Vertaling van "wijze in belgië " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

wijze van doceren | wijze van lesgeven | wijze van onderrichten
Lehrmethode | Lehrmodus | Lehrweg

België [ Koninkrijk België ]
Belgien [ das Königreich Belgien ]

gemeenschappen van België
Gemeinschaften Belgiens

gewesten en gemeenschappen van België
Regionen und Gemeinschaften Belgiens

België | Koninkrijk België
Belgien | das Königreich Belgien

wijze van afrekenen | wijze van afrekening
Abrechnungsart

Rode Kruis van België
Belgisches Rotes Kreuz

Koloniale Hogeschool van België te Antwerpen
Kolonialuniversität Belgiens in Antwerpen

België
Belgien

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Het geheel van de ESF-maatregelen in België wordt thans op bevredigende wijze en volgens de vastgestelde doelstellingen uitgevoerd.
Die Interventionen des ESF in Belgien kommen nun alle insgesamt zufriedenstellend und den gesetzten Zielen entsprechend voran.

« Schendt artikel 1, zesde lid, van de wet van 20 juli 1971 tot instelling van gewaarborgde gezinsbijslag de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 22 van de Grondwet, in zoverre het tot gevolg heeft dat de buitenlandse onderdaan die tot verblijf is gemachtigd maar sedert minder dan vijf jaar in België verblijft, en verschillende kinderen ten laste heeft van wie er een geen Belg of onderdaan van de Europese Unie is, een vermindering ondergaat van de bijslagen die gelijkwaardig zijn aan de bijslagen die normaliter voor het jongste van die kinderen verschuldigd zijn, terwijl die vreemdeling, indien hij enkel Belgische kinderen of kinderen die onderdaan van de Europese Unie zijn, ten laste zou hebben, voor al die kinderen bijslagen zou krijgen, die naar gelang van de rang van elk van hen zijn vastgelegd, waardoor aldus gezinnen die zich met name met betrekking tot hun roeping om op duurzame wijze in België te verblijven in vergelijkbare situaties bevinden, verschillend worden behandeld ?
« Verstößt Artikel 1 Absatz 6 des Gesetzes vom 20. Juli 1971 zur Einführung garantierter Familienleistungen gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit deren Artikel 22, indem er dazu führt, dass ein ausländischer Staatsangehöriger, dem der Aufenthalt in Belgien erlaubt ist, der sich aber seit weniger als fünf Jahren in Belgien aufhält und mehrere Kinder zu Lasten hat, von denen ein Kind weder Belgier noch EU-Ausländer ist, einer Herabsetzung der Zulagen, die mit den normalerweise für das jüngste dieser Kinder geschuldeten Zulagen gleichwertig sind, unterliegt, während dieser Ausländer in dem Fall, dass er nur Kinder zu Lasten hätte, die Belgier oder EU-Ausländer wären, Zulagen für all diese Kinder entsprechend ihrem jeweiligen Rang erhalten würde, wobei somit Familien, die sich insbesondere hinsichtlich ihrer Berufung, sich dauerhaft in Belgien aufzuhalten, in vergleichbaren Situationen befinden, unterschiedlich behandelt werden?

Zelfs in de veronderstelling dat sommige lidstaten van de Europese Unie op dezelfde wijze als België de toegang tot hun nationaliteit hebben vergemakkelijkt, vermocht de wetgever zich redelijkerwijs te baseren op het feit dat het aantal van hun onderdanen die in België verblijven beperkt zou blijven en dat het verblijf van die laatsten aan striktere voorwaarden is onderworpen dan het, in beginsel absolute, recht van de Belg om op het nationale grondgebied te verblijven.
Selbst in der Annahme, dass gewisse Mitgliedstaaten der Europäischen Union auf die gleiche Weise wie Belgien den Zugang zu ihrer Staatsangehörigkeit erleichtert haben, konnte der Gesetzgeber sich vernünftigerweise auf den Umstand berufen, dass die Zahl ihrer Staatsangehörigen, die sich in Belgien aufhalten, begrenzt bleiben würde und dass ihr Aufenthalt strikteren Bedingungen unterliegt als das grundsätzlich absolute Aufenthaltsrecht der Belgier auf dem nationalen Staatsgebiet.

De verwijzende rechter vraagt het Hof of de wetgever een discriminerend verschil in behandeling heeft teweeggebracht door, op straffe van een bijkomende bijdrage van 6 pct., de verplichting op te leggen dat bij vervreemding, vóór het verstrijken van de termijn van drie jaar, van de roerende tegoeden die aan de eenmalige bevrijdende aangifte zijn onderworpen na op onregelmatige wijze in België te zijn bewaard (artikel 2, § 1, eerste lid, 2°, van de in het geding zijnde wet), de investering in een roerende vorm moet worden verricht, terwijl de wetgever, wanneer op onregelmatige wijze in het buitenland bewaarde roerende tegoeden het voorwerp van een eenmalige bevrijdende aangifte hebben uitgemaakt (artikel 2, § 1, eerste lid, 1°, van de in het geding zijnde wet) en wanneer de dankzij die tegoeden verrichte investering vóór het verstrijken van de termijn van drie jaar wordt vervreemd of overgedragen, niet de verplichting oplegt dat de investering in roerende waarden moet worden verricht, maar aan de Koning de zorg toevertrouwt om de aard en de modaliteiten van de genoemde investering te bepalen, hetgeen Hem de mogelijkheid heeft geboden daarbij eveneens investeringen van onroerende aard te beogen.
Der vorlegende Richter fragt den Gerichtshof, ob der Gesetzgeber einen diskriminierenden Behandlungsunterschied eingeführt habe, indem er bei Strafe einer Zusatzabgabe von sechs Prozent vorgeschrieben habe, dass im Falle der Veräusserung vor Ablauf der dreijährigen Frist von beweglichen Aktiva, die der einmaligen befreienden Erklärung unterlägen, nachdem sie regelwidrig in Belgien gehalten worden seien (Artikel 2 § 1 Absatz 1 Nr. 2 des fraglichen Gesetzes), die Investition in beweglicher Form erfolgen müsse, während, wenn regelwidrig im Ausland gehaltene bewegliche Aktiva Gegenstand einer einmaligen befreienden Erklärung gewesen seien (Artikel 2 § 1 Absatz 1 Nr. 1 des fraglichen Gesetzes) und die hierdurch getätigte Investition vor Ablauf der dreijährigen Frist veräussert oder übertragen werde, der Gesetzgeber nicht vorschreibe, dass die Investition in Wertpapiere erfolge, sondern es dem König überlasse, die Beschaffenheit und die Modalitäten der besagten Investition festzulegen, so dass Er darin ebenfalls Investitionen in unbewegliche Güter habe einbeziehen können.

In de eerste twee vragen wordt aangegeven dat de in het geding zijnde bepaling tot gevolg zou hebben de buitenlandse persoon met een handicap die tot onbeperkt verblijf in België is gemachtigd maar onder geen enkele categorie van personen valt die tot het voordeel van de wet zijn toegelaten, enkel vanwege diens nationaliteit uit te sluiten van het voordeel van de tegemoetkomingen aan personen met een handicap, terwijl het gaat om een persoon die, om reden van zijn administratief statuut, op regelmatige wijze in België verblijft voor een significante en onbeperkte duur en terwijl zijn behoeften inzake bijstand, zelfredzaamheid en integratie vergelijkbaar zijn met die van de begunstigde personen.
In den ersten zwei Fragen wird angegeben, dass die fragliche Bestimmung dazu führen würde, die ausländische Person mit Behinderung, der es erlaubt ist, sich für unbeschränkte Dauer in Belgien aufzuhalten, die aber zu keiner der Kategorien von Personen, die zum Vorteil des Gesetzes zugelassen werden, gehört, nur wegen ihrer Staatsangehörigkeit vom Vorteil der Behindertenbeihilfen auszuschliessen, während es um eine Person geht, die sich wegen ihres Verwaltungsstatuts ordnungsgemäss für eine erhebliche und unbeschränkte Dauer in Belgien aufhält, und ihr Bedarf an Beistand, Autonomie und Integration mit demjenigen der berechtigten Personen vergleichbar ist.

Het Hof wordt verzocht de bestaanbaarheid te onderzoeken van artikel 4 van de wet van 27 februari 1987 betreffende de tegemoetkomingen aan personen met een handicap met de artikelen 10, 11, 16, 23 en 191 van de Grondwet, eventueel in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag en met artikel 28 van het Verdrag van 13 december 2006 inzake de rechten van personen met een handicap, in zoverre het de vreemdelingen die tot tijdelijk verblijf in België zijn gemachtigd, die op regelmatige wijze in België verblijven voor een significante duur en die er met hun kinderen van Belgische nationaliteit leven, uitsluit van het voordeel van de tegemoetkomingen aan personen met een handicap.
Befragt wird der Gerichtshof zur Vereinbarkeit von Artikel 4 des Gesetzes vom 27. Februar 1987 über die Beihilfen für Personen mit Behinderung mit den Artikeln 10, 11, 16, 23 und 191 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 14 der Europäischen Menschenrechtskonvention, mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zu dieser Konvention und mit Artikel 28 des Ubereinkommens vom 13. Dezember 2006 über die Rechte von Menschen mit Behinderungen, indem diese Bestimmung die Ausländer, denen es erlaubt sei, sich zeitweilig in Belgien aufzuhalten, die ordnungsgemäss für eine erhebliche Dauer in Belgien niedergelassen seien und die dort mit ihren Kindern, die die belgische Staatsangehörigkeit besässen, lebten, vom Vorteil der Beihilfen für Personen mit Behinderung ausschliesse.

[13] Racistische en xenofobe handelingen moeten worden onderzocht en moeten op passende wijze worden bestraft om de eerbiediging van de grondrechten te garanderen, zoals bevestigd door de arresten van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens van 6.7.2005 (Nachova en andere/Bulgarije), 10.3.2010 (Cakir/België) en 27.1.2011 (Dimitrova en andere/Bulgarije).
[13] Die Untersuchung rassistischer oder fremdenfeindlicher Handlungen und die Anwendung geeigneter Sanktionen sind notwendig, um der Verpflichtung zur Wahrung der Grundrechte nachzukommen. Siehe die Urteile des EGMR vom 6.7.2005 (Nachova und andere/Bulgarien), vom 10.3.2010 (Caki/Belgien) und vom 27.1.2011 (Dimitrova und andere/Bulgarien).

Op initiatief van Oostenrijk, België en Finland heeft de Raad in 2007 een instrument vastgesteld ter verbetering van de samenwerking tussen de nationale bureaus voor de ontneming van vermogensbestanddelen bij het opsporen en identificeren van opbrengsten van misdrijven[56]. Net als FIE's werken deze bureaus samen op gedecentraliseerde wijze, zij het zonder een onlineplatform.
2007 griff der Rat eine Initiative von Österreich, Belgien und Finnland auf und nahm ein Instrument zur Förderung der Zusammenarbeit zwischen Vermögensabschöpfungsstellen (Asset Recovery Offices - ARO) bei der Identifizierung und Nachverfolgung von Erträgen aus Straftaten an[56]. Ähnlich wie die FIU kooperieren die ARO dezentral, allerdings ohne Unterstützung einer Online-Plattform.

b) worden alle bepalingen die worden opgesomd in bijlagen A en B van de Overeenkomst van 18 mei 1999 tussen de Raad van de Europese Unie, de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis, alsmede elk besluit dat door de Raad is aangenomen tot vaststelling van een instrument dat in werking is getreden en dat een ontwikkeling inhoudt van een of meer van deze bepalingen, in werking gesteld voor IJsland en Noorwegen, in hun onderlinge betrekkingen en in hun betrekkingen met België, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Griekenland, Italië, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk, Portugal, Spanje, Finland en Zweden.
b) werden alle Bestimmungen der Anhänge A und B des Übereinkommens vom 18. Mai 1999 zwischen dem Rat der Europäischen Union sowie der Republik Island und dem Königreich Norwegen über die Assoziierung der beiden letztgenannten Staaten bei der Umsetzung, Anwendung und Entwicklung des Schengen-Besitzstands sowie jeder vom Rat erlassene Rechtsakt zur Festlegung eines Instruments, das in Kraft getreten ist und eine Weiterentwicklung einer oder mehrerer dieser Bestimmungen darstellt, für Island und Norwegen in ihren Beziehungen untereinander und zu Belgien, Dänemark, Deutschland, Frankreich, Griechenland, Italien, Luxemburg, den Niederlanden, Österreich, Portugal, Finnland, Schweden und Spanien in Kraft gesetzt.

Zo hebben België, Luxemburg en Nederland een voorstel opgesteld voor concrete procedures voor het op objectieve wijze vaststellen van prioriteiten en de opstelling van werkprogramma's voor één of meer jaren.
Belgien, Luxemburg und die Niederlande haben dazu Verfahren vorgeschlagen, die auch die Festlegung ein- und mehrjähriger Arbeitsprogramme umfassen.