Traduction de «richtlijn inzake de waterkwaliteit » (Néerlandais → Anglais) :

TERMINOLOGIE

richtlijn inzake de kwaliteit van water | richtlijn inzake de waterkwaliteit
water quality directive

Richtlijn (EU) 2017/541 inzake terrorismebestrijding | richtlijn inzake terrorismebestrijding | richtlijn terrorismebestrijding
Counter-Terrorism Directive | Directive (EU) 2017/541 on combating terrorism | Directive on combating terrorism

recht op hergebruik van informatie [ hergebruik van overheidsinformatie | PSI-richtlijn | richtlijn inzake het hergebruik van overheidsinformatie. ]
right to reuse information [ Directive on the re-use of public sector information | PSI directive | reuse of public sector information | re-use of public sector information | right to re-use information ]

erkenningsrichtlijn | richtlijn asielnormen | richtlijn inzake normen voor de erkenning van onderdanen van derde landen of staatlozen als personen die internationale bescherming genieten, voor een uniforme status voor vluchtelingen of voor personen die in aanmerking komen voor subsidiaire bescherming, en voor de inhoud van de verleende bescherming
Asylum Qualification Directive | Directive on standards for the qualification of third-country nationals or stateless persons as beneficiaries of international protection, for a uniform status for refugees or for persons eligible for subsidiary protection, and for the content of the protection granted | Qualification Directive

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Beide categorieën respondenten vermeldden ook: btw-wetgeving[30], de richtlijn inzake algemene productveiligheid (Richtlijn 2001/95/EG), de richtlijn inzake de erkenning van beroepskwalificaties (Richtlijn 2005/36/EG) en de richtlijn inzake gegevensbescherming (Richtlijn 95/46/EG).
Both types of respondents also identified: VAT legislation[30], the General Product Safety Directive (Directive 2001/95/EC), the Directive on Recognition of Professional Qualifications (Directive 2005/36/EC) and the Directive on Data Protection (Directive 95/46/EC).

26. is van mening dat afvalwater uit stedelijke bronnen een van de belangrijkste factoren is in de verontreiniging van het aquatisch milieu, in rivieren en aan de kust, en dat de geslaagde tenuitvoerlegging van de richtlijn inzake de behandeling van stedelijk afvalwater een significante invloed zal hebben op de waterkwaliteit in alle lidstaten, en daardoor ook op de succesvolle tenuitvoerlegging van de kaderrichtlijn water;
26. Considers that wastewater from urban resources represents one of the most significant effects of pollution on the aquatic environment, in rivers and on the coast, and that the successful implementation of the Urban Waste Water Treatment Directive will have a significant influence on the water quality in all Member States and thus on the successful implementation of the WFD;

23. is bezorgd over de aanzienlijke risico's van het opsporen en winnen van schaliegas voor zowel het oppervlakte- als grondwater, en roept daarom de Commissie op te waarborgen dat dergelijke activiteiten gedekt worden door de richtlijn inzake milieueffectbeoordeling; roept de Commissie op onverwijld richtsnoeren op te stellen betreffende het verzamelen van referentiegegevens voor de controle van de waterkwaliteit vóór het fracken – zowel voor het opsporen als het winnen van schaliegas – en betreffende de criteria die gebruikt moeten worden voor het beoordelen van de gevolgen van fracken in verschillende geologische formaties, waaronder eventuele lekkage naar grondwaterreserves;
23. Regarding the significant risks to both surface and groundwater posed by shale gas exploration and extraction, calls on the Commission to ensure that such activities are covered by the Environmental Impact Assessment Directive; also calls on the Commission to swiftly issue guidance on the gathering of baseline water monitoring data which must be obtained prior to any fracking, both explorative and exploitative, and the criteria to be used for assessing the impact of fracking in different geological formations, including potential leakage to groundwater reservoirs;

7. is van mening dat afvalwater uit stedelijke bronnen een van de belangrijkste factoren is in de verontreiniging van het aquatisch milieu, in rivieren en aan de kust, en dat de geslaagde tenuitvoerlegging van de richtlijn inzake de behandeling van stedelijk afvalwater een significante invloed heeft op de waterkwaliteit in alle lidstaten, en daardoor ook op de succesvolle tenuitvoerlegging van de KRW;
7. Considers that waste water from urban resources represents one of the most significant pollution impacts on the aquatic environment, in rivers and on the coast, and that the successful implementation of the Urban Waste Water Treatment Directive has a significant influence on the water quality in all Member States, and thus on the successful implementation of the WFD;

Richtlijn 2002/19/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake de toegang tot en interconnectie van elektronischecommunicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten (toegangsrichtlijn) , Richtlijn 2002/20/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten (machtigingsrichtlijn) , Richtlijn 2002/21/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (kaderrichtlijn) , Richtlijn 2002/22/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake de universele dienst en gebruikersrechten met betrekking tot elektronische-communicatienetwerken en -diensten (universeledienstrichtlijn) en Richtlijn 2002/58/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 juli 2002 betreffende de verwerking van persoonsgegevens en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie (richtlijn inzake privacy en elektronische communicatie) , (hierna samen „het regelgevingskader voor elektronische communicatie van 2002” genoemd), hebben tot doel binnen de Unie een interne markt voor elektronische communicatie tot stand te brengen waarin door meer concurrentie een hoog niveau van bescherming van de consument wordt gewaarborgd.
Directive 2002/19/EC of the European Parliament and of the Council of 7 March 2002 on access to, and interconnection of, electronic communications networks and associated facilities (Access Directive) , Directive 2002/20/EC of the European Parliament and of the Council of 7 March 2002 on the authorisation of electronic communications networks and services (Authorisation Directive) , Directive 2002/21/EC of the European Parliament and of the Council of 7 March 2002 on a common regulatory framework for electronic communications networks and services (Framework Directive) , Directive 2002/22/EC of the European Parliament and of the Council of 7 March 2002 on universal service and users’ rights relating to electronic communications networks and services (Universal Service Directive) and Directive 2002/58/EC of the European Parliament and of the Council of 12 July 2002 concerning the processing of personal data and the protection of privacy in the electronic communications sector (Directive on privacy and electronic communications) (hereinafter together referred to as ‘the 2002 regulatory framework for electronic communications’) aim to create an internal market for electronic communications within the Union while ensuring a high level of consumer protection through enhanced competition.

Het doel van de herschikking van Kaderrichtlijn 2005/32/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 juli 2005 betreffende de totstandbrenging van een kader voor het vaststellen van eisen inzake ecologisch ontwerp voor energieverbruikende producten (evp's) en tot wijziging van Richtlijn 92/42/EEG van de Raad en de Richtlijnen 96/57/EG en 2000/55/EG van het Europees Parlement en de Raad[1], hierna de "richtlijn inzake ecologisch ontwerp" genoemd, is om Richtlijn 2008/28/EG[2] tot wijziging ervan erin op te nemen en om het toepassingsgebied uit te breiden teneinde ook voor alle energiegerelateerde producten communautaire voorschriften inzake ecologisch ontwerp te kunnen vaststellen.
The aim of the recast of the framework Directive 2005/32/EC of the European Parliament and of the Council of 6 July 2005, establishing a framework for the setting of eco-design requirements for energy-using products (EuP) and amending Council Directive 92/42/EEC and Directives 96/57/EC and 2000/55/EC of the European Parliament and of the Council[1], hereafter referred to as the "Ecodesign Directive", is to incorporate the amending Directive 2008/28/EC[2] and to extend its scope to allow for the setting of Community ecodesign requirements also for all energy related products.

De richtlijn inzake ecologisch ontwerp is complementair met bestaande communautaire instrumenten, zoals REACH[8], de richtlijn ter beperking van het gebruik van gevaarlijke stoffen in elektrische en elektronische apparatuur[9], de richtlijn inzake energie-etikettering en de richtlijn ter beperking van het op de markt brengen en van het gebruik van bepaalde gevaarlijke stoffen en preparaten[10].
The Ecodesign Directive is complementary to existing Community instruments, such as REACH[8], RoHS[9], Energy Labelling Directive and the Directive on the restriction of use of certain hazardous substances[10].

Richtlijn 2002/19/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake de toegang tot en interconnectie van elektronische-communicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten (Toegangsrichtlijn) , Richtlijn 2002/20/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (Machtigingsrichtlijn) , Richtlijn 2002/21/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (Kaderrichtlijn) , Richtlijn 2002/22/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake de universele dienst en gebruikersrechten met betrekking tot elektronische-communicatienetwerken en -diensten (Universeledienstrichtlijn) en Richtlijn 2002/58/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 juli 2002 betreffende de verwerking van persoonsgegevens en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie (Richtlijn inzake privacy en elektronische communicatie), (hierna samen „het regelgevingskader voor elektronische communicatie van 2002” genoemd), hebben tot doel binnen de Gemeenschap een interne markt voor elektronische communicatie tot stand te brengen waarin door meer concurrentie een hoog niveau van bescherming van de consument wordt gewaarborgd.
Directive 2002/19/EC of the European Parliament and of the Council of 7 March 2002 on access to, and interconnection of, electronic communications networks and associated facilities (Access Directive) , Directive 2002/20/EC of the European Parliament and of the Council of 7 March 2002 on the authorisation of electronic communications networks and services (Authorisation Directive) , Directive 2002/21/EC of the European Parliament and of the Council of 7 March 2002 on a common regulatory framework for electronic communications networks and services (Framework Directive) , Directive 2002/22/EC of the European Parliament and of the Council of 7 March 2002 on universal service and users' rights relating to electronic communications networks and services (Universal Service Directive) and Directive 2002/58/EC of the European Parliament and of the Council of 12 July 2002 concerning the processing of personal data and the protection of privacy in the electronic communications sector (Directive on privacy and electronic communications) (hereinafter together referred to as ‘the 2002 regulatory framework for electronic communications’) aim to create an internal market for electronic communications within the Community while ensuring a high level of consumer protection through enhanced competition.