Traduction de «zelf een betwisting » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

aan de geadresseerde zelf af te geven | aan de geadresseerde zelf afgeven | aan de geadresseerde zelf te overhandigen
eigenhändig aushändigen | eigenhändig zustellen

zelf-assemblage van strukturen | zelf-assemblerende structuren
selbstordnende Strukturen

terpostbezorging door de klant zelf | zelf posten
Selbsteinlieferung

uitspraak over de grond van het geschil doen | over de zaak zelf beslissen
zur Sache entscheiden | in der Sache selbst entscheiden

bij de zaak zelf voegen
mit der Hauptsache verbinden

zelf optreden
selbst auftreten

in de beoordeling van de zaken zelf treden
über die Sache selbst erkennen

betwisting in verkiezingszaken
Wahlanfechtungen [ Wahlstreitigkeiten ]

doe-het-zelfgereedschap [ doe-het-zelf-gereedschap | draagbaar elektrisch gereedschap | elektromechanisch gereedschap | handboor ]
Werkzeug für Heimwerker [ elektrische Heimwerkergeräte | elektromechanisches Heimwerkergerät | Handbohrmaschine ]

gasten assisteren met zelfbedieningsapparaten voor tickets | klanten met zelfbedieningsapparatuur voor tickets helpen | als grondstewardess bij apparaten om zelf in te checken assisteren | gasten helpen met zelfbedieningsapparaten voor tickets
Hilfe bei der Bedienung von Kartenautomaten leisten | Kundinnen und Kunden am Ticketautomaten helfen | Kundinnen und Kunden bei der Bedienung von Kartenautomaten helfen | Kundinnen und Kunden bei der Bedienung von Kartenautomaten unterstützen

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Het meerderjarig kind dat zelf een betwisting van het vaderschap heeft ingesteld en ten aanzien van wie een band van afstamming met zijn biologische vader wordt vastgesteld, kan evenwel op rechtmatige wijze wensen om de naam van die laatstgenoemde te dragen.
Ein volljähriges Kind, das selbst eine Klage auf Anfechtung der Vaterschaft eingereicht hat und bei dem ein Abstammungsverhältnis mit seinem biologischen Vater festgestellt wird, kann jedoch rechtmäßig wünschen, den Namen dieses Letztgenannten zu tragen.

De feiten in het hoofdgeding leveren geen bewijs dat, bijvoorbeeld, verzoeker was uitgesloten van deelneming aan een procedure voor de Griekse rechterlijke instanties Zelfs indien er sprake zou zijn geweest van een gerechtvaardigde misvatting van de Ierse rechterlijke instanties dat Unierecht of nationaal recht, zoals voorschriften met betrekking tot termijnen voor het instellen van een procedure, verkeerd zou worden toegepast indien verzoeker zich tot de Griekse in plaats van tot de Ierse rechter zou hebben gewend, zou dit op zichzelf onvoldoende zijn geweest voor de slotsom dat de Griekse rechter, op grond van een uitzondering op het beginsel van wederzijds vertrouwen, niet het juiste forum is om op te komen tegen de betwiste executoriale titel, zoals bedoeld in artikel 14 en overweging 12 van richtlijn 2010/24
Der Sachverhalt des Ausgangsverfahrens enthält z. B. keine Belege für einen Ausschluss des Klägers von den in griechischen Gerichten durchzuführenden Verfahren. Selbst wenn die irischen Gerichte berechtigterweise zu der Fehleinschätzung gelangt wären, dass das Unionsrecht oder das nationale Recht einschließlich der Fristenregelungen für die Einlegung eines Rechtsbehelfs falsch angewendet würde, wenn der Kläger statt der irischen Gerichte die griechischen Gerichte angerufen hätte, reichte dies nach dem Grundsatz gegenseitigen Vertrauens an und für sich nicht dafür aus, die griechischen Gerichte als geeigneten Gerichtsstand für die Anfechtung des streitigen Vollstreckungstitels, wie er nach Art. 14 und dem 12. Erwägungsgrund der Richtlinie 2010/24 vorgesehen ist, auszuschließen.

Onder de huidige bepalingen vallen de schuldeisers wier vordering wordt betwist (zelfs al zou deze betwisting achteraf volstrekt ongegrond blijven), dus uit de boot en genieten zij geen bijzondere bescherming » (Parl. St., Senaat, 2012-2013, nr. 5-2151/3, p. 2).
Gemäß den derzeitigen Bestimmungen fallen die Gläubiger, deren Forderung angefochten wird (auch wenn diese Anfechtung sich im Nachhinein als vollständig unbegründet erweisen sollte), also daneben und genießen sie keinen besonderen Schutz » (Parl. Dok., Senat, 2012-2013, Nr. 5-2151/3, S. 2).

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang b ...

Bij zijn arresten nrs. 70/2007 van 26 april 2007 en 121/2007 van 19 september 2007, gewezen op prejudiciële vragen, heeft het Hof voor recht gezegd dat artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 betreffende een vorderingsrecht inzake bescherming van het leefmilieu, in samenhang gelezen met artikel 271, § 1, van de Nieuwe Gemeentewet, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet schendt, wanneer die bepalingen in die zin worden geïnterpreteerd dat een inwoner van een gemeente namens die gemeente een vordering tot staking kan instellen, zelfs indien de betwiste handeling in overeenstemming is met een vergunning of een gunstig advies van die gemeente.
In seinen Entscheiden Nrn. 70/2007 vom 26. April 2007 und 121/2007 vom 19. September 2007, die auf Vorabentscheidungsfragen hin ergangen sind, hat der Gerichtshof für Recht erkannt, dass Artikel 1 des Gesetzes vom 12. Januar 1993 über ein Klagerecht im Bereich des Umweltschutzes in Verbindung mit Artikel 271 § 1 des Neuen Gemeindegesetzes nicht gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstößt, wenn diese Bestimmungen in dem Sinne ausgelegt werden, dass ein Einwohner einer Gemeinde im Namen dieser Gemeinde eine Unterlassungsklage einreichen kann, selbst wenn die strittige Handlung einer Genehmigung oder einer befürwortenden Stellungnahme dieser Gemeinde entspricht.

Evenzo heeft artikel 90, lid 1, van het Statuut, dat op grond van artikel 46 RAP van toepassing is op tijdelijk functionarissen, zelf betrekking op het geval waarin het – per definitie niet gemotiveerde – ontbreken van antwoord bij het verstrijken van de termijn van vier maanden vanaf de indiening van het verzoek, gelijkstaat aan een stilzwijgend afwijzend besluit waartegen een klacht kan worden ingediend, zodat de motivering die het TAOBG in dat geval geeft door de tijdelijk functionaris pas in het contentieuze stadium kan worden betwist.
Ebenso erfasst Art. 90 Abs. 1 des Statuts, der auf Bedienstete auf Zeit gemäß Art. 46 der BSB anwendbar ist, den Fall, dass innerhalb der Frist von vier Monaten ab der Einreichung des Antrags keine Antwort – und damit naturgemäß keine Begründung – gegeben wird, was als stillschweigende Ablehnung gilt, gegen die eine Beschwerde zulässig ist, so dass die von der Einstellungsbehörde vorgebrachten Gründe in diesem Fall von dem Bediensteten auf Zeit erst im gerichtlichen Verfahren angefochten werden können.

Zelfs indien ervan uit wordt gegaan dat, ingeval van betwisting van het besluit van een door de Europese Investeringsbank ingesteld beroepscomité op het gebied van de beoordeling van personeelsleden, zowel dat besluit als het beoordelingsrapport automatisch aan de rechter van de Unie worden voorgelegd, rechtvaardigt deze omstandigheid op zichzelf niet dat deze rechter zich beperkt tot het onderzoek van de tegen dat rapport ingebrachte vorderingen, of zelfs volledig afziet van de controle van de gegrondheid van het besluit van het beroepscomité, aangezien aan dit comité een volledige controlebevoegdheid is verleend op grond waarvan het gerechtigd is zijn beoordelingen in de plaats te stellen van die welke in dat rapport zijn opgenomen, een bevoegdheid waarop het Gerecht voor ambtenarenzaken zich van zijn kant, niet kan beroepen.
Selbst wenn der Unionsrichter im Fall der Anfechtung der Entscheidung eines bei der Europäischen Investitionsbank für die Beurteilung von Mitgliedern ihres Personals eingerichteten Beschwerdeausschusses automatisch mit dieser Entscheidung und der Beurteilung befasst wäre, würde dieser Umstand als solcher es nicht rechtfertigen, dass sich der Unionsrichter auf die Prüfung der gegen diese Beurteilung gerichteten Anträge beschränkt und ganz auf eine Kontrolle der Begründetheit der vom Beschwerdeausschuss getroffenen Entscheidung verzichtet, weil dieser über eine umfassende Kontrollbefugnis verfügt, die es ihm erlaubt, die in der Beurteilung enthaltenen Bewertungen durch seine eigenen zu ersetzen, während das Gericht für den öffentlichen Dienst diese Befugnis nicht hat.

In respectievelijk de punten 79 en 78 van de arresten T‑109/08 en T‑110/08 heeft het Gerecht geoordeeld dat de beide, niet als zodanig door Freixenet betwiste feitelijke beoordelingen door de kamer van beroep van het BHIM, die eraan waren ontleend dat geen enkele fles zonder etiket of vergelijkbare vermelding wordt verkocht en dat Freixenet ook zelf het merk FREIXENET gebruikte op de flessen waarvan zij inschrijving als merken vroeg, de idee kunnen bevestigen die uit de praktijkervaring is afgeleid, namelijk dat de kleur en de mattering van het glas van de fles voor de mousserende wijn niet „als merk kunnen functioneren” wat het relevante publiek betreft.
In Randnr. 79 des Urteils T‑109/08 und Randnr. 78 des Urteils T‑110/08 hat das Gericht befunden, dass die beiden von der Beschwerdekammer des HABM getroffenen und als solche von Freixenet nicht bestrittenen Tatsachenfeststellungen, wonach zum einen keine Flasche ohne Etikett oder entsprechende Kennzeichnung verkauft werde und zum anderen Freixenet selbst die Marke FREIXENET auf den von ihr als Marken angemeldeten Flaschen verwende, geeignet seien, den aus der praktischen Erfahrung gewonnenen Gedanken zu bestätigen, dass die Farbe und die Mattierung des Flaschenglases für Schaumwein im Hinblick auf das relevante Publikum nicht „als Marke funktionieren“ könnten.

Ik betwist dus niet het nut van PNR-gegevens zelf, ik betwist het nut van het massaal verzamelen en de geautomatiseerde analyse.
Daher bestreite ich nicht den Nutzen von Fluggastdatensätzen an sich: Ich bestreite den Nutzen dieser massenhaften Erfassung und der automatisierten Analyse.