden veroordeeld ten aanzien van precieze strafrechtelijke normen op grond waarvan hij ertoe gebracht wordt zich te verdedigen, die voorspelbaar zijn wat de toepassing ervan betreft en die met voldoende rechtszekerheid in werking kunnen worden gesteld ?
1. Verstösst Artikel 5 Absatz 2 des Strafgesetzbuches, so wie er durch das Gesetz vom 4. Mai 1999 zur Einführung der strafrechtlichen Verantwortlichkeit von juristischen Personen wieder aufgenommen wurde, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention und den Artikeln 12 Absatz 2 und 14 der Verfassung, indem er der Beurteilungs- und Ermessensfreiheit des Richters jene Kriterien überlässt, die bei der Entscheidung über die Bestrafung oder Nichtbestrafung einer natürlichen Person zu berücksichtigen sind, wenn es sich um einen Fall der gesetzlichen Zurechnung handelt, wobei die der juristischen Person angelasteten Straftaten vorsätzlich sind und wobei der Strafrichter die natürliche Person, die die Befugnisse des gesetzlichen Täters innehat und eine Verfehlung begangen hat, die der Straftat zugrunde liegt, verurteilen kann, obwohl jede vor einem Strafgericht verfolgte natürliche oder juristische Person (oder: obwohl jede natürliche oder juristische Person, die wissentlich und willentlich eine Straftat begangen hat und vor einem Strafgericht verfolgt wird) nur angesichts genauer strafrechtlicher Normen verurteilt werden kann, auf deren Grundlage sie sich verteidigen kann, deren Anwendung vorhersehbar ist und die mit ausreichender Rechtssicherheit zur Durchführung gebracht werden können?