De verwijzende rechter vraagt of de in het geding zijnde bepaling, geïnterpreteerd in die zin dat de erin geregelde strafuitsluitend
e verschoningsgrond niet enkel geldt met betrekking tot
feiten die alleen strafbaar zijn op grond van artikel 43 van het dopingdecreet, maar ook met betrekking tot het loutere bezit van verboden substanties, strafbaar gesteld door de wet van
24 februari 1921 « betreffende het verhandelen van giftstoffen, slaapmiddelen en verdovende middelen, p
...[+++]sychotrope stoffen, ontsmettingsstoffen en antiseptica en van de stoffen die kunnen gebruikt worden voor de illegale vervaardiging van verdovende middelen en psychotrope stoffen » (hierna : drugswet), de bevoegdheidverdelende regels schendt, in zoverre de toepassing ervan de residuaire bevoegdheid van de federale wetgever in het gedrang brengt.Der vorlegende Ri
chter fragt, ob die betreffende Bestimmung in der Auslegung, dass der darin geregelte strafausschliessende Entschuldigungsgrund nicht nur für Handlungen gelte, die ausschliesslich aufgrund von Artikel 43 des Dopingdekrets strafbar seien, s
ondern auch für den blossen Besitz verbotener Substanzen, der aufgrund des Gesetzes vom 24. Februar 1921 « über den Handel mit Giftstoffen, Schlafmitteln, Betäubungsmitteln, psychotropen Stoffen, Desinfektions- oder antiseptischen Mitteln und mit Stoffen, die zur unerlaubten Herstell
...[+++]ung von Betäubungsmitteln und psychotropen Stoffen verwendet werden können » (nachstehend: Betäubungsmittelgesetz) strafbar sei, gegen die Regeln der Zuständigkeitsverteilung verstosse, insofern ihre Anwendung die Restbefugnis des föderalen Gesetzgeber beeinträchtige.