Vertaling van "zoals uitgesproken tijdens " (Nederlands → Duits) :

22. verwelkomt het feit dat beide partijen in de recente gezamenlijke verklaring van de EU en China inzake klimaatverandering, zoals aangenomen tijdens de top van 29 juni 2015, hun vaste voornemen hebben uitgesproken om samen te werken aan de verwezenlijking van een ambitieuze en wettelijk bindende overeenkomst tijdens de klimaatconferentie van Parijs in 2015; dringt er bij alle partijen van de conferentie op aan voort te bouwen op de dynamiek die is ontstaan door de verklaringen inzake klimaatverandering van de EU en China en van de VS en China; benadrukt het belang van samenwerking op het vlak van energie teneinde gezamenlijk de diverse problemen ten aanzien van energiezekerheid en de mondiale energiearchitectuur op te lossen;
22. begrüßt, dass beide Seiten in der auf dem 17. Gipfeltreffen EU-China vom 29. Juni 2015 angenommenen jüngsten gemeinsamen Erklärung zum Klimawandel ihr Engagement für eine Zusammenarbeit bekunden, um auf der Klimakonferenz 2015 in Paris ein ehrgeiziges und rechtsverbindliches Abkommen zu erreichen; fordert alle an der Konferenz teilnehmenden Parteien auf, auf den Impulsen aufzubauen, die in den Erklärungen EU-China und US-China zum Klimawandel gegeben werden; hält eine Zusammenarbeit im Energiebereich für dringend geboten, damit die vielfältigen Herausforderungen im Zusammenhang mit der Energieversorgungssicherheit und der globalen Energiearchitektur gemeinsam bewältigt werden können;

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
Der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte hat ebenfalls geurteilt: « 89. Angesichts des Vorstehenden schließt der Gerichtshof nicht aus, dass Maßnahmen, die durch den Gesetzgeber, durch Verwaltungsbehörden oder Gerichte nach der Verhängung einer endgültigen Strafe oder während der Vollstreckung dieser Strafe ergriffen werden, zu einer Neudefinition oder einer Änderung der Tragweite der ' Strafe ' führen können, die durch den Richter, der sie verhängt hat, auferlegt wurde. In einem solchen Fall ist der Gerichtshof der Auffassung, dass auf die betreffenden Maßnahmen das Verbot der Rückwirkung der Strafen, das in Artikel 7 Absatz 1 in fine der Konvention festgelegt ist, Anwendung finden muss. Andernfalls würde es den Staaten freistehen - beispielsweise durch die Abänderung des Gesetzes oder eine neue Auslegung der festgelegten Regeln -, Maßnahmen anzunehmen, mit denen rückwirkend und zum Nachteil des Verurteilten die Tragweite der auferlegten Strafe neu festgelegt würde, obwohl dieser sie zum Zeitpunkt der Begehung der Straftat oder der Verhängung der Strafe nicht vorhersehen konnte. Unter solchen Voraussetzungen würde Artikel 7 Absatz 1 für die Verurteilten, bei denen die Tragweite der Strafe a posteriori und zu ihrem Nachteil geändert würde, seine sachdienliche Wirkung entzogen. Der Gerichtshof präzisiert, dass solche Änderungen von denjenigen zu unterscheiden sind, die an den Strafvollstreckungsmodalitäten vorgenommen werden können, die nicht zum Anwendungsbereich von Artikel 7 Absatz 1 in fine gehören. 90. Um über die Frage zu entscheiden, ob eine während der Vollstreckung einer Strafe ergriffene Maßnahme nur deren Vollstreckungsmodalitäten betrifft oder hingegen deren Tragweite beeinflusst, muss der Gerichtshof von Fall zu Fall bestimmen, was die auferlegte ' Strafe ' tatsächlich im innerstaatlichen Recht während des betreffenden Zeitraums beinhaltete, oder, anders ausgedrückt, welches ihre eigentliche Beschaffenheit war. Hierbei muss er insbesondere das inne ...

49. herinnert eraan dat de ontwikkelde landen als eerste verantwoordelijk zijn voor de klimaatverandering, terwijl de negatieve gevolgen het grootst zijn voor de ontwikkelingslanden; wijst er dan ook op dat er nieuwe middelen nodig zijn om te voorkomen dat Afrikaanse landen een onevenredig hoge prijs moeten betalen om zich aan te passen aan de gevolgen van klimaatverandering en deze te verlichten; ondersteunt daarnaast de gezamenlijke verklaring van de EU en Afrika inzake klimaatverandering, zoals uitgesproken tijdens de conferentie over het Kaderverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering van Poznan in december 2008;
49. erinnert daran, dass die Industrieländer die Hauptverantwortung für den Klimawandel tragen, dessen negative Auswirkungen jedoch vor allem in den Entwicklungsländern zu spüren sind; vertritt daher mit Nachdruck den Standpunkt, dass neue Mittel erforderlich sind, wenn vermieden werden soll, dass afrikanische Länder gezwungen sind, einen unverhältnismäßig hohen Preis für die Anpassung an den Klimawandel und die Eindämmung seiner Auswirkungen zu zahlen; unterstützt ferner die auf der UN-Klimakonferenz zum Rahmenübereinkommen der Vereinten Nationen über Klimaänderungen im Dezember 2008 in Poznan veröffentlichte Gemeinsame Erklärung der Europäischen Union und Afrika zum Klimawandel;

49. herinnert eraan dat de ontwikkelde landen als eerste verantwoordelijk zijn voor de klimaatverandering, terwijl de negatieve gevolgen het grootst zijn voor de ontwikkelingslanden; wijst er dan ook op dat er nieuwe middelen nodig zijn om te voorkomen dat Afrikaanse landen een onevenredig hoge prijs moeten betalen om zich aan te passen aan de gevolgen van klimaatverandering en deze te verlichten; ondersteunt daarnaast de gezamenlijke verklaring van de EU en Afrika inzake klimaatverandering, zoals uitgesproken tijdens de conferentie over het Kaderverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering van Poznan in december 2008;
49. erinnert daran, dass die Industrieländer die Hauptverantwortung für den Klimawandel tragen, dessen negative Auswirkungen jedoch vor allem in den Entwicklungsländern zu spüren sind; vertritt daher mit Nachdruck den Standpunkt, dass neue Mittel erforderlich sind, wenn vermieden werden soll, dass afrikanische Länder gezwungen sind, einen unverhältnismäßig hohen Preis für die Anpassung an den Klimawandel und die Eindämmung seiner Auswirkungen zu zahlen; unterstützt ferner die auf der UN-Klimakonferenz zum Rahmenübereinkommen der Vereinten Nationen über Klimaänderungen im Dezember 2008 in Poznan veröffentlichte Gemeinsame Erklärung der EU und Afrika zum Klimawandel;

Ten slotte zijn de EU-steuninstrumenten voor OTO en innovatie-inspanningen van het MKB (zoals de speciaal op het MKB gerichte activiteiten in het zevende kaderprogramma voor onderzoek en het CIP) belangrijk en doeltreffend bij het verbeteren van het concurrentievermogen van het midden- en kleinbedrijf, zoals is uitgesproken tijdens de bijeenkomst van de Europese Raad op 4 februari 2011.
Schließlich sind EU-Unterstützungsinstrumente für FTE- und Innovationsanstrengungen durch KMU (z. B. die gezielten KMU-Maßnahmen im siebten Rahmenprogramm für Forschung und im Rahmenprogramm für Wettbewerbsfähigkeit und Innovation (CIP)) von großer Bedeutung und dienen der Verbesserung ihrer Wettbewerbsfähigkeit, wie bei der Tagung des Europäischen Rates am 4. Februar 2011 betont wurde.

1. « Schendt artikel 21ter van de Voorafgaande Titel van het Wetboek van strafvordering, in samenhang gelezen met de artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, het gelijkheidsbeginsel (artikelen 10 en 11 van de Grondwet), doordat het niet voorziet in de mogelijkheid voor de vonnisrechter om het verval of de onontvankelijkheid van de strafvordering uit te spreken wegens de overschrijding van de redelijke termijn, terwijl een dergelijke sanctie wel kan worden uitgesproken tijdens het vooronderzoek of in het kader van de regeling der rechtspleging, en dit op basis van artikel 235bis van het Wetboek van strafvordering in samenhang gelezen met de vernoemde artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, zoals geïnterpreteerd door de recente rechtspraak ?
1. « Verstösst Artikel 21ter des einleitenden Titels des Strafprozessgesetzbuches in Verbindung mit den Artikeln 6 Absatz 1 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention gegen den Gleichheitsgrundsatz (Artikel 10 und 11 der Verfassung), indem er für den erkennenden Richter nicht die Möglichkeit vorsieht, das Erlöschen oder die Unzulässigkeit der Strafverfolgung wegen Uberschreitung der angemessenen Frist auszusprechen, während eine ähnliche Sanktion wohl während der Voruntersuchung oder im Rahmen der Regelung des Verfahrens ausgesprochen werden kann, und zwar aufgrund von Artikel 235bis des Strafprozessgesetzbuches in Verbindung mit den vorerwähnten Artikeln 6 Absatz 1 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention, gemäss der Auslegung durch die neuere Rechtsprechung?

1. « Schendt artikel 21ter van de Voorafgaande Titel van het Wetboek van strafvordering, in samenhang gelezen met de artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, het gelijkheidsbeginsel (artikelen 10 en 11 van de Grondwet), doordat het niet voorziet in de mogelijkheid voor de vonnisrechter om het verval of de onontvankelijkheid van de strafvordering uit te spreken wegens de overschrijding van de redelijke termijn, terwijl een dergelijke sanctie wel kan worden uitgesproken tijdens het vooronderzoek of in het kader van de regeling der rechtspleging, en dit op basis van artikel 235bis van het Wetboek van strafvordering in samenhang gelezen met de vernoemde artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, zoals geïnterpreteerd door de recente rechtspraak ?
1. « Verstösst Artikel 21ter des einleitenden Titels des Strafprozessgesetzbuches in Verbindung mit den Artikeln 6 Absatz 1 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention gegen den Gleichheitsgrundsatz (Artikel 10 und 11 der Verfassung), indem er für den Tatsachenrichter nicht die Möglichkeit vorsieht, das Erlöschen oder die Unzulässigkeit der Strafverfolgung wegen Uberschreitung der angemessenen Frist auszusprechen, während eine ähnliche Sanktion wohl während der Voruntersuchung oder im Rahmen der Regelung des Verfahrens ausgesprochen werden kann, und zwar aufgrund von Artikel 235bis des Strafprozessgesetzbuches in Verbindung mit den vorerwähnten Artikeln 6 Absatz 1 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention, gemäss der Auslegung durch die neuere Rechtsprechung?

De Raad bevestigt zijn toezegging erop toe te zien dat de wil van het Zimbabwaanse volk, zoals deze tijdens de verkiezingen van 29 maart 2008 is uitgesproken, wordt geëerbiedigd.
Er bekräftigt, dass er entschlossen ist, sich zu vergewissern, dass der Wille des simbabwischen Volkes, wie er in den Wahlen vom 29. März 2008 zum Ausdruck gekommen ist, respektiert wird.

De Raad heeft er zijn tevredenheid over uitgesproken dat de Voorzitters van de Raad en van de Commissie voornemens zijn om op 16/17 mei een gezamenlijke missie in de betrokken landen te ondernemen, ten einde via rechtstreekse contacten op het hoogste niveau de zienswijze van de Unie betreffende de toekomst van deze regio, zoals deze is omschreven tijdens de zittingen van 30 oktober 1995 en 26 februari 1996, toe te lichten.
Der Rat hat die Absicht der Präsidenten des Rates und der Kommission gewür- digt, am 16./17. Mai eine gemeinsame Mission in die betroffenen Länder zu unternehmen, um durch direkte Kontakte auf höchster Ebene das Konzept der Union für die Zukunft der Region, wie es auf den Tagungen vom 30. Oktober 1995 und 26. Februar 1996 festgelegt worden ist, deutlich zu machen.