Vertaling van "wie een dergelijke " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

kleine stukken metaal (blikjes en dergelijke)
Kleinmetall (Getraenkedosen usw.)

gedistilleerd water, conductometrisch zuiver water en dergelijk zuiver water
destilliertes Wasser, Leitfähigkeitswasser oder Wasser von gleicher Reinheit

oude kleren (en dergelijke)
Altkleider | Altwaren (Textilien)

industrie voor vervaardiging van steen, cement, betonwaren, aardewerk, glas en dergelijke
Erzeugung von Stein, Zement, Beton, Steinzeug, Glas und dergleichen

schuldenaar door wie de delegatie is gedaan
Schuldner

degene aan wie rekening is gedaan
Rechnungslegungsempfänger

aan wie de rekening gedaan is
dem gegenüber Rechnung abgelegt wird

verwijzingsrechter | rechter naar wie de zaak verwezen is
Richter, an den die Sache verwiesen wird

persoon op wie een verdenking rust
Verdächtiger

sedentair | wie een zittend leven leidt
sedentär | sitzend

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

...onder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwel exclusief instaat voor de materiële huisvesting van het kind (de moeder ontmoet het kind via een ontmoetingscentrum) en een uitermate belangrijk ' ouderlijk gezag ' uitoefent (waarover hij niet beschikt volgens de wet), waarbij het kind bovendien zijn echte identiteit wordt ontzegd aangezien het een naam draagt die niet die van zijn vader is en die met geen enkele werkelijkheid, welke dan ook, overeenstemt, wat mogelijk ook ingaat tegen het Europees Verdrag voor de rechten van de mens ? ...
...sgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang beanspruchen kann, während er in Wirklichkeit eine nahezu ausschließliche, als materiell zu qualifizierende Unterbringung des Kindes besorgt - wobei die Mutter das Kind in einem Begegnungsraum trifft - und eine besonders wichtige ' elterliche Autorität ' über das Kind ausübt - über die er nach dem Gesetz nicht verfügt -, wobei dem Kind somit außerdem seine echte Identität vorenthalten wird, da es einen Namen trägt, der nicht der Name seines Vaters ist und mit keinerlei Wirklichkeit übereinstimmt, was ebenfalls gegen die Europäische Menschenrechtskonvention verstoßen könnte? ...

In de voorliggende zaak wordt aan het Hof een vraag gesteld over de bestaanbaarheid van artikel 318, § 2, van het Burgerlijk Wetboek met de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat « het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid ».
In der vorliegenden Rechtssache wird der Gerichtshof zur Vereinbarkeit von Artikel 318 § 2 des Zivilgesetzbuches mit den Artikeln 10, 11 und 22bis der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention, befragt, indem « er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss ».

Er blijkt geen redelijke verantwoording te zijn voor het verschil in behandeling tussen, enerzijds, de verzekerde zelf, die een overgangsregeling kan genieten wanneer hij op 31 december 2006 reeds twintig jaar aan de verzekering in het stelsel van de overzeese sociale zekerheid heeft bijgedragen, en, anderzijds, de ex-echtgenoot van die verzekerde voor wie een dergelijke overgangsregeling niet geldt.
Es gibt offensichtlich keine vernünftige Rechtfertigung für den Behandlungsunterschied zwischen einerseits dem Versicherten selbst, der in den Vorteil einer Übergangsregelung gelangen kann, wenn er am 31. Dezember 2006 bereits seit zwanzig Jahren an der Versicherung im System der überseeischen sozialen Sicherheit teilgenommen hat, und andererseits dem ehemaligen Ehepartner dieses Versicherten, für den eine solche Übergangsregelung nicht gilt.

« Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de klaarblijkelijk door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid ?
« Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches, dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage der Person, die die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen, wie die Europäische Menschenrechtskonvention, indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Klage auf Anfechtung der Vaterschaft zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen und des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der offensichtlich vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss?

In de tweede prejudiciële vraag wordt het Hof verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, van de in het geding zijnde bepaling, in zoverre zij erin voorziet dat het besluit van de Regering ter goedkeuring van het herwaarderingsprogramma geldt als een toestemming om te onteigenen : de in het geding zijnde bepaling zou aldus een niet verantwoord verschil in behandeling met zich meebrengen tussen, enerzijds, de eigenaars op wie een onteigening in het kader van de stedelijke herwaardering betrekking heeft en aan wie een geïndividualiseerd onderzoek van de verantwoording voor de onteigening door de Regering zou worden ontzegd, en, anderzijds, de personen die worden onteigend op grond van een andere wettelijke machtiging, die per hypothese een dergelijk onderzoek genieten.
Mit der zweiten Vorabentscheidungsfrage wird der Gerichtshof gebeten, über die Vereinbarkeit der fraglichen Bestimmung mit den Artikeln 10, 11 und 16 der Verfassung zu befinden, insofern darin vorgesehen sei, dass der Erlass der Regierung zur Genehmigung des Erneuerungsprogramms einer Enteignungsermächtigung gleichkomme; durch die fragliche Bestimmung werde somit ein nicht gerechtfertigter Behandlungsunterschied eingeführt zwischen einerseits den Eigentümern, die von einer Enteignung im Rahmen der Stadterneuerung betroffen seien und denen eine individuelle Untersuchung der Rechtfertigung der Enteignung durch die Regierung vorenthalten werde, und andererseits den Personen, die auf der Grundlage einer anderen gesetzlichen Ermächtigung enteignet würden und die folglich in den Vorteil einer solchen Prüfung gelangten.

V. - Omzeilingsclausule en strafrechtelijke bepalingen Art. 7. Overeenkomstig artikel 60 van Verordening nr. 1306/2013 wordt geen enkele betaling voor gebieden met natuurlijke beperkingen toegekend aan landbouwers en natuurlijke personen of rechtspersonen van wie is komen vast te staan dat zij kunstmatig de voorwaarden hebben gecreëerd om voor dergelijke betalingen in aanmerking te komen en dus een voordeel zouden genieten dat niet in overeenstemming is met de doelstellingen van dit besluit.
V - Umgehungsklausel und Strafbestimmungen Art. 7 - In Übereinstimmung mit Artikel 60 der Verordnung Nr. 1306/2013 wird den Landwirten und natürlichen oder juristischen Personen keine Zahlung zugunsten von Gebieten mit naturbedingten Benachteiligungen gewährt, wenn festgestellt wird, dass sie die Voraussetzungen für den Erhalt dieser Beihilfen künstlich, den Zielen dieses Erlasses zuwiderlaufend geschaffen haben.

« Schendt artikel 41 van de gecoördineerde wetten van 3 juni 1970 betreffende de preventie van de beroepsziekten en de vergoeding van de schade die uit die ziekten voortvloeit de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, inzoverre het de slachtoffers van een beroepsziekte uit de privé-sector, wier vergoeding voor medische kosten ingevolge beroepsziekte nooit langer kan terugwerken dan 120 dagen voor de datum van de indiening van de aanvraag, en de slachtoffers van een beroepsziekte in de openbare sector, ten aanzien van wie een dergelijke beperking niet geldt, verschillend behandelt ?
« Verstösst Artikel 41 der koordinierten Gesetze vom 3. Juni 1970 über die Vorbeugung von und die Entschädigung für Berufskrankheiten gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern er die Opfer einer Berufskrankheit im Privatsektor, deren Entschädigung für Kosten für medizinische Pflege niemals länger als 120 Tage vor dem Datum der Antragstellung zurückwirken kann, und die Opfer einer Berufskrankheit im öffentlichen Sektor, für die eine ähnliche Einschränkung nicht gilt, unterschiedlich behandelt?

« Schendt artikel 57, § 2, van de wet van 8 juli 1976, aldus geïnterpreteerd dat het de personen die een aanvraag van subsidiaire bescherming wegens medische redenen hebben ingediend overeenkomstig artikel 9ter van de wet van 15 december 1980, maar aan wie die maatregel door de Dienst Vreemdelingenzaken werd geweigerd, niet toelaat elke vorm van maatschappelijke dienstverlening, met uitzondering van de dringende medische hulp, te genieten tijdens de duur van het onderzoek van hun beroep door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, terwijl de aanvragers van subsidiaire bescherming wegens een situatie van veralgemeend geweld in het land van herkomst of van gewoonlijk verblijf, overeenkomstig artikel 48/4 van de wet van 15 december 1980, aan wie een dergelijk statuut door de Commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen werd geweigerd, de maatschappelijke dienstverlening blijven genieten tijdens de duur van het onderzoek van hun beroep door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 3 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten de mens ?
« Verstösst Artikel 57 § 2 des Gesetzes vom 8. Juli 1976 gegen die Artikel 10, 11 und 23 der Verfassung in Verbindung mit den Artikeln 3 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention, dahingehend ausgelegt, dass er es Personen, die einen Antrag auf subsidiären Schutz aus medizinischen Gründen gemäss Artikel 9ter des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 gestellt haben, denen aber diese Massnahme vom Ausländeramt verweigert wurde, nicht ermöglicht, während der Dauer der Untersuchung ihrer Beschwerde durch den Rat für Ausländerstreitsachen in den Genuss jeglicher Form der Sozialhilfe - ausser der dringenden medizinischen Hilfe - zu gelangen, während die Antragsteller auf subsidiären Schutz wegen einer Situation der generalisierten Gewalt im Herkunftsland oder im Land ihres gewöhnlichen Aufenthalts gemäss Artikel 48/4 des Gesetzes vom 15. Dezember 1980, denen ein solches Statut vom Generalkommissar für Flüchtlinge und Staatenlose verweigert wurde, während der Dauer der Untersuchung ihrer Beschwerde durch den Rat für Ausländerstreitsachen weiterhin Sozialhilfe geniessen können?

« Schendt artikel 57, § 2, van de wet van 8 juli 1976, aldus geïnterpreteerd dat het de personen die een aanvraag van subsidiaire bescherming wegens medische redenen hebben ingediend overeenkomstig artikel 9ter van de wet van 15 december 1980, maar aan wie die maatregel door de Dienst Vreemdelingenzaken werd geweigerd, niet toelaat elke vorm van maatschappelijke dienstverlening, met uitzondering van de dringende medische hulp, te genieten tijdens de duur van het onderzoek van hun beroep door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, terwijl de aanvragers van subsidiaire bescherming wegens een situatie van veralgemeend geweld in het land van herkomst of van gewoonlijk verblijf, overeenkomstig artikel 48/4 van de wet van 15 december 1980, aan wie een dergelijk statuut door de Commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen werd geweigerd, de maatschappelijke dienstverlening blijven genieten tijdens de duur van het onderzoek van hun beroep door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 3 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten de mens ?
« Verstösst Artikel 57 § 2 des Gesetzes vom 8hhhhqJuli 1976 gegen die Artikel 10, 11 und 23 der Verfassung in Verbindung mit den Artikeln 3 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention, dahingehend ausgelegt, dass er es Personen, die einen Antrag auf subsidiären Schutz aus medizinischen Gründen gemäss Artikel 9ter des Gesetzes vom 15hhhhqDezember 1980 gestellt haben, denen aber diese Massnahme vom Ausländeramt verweigert wurde, nicht ermöglicht, während der Dauer der Untersuchung ihrer Beschwerde durch den Rat für Ausländerstreitsachen in den Genuss jeglicher Form der Sozialhilfe - ausser der dringenden medizinischen Hilfe - zu gelangen, während die Antragsteller auf subsidiären Schutz wegen einer Situation der generalisierten Gewalt im Herkunftsland oder im Land ihres gewöhnlichen Aufenthalts gemäss Artikel 48/4 des Gesetzes vom 15hhhhqDezember 1980, denen ein solches Statut vom Generalkommissar für Flüchtlinge und Staatenlose verweigert wurde, während der Dauer der Untersuchung ihrer Beschwerde durch den Rat für Ausländerstreitsachen weiterhin Sozialhilfe geniessen können?

De bestreden bepaling moet dan ook noodzakelijkerwijze zo worden geïnterpreteerd dat het slagen voor de geïntegreerde proef enkel wordt vereist voor de gegradueerde « landmeter-expert vastgoed » in de Franse Gemeenschap - voor wie het slagen voor die proef een voorwaarde is voor het behalen van dat diploma - en niet voor de gegradueerde « bouwkunde en vastgoed, optie opmeten » in de Vlaamse Gemeenschap, voor wie een dergelijke proef niet wordt vereist voor het behalen van dat diploma.
Die angefochtene Bestimmung ist daher notwendigerweise zu auszulegen, dass das Bestehen der integrierten Prüfung nur für die graduierten « Landmesser-Immobiliensachverständigen » in der Französischen Gemeinschaft - für die das Bestehen dieser Prüfung eine Bedingung zum Erhalt des betreffenden Diploms ist - verlangt wird, und nicht für die Graduierten in « Bautechnik und Immobilien, Fachbereich Vermessen » in der Flämischen Gemeinschaft, für die eine solche Prüfung nicht zum Erhalt des betreffenden Diploms vorgeschrieben ist.