Vertaling van "zij niet persoonlijk " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

Verleners van persoonlijke diensten, niet elders geclassificeerd
Berufe im Bereich personenbezogener Dienstleistungen, anderweitig nicht genannt

(als) (zijn) persoonlijke mening (weergevend) | à titre personnel | ad personam (statuut) | in zijn/haar persoonlijke hoedanigheid | naar (zijn) eigen opvatting | officieus | op persoonlijke titel | persoonlijk | uit eigen naam | visie
ad personam | im eigenen Namen | im Rahmen einer persönlichen Stellungnahme | persönlich

persoonlijke geluiddosismeter | persoonlijke geluidexpositiemeter | persoonlijke lawaaidosismeter
persönlicher Lärmdosismesser

letten op persoonlijke spullen van klanten | letten op persoonlijke bezittingen van klanten | letten op persoonlijke voorwerpen van klanten
sich um die persönlichen Gegenstände von Kunden und Kundinnen kümmern

persoonlijke hygiëne onderhouden | voor de normen voor persoonlijke hygiëne zorgen | 0.0 | normen voor persoonlijke hygiëne handhaven
Hygienestandards aufrechterhalten | Hygienestandards pflegen | persönliche Hygieneanforderungen einhalten | persönliche Hygienevorschriften einhalten

niet-steroïdaal antiflogisticum | niet-steroïdaal antiflogistisch product | niet-steroïdaal anti-inflammatoir product | niet-steroïdaal ontstekingremmend product | niet-steroïdaal ontstekingwerend product | niet-steroïde antiflogisticum | niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel | niet-steroïde anti-inflammatorisch farmacum | niet-steroïde ontstekingremmende stof | NSAI [Abbr.]
nicht steroidales entzündungshemmendes Mittel | steroidfreie entzündungshemmende Arzneimittel

persoonlijkheid [ gedrag | individualiteit | karakter | persoonlijke identiteit | temperament ]
Persönlichkeit [ Charakter (Persönlichkeit) | Individualität | individuelle Identität | personale Identität | Persönlichkeitszug | Temperament | Verhalten ]

privé-bezit [ persoonlijke bagage | persoonlijke voorwerpen ]
persönliche Habe [ Artikel für den privaten Gebrauch | persönliche Güter | persönliches Gepäck ]

niet-gouvernementele organisatie [ internationale niet-gouvernementele organisatie | mondiale niet-gouvernementele organisatie | NGO | niet-gouvernementeel orgaan | regionale niet-gouvernementele organisatie ]
Nichtregierungsorganisation [ internationale Nichtregierungsorganisation | nichtstaatliche Organisation | NRO | regionale Nichtregierungsorganisation | weltweite Nichtregierungsorganisation ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De voormelde wet van 28 maart 2014 « behoudt de rechtsvordering tot herstel van een collectieve schade voor aan bepaalde eisers aan wie ze een bijzondere bevoegdheid toekent om op te treden en de groep van consumenten te vertegenwoordigen zonder dat zij een persoonlijk en direct belang moeten aantonen » (Parl. St., Kamer, 2013-2014, DOC 53-3300/001 en 3301/001, p. 7); die eisers worden « door de wetgever geselecteerd [...] op basis van het bijzondere maatschappelijke belang of doel dat ze verdedigen en vertegenwoordigen » (ibid., p. 12) : « Het resultaat van deze rechtsvordering zal vervolgens ten goede komen aan een groep consumenten die nog niet geïdentificeerd zijn op het moment dat de rechtsvordering wordt ingesteld » (ibid., p. 7).
Das vorerwähnte Gesetz vom 28. März 2014 « behält die kollektive Schadenersatzklage gewissen Klägern vor, denen es eine besondere Befugnis zuerkennt, um zu klagen und eine Gruppe von Verbrauchern zu vertreten, ohne dass sie ein persönliches und direktes Interesse nachweisen müssen » (Parl. Dok., Kammer, 2013-2014, DOC 53-3300/001 und 3301/001, S. 7); diese Kläger werden « durch den Gesetzgeber auf der Grundlage des besonderen gesellschaftlichen Interesses oder Ziels, das sie verteidigen und vertreten, ausgewählt » (ebenda, S. 12): « Das Ergebnis dieser Klage kommt anschließend einer Gruppe von Verbrauchern zugute, die noch nicht namentlich identifiziert waren zum Zeitpunkt des Einreichens der Klage » (ebenda, S. 7).

In tegenstelling tot wat de verzoekende partijen beweren, kan daaruit niet worden afgeleid dat van de leden van het Controleorgaan niet wordt vereist dat zij kennis hebben van de regels die, in het kader van de politionele gegevensverwerking, de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer waarborgen.
Im Gegensatz zu dem, was die klagenden Parteien anführen, kann daraus nicht abgeleitet werden, dass von den Mitgliedern des Kontrollorgans nicht verlangt würde, Kenntnis von den Regeln zu haben, die im Rahmen der polizeilichen Datenverarbeitung die Achtung des Privatlebens gewährleisten.

Gelet op het feit dat het recht van rechtstreekse bevraging van de A.N.G., op grond van artikel 44/11/12, § 1, 2°, in samenhang gelezen met artikel 44/11/9, § 2, van de wet op het politieambt, slechts kan worden verleend aan overheden, organen en instellingen die ofwel zijn belast met de toepassing van de strafwet, ofwel wettelijke verplichtingen hebben inzake de openbare veiligheid, en slechts in zoverre zij voor de uitoefening van hun wettelijke opdrachten gegevens en informatie uit de A.N.G. nodig hebben, en rekening houdend met het feit dat dit recht door de betrokken overheid pas kan worden uitgeoefend nadat het haar uitdrukkelijk werd verleend bij een koninklijk besluit dat werd genomen na advies van de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer en dat minstens de aangelegenheden bedoeld in artikel 44/11/12, § 2, van de wet op het politieambt regelt, leiden de artikelen 44/11/12, § 1, 2°, en 44/11/9, § 2, van de wet op het politieambt op zich niet tot een onevenredige inmenging in het recht op eerbiediging van het privéleven.
Angesichts der Tatsache, dass das Recht der direkten Abfrage der AND aufgrund von Artikel 44/11/12 § 1 Nr. 2 des Gesetzes über das Polizeiamt in Verbindung mit dessen Artikel 44/11/9 § 2 nur Behörden, Organen und Einrichtungen erteilt werden kann, die entweder mit der Anwendung des Strafgesetzes beauftragt sind oder die gesetzliche Aufträge in Sachen öffentliche Sicherheit haben, und nur dann, wenn sie für die Erfüllung ihrer gesetzlichen Aufträge Daten und Informationen aus der AND benötigen, und unter Berücksichtigung der Tatsache, dass die betreffende Behörde dieses Recht erst ausüben darf, nachdem es ihr ausdrücklich durch einen königlichen Erlass erteilt wurde, der nach Stellungnahme des Ausschusses für den Schutz des Privatlebens ergangen ist und der mindestens die in Artikel 44/11/12 § 2 des Gesetzes über das Polizeiamt angegebenen Angelegenheiten regelt, führen die Artikel 44/11/12 § 1 Nr. 2 und 44/11/9 § 2 des Gesetzes über das Polizeiamt an sich nicht zu einer unverhältnismäßigen Einmischung in das Recht auf Achtung des Privatlebens.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 30 mei 2016 in zake de Orde van architecten tegen de nv « DBFM Scholen van Morgen », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 8 juni 2016, heeft het Hof van Beroep te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 2 van de wet van 26 juni 1963 tot instelling van de Orde van architecten de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin geïnterpreteerd dat deze bepaling niet aan de Orde van architecten de bevoegdheid geeft in rechte op te treden tegen elke inbreuk op de wetten en reglementen tot bescherming van de titel en van het beroep van architect, noch als burgerlijke partij voor de strafrechter, al dan niet na rechtstreekse dagvaarding, noch als eiser voor de burgerlijke rechter, hetzij om herstel van schade te verkrijgen, hetzij om maatregelen te vorderen tot het voorkomen van een inbreuk op de wetten en reglementen tot bescherming van de titel en van het beroep van architect, hoewel een beroepsvereniging vergoeding kan vorderen van de schade die voortvloeit uit de aantasting van de belangen tot bescherming waarvan zij is opgericht en in rechte kan optreden ter bescherming van de persoonlijke rechten waarop haar leden als deelgenoten aanspraak kunnen maken zodat zij ook voor de burgerlijke rechter als eiser maatregelen kan vorderen ter voorkoming van de aantasting van een beroepsbelang ?
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Entscheid vom 30. Mai 2016 in Sachen der Architektenkammer gegen die « DBFM Scholen van Morgen » AG, dessen Ausfertigung am 8. Juni 2016 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat der Appellationshof Brüssel folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 2 des Gesetzes vom 26. Juni 1963 zur Einsetzung einer Architektenkammer gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, dahin ausgelegt, dass diese Bestimmung der Architektenkammer nicht die Zuständigkeit erteilt, gegen jeden Verstoß gegen die Gesetze und Verordnungen zum Schutz des Architektentitels und -berufs vor Gericht aufzutreten, und zwar weder als Zivilpartei vor dem Strafrichter, nach direkter Ladung oder nicht, noch als Klägerin vor dem Zivilrichter, sei es zum Erhalt von Schadenersatz oder zur Erwirkung von Maßnahmen zur Verhinderung eines Verstoßes gegen die Gesetze und Verordnungen zum Schutz des Architektentitels und -berufs, obwohl eine Berufsvereinigung auf Schadenersatz wegen Beeinträchtigung der Interessen, zu deren Schutz sie gegründet wurde, klagen und zum Schutz der persönlichen Rechte, die ihre Mitglieder als Teilhaber beanspruchen können, vor Gericht auftreten kann, so dass sie auch vor dem Zivilrichter als Klägerin Maßnahmen zur Verhinderung der Beeinträchtigung eines beruflichen Interesses fordern kann?

Wanneer een vereniging zonder winstoogmerk die niet haar persoonlijk belang aanvoert, voor het Hof optreedt, is vereist dat haar maatschappelijk doel van bijzondere aard is en, derhalve, onderscheiden van het algemeen belang; dat zij een collectief belang verdedigt; dat haar maatschappelijk doel door de bestreden norm kan worden geraakt; dat ten slotte niet blijkt dat dit maatschappelijk doel niet of niet meer werkelijk wordt nagestreefd.
Wenn eine Vereinigung ohne Gewinnerzielungsabsicht, die nicht ihr persönliches Interesse geltend macht, vor dem Gerichtshof auftritt, ist es erforderlich, dass ihr Vereinigungszweck besonderer Art ist und sich daher vom allgemeinen Interesse unterscheidet, dass sie ein kollektives Interesse vertritt, dass die angefochtene Rechtsnorm den Vereinigungszweck beeinträchtigen kann, und dass es sich schließlich nicht zeigt, dass dieser Vereinigungszweck nicht oder nicht mehr tatsächlich erstrebt wird.

De toekenning van een ouderdomspensioen aan de uit de echt gescheiden echtgenoot van een verzekerde in het stelsel van de overzeese sociale zekerheid heeft tot doel een bepaalde bestaanszekerheid te waarborgen voor de personen die, doordat zij minstens ten dele financieel afhankelijk zijn geweest van hun ex-echtgenoot en doordat zij vaak geen eigen inkomsten hebben gehad en niet de mogelijkheid hebben gehad een persoonlijk pensioen op te bouwen, ten gevolge van hun echtscheiding in een precaire materiële situatie dreigen terecht te komen.
Die Gewährung einer Alterspension an den geschiedenen Ehepartner eines Versicherten in der Regelung der überseeischen sozialen Sicherheit bezweckt, eine gewisse Existenzsicherheit zu bieten für die Personen, die, weil sie mindestens teilweise von ihrem ehemaligen Ehepartner finanziell abhängig waren und weil sie in vielen Fällen kein eigenes Einkommen gehabt haben und nicht die Möglichkeit gehabt haben, eine eigene Pension aufzubauen, infolge ihrer Ehescheidung in eine prekäre materielle Situation zu gelangen drohen.

Het is juist dat de situatie waarbij de magistraten van de algemene vergadering bedoeld in artikel 340 van het Gerechtelijk Wetboek en die van de korpsvergadering bedoeld in artikel 346 van het Gerechtelijk Wetboek een beslissing nemen over de aanwijzing, voordracht of verkiezing van een van hun collega's die een van de in die artikelen bedoelde functies ambiëren - waarbij de stemming krachtens de artikelen 342, § 2, en 348, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek geheim dient te geschieden - nauw aansluit bij de hypothese van een beslissing over de voordracht van kandidaat-magistraten door de benoemingscommissie, maar het blijkt niet dat de wetgever zijn beoordelingsbevoegdheid te buiten is gegaan, onder meer rekening houdend met het beroepsgeheim waartoe de leden van de benoemingscommissie zijn gehouden en met het verbod voor hen om deel te nemen aan een beraadslaging of beslissing over zaken waarbij zij een persoonlijk en rechtstreeks belang hebben of zaken waarbij zij in een professionele hoedanigheid betrokken zijn geweest (artikel 259bis-19, respectievelijk § 3 en § 1, van het Gerechtelijk Wetboek).
Es trifft zu, dass die Situation, in der die Magistrate der Generalversammlung im Sinne von Artikel 340 des Gerichtsgesetzbuches und diejenigen der Korpsversammlung im Sinne von Artikel 346 des Gerichtsgesetzbuches eine Entscheidung über die Bestimmung, die Invorschlagbringung oder die Wahl eines ihrer Kollegen treffen, die sich um eines der in diesen Artikeln vorgesehenen Ämter bewerben - wobei die Abstimmung aufgrund der Artikel 342 § 2 und 348 § 2 des Gerichtsgesetzbuches geheim erfolgen muss -, sehr dem Fall einer Entscheidung über den Vorschlag von angehenden Magistraten durch die Ernennungskommission gleicht, doch es ist nicht ersichtlich, dass der Gesetzgeber seine Ermessensbefugnis überschritten hätte, unter anderem unter Berücksichtigung des Berufsgeheimnisses, an das die Mitglieder der Ernennungskommission gebunden sind, und des ihnen obliegenden Verbots, an einer Beratung oder Entscheidung über Dinge teilzunehmen, an denen sie ein persönliches und direktes Interesse haben, oder über Dinge, an denen sie in einer beruflichen Eigenschaft beteiligt gewesen sind (Artikel 259bis-19 § 3 beziehungsweise § 1 des Gerichtsgesetzbuches).

132. „normale verblijfplaats”: de plaats waar iemand gedurende ten minste 185 dagen per kalenderjaar wegens persoonlijke en beroepsmatige bindingen verblijft. In het geval van iemand die haar/zijn beroepsmatige bindingen op een andere plaats dan haar/zijn persoonlijke bindingen heeft en daardoor afwisselend op verschillende plaatsen in twee of meer lidstaten verblijft, wordt de normale verblijfplaats geacht zich op dezelfde plaats als haar/zijn persoonlijke bindingen te bevinden. Wanneer iemand in een lidstaat verblijft voor een opdracht van een bepaalde duur, wordt de verblijfplaats geacht zich op dezelfde plaats te bevinden als haar/zijn persoonlijke bindingen, ongeacht of zij/hij daar tijdens die activiteit terugkeert. Het feit dat in een andere lidstaat college wordt gelopen of een school wordt bezocht, houdt niet in dat de gewone verblijfplaats wordt verplaatst. Het begrip „normale verblijfplaats” kan echter ook de betekenis hebben die in het nationale recht van lidstaten daaraan wordt gegeven;
132. „Gewöhnlicher Wohnsitz“: Ort, an dem eine natürliche Person wegen persönlicher und beruflicher Bindungen mindestens 185 Tage im Kalenderjahr wohnt; bei einer Person, deren berufliche Bindungen an einem anderen Ort als ihre persönlichen Bindungen liegen und die in zwei oder mehr Mitgliedstaaten wohnt, gilt als gewöhnlicher Wohnsitz der Ort ihrer persönlichen Bindungen, sofern sie regelmäßig dorthin zurückkehrt; wenn eine Person zur Erfüllung einer bestimmten Aufgabe für einen festgelegten Zeitraum in einem anderen Mitgliedstaat lebt, gilt als gewöhnlicher Wohnsitz auch dann der Ort ihrer persönlichen Bindungen, wenn sie während ihrer Tätigkeit nicht dorthin zurückkehrt; der Besuch einer Schule oder Universität in einem anderen Mitgliedstaat hat keine Verlegung des gewöhnlichen Wohnsitzes zur Folge; ansonsten hat der Begriff „gewöhnlicher Wohnsitz“ die Bedeutung, die ihm in den nationalen Rechtsvorschriften des Mitgliedstaats zugeordnet ist.

2. « Schendt artikel 10, 1°, van de wet van 20 juli 2005 tot wijziging van de faillissementswet van 8 augustus 1997, en houdende diverse fiscale bepalingen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat dit artikel voor de lopende faillissementen die nog niet afgesloten zijn op het ogenblik van de inwerkingtreding van de wet van 20 juli 2005 voorziet in de sanctie van bevrijding van de persoonlijke zekersteller bij gebrek aan opgave door de schuldeiser, daar waar de opgaveplicht - gelet op de finaliteit van de wet van 20 juli 2005 - enkel tot doel kan hebben de personen die daadwerkelijk in aanmerking kunnen komen voor de bevrijding, met name de natuurlijke personen die zich kosteloos persoonlijk zeker hebben gesteld van die mogelijkheid op de hoogte te brengen, terwijl door de ongenuanceerde formulering van art. 10, 1°, van de wet van 20 juli 2005 ook persoonlijke zekerstellers die niet voor de bevrijding in aanmerking komen, zoals rechtspersonen die zich persoonlijk zeker gesteld hebben of natuurlijke personen wiens zekerstelling niet kosteloos is, bevrijd worden door het enkele feit dat zij niet werden opgegeven en terwijl de voormelde personen - indien zij wel zouden opgegeven worden - niet eens voor de bevrijding in aanmerking zouden komen omdat zij geen natuurlijke personen zijn of omdat hun engagement niet kosteloos is ?
2. « Verstösst Artikel 10 Nr. 1 des Gesetzes vom 20. Juli 2005 zur Abänderung des Konkursgesetzes vom 8. August 1997 und zur Festlegung verschiedener steuerrechtlicher Bestimmungen gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem diese Bestimmung bei laufenden Konkursverfahren, die bei Inkrafttreten des Gesetzes vom 20. Juli 2005 noch nicht aufgehoben sind, die Sanktion der Entlastung desjenigen, der eine persönliche Sicherheit geleistet hat, in Ermangelung einer Angabe durch den Gläubiger vorsieht, während die Angabepflicht - in Anbetracht der Finalität des Gesetzes vom 20. Juli 2005 - nur zum Ziel haben kann, jene Personen, die tatsächlich für die Entlastung in Frage kommen, und zwar die natürlichen Personen, die unentgeltlich eine persönliche Sicherheit geleistet haben, über diese Möglichkeit zu informieren, während durch die undifferenzierte Formulierung von Artikel 10 Nr. 1 des Gesetzes vom 20. Juli 2005 auch Personen, die eine persönliche Sicherheit geleistet haben, aber nicht für die Entlastung in Betracht kommen, wie juristische Personen, die eine persönliche Sicherheit geleistet haben, oder natürliche Personen, deren Sicherheitsleistung nicht unentgeltlich ist, durch den blossen Umstand entlastet werden können, dass sie nicht angegeben worden sind, und während die vorerwähnten Personen - wenn sie wohl angegeben worden wären - nicht einmal für die Entlastung in Betracht kämen, weil sie keine natürlichen Personen sind oder weil ihre Verpflichtung nicht unentgeltlich ist?