Traduction de «zij twaalf jaar » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

Europees jaar voor levenslang leren | Europees Jaar voor onderwijs en opleiding tijdens de gehele loop van het leven | Europees jaar voor onderwijs en scholing tijdens het gehele leven | Europees Jaar voor permanente educatie
Europäisches Jahr des lebensbegleitenden Lernens | Europäisches Jahr für lebenlanges Lernen

dezes jaars | van dit jaar | van het lopend jaar | d.j. [Abbr.] | l.j. [Abbr.]
dieses Jahr | laufendes Jahr | d.J. [Abbr.] | ds.Jrs [Abbr.] | ds.Js. [Abbr.] | l.J. [Abbr.] | lfd.J [Abbr.]

Internationaal Jaar (van de VN) voor de Inheemse Mensen van de Wereld (1993) | Internationaal Jaar van de Inheemse Volken | VN-Jaar van de inheemse volken
Internationales Jahr der Indigenen Völker

Europese culturele manifestatie [ culturele hoofdstad | Europees jaar ]
europäische Kulturveranstaltung [ europäische Kulturhauptstadt | europäisches Jahr ]

bewustmaking van de burgers [ bewustmakingscampagne | internationaal jaar | sensibilisatie van de burgers | voorlichtingscampagne | voorlichting van het publiek | werelddag | wereldjaar ]
Sensibilisierung der Öffentlichkeit [ Informationskampagne | internationales Jahr | Öffentlichkeitsarbeit | Sensibilisierungskampagne | Weltjahr | Welttag ]

begrotingsjaar [ boekjaar | financieel jaar ]
Haushaltsjahr [ Rechnungsjahr ]

een begroting opstellen voor reclame en marketing | een marketingbudget voor het komende jaar opstellen | een begroting opstellen voor de jaarlijkse marketingactiviteiten | een jaarlijkse marketingbegroting opstellen
ein Marketingbudget vorbereiten | einen jährlichen Marketingetat erstelle | ein jährliches Marketingbudget erstellen | einen Marketingetat für ein Jahr erstellen

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Artikel 330, § 1, vierde lid, van het Burgerlijk Wetboek bepaalt : « De vordering van de vader, de moeder of de persoon die het kind erkend heeft, moet worden ingesteld binnen een jaar na de ontdekking van het feit dat de persoon die het kind erkend heeft, niet de vader of de moeder is; die van de persoon die het vaderschap of moederschap opeist moet worden ingesteld binnen een jaar na de ontdekking van het feit dat hij of zij de vader of de moeder van het kind is; die van het kind moet op zijn vroegst worden ingesteld op de dag waarop het de leeftijd van twaalf jaar heeft bereikt en moet uiterlijk worden ingesteld op de dag waarop het de leeftijd van tweeëntwintig jaar heeft bereikt of binnen een jaar na het ontdekken van het feit dat de persoon die het erkend heeft noch zijn vader, noch zijn moeder is.
Artikel 330 § 1 Absatz 4 des Zivilgesetzbuches bestimmt: « Die Klage des Vaters, der Mutter oder der Person, die das Kind anerkannt hat, muss binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass die Person, die das Kind anerkannt hat, nicht der Vater oder die Mutter ist, eingereicht werden; diejenige der Person, die die Vaterschaft beziehungsweise die Mutterschaft für sich in Anspruch nimmt, muss binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass sie der Vater oder die Mutter des Kindes ist, eingereicht werden; diejenige des Kindes muss frühestens an dem Tag, wo es das zwölfte Lebensjahr vollendet hat, und spätestens an dem Tag, wo es das zweiundzwanzigste Lebensjahr vollendet hat, oder binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass die Person, die es anerkannt hat, nicht sein Vater beziehungsweise nicht seine Mutter ist, eingereicht werden.

In zoverre zij het onderscheidingsvermogen van het kind in aanmerking neemt om het niet toe te staan een vordering tot betwisting van vaderschap in te stellen vóór de leeftijd van twaalf jaar, is de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar met artikel 22bis van de Grondwet, dat uitdrukkelijk preciseert dat met de mening van het kind rekening wordt gehouden « in overeenstemming met zijn leeftijd en zijn onderscheidingsvermogen ».
Indem das Unterscheidungsvermögen des Kindes berücksichtigt wird, um es ihm nicht zu erlauben, eine Vaterschaftsanfechtungsklage vor dem Alter von zwölf Jahren einzureichen, ist die fragliche Bestimmung vereinbar mit Artikel 22bis der Verfassung, in dem ausdrücklich präzisiert wird, dass der Meinung des Kindes « unter Berücksichtigung seines Alters und seines Unterscheidungsvermögens » Rechnung getragen wird.

Om die redenen, het Hof zegt voor recht : - De artikelen 39 en 86/2, § 1, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten, vóór de wijziging ervan bij de wet van 26 december 2013 « betreffende de invoering van een eenheidsstatuut tussen arbeiders en bedienden inzake de opzeggingstermijnen en de carenzdag en begeleidende maatregelen », zoals zij van toepassing waren vóór 1 januari 2014, schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij bepalen dat de werkgevers van bedienden die zijn tewerkgesteld vanaf 1 januari 2012 en die doen blijken van een werkelijke of bij overeenkomst vastgestelde anciënniteit van twaalf jaar, die vóór 1 januari 2014 overgaan tot het ontslag van die bedienden, compenserende opzeggingsvergoedingen moeten betalen die gelijkwaardig zijn aan het loon voor 360 dagen, terwijl de artikelen 39 en 65/2 van die wet, vóór de wijziging ervan bij de voormelde wet van 26 december 2013, bepalen dat de werkgevers van arbeiders die zijn tewerkgesteld vanaf 1 januari 2012 en die doen blijken van een werkelijke of bij overeenkomst vastgestelde anciënniteit van twaalf jaar, die vóór 1 januari 2014 overgaan tot het ontslag van die arbeiders, compenserende opzeggingsvergoedingen moeten betalen die gelijkwaardig zijn aan het loon voor 64 dagen.
Aus diesen Gründen: Der Gerichtshof erkennt für Recht: - Die Artikel 39 und 86/2 § 1 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 über die Arbeitsverträge, vor ihrer Abänderung durch das Gesetz vom 26. Dezember 2013 « über die Einführung eines Einheitsstatuts für Arbeiter und Angestellte, was Kündigungsfristen und Karenztag betrifft, und von Begleitmaßnahmen », in der vor dem 1. Januar 2014 anwendbaren Fassung, verstoßen gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern sie bestimmen, dass die Arbeitgeber von ab dem 1. Januar 2012 beschäftigten und ein tatsächliches oder vertragliches Dienstalter von zwölf Jahren nachweisenden Angestellten, die vor dem 1. Januar 2014 zur Entlassung dieser Angestellten übergehen, Entlassungsentschädigungen, die der Entlohnung von 360 Tagen entsprechen, zu zahlen haben, während die Artikel 39 und 65/2 dieses Gesetzes, vor ihrer Abänderung durch das vorerwähnte Gesetz vom 26. Dezember 2013, bestimmen, dass die Arbeitgeber von ab dem 1. Januar 2012 beschäftigten und ein tatsächliches oder vertragliches Dienstalter von zwölf Jahren nachweisenden Arbeitern, die vor dem 1. Januar 2014 zur Entlassung dieser Arbeiter übergehen, Entlassungsentschädigungen, die der Entlohnung von 64 Tagen entsprechen, zu zahlen haben.

Maar dit zou zeer lastig voor gezinnen zijn. Dus heb ik de nadruk op een voorzichtige en praktische aanpak gelegd, waarbij van een hogere minimumleeftijd van twaalf jaar wordt uitgegaan, en de Raad ging ermee akkoord om kinderen beneden de twaalf jaar vrij te stellen, waarbij na drie jaar een herbeoordeling van deze leeftijdsgrens plaatsvindt na een uitvoerige studie die onder de verantwoordelijkheid van de Commissie valt.
Dies wäre allerdings für Familien sehr ungünstig. Ich bestand also auf einem klugen und praktischen Ansatz mit einem höheren Mindestalter von zwölf Jahren. Der Rat stimmte zu, Kinder unter zwölf auszunehmen, wobei diese Altersbeschränkung nach drei Jahren im Anschluss an eine detaillierte Studie unter der Verantwortung der Kommission überprüft werden sollte.

We zijn het er nu eens over geworden dat er gedurende vier jaar een leeftijdsgrens van twaalf jaar zal gelden. Voor lidstaten die reeds een leeftijdsgrens van minder dan twaalf hebben vastgelegd is er een derogatoire clausule ingelast.
Es ist uns daher gelungen, zu einer Einigung zu kommen, die während einer Übergangszeit von vier Jahren vorsieht, die Altersgrenze auf 12 Jahre festzusetzen.

Twaalf jaar verder is er nog steeds verzet tegen de implementatie hiervan, ook al is het door technologische vorderingen inmiddels mogelijk om de CO2- uitstoot sterker te verminderen dan twaalf jaar geleden.
Jetzt, zwölf Jahre später stößt seine Umsetzung immer noch auf Widerstand, obwohl der technische Fortschritt es heute gestattet, den CO2-Ausstoß noch mehr zu reduzieren kann, als das vor zwölf Jahren möglich war.

– (DE) Mijnheer de Voorzitter, voordat ik aan mijn toespraak begin, wil ik graag tegen de heer Garriga Polledo zeggen dat ook ik kan terugkijken op twaalf jaar begrotingsdebatten in dit Parlement en dat ik in deze twaalf jaar nooit eerder een rapporteur voor de begroting heb gezien die na zijn eigen toespraak gewoon opstaat en niet luistert naar wat de leden van dit Parlement te zeggen hebben.
– Herr Präsident! Ich möchte, bevor ich meinen Redebeitrag halte, dem lieben Kollegen Salvador Folgendes sagen: Ich habe auch schon 12 Jahre Haushaltsberatungen in diesem Haus hinter mir und ich habe in diesen 12 Jahren noch nie einen Haushaltsberichterstatter gesehen, der, nachdem er seinen Redebeitrag gehalten hat, aufgestanden ist und sich nicht mehr angehört hat, was die Kolleginnen und Kollegen hier zu sagen haben!

Zeven lidstaten stellen op de in artikel 2 bedoelde handelingen een maximumgevangenisstraf: in AT staat een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar op het namaken, wederrechtelijk ontvangen en bedrieglijk gebruiken; in CY staat een gevangenisstraf van maximaal veertien jaar op het namaken van betaalmiddelen en van maximaal zeven jaar op het bedrieglijk gebruiken en verwerven ervan; DK hanteert een maximumgevangenisstraf van zes jaar voor de namaak en diefstal van betaalinstrumenten en een maximumgevangenisstraf van 18 maanden voor het bedrieglijk gebruik ervan; in LV bedraagt de maximumgevangenisstraf tien jaar voor de diefstal, wederrechtelijke verwerving en vernietiging van betaalinstrumenten en staat er een gevangenisstraf van drie tot vijftien jaar op de namaak van betaalmiddelen en op het bedrieglijk gebruik en het gebruik van vervalste betaalinstrumenten; LT hanteert een maximumgevangenisstraf van zes jaar voor het gebruik van vervalste instrumenten; in NL is dat zeven jaar; PT straft het verwerven van vervalste betaalinstrumenten met een gevangenisstraf van drie jaar, geldtrafiek met een maximumstraf van vijf jaar, het gebruik van vervalste cheques en effecten aan toonder met een straf van zes maanden tot vijf jaar, en vervalsing met een straf van (minimaal) drie jaar tot (maximaal) twaalf jaar; in SE staat een maximumgevangenisstraf van tien jaar op gekwalificeerde diefstal, vervalsing en ontvangst.
AT: Fälschung, Annahme und betrügerische Verwendung – fünf Jahre; CY: Fälschung von Zahlungsmitteln – 14 Jahre, Verwendung und Erwerb gefälschter Zahlungsmittel – sieben Jahre; DK: Fälschung und Diebstahl von Zahlungsinstrumenten – sechs Jahre, Verwendung gefälschter oder gestohlener Zahlungsinstrumente – 18 Monate; LV: Diebstahl, Erwerb und Zerstörung von Zahlungsinstrumenten – zehn Jahre, Fälschung von Zahlungsinstrumenten und betrügerische Verwendung von gefälschten Zahlungsinstrumenten – drei bis fünfzehn Jahre; LT: Verwendung gefälschter Zahlungsinstrumente – sechs Jahre; NL: sieben Jahre; PT: Erwerb gefälschter Zahlungsinstrumente – drei Jahre, Geldschmuggel – fünf Jahre, Verwendung gefälschter Schecks und Inhaberpapiere – sechs Monate bis fünf Jahre, Fälschung – drei bis zwölf Jahre; SE: Diebstahl und Fälschung von Zahlungsmitteln sowie Annahme gestohlener oder gefälschter Zahlungsmittel in schweren Fällen – zehn Jahre.

De meeste lidstaten kennen maximale gevangenisstraffen (voor namaak in het algemeen zoals bedoeld in artikel 3, lid 1, sub a): in Zweden maximaal acht jaar gevangenis voor "gross" vervalsing; in Nederland negen jaar; in Oostenrijk, Finland (voor verzwaarde namaak), het Verenigd Koninkrijk en Ierland tien jaar; in Denemarken, Italië en Portugal twaalf jaar; in Duitsland en Luxemburg (bankbiljetten) vijftien jaar; in België (bankbiljetten) twintig jaar; in Frankrijk dertig jaar; in Griekenland minimaal tien jaar; in Spanje minimaal acht jaar en maximaal twaalf jaar.
Die meisten Mitgliedstaaten sehen (in Bezug auf die Verhaltensweise der Fälschung im allgemeinen nach Artikel 3 Absatz 1 a) Freiheitsstrafen im Hoechstmaß vor: Schweden: Hoechstmaß 8 Jahre für "schwere" Fälschung; Niederlande: 9 Jahre; Österreich, Finnland (für schwerwiegende Fälschung), Vereinigtes Königreich und Irland: Hoechstmaß von 10 Jahren; Dänemark, Italien und Portugal: 12 Jahre; Deutschland und Luxemburg (Banknoten): 15 Jahre; Belgien (Banknoten): 20 Jahre; Frankreich 30 Jahre; Griechenland sieht Mindestfreiheitsstrafen von 10 Jahren und Spanien Freiheitsstrafen von (mindestens) 8 und (höchstens) 12 Jahren vor.