Vertaling van "zou vervangen hetgeen onhaalbaar lijkt " (Nederlands → Duits) :

Dit geldt echter alleen als het Europese register de nationale registers volledig zou vervangen, hetgeen onhaalbaar lijkt.
Dies trifft jedoch nur dann zu, wenn das europäische Register die nationalen Register vollständig ersetzen würde, was undurchführbar zu sein scheint.

« Schenden de bepalingen van artikel 55, eerste lid, 5°, en derde lid, van het koninklijk besluit van 16 maart 1968 tot coördinatie van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer, vervangen bij artikel 27 van de wet van 18 juli 1990, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk gelezen of gelezen in samenhang met artikel 6, 1, van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens, omdat zij aan een niet-rechterlijke instantie de bevoegdheid toekennen om een strafsanctie in de zin van het Europees Verdrag op te leggen, omdat de procureur des Konings tegelijkertijd optreedt als vervolgende partij en als rechter en een straf oplegt zonder openbaar proces, zonder opgave van beweegredenen en zonder de betrokken persoon te horen, terwijl een dergelijke bevoegdheid niet verleend wordt aan het openbaar ministerie ten opzichte van personen die van een hele reeks andere misdrijven verdacht worden, omdat de rechterlijke toetsing achteraf de eerder opgelegde straf niet kan ongedaan maken, vermits de straf reeds ondergaan werd en er geen procedure vastgesteld werd om de gevolgen van een ten onrechte opgelegde onmiddellijke intrekking van het rijbewijs weg te werken en om de ten onrechte gestrafte te vergoeden, terwijl dat laatste bijvoorbeeld wel het geval is voor de personen die het slachtoffer werden van onwerkzame voorlopige hechtenis, en nog omdat bij de onmiddellijke intrekking van het rijbewijs de betrokken persoon geen enkele schikking kan treffen en deze mogelijkheid hem wel gegeven wordt wanneer de rechter een verval van het recht tot sturen uitspreekt, daar immers dit verval slechts ingaat de 5de dag na die waarop het openbaar ministerie de kennisgeving aan de veroordeelde gedaan heeft (artikel 40 van het koninklijk besluit van 16 maart 1968 tot coördinatie van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer), omdat bij de onmiddellijke intrekking van het rijbewijs het openbaar ministerie niet de mogelijkheid heeft om het rijbewijs g ...
« Verstossen die Bestimmungen von Artikel 55 Absatz 1 Nr. 5 und Absatz 3 des königlichen Erlasses vom 16. März 1968 zur Koordinierung der Gesetze über die Strassenverkehrspolizei, abgeändert durch Artikel 27 des Gesetzes vom 18. Juli 1990, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, weil sie einer nicht richterlichen Instanz die Befugnis erteilen, eine Strafsanktion im Sinne der Konvention zu verhängen, weil der Prokurator des Königs gleichzeitig als verfolgende Partei und als Richter auftritt und ohne öffentlichen Prozess, ohne Angabe von Gründen und ohne Anhörung des Betroffenen eine Strafe verhängt, während eine solche Befugnis nicht der Staatsanwaltschaft erteilt wird, wenn es um Personen geht, die mehrerer anderer Straftaten beschuldigt werden, weil die nachträgliche richterliche Prüfung die vorher verhängte Strafe nicht ungeschehen machen kann, da die Strafe bereits vollzogen ist und kein Verfahren zur Beseitigung der Folgen eines zu Unrecht verhängten sofortigen Führerscheinentzugs und zur Vergütung des zu Unrecht Bestraften vorgesehen ist, während letzteres etwa bei Personen, die Gegenstand unwirksamer Untersuchungshaft sind, sehr wohl der Fall ist, und ferner weil bei sofortigem Führerscheinentzug der Betroffene keinerlei Vorkehrungen treffen kann und ihm diese Möglichkeit sehr wohl geboten wird, wenn der Richter die Entziehung der Fahrerlaubnis ausspricht, da nämlich diese Entziehung erst am fünften Tag ab dem Datum der Benachrichtigung des Verurteilten durch die Staatsanwaltschaft in Kraft tritt (Artikel 40 des königlichen Erlasses vom 16. März 1968 zur Koordinierung der Gesetze über die Strassenverkehrspolizei), weil bei sofortigem Führerscheinentzug die Staatsanwaltschaft nicht über die Möglichkeit verfügt, den Führerschein teilweise zu entziehen, und deshalb die Entziehung der Fahrerlaubnis nicht auf bestimmte Fahrzeugklassen beschränken kann, was der Richter a ...

In de parlementaire voorbereiding van de wet van 2 februari 1994 is gewag gemaakt van een wetsvoorstel, dat later zou worden overgenomen in de vorm van een amendement en waarin zeer duidelijk het precaire karakter tot uiting komt van de verantwoording die men, in 1965, als grondslag voor de beperking van de toegang tot het dossier meende te kunnen aanvoeren : in tegenstelling tot hetgeen in het toentertijd namens de Commissie voor de justitie van de Senaat opgestelde verslag is betoogd, lijkt het voor de burgerlijke partij en voor de andere personen die, naar analogie, door de verbodsbepaling zouden worden getroffen, werkelijk noodzakelijk te zijn kennis te nemen, met het oog op hun verdediging, van de « stukken die betrekking hebben op de persoonlijkheid van de betrokkene en op het milieu waarin hij leeft ».
Bei den Vorarbeiten zum Gesetz vom 2. Februar 1994 sei ein Gesetzesvorschlag erwähnt worden, der später in der Form eines Änderungsantrags übernommen werden würde, und in dem sehr deutlich der prekäre Charakter der Verantwortung zum Ausdruck komme, von der man 1965 angenommen habe, sie als Grundlage für die Einschränkung des Zugangs zum Dossier anführen zu können; im Gegensatz zu dem, was damals in dem im Namen des Justizausschusses des Senats erstellten Bericht dargelegt worden sei, scheine es für die Zivilpartei und die anderen Personen, die durch Analogie von der Verbotsbestimmung betroffen sein würden, wirklich erforderlich zu sein, aus Verteidigungsgründen Einsicht zu nehmen in die « Schriftstücke, die sich auf die Persönlichkeit des Betreffenden und auf das Milieu, in dem er lebt, beziehen ».

Het feit dat artikel 37 van het decreet van 22 december 1994 in werking is getreden op 1 juli 1994 vormde geen probleem, gelet op drie elementen : de terugwerkende kracht, hoezeer zij ook vatbaar was voor kritiek, kon de verzoekster haar recht op overplaatsing niet ontnemen, vermits de procedure met het oog op overplaatsingen reeds in februari 1994 diende aan te vangen en gewoonlijk werd afgesloten, hetzij in de loop van de maand juni, hetzij in de loop van de maand juli, bij een ministeriële beslissing van overplaatsing; geen enkel besluit van de Franse Gemeenschapsregering werd genomen om op het hoger kunstonderwijs de wijzigingen toe te passen die het koninklijk besluit van 22 maart 1969 sedert 1969 heeft ondergaan, met inbegrip van hetgeen het besluit van de Franse Gemeenschapsexecutieve van 10 juni 1993 betreft dat, voor de andere onderwijssectoren, de overplaatsingsregeling heeft vervangen door een regeling van wijziging van aanwijzing; gesteld dat een dergelijk besluit zou hebben bestaan of thans zou worden genomen, dan zou dat besluit ofwel terugwerkende kracht hebben tot 1 juli 1994, maar het is niet duidelijk wat het dienstige gevolg zou zijn van een dergelijke terugwerkende kracht, aangezien de overplaatsingsregeling voor het jaar 1994-1995 reeds in de maand februari 1994 in werking moest worden gesteld, ofwel zou het een andere inhoud hebben of een bepaling bevatten die er uitdrukkelijk in voorziet dat er geen aanleiding toe bestond de regelmatig aangevatte procedures van overplaatsing af te sluiten, en in dat geval zou het hoe dan ook niet mogelijk zijn geweest terug te vallen op de regeling van nieuwe aanwijzing, aangezien de verzoeken tot nieuwe aanwijzing reeds in de maand januari 1994 hadden moeten worden gedaan, terwijl in illo tempore per definitie de overplaatsingsregeling van kracht was.
Die Tatsache, da|gb Artikel 37 des Dekrets vom 22. Dezember 1994 am 1. Juli 1994 in Kraft getreten sei, habe unter Berücksichtigung dreier Elemente kein Problem dargestellt. Die rückwirkende Kraft, so anfällig für Kritik sie auch gewesen sei, habe die Klägerin nicht ihres Rechts auf Versetzung berauben können, da das Verfahren im Hinblick auf Versetzungen schon im Februar 1994 habe anfangen müssen und normalerweise entweder im Juni oder im Juli durch einen ministeriellen Versetzungsbeschlu|gb beendet worden sei; kein einziger Erla|gb der Regierung der Französischen Gemeinschaft sei verabschiedet worden, um die seit 1969 am königlichen Erla|gb vom 22. März 1969 vorgenommenen Änderungen auf den höheren Kunstunterricht anzuwenden, einschlie|gblich dessen, was den Erla|gb der Exekutive der Französischen Gemeinschaft vom 10. Juni 1993 betreffe, der für die anderen Unterrichtsbereiche die Versetzungsregelung durch eine Regelung zur Zuteilungsänderung ersetzt habe; angenommen, solch ein Erla|gb hätte bestanden oder würde jetzt verabschiedet werden, dann träfe er entweder rückwirkend bis zum 1. Juli 1994 in Kraft - der Nutzen einer solchen rückwirkenden Kraft sei aber nicht ersichtlich, da die Versetzungsregelung für 1994-1995 schon ab Februar 1994 habe in Kraft gesetzt werden müssen - oder er hätte einen anderen Inhalt gehabt oder eine Bestimmung enthalten, in der ausdrücklich vorgesehen worden wäre, da|gb zur Beendigung der regelmä|gbig eingeleiteten Versetzungsverfahren keine Veranlassung bestünde; in diesem Fall wäre es sowieso nicht möglich gewesen, auf die Regelung der Zuteilungsänderung zurückzugreifen, da die Anträge auf Zuteilungsänderung schon im Januar 1994 hätten eingereicht werden müssen, während damals per definitionem die Versetzungsregelung in Kraft gewesen sei.