Ondanks alle terreur mag de hoop niet sterven – en via de vrouwen en kinderen blijft die leven – de hoop dat zij weer aan de slag kunnen als politievrouw, als politicus, als arts of als hoogleraar, zoals zij dat onder Saddam konden, al was hij nog zo’n dictator.
No matter what the terror, hope must not be allowed to die, and it is through women and children that it lives on – the hope that they will again be able to work as police officers, as politicians, as doctors, and as university professors, as they did under Saddam, dictator though he was.
