Vertaling van "zich niet erover " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

besluit zich niet te verzetten tegen een aangemelde concentratie | verklaring van geen bezwaar tegen een aangemelde concentratie
keine Einwände gegen einen angemeldeten Zusammenschluss

een Lid-Staat die zich beroept op de niet-nakoming van...
ein Mitgliedstaat,der sich auf die Nichterfuellung von beruft

zich niet voorplantend volwassen ouderdier
Nicht-Laicher

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Art. 52. Wanneer de betrokken Minister zich niet kan aansluiten bij een ongunstig advies van een Inspecteur van Financiën over één van de in artikel 49, 2° en 3° bedoelde voorstellen, maakt hij het voorstel aanhangig bij de Regering, die zich erover moet uitspreken.
Art. 52 - Sieht sich der betreffende Minister nicht in der Lage, sich der ungünstigen Stellungnahme eines Finanzinspektors über einen der in Artikel 49 Ziffer 2 und 3 angeführten Vorschläge anzuschließen, so ruft er die Regierung an, die zu dem Vorschlag Stellung nimmt.

Zoals het Hof heeft geoordeeld bij zijn arrest nr. 182/2008 van 18 december 2008 brengt de toepassing van de bepalingen betreffende de rechtsplegingsvergoeding op alle partijen bij een geschil voor een burgerlijk rechtscollege geen onevenredige gevolgen met zich mee, aangezien de wetgever erover heeft gewaakt de toegang tot het gerecht niet te belemmeren door te voorzien in een forfaitair systeem en door, binnen dat systeem, een zekere beoordelingsbevoegdheid toe te kennen aan de rechter ten aanzien van het uiteindelijke bedrag van de rechtsplegingsvergoeding waartoe de in het ongelijk gestelde partij kan worden veroordeeld.
Wie der Gerichtshof in seinem Entscheid Nr. 182/2008 vom 18. Dezember 2008 geurteilt hat, hat die Anwendung der Bestimmungen über die Verfahrensentschädigung auf alle Parteien in einer Streitsache vor einem Zivilgericht keine unverhältnismäßigen Folgen, da der Gesetzgeber darauf geachtet hat, den Zugang zum Gericht nicht zu behindern, indem er ein pauschales System vorgesehen hat und indem er innerhalb dieses Systems dem Richter eine gewisse Ermessensbefugnis zuerkannt hat bezüglich des Betrags der Verfahrensentschädigung, zu dem die unterlegene Partei schließlich verurteilt werden kann.

De omstandigheid dat de bestreden bepaling het risico zou inhouden, wegens de beleidswijziging die zij zou vertolken, het personeelsbeheer van de Franse Gemeenschapscommissie te bemoeilijken, volstaat op zich niet om aan te nemen dat de federale wetgever niet erover heeft gewaakt dat de uitoefening door de Franse Gemeenschapscommissie van haar bevoegdheden niet onmogelijk of overdreven moeilijk wordt gemaakt.
Der Umstand, dass die angefochtene Bestimmung aufgrund der dadurch durchgesetzten Änderung der Politik Gefahr laufen würde, die Personalverwaltung der Französischen Gemeinschaftskommission komplizierter zu gestalten, reicht an sich nicht aus, um davon auszugehen, dass der föderale Gesetzgeber nicht darauf geachtet hätte, dass die Ausübung der Zuständigkeiten der Französischen Gemeinschaftskommission unmöglich gemacht oder übertriebenermaßen erschwert wird.

In verband met de programma's wijst dat Europees Hof erop : « De definitie en de inrichting van het studieprogramma vallen in beginsel onder de bevoegdheid van de Verdragsluitende Staten. Het betreft in grote mate een opportuniteitsprobleem waarover het Hof zich niet moet uitspreken en waarvan de oplossing op gewettigde wijze kan variëren naar gelang van het land en het tijdperk. In het bijzonder belet de tweede zin van artikel 2 van het Eerste Aanvullend Protocol de Staten niet om via het onderwijs of de opvoeding informatie of kennis met een al dan niet rechtstreeks godsdienstig of filosofisch karakter te verspreiden. Zij staat zelfs de ouders niet toe zich te verzetten tegen de opname van een dergelijk onderwijs of een dergelijke opvoeding in het schoolprogramma, zo niet zou elk geïnstitutionaliseerd onderwijs mogelijk onwerkzaam blijken. De tweede zin van artikel 2 van het Eerste Aanvullend Protocol impliceert daarentegen dat de Staat, door zijn functies op het gebied van opvoeding en onderwijs uit te voeren, erover waakt dat de informatie of kennis die in het programma zijn opgenomen, op objectieve, kritische en pluralistische wijze worden verstrekt. Hij verbiedt de Staat een doel van indoctrinatie na te streven dat kan worden geacht de godsdienstige en filosofische overtuigingen van de ouders niet in acht te nemen. Dat is de grens die niet mag worden overschreden » (EHRM, grote kamer, 29 juni 2007, Folgero en anderen t. Noorwegen, § 84; 9 oktober 2007, Hasan en Eylem Zengin t. Turkije, § § 51-52).
Bezüglich der Programme hat der Europäische Gerichtshof angeführt: « Die Definition und die Einrichtung des Lehrprogramms sind jedoch grundsätzlich Sache der Vertragsstaaten. Es betrifft im großen Maße ein Opportunitätsproblem, über das sich der Gerichtshof nicht äußern muss und dessen Lösung rechtmäßig unterschiedlich sein kann je nach Land und Zeitraum. Artikel 2 zweiter Satz des ersten Zusatzprotokolls hindert die Staaten nicht daran, durch den Unterricht oder die Erziehung Informationen oder Kenntnisse zu vermitteln, die direkt oder indirekt eine religiöse oder weltanschauliche Beschaffenheit aufweisen. Er erlaubt es selbst den Eltern nicht, sich gegen die Aufnahme eines solchen Unterrichts oder einer solchen Erziehung im Lehrprogramm der Schule zu widersetzen, da ansonsten jeder institutionalisierte Unterricht Gefahr liefe, praktisch undurchführbar zu werden. Auf der anderen Seite verpflichtet Artikel 2 zweiter Satz des ersten Zusatzprotokolls den Staat dazu, bei der Wahrnehmung seiner Aufgaben auf dem Gebiet der Erziehung und des Unterrichts dafür zu sorgen, dass die im Lehrprogramm enthaltenen Informationen und Kenntnisse in einer objektiven, kritischen und pluralistischen Weise vermittelt werden. Dem Staat ist es untersagt, eine Indoktrinierungsabsicht zu verfolgen, die als Nichtbeachtung der religiösen und weltanschaulichen Überzeugungen der Eltern angesehen werden könnte. Hier liegt die Grenze, die nicht überschritten werden darf » (EuGHMR, Große Kammer, 29. Juni 2007, Folgero und andere gegen Norwegen, § 84; 9. Oktober 2007, Hasan und Eylem Zengin gegen Türkei, § § 51-52).

De prejudiciële vraag heeft tot doel na te gaan of artikel 601bis van het Gerechtelijk Wetboek, ingevoegd bij artikel 36 van de wet van 11 juli 1994 betreffende de politierechtbanken en houdende een aantal bepalingen betreffende de versnelling en de modernisering van de strafrechtspleging, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in het licht van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, schendt, doordat de in het geding zijnde bepaling de politierechtbank aanwijst als exclusieve rechter van alle rechten en plichten die voortvloeien uit het recht dat van toepassing is op het wegverkeer, met inbegrip van de artikelen 24 en 25 van de modelovereenkomst gevoegd bij het koninklijk besluit van 14 december 1992 betreffende de modelovereenkomst voor de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, terwijl diezelfde politierechtbank eveneens kennis neemt van de strafvordering met betrekking tot diezelfde feiten, zodat zij in verband met een burgerlijke rechtsvordering ertoe zou worden gebracht zich uit te spreken over feiten die zij niet op onpartijdige wijze kan lijken te beoordelen vermits zij zich reeds op strafrechtelijk vlak erover heeft uitgesproken.
Mit der präjudiziellen Frage soll geprüft werden, ob Artikel 601bis des Gerichtsgesetzbuches, der durch Artikel 36 des Gesetzes vom 11. Juli 1994 bezüglich der Polizeigerichte und zur Einführung einiger Bestimmungen bezüglich der Beschleunigung und der Modernisierung der Strafgerichtsbarkeit eingefügt wurde, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstösst, gelesen im Lichte von Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern die angefochtene Bestimmung das Polizeigericht als einziges Gericht für alle Rechte und Verpflichtungen einsetzt, die sich aus dem Strassenverkehrsrecht ergeben, einschliesslich der Artikel 24 und 25 des Mustervertrags im Anhang zum königlichen Erlass vom 14. Dezember 1992 über den Mustervertrag für die Kraftfahrzeug-Haftpflichtversicherung, während dieses Polizeigericht ebenfalls über Strafverfahren bezüglich derselben Handlungen befindet, so dass es in bezug auf eine Zivilklage veranlasst wäre, über Handlungen zu befinden, die es möglicherweise nicht unparteilich beurteilen könnte, weil es bereits im Strafverfahren darüber geurteilt hätte.

De prejudiciële vraag heeft tot doel na te gaan of artikel 601bis van het Gerechtelijk Wetboek, ingevoegd bij artikel 36 van de wet van 11 juli 1994 betreffende de politierechtbanken en houdende een aantal bepalingen betreffende de versnelling en de modernisering van de strafrechtspleging, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in het licht van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, schendt, doordat de in het geding zijnde bepaling de politierechtbank aanwijst als exclusieve rechter van alle rechten en plichten die voortvloeien uit het recht dat van toepassing is op het wegverkeer, met inbegrip van de artikelen 24 en 25 van het koninklijk besluit van 14 december 1992 betreffende de modelovereenkomst voor de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, terwijl diezelfde politierechtbank eveneens kennis neemt van de strafvordering met betrekking tot diezelfde feiten, zodat zij in verband met een burgerlijke rechtsvordering ertoe zou worden gebracht zich uit te spreken over feiten die zij niet op onpartijdige wijze kan lijken te beoordelen vermits zij zich reeds op strafrechtelijk vlak erover heeft uitgesproken.
Mit der präjudiziellen Frage soll geprüft werden, ob Artikel 601bis des Gerichtsgesetzbuches, der durch Artikel 36 des Gesetzes vom 11. Juli 1994 bezüglich der Polizeigerichte und zur Einführung einiger Bestimmungen bezüglich der Beschleunigung und der Modernisierung der Strafgerichtsbarkeit eingefügt wurde, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstösst, gelesen im Lichte von Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern die angefochtene Bestimmung das Polizeigericht als einziges Gericht für alle Rechte und Verpflichtungen einsetzt, die sich aus dem Strassenverkehrsrecht ergeben, einschliesslich der Artikel 24 und 25 des königlichen Erlasses vom 14. Dezember 1992 über den Mustervertrag für die Kraftfahrzeug-Haftpflichtversicherung, während dieses Polizeigericht ebenfalls über Strafverfahren bezüglich derselben Handlungen befindet, so dass es in bezug auf eine Zivilklage veranlasst wäre, über Handlungen zu befinden, die es möglicherweise nicht unparteilich beurteilen könnte, weil es bereits im Strafverfahren darüber geurteilt hätte.

Een land dat hiermee niet uit de voeten kan moet zich niet erover verbazen als het personeel wegtrekt, naar landen waar men er wel in geslaagd is modernere arbeidsomstandigheden tot stand te brengen.
Alles andere ist eine Abweichung von der Regel. Länder, die das nicht schaffen, müssen sich nicht wundern, wenn ihr Personal in Länder auswandert, in denen zeitgemäßere Arbeitsbedingungen herrschen.

De prejudiciële vraag heeft tot doel na te gaan of artikel 5, 3°, van de wet van 11 juli 1994 betreffende de politierechtbanken en houdende een aantal bepalingen betreffende de versnelling en de modernisering van de strafrechtspleging de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in het licht van het voorschrift van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, schendt, doordat de bepaling terzake de politierechtbank als exclusieve rechter aanstelt van alle rechten en plichten die voortvloeien uit het recht dat van toepassing is op het wegverkeer, met inbegrip van de artikelen 24 en 25 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, terwijl diezelfde politierechtbank eveneens kennis neemt van de strafvordering met betrekking tot diezelfde feiten, zodat hij in verband met een burgerlijke rechtsvordering ertoe wordt gebracht zich uit te spreken over feiten die hij niet op onpartijdige wijze kan lijken te beoordelen vermits hij zich reeds op strafrechtelijk vlak erover heeft uitgesproken.
Die präjudizielle Frage zielt darauf ab zu untersuchen, ob Artikel 5 Nr. 3 des Gesetzes vom 11. Juli 1994 bezüglich der Polizeigerichte und zur Einführung einiger Bestimmungen bezüglich der Beschleunigung und der Modernisierung der Strafgerichtsbarkeit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, in Anbetracht der Vorschrift von Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, verstösst, indem die diesbezügliche Bestimmung das Polizeigericht als ausschliesslichen Richter einsetzt über alle aus dem Strassenverkehrsrecht sich ergebenden Rechte und Pflichten, einschliesslich der Artikel 24 und 25 des Gesetzes vom 21. November 1989 über die Kraftfahrzeug-Haftpflichtversicherung, während dasselbe Polizeigericht ebenfalls über die auf dieselben Fakten sich beziehende öffentliche Klage befindet, so dass es im Zusammenhang mit einer Zivilklage veranlasst wird, über Fakten zu urteilen, bei deren Beurteilung es den Anschein der Parteilichkeit kaum vermeiden kann, da es schon auf strafrechtlicher Ebene darüber geurteilt hat.

8. verheugt zich erover dat de Raad een werkgroep op hoog niveau voor migratie en asiel heeft opgericht en waardeert vooral het feit dat deze groep zich niet tot één pijler beperkt; betreurt echter dat deze werkgroep slechts voor een beperkte duur is opgericht, dat het mandaat een tijdelijk karakter draagt en een beperkte geografische strekking heeft en dat het Europees Parlement niet bij de werking van deze groep betrokken wordt; beveelt aan dat de groep zijn activiteiten niet beperkt tot het repressief aspect van zijn mandaat;
8. begrüßt es, daß der Rat eine hochrangige Arbeitsgruppe Asyl und Migration eingesetzt hat, wobei es insbesondere die interdisziplinäre Zusammensetzung dieser Arbeitsgruppe würdigt; bedauert jedoch, daß die Gruppe nur für einen befristeten Zeitraum eingesetzt, ihr Mandat geographisch begrenzt ist und das Europäische Parlament nicht an der Arbeit dieser Gruppe mitwirkt; empfiehlt, daß die Gruppe ihren Tätigkeitsbereich nicht zu restriktiv auslegt;

De verzoekende partijen beklagen zich erover dat de bestreden bepaling - in de omschrijving van de gevallen waarin een instelling van het gesubsidieerd vrij onderwijs zich niet zou kunnen beroepen op de vrijheid van inrichting van onderwijs om een leerling te weigeren - criteria aangeeft die dermate vaag zijn dat zij, voor de ouders en de leerlingen, de uitoefening van het recht van toegang tot het onderwijs van hun keuze in de weg zouden staan.
Die klagenden Parteien beschweren sich darüber, dass die angefochtene Bestimmung - bei der Beschreibung der Fälle, in denen eine Anstalt des subventionierten freien Unterrichtswesens sich nicht auf die Freiheit der Organisation des Unterrichts berufen könnte, um einen Schüler nicht zuzulassen - Kriterien angeben würde, die derart vage seien, dass sie für Eltern und Schüler die Ausübung des Rechts auf Zugang zum Unterricht ihrer Wahl beeinträchtigen würden.