Bij gebrek aan zo'n kader, zou per geval het Verdrag moeten worden toegepast. Dat zou tot een situatie leiden waarin geschillen door de rechtbank moeten worden opgelost - de facto een vorm van bestuur door de rechters -, en dat de twee wetgevende takken van de Europese Unie aan de zijlijn zouden blijven staan.
Ohne einen solchen Rahmen würde in jedem einzelnen Fall der Vertrag angewandt, was zur Folge hätte, dass die Gerichte für die Beilegung von Streitigkeiten zuständig wären – de facto also Richterrecht gelten würde – und die beiden legislativen Arme der Europäischen Union nicht einbezogen würden.