Vertaling van "vergoeding wegens collectief ontslag " (Nederlands → Engels) :

TERMINOLOGIE

vergoeding wegens collectief ontslag
redundancy compensation

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Dient het toepasselijke Unierecht, inzonderheid artikel 1, lid 1, sub a, van richtlijn 98/59/EG van de Raad van 20 juli 1998 betreffende de aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten inzake collectief ontslag, aldus te worden uitgelegd dat het dwingend voorschrijft dat bij de in deze bepaling voorgeschreven berekening van het aantal werknemers ook die personen als werknemers in loondienst dienen te worden meegerekend, die zonder een vergoeding van de werkgever te ontvangen, maar met financiële steun van en erkenning door de voor de bevordering van de werkgelegenheid bevoegde overheidsinstanties, in de praktijk in de onderneming werkzaam zijn om kennis op te doen of te verdiepen of om een beroepsopleiding te voltooien („stagiair”), of zijn de lidstaten bevoegd dienaangaande nationale wettelijke bepalingen of gewoonten vast te stellen?
Is applicable EU law, in particular Article 1(1)(a) of Council Directive 98/59/EC of 20 July 1998 on the approximation of the laws of the Member States relating to collective redundancies, to be interpreted as making it mandatory that in carrying out the calculation provided for by that provision for the number of affected workers it is necessary to regard as workers persons who are not remunerated by the employer but are given financial support and are recognised by the competent public authority having responsibility for employment support, who actually perform work in order to acquire or improve skills or to complete vocational training (‘trainees’), or are Member States permitted to lay down national legislative provisions or practices as regards them?

Collectief ontslag: Commissie daagt ITALIË voor het Hof van Justitie wegens uitsluiting van managers van informatie- en raadplegingregels
Collective redundancies: Commission refers Italy to Court of Justice for exclusion of managers from information and consultation rules

50. wijst erop dat elk voorstel inzake collectief verhaal voor inbreuken op de mededingingsregels rekening moet houden met het standpunt van het Parlement dat is verwoord in zijn resolutie van 26 maart 2009 betreffende schadevergoedingsacties wegens schending van de communautaire mededingingsregels; dringt erop aan dat het Parlement in het kader van de gewone wetgevingsprocedure bij elk dergelijk initiatief wordt betrokken en verzoekt de Commissie minimumnormen te overwegen ten aanzien van het recht op vergoeding van schade die het gevolg is van een inbreuk op het recht van de Unie in het algemeen;
50. Notes that any proposal on collective redress for infringements of competition law must respect Parliament's view expressed in its resolution of 26 March 2009 on damages actions for breach of the EU antitrust rules; insists that Parliament must be involved in the adoption of any such act by means of the ordinary legislative procedure and calls on the Commission to consider the case for minimum standards in relation to the right to compensation for damage resulting from a breach of EU law more generally;

50. wijst erop dat elk voorstel inzake collectief verhaal voor inbreuken op de mededingingsregels rekening moet houden met het standpunt van het Parlement dat is verwoord in zijn resolutie van 26 maart 2009 betreffende schadevergoedingsacties wegens schending van de communautaire mededingingsregels; dringt erop aan dat het Parlement in het kader van de gewone wetgevingsprocedure bij elk dergelijk initiatief wordt betrokken en verzoekt de Commissie minimumnormen te overwegen ten aanzien van het recht op vergoeding van schade die het gevolg is van een inbreuk op het recht van de Unie in het algemeen;
50. Notes that any proposal on collective redress for infringements of competition law must respect Parliament’s view expressed in its resolution of 26 March 2009 on damages actions for breach of the EU antitrust rules; insists that Parliament must be involved in the adoption of any such act by means of the ordinary legislative procedure and calls on the Commission to consider the case for minimum standards in relation to the right to compensation for damage resulting from a breach of EU law more generally;

Kan de Commissie mededelen of Ierland's wet inzake ontslagvergoedingen, die bepaalt dat een werknemer die ontslagen wordt voordat hij de normale pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, slechts recht heeft op een uitkering die niet hoger is dan bedrag dat hij of zij verdiend zou hebben tussen de datum van ontslag en de normale datum van zijn of haar pensionering (bijv. een werknemer die 6 maanden voor zijn pensioen ontslagen wordt, heeft slechts recht op een vergoeding voor 6 maanden loon), verenigbaar is met het EG-recht, met name de Richtlijn inzake insolventie (2002/74/EG) en de richtlijn inzake collectief ontslag (98/59/EG)?
Could the Commission indicate whether Ireland's Redundancy Payments Act, which provides that a worker who is made redundant before the normal retirement age may only claim statutory redundancy limited to an amount not exceeding the amount he/she could have earned between redundancy and the normal date for his/her retirement (e.g. a worker made redundant six months before retirement could only claim redundancy compensation of six months wages), is compatible with EC law, including the Insolvency Directive (2002/74/EC ) and the Collective Redundancies Directive (98/59/EC)?

Tegen die achtergrond heeft het Gerechtshof van Rouen de uitspraak van de Conseil des Prud’hommes van Evreux bekrachtigd en de onderneming Aspocomp Group Oyj, die haar dochteronderneming voor 99 % beheerde, veroordeeld tot betaling van: i) alle compensaties en aanvullende vergoedingen die in de ondernemingsovereenkomst waren vastgelegd, alsmede een schadevergoeding wegens ontslag zonder gewichtige redenen aan de werknemers waarop de ondernemingsovereenkomst betrekking had, en ii) een vergelijkbare vergoeding aan de werknemers die door het faillissement van Aspocomp ontslagen moesten worden, waarbij het Gerechtshof overwoog dat de moedermaatschappij zich, door de aangegane verplichtingen niet na te komen, verwijtbaar lichtzinnig en deloyaal gedragen heeft.
In those circumstances, the judgment of the Court of Appeal of Rouen confirmed the judgment of the Evreux labour court and thus ordered the company Aspocomp Group Oyj, which had 99 % control of the management of its subsidiary, to pay: (i) the employees affected by the company-level agreement, the entire compensation and additional payments provided for in that agreement alone, as well as damages for redundancy without actual and serious basis and (ii) the employees laid off under the voluntary liquidation of Aspocomp equivalent payments given that, by not meeting the commitments made, the parent company had acted unfairly and in a culpably thoughtless manner.