Vertaling van "zoals men soms " (Nederlands → Duits) :

« Schendt artikel 1253ter/5, in fine, van het Gerechtelijk Wetboek (namelijk het derde lid met betrekking tot partnergeweld), dat de feitelijk samenwonenden uitdrukkelijk van het toepassingsgebied ervan uitsluit, niet met name de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met andere, supranationale wetsbepalingen zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre het, in een feitelijke context waarin de bodemrechter, bij wie concurrerende vorderingen zijn ingesteld om, gedurende de tijd dat de verrichtingen van vereffening-verdeling plaatsvinden, het genot van het gebouw in onverdeeldheid toegewezen te krijgen, vorderingen waarvoor hij zich uitdrukkelijk bevoegd verklaart (hetgeen elke interpretatie van de gestelde vraag in de vorm van een toegang tot de rechter uitsluit) en bij de genoemde feitelijk samenwonenden uitdrukkelijk het bestaan vaststelt van een sinds meer dan 12 jaar gevestigde levensgemeenschap, een zekere, onbetwistbare gemeenschap die ruimschoots vergelijkbaar is met die welke het gevolg zijn van een huwelijk of van een wettelijke samenwoning (waarvan de duur en/of de intensiteit soms trouwens heel wat minder zijn), die feitelijk samenwonende die het slachtoffer is van een feit als bedoeld in de artikelen 375, 398 tot 400, 402, 403 of 405 van het Strafwetboek, of van een poging om een feit te plegen als bedoeld in de artikelen 375, 393, 394 of 397 van hetzelfde Wetboek, of indien er ernstige aanwijzingen voor dergelijke gedragingen bestaan, belet automatisch op zijn verzoek en behalve bij uitzonderlijke omstandigheden het recht te kunnen genieten het gebouw in onverdeeldheid te betrekken, hetgeen klaarblijkelijk nadelig voor hem is en een discriminatie tussen de gezinnen/levensgemeenschappen kan doen ontstaan naargelang zij bestaan uit gehuwde partners, wettelijk samenwonenden of feitelijk samenwonenden, in een periode waarin het feitelijk samenwonen een ruim verspreide samenlevingsvorm is, die zelfs de meerd ...
« Verstößt Artikel 1253ter/5 in fine des Gerichtsgesetzbuches (und zwar Absatz 3 bezüglich der partnerschaftlichen Gewalt), der die faktisch Zusammenwohnenden ausdrücklich von seinem Anwendungsbereich ausschließt, insbesondere gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit anderen, überstaatlichen Gesetzesbestimmungen wie der Europäischen Menschenrechtskonvention, indem er in einem faktischen Rahmen, in dem der Tatsachenrichter, bei dem konkurrierende Anträge auf Zuweisung der Nutzung der ungeteilten Immobilie während der Zeit der Durchführung der Auseinandersetzung und Verteilung anhängig gemacht wurden, für die er sich ausdrücklich für zuständig erklärt (was jede Auslegung der gestellten Frage in der Form des Zugangs zum Gericht ausschließt), und ausdrücklich das Bestehen - zwischen den genannten faktisch Zusammenwohnenden - einer Lebensgemeinschaft seit mehr als zwölf Jahren feststellt, die als fest und unanfechtbar zu betrachten und weitgehend mit denjenigen vergleichbar ist, die sich aus einer Ehe oder einem gesetzlichen Zusammenwohnen ergeben (deren Dauer und/oder Intensität übrigens manchmal geringer sind), denjenigen der faktisch Zusammenwohnenden, der das Opfer einer in den Artikeln 375, 398 bis 400, 402, 403 oder 405 des Strafgesetzbuches erwähnten Tat ist, oder eines Versuchs, eine in den Artikeln 375, 393, 394 oder 397 desselben Gesetzbuches erwähnte Tat zu begehen, oder wenn es ernsthafte Indizien für solche Verhaltensweisen gibt, vom Recht ausschließt, auf seinen Antrag hin und vorbehaltlich außerordentlicher Umstände automatisch das Nutzungsrecht an der ungeteilten Immobilie zu erhalten, was offensichtlich nachteilig für ihn ist und eine Diskriminierung zwischen den Familien/Lebensgemeinschaften einführen könnte, je nachdem, ob sie sich aus verheirateten, gesetzlich zusammenwohnenden oder faktisch zusammenwohnenden Lebenspartnern zusammensetzen, in einer Zeit, in der das faktische Zusammenwohnen eine weit verbreitete, sogar ...

Uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 14 januari 1993 « tot wijziging van titel I, voorafgaande regels, en titel III, gedwongen tenuitvoerlegging, van deel V van het Gerechtelijk Wetboek inzake het bewarend beslag en de middelen tot tenuitvoerlegging en tot wijziging van artikel 476 van de wet van 18 april 1851 betreffende het faillissement, de bankbreuk en het uitstel van betaling » blijkt dat de wetgever, zoals bij de totstandkoming van het Gerechtelijk Wetboek, beoogde « een billijk evenwicht te bereiken tussen de kordaatheid waarvan de schuldeiser, die te maken heeft met de nalatigheid en soms met de oneerlijkheid van de schuldenaar, blijk mag geven en de redelijkheid die men uit humanitair oogpunt moet betrachten » (Parl. St., Kamer, 1989-1990, nr. 1114/1, p. 1).
Aus den Vorarbeiten zum Gesetz vom 14. Januar 1993 « zur Abänderung von Titel I, Einleitende Regeln, und von Titel III, Zwangsvollstreckung, von Teil V des Gerichtsgesetzbuches über die Sicherungspfändungen und Vollstreckungsverfahren und zur Abänderung von Artikel 476 des Gesetzes vom 18. April 1851 über den Konkurs, den Bankrott und den Zahlungsaufschub » geht hervor, dass der Gesetzgeber, wie bei der Ausarbeitung des Gerichtsgesetzbuches, bezweckte, « ein faires Gleichgewicht zwischen der Strenge, die der Gläubiger anwenden kann, wenn er auf die Nachlässigkeit oder gar Unehrlichkeit seines Schuldners stößt, und dem angemessenen Verhalten gemäß der Menschlichkeit zu verwirklichen » (Parl. Dok., Kammer, 1989-1990, Nr. 1114/1, S. 1).

De belanghebbende partijen is herhaaldelijk om de informatie over de evaluatie van kredietrisico's verzocht, die van cruciaal belang wordt geacht, onder meer gezien i) de bevinding van het IMF-verslag van 2006, waarin werd gesuggereerd dat de liberalisering van de banken in de VRC niet voltooid is en het kredietrisico niet naar behoren weergegeven wordt (56), ii) het IMF-verslag van 2009, waarin de aandacht werd gevestigd op het gebrek aan rentevoetliberalisering in de VRC (57), iii) het IMF-landenverslag van 2010, waarin wordt gesteld dat de kosten van kapitaal relatief laag zijn in de VRC, het verlenen van krediet soms gebeurt op grond van andere elementen dan de prijs, en de hoge spaarquote van ondernemingen gedeeltelijk te danken is aan de lage prijs van diverse inputs (zoals kapitaal en grond) (58) en iv) de economische studie over China van de OESO van 2010 (59) en werkdocument nr. 747 van de afdeling economie van de OESO over de hervormingen van de financiële sector in China (60), waarin staat dat de financiële instellingen nog steeds grotendeels staatseigendom zijn, zodat men zich moet afvragen in welke mate de beslissingen van de banken om leningen te verstrekken uitsluitend op commerciële overwegingen zijn gebaseerd, terwijl de traditionele rol van de banken die van overheidsagentschappen met banden met de overheid blijkt te zijn.
Die Informationen über die Bewertung des Kreditrisikos wurden wiederholt von den interessierten Parteien angefordert, da sie als wesentlich gelten unter anderem im Zusammenhang mit i) der Feststellung des IWF-Berichts 2006, die darauf hindeutete, dass die Liberalisierung der Banken in China unvollständig ist und die Kreditrisiken nicht angemessen widergespiegelt werden (56), ii) dem IWF-Bericht 2009, in dem bemängelt wird, dass Zinssätze in China nicht frei schwanken (57), iii) dem IWF-Länderbericht 2010, in dem festgestellt wird, dass die Kapitalkosten in China relativ niedrig sind, die Gewährung von Krediten manchmal durch preisunabhängige Aspekte bestimmt wird und hohe Einsparungen der Unternehmen zum Teil auf die geringen Kosten einiger Produktionsfaktoren (einschließlich Kapital oder Grund und Boden) zurückzuführen sind (58), iv) dem von der OECD vorgelegten Bericht "Economic Survey of China" (59) und dem Arbeitspapier Nr. 747 der Wirtschaftsabteilung der OECD über die Reform des Finanzsektors in China (60), in dem festgestellt wurde, dass die Beteiligung an Finanzinstituten nach wie vor vom Staat beherrscht wird, weshalb gefragt werden muss, inwieweit die Entscheidungen der Banken über die Kreditgewährung auf rein kommerziellen Überlegungen beruhen, wo doch die traditionelle Rolle der Banken offensichtlich die einer staatlichen Agentur mit Verbindungen zur Regierung ist.

Zoals men in mijn eigen taal soms zegt: tot ziens in de rechtbank!
Wie man zuweilen in meiner Sprache sagt: Wir sehen uns vor Gericht wieder!

6. erkent dat het proces van de Topontmoetingen EU-VS een wezenlijk forum moet zijn voor het bespreken van de belangrijkste prioriteiten op zowel mondiaal als bilateraal niveau, waarvan strategische impulsen voor de betrekkingen uitgaan in plaats van dat men zich, zoals soms het geval is, laat afleiden door kwesties van ondergeschikt belang;
6. verweist darauf, dass die EU-US-Gipfel ein wichtiges Forum darstellen sollten, auf dem prioritäre Fragen globaler und bilateraler Natur erörtert werden und das der Beziehung strategische Impulse verleiht, anstatt sich – wie bisweilen der Fall – von weniger wichtigen Fragen ablenken zu lassen;

Het uiteindelijk resultaat hiervan in de vorm van een ontwerpgrondwet is over het algemeen positief ontvangen: de algemene beginselen zijn bevestigd en soms versterkt; stemmen bij meerderheid in een Unie van binnenkort 25 lidstaten is goedgekeurd voor interne besluiten over culturele zaken door de Raad; men heeft vastgehouden aan unanimiteit voor alle naar buiten gerichte besluiten zoals afspraken op het gebied van de handel in culturele en audiovisuele diensten.
Schlussendlich wurde das Ergebnis all dieser Verhandlungen – nämlich der Entwurf einer europäischen Verfassung – weitgehend als positiv bezeichnet: allgemeine Grundsätze wurden bestätigt und teilweise verstärkt; die Mehrheitsabstimmung in einer Union von bald 25 Mitgliedstaaten wurde für interne Beschlüsse des Rates über kulturelle Angelegenheiten angenommen; der Grundsatz der Einstimmigkeit wurde für Entscheidungen in den eher externen Bereichen – wie beispielsweise Handelsabkommen im kulturellen Sektor oder im audiovisuellen Bereich – beibehalten.

Soms is uitlevering echter onmogelijk vanwege wettelijke belemmeringen. De bescherming tegen terugzending naar het land van vervolging die is geregeld in internationale mensenrechteninstrumenten zoals het VN-verdrag tegen foltering, het internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en het Europees verdrag voor de rechten van de mens, is namelijk een absolute bescherming, waarop geen uitzonderingen mogelijk zijn.
Der Auslieferung können allerdings rechtliche Hindernisse entgegenstehen. Der Schutz vor Zurückweisung, der in Rechtsinstrumenten über Menschenrechte vorgesehen ist - wie dem Übereinkommen der Vereinten Nationen gegen Folter, dem Internationalen Pakt über bürgerliche und politische Rechte und der Europäischen Menschenrechtskonvention - sind ihrer Natur nach absolut, d. h. lassen keine Ausnahmen zu.

Aan traditionele criteria gemeten stroken deze besluiten niet altijd met de belangen van de ondernemingen. Dit geldt bijvoorbeeld voor de telecommunicatiesector die zich moet ontwikkelen als men de concurrentiekracht van de bedrijven wil verbeteren. Deze besluiten druisen soms zelfs in tegen de belangen van de consumenten. Ik noem hier het geval-Microsoft. Toen de overheersende positie van deze onderneming op het toppunt was, en het Amerikaans ministerie van Justitie zelfs geen vin verroerde, vond men dat een andere software zoals Linux de monopoliepositie van Microsoft ondermijnde.
Dies zeigt der Fall Microsoft: Als man annahm, dass das Unternehmen seine marktbeherrschende Stellung maximal ausgebaut hatte, griff nicht das amerikanische Justizministerium ein, sondern seine Monopolstellung wurde von einem anderen Softwareunternehmen, nämlich Linux, unterwandert.

We raken hiermee de kern van het probleem waarover al sinds jaar en dag wordt gediscussieerd en die vooral degenen die de keuze om te roken vrij willen laten na aan het hart ligt: hoe kan men de productie rechtvaardigen van iets dat een genotmiddel voor de mens is maar dat in extreme gevallen schadelijk voor de gezondheid kan zijn, net als andere niet-essentiële plezierige bezigheden, zoals lekker eten, goede wijn en alcohol, waaraan we mutatis mutandis nog eens esthetische activiteiten kunnen toevoegen die niet technisch of onontbeerlijk zijn, gebaseerd zijn op het beginsel van de kunst om de kunst en die alleen tot doel hebben om, soms tegen hoge kosten, bij de mens aangename gevoelens teweeg te brengen?
Hier liegt auch eine der Schwierigkeiten dieser schon so langen Diskussion, die diejenigen, die die Freiheit zu rauchen verteidigen, haben: nämlich ein Produkt zu rechtfertigen, das für den menschlichen Genuß bestimmt ist und das in Extremfällen Gesundheitsschäden verursachen kann wie auch andere nicht lebenswichtige Genüsse, zum Beispiel gutes Essen, guter Wein und aromatisierte alkoholische Getränke. Dazu können wir mutatis mutandis ästhetische und weder technische noch unverzichtbare Aktivitäten zählen, die mit dem Kult der Kunst um der Kunst willen verbunden sind und den - manchmal mit großen Kosten verbundenen