Traduction de «wib 1992 waarbij die laatstgenoemde bovendien ertoe » (Néerlandais → Allemand) :

Alleen gegevens die nuttig zijn voor het bepalen van het bedrag van de belastbare inkomsten van de belastingplichtige kunnen bij de financiële instellingen door de belastingadministratie worden opgevraagd (artikel 322, § 2, tweede lid, van het WIB 1992), waarbij die laatstgenoemde bovendien ertoe is gehouden, bij de inwinning en verwerking van die inlichtingen, de voorschriften na te leven van de wet van 8 december 1992 « tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens », binnen de perken van het materiële toepassingsgebied ervan.
Nur Auskünfte, die für die Festlegung des Betrags der steuerpflichtigen Einkünfte des Steuerpflichtigen zweckdienlich sind, können bei Finanzinstituten durch die Steuerverwaltung angefordert werden (Artikel 322 § 2 Absatz 2 des EStGB 1992), wobei diese ausserdem verpflichtet ist, bei der Erfassung und Verarbeitung dieser Auskünfte die Vorschriften des Gesetzes vom 8. Dezember 1992 « über den Schutz des Privatlebens hinsichtlich der Verarbeitung personenbezogener Daten » innerhalb der Grenzen ihres materiellen Anwendungsbereichs zu beachten.

Overigens, alleen inlichtingen die noodzakelijk zijn om de vermogenssituatie van de schuldenaar vast te stellen met het oog op de invordering van de belasting kunnen worden opgevraagd bij de financiële instellingen door de met de invordering belaste ambtenaren, waarbij die ambtenaren bovendien ertoe zijn gehouden, bij de inwinning en verwerking van die inlichtingen, de voorschriften na te leven van de wet van 8 december 1992 « tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens », binnen de perken van het materiële toepassingsgebied ervan.
Ubrigens können nur Auskünfte, die zur Feststellung der Vermögenslage des Schuldners im Hinblick auf die Eintreibung der Steuer erforderlich sind, von den mit der Eintreibung beauftragten Beamten bei den Finanzinstituten angefordert werden, wobei diese Beamten ausserdem verpflichtet ist, bei der Erfassung und Verarbeitung dieser Auskünfte die Vorschriften des Gesetzes vom 8. Dezember 1992 « über den Schutz des Privatlebens hinsichtlich der Verarbeitung personenbezogener Daten » innerhalb der Grenzen ihres materiellen Anwendungsbereichs zu beachten.

« Vervolgens dient, met betrekking tot artikel 257, 4°, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, dat voorziet in een vermindering van de onroerende voorheffing in geval van leegstand, inactiviteit of improductiviteit van het onroerend goed gedurende het aanslagjaar (zie artikel 15 van het WIB 1992), dat voordeel in verband te worden gebracht met de werkelijke doelstellingen die erin bestaan de bezitter van een onroerend goed die om redenen die onafhankelijk zijn van zijn wil, zojuist tijdelijk in de onmogelijkheid heeft verkeerd om inkomsten van zijn onroerend goed te innen, niet te belasten; bovendien dient, bij wijze van aanvulling op het doel inzake fiscale billijkheid dat erin bestaat geen voor het Gewest duur fiscaal voordeel toe te kennen dat indruist tegen andere gewestelijke beleidslijnen, zoals de krotbestrijding, te worden opgemerkt dat het toegekende huidige voordeel ook tot een averechts effect kan leiden waarbij de eigenaar die het in het geding zijnde onroerend goed herstelt en verbetert, met de bewoning van het onroerend goed en bijgevolg het verschuldigd zijn van de onroerende voorheffing tot gevolg (en met misschien zelfs een verhoging van het kadastraal inkomen van het onroerend goed ingevolge zijn werkzaamheden), financieel wordt benadeeld ten opzichte van de eigenaar die op de waarde van de grond speculeert door het onroerend goed te laten vervallen en die de onroerende voorheffing gedurende die periode van speculatie niet moet betalen.
« Anschließend ist in Bezug auf Artikel 257 Nr. 4 des Einkommensteuergesetzbuches 1992, der eine Ermäßigung des Immobiliensteuervorabzugs im Falle der Nichtbenutzung, Inaktivität oder Ertraglosigkeit des unbeweglichen Gutes während des Steuerjahres vorsieht (siehe Artikel 15 des EStGB 1992), dieser Vorteil mit den wirklichen Zielsetzungen in Verbindung zu bringen, die darin bestehen, den Besitzer eines unbeweglichen Gutes, der aus von seinem Willen unabhängigen Gründen eben zeitweilig nicht in der Lage war, Einkünfte aus seinem unbeweglichen Gut zu beziehen, nicht zu besteuern; außerdem ist zusätzlich zu dem Ziel der Steuergerechtigkeit, das darin besteht, keinen für die Region aufwendigen Steuervorteil zu gewähren, der im Widerspruch zu anderen regionalen Politiken - etwa die Bekämpfung des Verfalls - stehen, anzumerken, dass der jetzt gewährte Vorteil auch eine entgegengesetzte Auswirkung haben kann, wobei der Eigentümer, der das betreffende unbewegliche Gut in Stand setzt und renoviert, was zur Bewohnung des unbeweglichen Gutes und demzufolge zur Bezahlung des Immobiliensteuervorabzugs (und vielleicht sogar zur Erhöhung des Katastereinkommens des unbeweglichen Gutes infolge seiner Tätigkeiten) führt, finanziell benachteiligt wird gegenüber einem Eigentümer, der auf den Wert des Grundstücks spekuliert, indem er das unbewegliche Gut verfallen lässt, und der den Immobiliensteuervorabzug während dieser Zeit der Spekulation nicht zu bezahlen hätte.

De artikelen 174/1 en 313 van het WIB 1992, respectievelijk ingevoegd en vervangen bij de artikelen 28 en 33 van de bestreden wet, zouden in strijd zijn met de artikelen 10 en 172 van de Grondwet en, luidens het tweede middel, met artikel 22 van de Grondwet en met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre zij op identieke wijze belastingplichtigen behandelen die zijn onderworpen aan de bij de bestreden wet gevestigde heffing omdat zij dividenden en interesten verkrijgen waarvan het bedrag hoger ligt dan het bij artikel 174/1 vastgestelde bedrag, en diegenen die niet daaraan zijn onderworpen omdat de dividenden en interesten die zij innen, dat bedrag niet bereiken of daarop een roerende voorheffing van 25 pct. wordt toegepast, in zoverre de dividenden en interesten van de enen en de anderen aan het « centraal aanspreekpunt » zouden moeten worden meegedeeld en in de belastingaangifte vermeld : dat zou afbreuk doen aan het bevrijdende karakter van de roerende voorheffing, aan de rechten van de belastingplichtigen (die de meerderheid uitmaken) wier in het geding zijnde inkomsten onder het bij de wet vastgestelde bedrag liggen, zodat zij ertoe zouden kunnen worden gebracht zich te wenden tot andere beleggingen (eerste middel), aan het fiscaal bankgeheim bepaald in artikel 318 van het WIB 1992 en aan de bescherming van het privéleven, waarbij de belastingplichtigen bovendien worden blootgesteld aan het risico dat een onvolledig vermogenskadaster wordt gevormd (tweede middel).
Die Artikel 174/1 und 313 des EStGB 1992, die durch die Artikel 28 und 33 des angefochtenen Gesetzes eingefügt beziehungsweise ersetzt wurden, stünden im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 172 der Verfassung und - laut dem zweiten Klagegrund - zu Artikel 22 der Verfassung und zu Artikel 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern sie die Steuerpflichtigen, die der durch das angefochtene Gesetz eingeführten Abgabe unterlägen, weil sie Dividenden und Zinsen erhielten, deren Betrag höher sei als der in Artikel 174/1 festgelegte Betrag, und diejenigen, die ihr nicht unterlägen, weil die Dividenden und Zinsen, die sie erhielten, diesen Betrag nicht erreichten oder weil sie mit einem Mobiliensteuervorabzug von 25 Prozent belegt würden, auf gleiche Weise behandelten, insofern die Dividenden und Zinsen der einen und der anderen Gegenstand einer Mitteilung an die « zentrale Kontaktstelle » und eines Vermerks in der Steuererklärung sein müssten; dies beeinträchtige die befreiende Beschaffenheit des Mobiliensteuervorabzugs, die Rechte der Steuerpflichtigen (die Mehrheit), deren betreffende Einkünfte nicht die im Gesetz festgelegte Höhe erreichten, so dass sie folglich veranlasst sein könnten, sich anderen Anlagen zuzuwenden (erster Klagegrund), das in Artikel 318 des EStGB 1992 vorgesehene steuerliche Bankgeheimnis und den Schutz des Privatlebens, da die Steuerpflichtigen ausserdem der Gefahr ausgesetzt seien, dass ein unvollständiges Vermögenskataster erstellt würde (zweiter Klagegrund).

Een eerste verschil in behandeling zou aldus zijn ingevoerd tussen de koper en de verkoper van een effect in zoverre de koper, verkrijger van een roerend inkomen bedoeld bij de wet, ertoe zal zijn gehouden de roerende voorheffing van 21 pct. en in voorkomend geval de bijkomende heffing van 4 pct. op de inkomsten die hij in 2012 zal innen, te betalen, terwijl hij het effect eerder zou hebben gekocht waarbij hij aan de verkoper een evenredig deel van interesten zou hebben afgestaan (deel dat overeenstemt met de interesten betreffende de periode tussen de eerste vervaldag en het ogenblik van de verkoop) onder aftrek van een bedrag dat overeenstemt met de roerende voorheffing die op die som verschuldigd zal zijn en, per hypothese, zal zijn berekend tegen het tarief van 15 pct.; dat verschil in behandeling zou groter zijn wanneer het gaat om buitenlandse obligaties, aangezien de verkoper, overeenkomstig artikel 267 van het WIB 1992, ontsnapt aan de roerende voorheffing op het evenredig deel van interesten dat de koper hem betaalt, hetgeen bovendien een belemmering zou vormen die in strijd is met het voormelde artikel 63 van het VWEU en met het vrije verkeer van kapitaal.
Somit werde ein erster Behandlungsunterschied zwischen dem Käufer und dem Verkäufer eines Wertpapiers eingeführt, insofern der Käufer als Empfänger eines Einkommens aus beweglichen Gütern im Sinne des Gesetzes verpflichtet sei, den Mobiliensteuervorabzug von 21 Prozent und gegebenenfalls die zusätzliche Abgabe von 4 Prozent auf die Einkünfte, die er 2012 erhalten werde, zu zahlen, obwohl er das Wertpapier zuvor gekauft habe, indem er dem Verkäufer im Verhältnis Zinsen abgetreten habe (nämlich die Zinsen zwischen dem Zeitpunkt der ersten Fälligkeit und dem Zeitpunkt des Verkaufs) abzüglich eines Betrags in Höhe des Mobiliensteuervorabzugs, der auf diese Summe geschuldet werde und der hypothetisch zum Satz von 15 Prozent berechnet worden sei; dieser Behandlungsunterschied werde verschlimmert, wenn es sich um ausländische Obligationen handele, da der Verkäufer gemäss Artikel 267 des EStGB 1992 dem Mobiliensteuervorabzug auf den Zinsanteil, den ihm der Käufer zahle, entgehe, was ausserdem ein Hindernis darstelle, das im Widerspruch zum vorerwähnten Artikel 63 des AEUV und zum freien Kapitalverkehr stehe.