Traduction de «zelfs nooit echte » (Néerlandais → Allemand) :

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang b ...

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwel exclusief instaat voor de materiële huisvesting van het kind (de moeder ontmoet het kind via een ontmoetingscentrum) en een uitermate belangrijk " ouderlijk gezag" uitoefent (waarove ...
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang beanspruchen kann, während er in Wirklichkeit eine nahezu ausschließliche, als materiell zu qualifizierende Unterbringung des Kindes besorgt - wobei die Mutter das Kind in einem Begegnungsraum ...

Er zal zelfs nooit echte wereldwijde democratie tot stand komen als enkele landen de wereld kunnen domineren, omdat ze de macht hebben deze meerdere keren te vernietigen.
Tatsächlich wird es nie echte globale Demokratie geben, wenn einige Länder die Welt beherrschen können, weil sie die Macht haben, sie mehrfach zu zerstören.

Er zou niet alleen een nieuwe schadelijke strijd om invloedssferen hebben kunnen ontstaan, of zelfs strijd om de overheersing van de een door de ander, maar ook zouden de landen die voor gesloten westelijke poorten waren blijven staan, naar de allergrootste waarschijnlijkheid een broeinest zijn geworden van allerhande nationalisten en populisten en hun gewapende milities, en wellicht ook een plaats van gevaarlijke lokale conflicten. Die zouden des te gevaarlijker zijn geweest doordat er na de Tweede Wereldoorlog, om de door ons welbekende redenen, nooit een echte vredesconferentie heeft plaatsgevonden waar de naoorlogse verhoudingen in Europa bindend, nauwkeurig en eens en voor altijd zouden zijn vastgelegd.
Wir haben möglicherweise nicht nur die vielleicht gefährliche Entwicklung eines neuen Kampfes um Einflussbereiche oder die direkte Dominanz der einen Seite durch eine andere erlebt, sondern auch, wie die vom Westen ausgeschlossen Staaten zum Spielplatz von verschiedenen Nationalisten und Populisten und ihren bewaffneten Armeen sowie möglicherweise sogar zu einer Region gefährlicher lokaler Konflikte wurden. Diese sind umso gefährlicher aufgrund der Tatsache, dass dem Zweiten Weltkrieg aus bekannten Gründen keine wirkliche Friedenskonferenz folgte, die in bindender, genauer und dauerhafter Art und Weise europäische Nachkriegsbeziehungen hätte schaffen können.

Dan nog kunnen wij niet om de volgende vaststelling heen: ons ontwikkelingsbeleid zal nooit echt doeltreffend zijn wanneer we ontwikkelingsprojecten op touw zetten in ontwikkelingslanden waar bijvoorbeeld geen institutionele capaciteit voorhanden is, zelfs geen soevereine staatsmacht, of anders gezegd, waar de staat geen gelijke toegang tot onderwijs voor alle kinderen kan garanderen, geen toegang tot de overheid, tot justitie, tot gezondheidszorg.
Tatsache bleibt, dass bei der Durchführung von Entwicklungsvorhaben in Entwicklungsländern, in denen es z. B. keine Staatsgewalt, nicht einmal eine staatliche Souveränität gibt, d. h. wo der Staat einen für alle Kinder gleichen Zugang zur Bildung, einen Zugang zur Verwaltung, einen Zugang zur Justiz, einen Zugang zur Gesundheitsfürsorge zu gewähren außer Stande ist, die Entwicklungspolitik nicht wirklich zielführend sein wird.

De Europese Raad van Lissabon heeft duidelijke doelstellingen voor een fiscaal beleid geformuleerd dat gericht moet zijn op werkgelegenheid en daarnaast zijn er doelstellingen voor de Commissie geformuleerd om de houdbaarheid van het socialezekerheidsbeleid te analyseren tot aan het jaar 2020. Deze laatste twee zaken geven aan dat de Europese Raad ook een nieuwe sociale agenda voor Europa aan het opstellen is en verschaffen de komende Europese Raad zelfs de mogelijkheid de Europese sociale agenda tot een echt onderwerp te maken, wat de Europese Raad jarenlang nooit heeft willen doen.
Wenn der Europäische Rat von Lissabon ganz klare Ziele für die Steuerpolitiken setzt, um sie auf die Beschäftigung auszurichten, oder wenn er das Ziel setzt, daß die Kommission die Tragfähigkeit der Sozialschutzsysteme bis 2020 untersuchen soll, dann schafft er auch eine neue Sozialagenda in Europa und ermöglicht sogar, daß der nächste Europäische Rat thematisiert, was der Europäische Rat jahrelang nie zum Thema machen wollte, nämlich eine europäische Sozialagenda.