Traduction de «zaak zou moeten » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

ad acta gelegde zaak | geclasseerde zaak | geseponeerde zaak
eingestellte Rechtssache | eingestelltes Verfahren

een zaak beginnen | een zaak oprichten | een zaak opzetten
sich selbständig machen

baliemedewerkers opleiden | mensen leren hoe ze gasten correct moeten ontvangen registreren en van informatie moeten voorzien | receptiemedewerkers opleiden | receptiemedewerkers trainen
Empfangspersonal schulen | Rezeptionsmitarbeiterinnen und Rezeptionsmitarbeiter schulen | Empfangsmitarbeiterinnen und Empfangsmitarbeiter ausbilden | Empfangspersonal ausbilden

stappen beoordelen die moeten worden genomen om aan de vereisten van artistiek werk te voldoen | stappen evalueren die moeten worden genomen om aan de vereisten van artistiek werk te voldoen
Schritte zur Erfüllung der Anforderungen eines künstlerischen Werkes unternehmen

docenten en trainers leren hoe ze e-learning gebruiken | docenten en trainers leren hoe ze moeten omgaan met e-leermethoden | docenten en trainers onderwijzen in e-leermethoden | onderwijzend personeel leren hoe ze e-leeromgevingen moeten inzetten
E-Trainer schulen | Lehrer und Ausbilder in E-Learning-Methoden ausbilden | Lehrer und Ausbilder in E-Learning-Methoden schulen | Train the E-Trainer

burgerrechtelijke zaak | civielrechtelijke zaak
zivilrechtlicher Fall

roerend eigendom [ inboedel | roerende goederen | roerende zaak | roerend goed | roerendgoedrecht ]
Eigentum an beweglichen Sachen [ bewegliche Sache | bewegliches Vermögen | Eigentum an einer beweglichen Sache | Fahrnis | Mobiliarvermögen | Mobilien | Recht an einer beweglichen Sache ]

opheffing van de zaak [ sluiting van een fabriek | sluiting van een onderneming ]
Betriebseinstellung [ Betriebsschließung | Betriebsstilllegung | Schließung einer Fabrik ]

beginsel van wederzijdse erkenning [ Cassis-van-Dijon-zaak ]
Grundsatz der gegenseitigen Anerkennung [ Rechtssache „Cassis de Dijon ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Het derde middel in de zaak nr. 6190 is afgeleid uit de schending van de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet en van artikel 6 van de richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (hierna : Habitatrichtlijn) alsook van artikel 6 van het Verdrag van Aarhus door de artikelen 155, 226 en 390 van het Omgevingsvergunningsdecreet omdat, behoudens de uitzondering voor activiteiten die fysieke ingrepen in het leefmilieu tot gevolg hebben, bij een loutere hernieuwing van een omgevingsvergunning of omzetting van een milieuvergunning in een omgevingsvergunning geen verplichting zou gelden tot het uitvoeren van een project-MER en ook geen passende beoordeling zou moeten worden uitgevoerd, terwijl de historiek aantoont dat die onderzoeken voorheen wel steeds noodzakelijk waren bij de hernieuwing van een milieuvergunning.
Der dritte Klagegrund in der Rechtssache Nr. 6190 ist abgeleitet aus einem Verstoß gegen die Artikel 10, 11 und 23 der Verfassung und gegen Artikel 6 der Richtlinie 92/43/EWG des Rates vom 21. Mai 1992 zur Erhaltung der natürlichen Lebensräume sowie der wildlebenden Tiere und Pflanzen (nachstehend: Habitatrichtlinie) sowie gegen Artikel 6 des Aarhus-Übereinkommens durch die Artikel 155, 226 und 390 des Dekrets über die Umgebungsgenehmigung, weil, abgesehen von der Ausnahme für Tätigkeiten, die materielle Eingriffe in die Umwelt zur Folge haben, bei einer reinen Erneuerung einer Umgebungsgenehmigung oder Umwandlung einer Umweltgenehmigung in eine Umgebungsgenehmigung keine Verpflichtung zur Ausführung einer Umweltverträglichkeitsprüfung gelte und auch keine entsprechende Beurteilung vorgenommen werden müsse, während die Vergangenheit zeige, dass diese Untersuchungen früher wohl bei der Erneuerung einer Umweltgenehmigung immer notwendig gewesen seien.

In tegenstelling tot wat de Ministerraad aanvoert, volstaat de omstandigheid dat de gezinssituatie waarin de eiser en zijn kinderen zich in die zaak bevonden, dezelfde is als die waarin de geïntimeerde en zijn kinderen zich in de onderhavige zaak bevinden, gezien het verschillende doel dat met die twee bepalingen wordt nagestreefd, niet om te besluiten dat noodzakelijkerwijs zou moeten worden geoordeeld dat artikel 41 van de Algemene Kinderbijslagwet van 19 december 1939, in de in B.3 vermelde interpretatie, bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Im Gegensatz zu dem, was der Ministerrat anführt, reicht der Umstand, dass die Haushaltssituation, in der sich der Kläger und seine Kinder in der betreffenden Rechtssache befanden, die gleiche ist wie diejenige, in der sich der Beklagte und seine Kinder in der vorliegenden Rechtssache befinden, nicht aus angesichts des Unterschieds zwischen den mit diesen beiden Bestimmungen verfolgten Zielen, um zu der Schlussfolgerung zu gelangen, dass notwendigerweise hätte geurteilt werden müssen, dass Artikel 41 des Allgemeinen Familienbeihilfengesetzes vom 19. Dezember 1939 in der in B.3 angeführten Auslegung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar ist.

Lidstaten verliezen daardoor hun bevoegdheid in die zaak. Nog steeds volgens diezelfde verordening (artikel 16, lid 1) moeten nationale rechters proberen te vermijden om beslissingen te nemen die kunnen ingaan tegen een besluit dat de Commissie overweegt te nemen in een zaak waarin zij een procedure heeft ingeleid.
Die Gerichte der Mitgliedstaaten dürfen keine Entscheidungen erlassen, die einem Beschluss zuwiderlaufen, den die Kommission in einem von ihr eingeleiteten Verfahren zu erlassen beabsichtigt (Artikel 16 Absatz 1 der Verordnung).

Wat meer bepaald het begrip maatregel van de staat of met staatsmiddelen bekostigd betreft, heeft de Franse Raad van State in deze zaak alleen gevraagd om uitlegging van het criterium uit de rechtspraak van het Hof dat, om voordelen als staatsteun te kunnen kwalificeren, deze voordelen rechtstreeks of indirect met staatsmiddelen moeten zijn bekostigd en dat deze aan de staat moeten kunnen worden toegerekend.
Was insbesondere den Begriff der staatlichen Maßnahme oder Maßnahme unter Inanspruchnahme staatlicher Mittel angeht − das einzige Kriterium, um dessen Auslegung der Conseil d’État (Frankreich) in der vorliegenden Rechtssache ersucht −, können Vergünstigungen nach der Rechtsprechung des Gerichtshofs nur dann als Beihilfen eingestuft werden, wenn sie zum einen unmittelbar oder mittelbar aus staatlichen Mitteln gewährt werden und zum anderen dem Staat zuzurechnen sind.

Door te beweren dat een eventueel positief antwoord op de gestelde prejudiciële vraag betreffende het beperkte toepassingsgebied van artikel 299 van de programmawet niet tot gevolg kan hebben dat de verwijzende rechter artikel 12bis van het Wetboek van de Belgische nationaliteit zou toepassen in de interpretatie eraan gegeven door het Hof van Cassatie, omdat de verwijzende rechter rekening zou moeten houden met de duidelijke wil van de wetgever, werpt de Ministerraad een exceptie op waarvan het onderzoek samenvalt met het onderzoek over de grond van de zaak.
Indem der Ministerrat anführt, dass eine etwaige bejahende Antwort auf die gestellte präjudizielle Frage bezüglich des begrenzten Anwendungsbereichs von Artikel 299 des Programmgesetzes nicht zur Folge haben könne, dass der vorlegende Richter Artikel 12bis des Gesetzbuches über die belgische Staatsangehörigkeit in der ihm durch den Kassationshof verliehenen Auslegung anwenden würde, weil der vorlegende Richter den eindeutigen Willen des Gesetzgebers berücksichtigen müsse, macht er eine Einrede geltend, deren Prüfung sich mit der Prüfung der Sache selbst deckt.

De verwijzende rechters in de zaken nrs. 2967 en 3023, voor wie zaken aanhangig zijn gemaakt met betrekking tot misdrijven die vóór 1 maart 2004 (datum van inwerkingtreding van de wet van 7 februari 2003) zijn gepleegd en die na die datum uitspraak moeten doen, merken op dat de vroegere wet, in zoverre zij voorzag in gevangenisstraffen waarin de nieuwe wet niet langer voorziet, voor de toepassing van artikel 2 van het Strafwetboek zou kunnen worden beschouwd als die welke de zwaarste straf bepaalt, maar dat de nieuwe wet, in de geest van de rechtsonderhorige, als meer repressief zou moeten worden beschouwd, in zoverre de gevangenisstraffen waarin de vroegere wet voorzag, zelden ten uitvoer werden gelegd, of zelfs zelden werden uitgesproken, in zoverre het nieuwe artikel 35 van de gecoördineerde wetten met name voorziet in een verplicht verval van het recht tot sturen, terwijl het uitspreken van dat verval onder de vroegere wet nog facultatief was (zaak nr. 2967), en in zoverre het nieuwe artikel 29, § 1, voorziet in geldboeten die werden verhoogd (zaak nr. 3023).
Die verweisenden Richter in den Rechtssachen Nrn. 2967 und 3023, die mit Straftaten befasst waren, die vor dem 1. März 2004 (Datum des Inkrafttretens des Gesetzes vom 7. Februar 2003) begangen worden waren, und die nach diesem Datum ein Urteil fällen sollten, führen an, das alte Gesetz könnte, insofern es Gefängnisstrafen vorgesehen habe, die das neue Gesetz nicht mehr vorsehe, als dasjenige angesehen werden, das die schwerere Strafe zur Anwendung von Artikel 2 des Strafgesetzbuches beinhalte, doch nach den Vorstellungen des Rechtsunterworfenen sei das neue Gesetz als repressiver anzusehen, insofern die im alten Gesetz vorgesehenen Gefängnisstrafen nur selten vollstreckt oder gar selten verhängt worden seien, insofern der neue Artikel 35 der koordinierten Gesetze insbesondere eine verpflichtende Entziehung der Fahrerlaubnis vorsehe, während das alte Gesetz dies nur als Möglichkeit für den Richter vorgesehene habe (Rechtssache Nr. 2967) und insofern der neue Artikel 29 erhöhte Geldstrafen vorsehe (Rechtssache Nr. 3023).

In hun memorie van antwoord voeren de verzoekende partijen in de zaak nr. 3078 aan dat de vernietiging van de bestreden bepaling niet tot de kalenderjaren voorafgaand aan 2004 zou moeten worden beperkt, maar dat ze ook voor de toekomst zou moeten gelden, omdat de decreetgever een ongeoorloofd verschil in behandeling zou creëren tussen rechtsonderhorigen aan wie een boete wordt opgelegd op grond van artikel 37, § 1, van het elektriciteitsdecreet en rechtsonderhorigen aan wie beboet wordt op basis van artikel 37, § 2, van dat decreet.
In ihrem Erwiderungsschriftsatz machen die klagenden Parteien in der Rechtssache Nr. 3078 geltend, dass die Nichtigerklärung der angefochtenen Bestimmung nicht auf die Kalenderjahre vor 2004 zu begrenzen sei, sondern auch für die Zukunft gelten müsse, denn der Dekretgeber schaffe einen unstatthaften Behandlungsunterschied zwischen Rechtsunterworfenen, denen eine Geldstrafe aufgrund von Artikel 37 § 1 des Elektrizitätsdekrets auferlegt werde, und Rechtsunterworfenen, die aufgrund von Artikel 37 § 2 dieses Dekrets mit einer Geldstrafe belegt würden.

Asielprocedures moeten niet zo langdurig en omslachtig zijn dat personen die bescherming behoeven lange tijd in onzekerheid moeten verkeren voordat er over hun zaak een beslissing wordt genomen, of dat personen die geen bescherming nodig hebben maar die op het grondgebied van de lidstaat wensen te blijven, een asielverzoek zien als een manier om hun verblijf met ettelijke jaren te verlengen.
Asylverfahren sollen nicht derart langwierig sein, dass schutzbedürftige Personen über lange Zeit im Ungewissen gehalten werden und andererseits Personen, die keines Schutzes bedürfen und lediglich im Hoheitsgebiet der Mitgliedstaaten verbleiben wollen, den Asylantrag als eine Möglichkeit zur Verlängerung ihres Aufenthalts ansehen.

Het Comité is voorts van mening dat de Commissie de mogelijkheid in overweging zou moeten nemen om een bepaling over de bevoegdheid van de rechterlijke instanties op te nemen, zodat in het geval van een grensoverschrijdend conflict de consument de keuze heeft of hij de zaak aan een rechterlijke instantie in zijn eigen land voorlegt of aan een instantie in het land van de tegenpartij; gerechtelijke acties tegen de consument, daarentegen, moeten in het land van herkomst van de consument worden ondernomen.
Der Ausschuß spricht sich dafür aus, daß die Kommission die Aufnahme einer Bestimmung in Erwägung ziehen sollte, die die Gerichtsbarkeit regelt, damit im Falle eines grenzübergreifenden Rechtsstreits der Verbraucher die Wahl hat, seinen Kontrahenten entweder in dem Staat, in dem er selbst ansässig ist, oder in dem Sitzstaat des Anbieters gerichtlich zu belangen, er selbst aber umgekehrt stets nur in dem Staat belangt werden kann, in dem er seinen Wohnsitz hat.

Arrest van het Hof van Justitie in zaak 200/91 - Coloroll Pension Trustees Ltd. tegen Russels, Mangham en anderen (verzoek om een prejudiciële beslissing van de Chancery Division van het High Court of Justice)In het vandaag gewezen arrest in zaak 200/91 - Coloroll heeft het Hof zijn bestaande jurisprudentie bevestigd dat alle voordelen die de werknemer uit hoofde van zijn dienstbetrekking geniet, moeten worden aangemerkt als loon in de zin van artikel 119 van het Verdrag (dat voorziet in gelijke beloning voor mannen en vrouwen).
Urteil des Gerichtshofs in der Rechtssache C-200/91, Coloroll Pension Trustees Ltd. gegen Russell, Mangham und andere (von der Chancery Division des High Court of Justice of England and Wales zur Vorabentscheidung vorgelegt). In dem am heutigen Tag ergangenen Urteil in der Rechtssache C-200/91 (Coloroll) hat der Gerichtshof das von ihm gesprochene Recht bekräftigt, wonach alle Formen betrieblicher Versorgungsleistungen für Arbeitnehmer Bestandteile des Entgelts im Sinne von Artikel 119 EG - Vertrag über gleiches Entgelt für Männer und Frauen sind.