Begrotingssteun mag geen doel op zich zijn, maar moet worden beschouwd als een middel voor het geven van betere steunverlening en het verwezenlijken van de doelstellingen op het vlak van duurzame ontwikkeling door het stimuleren van de eigen verantwoordelijkheid van de partnerlanden inzake ontwikkelingsbeleid en hervormingsprocessen, en de tenuitvoerlegging van de hulpdoeltreffendheidsagenda en de verbintenissen die zijn aangegaan in het kader van de consensus van Monterrey (2002), de Europese consensus inzake ontwikkeling (2005), de Verklaring van Parijs inzake de doeltreffendheid van hulp (2005) en de Actieagenda van Accra (2008).
It should not be seen as an end in itself, but as a means of delivering better aid and achieving sustainable development objectives by fostering partner countries ownership of development policies and reforms, as well as by implementing the aid effectiveness agenda and commitments set out in the Monterrey Consensus (2002), the European Consensus on Development (2005), the Paris Declaration on Aid Effectiveness (2005), and the Accra Agenda for Action (2008).
