Vertaling van "zin arrest bv commissie " (Nederlands → Duits) :

Wat verzoekers derde argument betreft, kan de omstandigheid dat verzoeker werd aangesteld op een post die daarvóór werd bezet door een ambtenaar in rang AD 13 geen gevolgen hebben voor de wettigheid van het bestreden indelingsbesluit waarbij verzoeker overeenkomstig de kennisgeving van de vacature waarop hij had gesolliciteerd werd ingedeeld in de basisrang van functiegroep AD (zie in die zin arrest BV/Commissie, F‑133/11, EU:F:2013:199, punten 64‑67).
Was das dritte Argument des Klägers anlangt, hat der Umstand, dass sein Vorgänger auf diesem Dienstposten in die Besoldungsgruppe AD 13 eingestuft war, keine Auswirkung auf die Rechtmäßigkeit der angefochtenen Einstufungsentscheidung, gemäß welcher der Kläger in die Eingangsbesoldungsgruppe der Funktionsgruppe AD gemäß der Stellenausschreibung, auf die er sich beworben hatte, eingestuft wurde (vgl. in diesem Sinne Urteil BV/Kommission, F‑133/11, EU:F:2013:199, Rn. 64 bis 67).

61. In dat arrest heeft het Hof overwogen dat punt 15 van bijlage III bij richtlijn 2006/112 de lidstaten niet toestaat een verlaagd btw-tarief toe te passen op alle diensten met een liefdadige strekking, maar enkel op diensten die worden verricht door organisaties die voldoen aan de dubbele voorwaarde dat zij zelf een liefdadige instelling is en dat zij betrokken zijn bij activiteiten op het gebied van bijstand en sociale zekerheid. Derhalve zou het volgens het Hof indruisen tegen de wil van de wetgever van de Unie - om de mogelijkheid om een verlaagd btw-tarief toe te passen, voor te behouden aan diensten die worden verricht door organisaties die aan deze dubbele voorwaarde voldoen - wanneer het een lidstaat vrijstond particuliere entiteiten met een winstoogmerk aan te merken als organisaties in de zin van dat punt 15, uitsluitend omdat zij ook diensten met een liefdadige strekking verrichten (zie in die zin arrest van 17 juni 2010, Commissie/Frankrijk, C-492/08, EU: C: 2010: 348, punten 43 en 44).
61. In diesem Urteil hat der Gerichtshof darauf hingewiesen, dass die Mitgliedstaaten nach Nr. 15 des Anhangs III der Richtlinie nicht alle gemeinnützigen Leistungen einem ermäßigten Mehrwertsteuersatz unterstellen dürfen, sondern nur diejenigen, die von Einrichtungen erbracht werden, die sowohl gemeinnützig als auch für wohltätige Zwecke und im Bereich der sozialen Sicherheit tätig sind. Zu dem Willen des Unionsgesetzgebers, die Möglichkeit der Anwendung eines ermäßigten Steuersatzes davon abhängig zu machen, dass die Leistungen von Einrichtungen erbracht werden, die diese beiden Voraussetzungen erfüllen, stünde es deshalb in Widerspruch, wenn es einem Mitgliedstaat freistünde, private Einheiten mit Gewinnerzielungsabsicht allein deshalb als Einheiten im Sinne von Nr. 15 zu qualifizieren, weil sie auch Leistungen mit sozialem Charakter erbringen (vgl. in diesem Sinne Urteil vom 17. Juni 2010, Kommission/Frankreich, C-492/08, EU: C: 2010: 348, Rn. 43 und 44).

Zo heeft het Gerecht van eerste aanleg verklaard dat wanneer vaste leden van een jury van een vergelijkend onderzoek, bij verhindering, voor de examens van sommige kandidaten zijn vervangen door plaatsvervangende leden, zodat de jury haar werkzaamheden binnen een redelijke termijn kan uitvoeren, er toch sprake kan zijn van voldoende stabiliteit van de samenstelling van de jury indien de jury zorgt voor de coördinatie die nodig is met het oog op een consistente toepassing van de waarderingscriteria (zie in die zin arrest Giannini/Commissie, reeds aangehaald, punten 208‑216).
So hat das Gericht erster Instanz anerkannt, dass es, wenn die Mitglieder eines Prüfungsausschusses wegen einer Verhinderung für die von bestimmten Bewerbern abgelegten Prüfungen durch stellvertretende Mitglieder ersetzt wurden, damit der Prüfungsausschuss seine Arbeiten in angemessener Frist durchführen kann, für die Stabilität der Zusammensetzung des Prüfungsausschusses ausreicht, dass der Prüfungsausschuss die Koordinierungsmaßnahmen trifft, die erforderlich sind, um eine kohärente Anwendung der Bewertungskriterien zu gewährleisten (vgl. in diesem Sinne Urteil Giannini/Kommission, Rn. 208 bis 216).

[...] 38. Wat projecten betreft die niet voldoen aan de vereisten van artikel 6, lid 3, van de habitatrichtlijn, heeft het Hof reeds geoordeeld dat een verplichting van controle achteraf van de gevolgen van bestaande plannen of projecten voor het betrokken gebied kan worden gebaseerd op artikel 6, lid 2, van die richtlijn (zie in die zin arrest Commissie/Verenigd Koninkrijk, C-6/04, punten 57 en 58).
38. In Bezug auf Projekte, die den sich aus Art. 6 Abs. 3 der Habitatrichtlinie ergebenden Anforderungen nicht genügen, hat der Gerichtshof bereits entschieden, dass eine Verpflichtung, bestehende Pläne oder Projekte nachträglich auf Verträglichkeit mit dem betreffenden Gebiet zu prüfen, auf Art. 6 Abs. 2 dieser Richtlinie gestützt werden kann (vgl. in diesem Sinne Urteil Kommission/Vereinigtes Königreich, C-6/04, EU: C: 2005: 626, Rn. 57 und 58).

In het op dezelfde dag gewezen arrest Ballast Nedam Infra BV / Commissie (zaak T‑362/06) heeft het Gerecht de geldboete verlaagd van 4,65 tot 3,45 miljoen EUR.
Im Urteil vom selben Tag, Ballast Nedam Infra BV/Kommission (Rechtssache T‑362/06), hat das Gericht die Geldbuße von 4,65 Mio. Euro auf 3,45 Mio. Euro herabgesetzt.

Het Hof van Cassatie oordeelde bij zijn arrest van 23 december 2014 (P.14.1422.N) : « Zoals de internering zelf van een geesteszieke noodzakelijk en evenredig moet zijn, zo ook moet de begane onrechtmatigheid bij de uitvoering van de interneringsmaatregel evenredig worden gesanctioneerd : een onaangepaste verzorging kan een onrechtmatigheid in de zin van artikel 5.1 en 5.4 EVRM opleveren, zonder daarom de invrijheidstelling van de geesteszieke te kunnen verantwoorden indien de samenleving daardoor in gevaar komt. Het feit dat de invrijheidstelling van een geïnterneerde een gevaar voor de samenleving zou uitmaken, kan een zelfstandige reden zijn op grond waarvan de hoge commissie vermag te beslissen tot het behoud van de detentie van die geïnterneerde, mits zij een afweging doet tussen het belang van de samenleving die moet worden beschermd en de eventuele onrechtmatigheid van de vrijheidsberoving van de geïnterneerde, die een invrijheidstelling zou kunnen verantwoorden ».
Der Kassationshof hat in seinem Entscheid vom 23. Dezember 2014 (P.14.1422.N) geurteilt: « So wie die Internierung selbst eines Geisteskranken notwendig und verhältnismäßig sein muss, so muss auch die begangene Unrechtmäßigkeit bei der Ausführung der Internierungsmaßnahme im Verhältnis dazu sanktioniert werden; eine ungeeignete Pflege kann eine Unrechtmäßigkeit im Sinne von Artikel 5 Absätze 1 und 4 EMRK darstellen, ohne aus diesem Grund die Freilassung des Geisteskranken rechtfertigen zu können, wenn die Gesellschaft dadurch gefährdet wird.

Hieraan moet worden toegevoegd dat het onderhavige geschil, voor zover het ontvankelijk is, geen geschil van geldelijke aard is in de zin van artikel 91, lid 1, van het Statuut en dat het Gerecht in casu derhalve niet over volledige rechtsmacht beschikt, waardoor het niet kan onderzoeken of de verwerende partij ambtshalve moet worden veroordeeld tot betaling van een vergoeding voor de schade die door haar fout is ontstaan (zie in die zin arrest Hof van 20 mei 2010, Gogos/Commissie, C-583/08 P, punt 44).
Hinzuzufügen ist, dass der vorliegende Rechtsstreit, soweit er zulässig ist, keine Streitsache vermögensrechtlicher Art im Sinne von Art. 91 Abs. 1 des Statuts ist und das Gericht im vorliegenden Fall demnach keine Befugnis zu unbeschränkter Ermessensnachprüfung hat, weshalb es nicht prüfen kann, ob die beklagte Partei von Amts wegen zur Zahlung einer Entschädigung für den durch ihren Amtsfehler entstandenen Schaden zu verurteilen ist (vgl. in diesem Sinne Urteil des Gerichtshofs vom 20. Mai 2010, Gogos/Kommission, C-583/08 P, Randnr. 44).

In zijn arrest in de zaak-Altmark oordeelde het Hof van Justitie van de Europese Unie dat compensatie voor DAEB's staatssteun vormt in de zin van artikel 107, lid 1, van het Verdrag, en derhalve onder het toezicht van de Commissie valt, tenzij aan vier cumulatieve voorwaarden is voldaan:
In seinem Urteil in der Sache Altmark entschied der Europäische Gerichtshof (EuGH), dass Ausgleichszahlungen für Dienstleistungen von allgemeinem wirtschaftlichem Interessen staatliche Beihilfen im Sinne des Artikels 107 Absatz 1 des Vertrags über die Arbeitsweise der Europäischen Union (AEUV) darstellen und daher der Kontrolle durch die Kommission unterliegen, sofern nicht die vier folgenden Voraussetzungen erfüllt sind:

Deze uitsluiting van sommige door de instantie gebruikte documenten zou echter alleen van belang zijn, indien de door de instantie geformuleerde grief alleen met deze documenten kon worden bewezen (zie in die zin arrest van het Hof van 18 november 1999, Tzoanos/Commissie, C‑191/98 P, Jurispr. blz. I‑8223, punt 34; arrest van het Gerecht van 3 juli 2001, E/Commissie, T‑24/98 en T‑241/99, JurAmbt. blz. I‑A‑149 en II‑681, punt 92).
Soweit ihr eine solche Gelegenheit nicht geboten worden ist, dürfen die ihr nicht zur Kenntnis gebrachten Schriftstücke nicht als Beweismittel berücksichtigt werden. Dieser Ausschluss bestimmter von der Verwaltung verwendeter Schriftstücke ist jedoch nur von Bedeutung, wenn der erhobene Vorwurf allein durch diese Schriftstücke bewiesen werden kann (vgl. in diesem Sinne Urteil des Gerichtshofes vom 18. November 1999 in der Rechtssache C‑191/98 P, Tzoanos/Kommission, Slg. 1999, I‑8223, Randnr. 34, Urteil des Gerichts vom 3. Juli 2001 in den Rechtssachen T‑24/98 und T‑241/99, E/Kommission, Slg. ÖD 2001, I‑A‑149 und II‑681, Randnr. 92).

In het geval van Nederland heeft de Commissie besloten een schriftelijke aanmaning te verzenden naar aanleiding van het feit dat Nederland niet heeft voldaan aan een arrest van het Hof van 19 mei 1998 (Zaak C-003/96), waarin Nederland is veroordeeld omdat het niet voldoende speciale beschermingszones voor in het wild levende vogels in de zin van de vogelrichtlijn van de EU (Richtlijn 79/409/EEG van de Raad inzake het behoud van de vogelstand) had aangewezen.
In het geval van Nederland heeft de Commissie besloten een schriftelijke aanmaning te verzenden naar aanleiding van het feit dat Nederland niet heeft voldaan aan een arrest van het Hof van 19 mei 1998 (Zaak C-003/96), waarin Nederland is veroordeeld omdat het niet voldoende speciale beschermingszones voor in het wild levende vogels in de zin van de vogelrichtlijn van de EU (Richtlijn 79/409/EEG van de Raad inzake het behoud van de vogelstand) had aangewezen.