Vertaling van "arrest nr 69 2015 " (Nederlands → Duits) :

Meer in het bijzonder beslist het Hof in die arresten dat artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, vóór de inwerkingtreding van het bestreden nieuwe achtste lid, bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre die bepaling het mogelijk maakt dat een rechtsplegingsvergoeding ten laste wordt gelegd van een gemeente die in het ongelijk wordt gesteld naar aanleiding van een beroep ingesteld tegen een beslissing van haar ambtenaar belast met de gemeentelijke administratieve sancties (arrest nr. 69/2015), alsook dat een rechtsplegingsvergoeding ten laste wordt gelegd van de Staat of van een gemeente die in het ongelijk wordt gesteld in het kader van een fiscaal geschil, ook wanneer het fiscaal geschil voor de burgerlijke rechter gaat over de wettigheid van een administratieve geldboete met een strafrechtelijk karakter (arrest nr. 70/2015).
Insbesondere hat der Gerichtshof in diesen Entscheiden geurteilt, dass Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches vor dem Inkrafttreten des angefochtenen neuen Absatzes 8 mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar ist, insofern diese Bestimmung es ermöglicht, dass einer Gemeinde eine Verfahrensentschädigung auferlegt wird, die anlässlich einer gegen eine Entscheidung ihres mit den kommunalen Verwaltungssanktionen beauftragten Beamten eingereichte Beschwerde unterliegt (Entscheid Nr. 69/2015), und dass eine Verfahrensentschädigung dem Staat oder einer Gemeinde, die im Rahmen einer Steuerstreitsache unterliegt, auferlegt wird, auch wenn es sich bei der Steuerstreitsache vor dem Zivilrichter um die Rechtmäßigkeit einer administrativen Geldbuße strafrechtlicher Art handelt (Entscheid Nr. 70/2015).

Uittreksel uit arrest nr. 69/2015 van 21 mei 2015 Rolnummer : 5887 In zake: de prejudiciële vraag betreffende artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, gesteld door de Politierechtbank West-Vlaanderen, afdeling Kortrijk.
Auszug aus dem Entscheid Nr. 69/2015 vom 21. Mai 2015 Geschäftsverzeichnisnummer 5887 In Sachen: Vorabentscheidungsfrage in Bezug auf Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches, gestellt vom Polizeigericht Westflandern, Abteilung Kortrijk.

Het Hof heeft het vervolgens echter « noodzakelijk » geacht « terug te komen op een deel van zijn rechtspraak » door te oordelen dat « de kwestie van de verhaalbaarheid van de kosten en erelonen van advocaten in de geschillen voor de burgerlijke rechter tussen een overheid die in het algemeen belang optreedt en een particulier, in haar geheel » diende « te worden heroverwogen » (arrest nr. 68/2015 van 21 mei 2015, B.9.2 en B.9.3; arrest nr. 70/2015 van 21 mei 2015, B.9.2 en B.9.3).
Der Gerichtshof hat es anschließend aber « als notwendig [erachtet], von einem Teil seiner Rechtsprechung abzuweichen », indem er urteilte, dass « die Frage der Rückforderbarkeit der Rechtsanwaltshonorare und -kosten in den Streitsachen vor dem Zivilrichter zwischen einer Behörde, die im Allgemeininteresse auftritt, und einer Privatperson insgesamt neu zu überdenken » war (Entscheid Nr. 68/2015 vom 21. Mai 2015, B.9.2 und B.9.3; Entscheid Nr. 70/2015 vom 21. Mai 2015, B.9.2 und B.9.3).

Bij zijn arrest nr. 141/2015 van 15 oktober 2015 heeft het Hof, in antwoord op de prejudiciële vragen die door de Raad van State bij zijn arrest nr. 228.562 van 29 september 2014 waren gesteld, voor recht gezegd : « Artikel 1, § 1, en artikel 3, eerste lid, 1°, a), en 2°, a), van het decreet van het Waalse Gewest van 27 oktober 2011 betreffende steunverlening voor banencreatie via de bevordering van beroepsovergang naar het statuut van zelfstandige als hoofdactiviteit schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6, § 1, VI, eerste lid, 1°, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen, in zoverre zij de personen die zijn gedomicilieerd of hun maatschappelijke zetel hebben in het Duitstalige gedeelte van het grondgebied van het Waalse Gewest van hun toepassingsgebied uitsluiten ».
In seinem Entscheid Nr. 141/2015 vom 15. Oktober 2015 hat der Gerichtshof in Beantwortung von Vorabentscheidungsfragen, die der Staatsrat in seinem Entscheid Nr. 228. 562 vom 29. September 2014 gestellt hatte, für Recht erkannt: « Artikel 1 § 1 und Artikel 3 Absatz 1 Nr. 1 Buchstabe a) und Nr. 2 Buchstabe a) des Dekrets der Wallonischen Region vom 27. Oktober 2011 « über die Unterstützung der Schaffung von Arbeitsstellen durch die Förderung der beruflichen Übergänge zum Status des hauptberuflichen Selbstständigen » verstoßen gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 6 § 1 VI Absatz 1 Nr. 1 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen, indem sie die Personen, die ihren Wohn- oder Gesellschaftssitz im deutschsprachigen Teil des Gebietes der Wallonischen Region haben, aus ihrem Anwendungsbereich ausschließen ».

Uittreksel uit arrest nr. 69/2016 van 11 mei 2016 Rolnummer : 6320 In zake : de prejudiciële vraag over artikel 28, § 1, van de wet van 13 juli 1987 betreffende het kijk- en luistergeld, zoals dat artikel vervangen werd bij artikel 28 van het decreet van het Waalse Gewest van 27 maart 2003 en vóór de wijziging ervan bij artikel 3 van het decreet van het Waalse Gewest van 30 april 2009, gesteld door de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen.
Auszug aus dem Entscheid Nr. 69/2016 vom 11. Mai 2016 Geschäftsverzeichnisnummer 6320 In Sachen: Vorabentscheidungsfrage in Bezug auf Artikel 28 § 1 des Gesetzes vom 13. Juli 1987 über die Rundfunk- und Fernsehgebühren, ersetzt durch Artikel 28 des Dekrets der Wallonischen Region vom 27. März 2003 und vor seiner Abänderung durch Artikel 3 des Dekrets der Wallonischen Region vom 30. April 2009, gestellt vom Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur.

Bij zijn arrest nr. 34/2015 van 12 maart 2015, in antwoord op de prejudiciële vraag gesteld door de Raad van State bij zijn arrest nr. 226.627 van 6 maart 2014 inzake de verzoekende partijen in het onderhavige beroep tot vernietiging, handelend in de hoedanigheid van vertegenwoordigers van hun minderjarige dochter, tegen de stad Brussel en de Franse Gemeenschap, heeft het Hof voor recht gezegd : « In die zin geïnterpreteerd dat zij voor een ouder niet het recht inhouden om op eenvoudig, niet anders gemotiveerd verzoek voor zijn kind een vrijstelling te verkrijgen om het onderricht in een van de erkende godsdiensten of dat in de niet-confessionele zedenleer te volgen, schenden artikel 8 van de wet van 29 mei 1959 tot wijziging van sommige bepalingen van de onderwijswetgeving en artikel 5 van het decreet van de Franse Gemeenschap van 31 maart 1994 houdende bepaling van de neutraliteit van het Gemeenschapsonderwijs, artikel 24 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 19 van de Grondwet en met artikel 2 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens ».
In seinem Entscheid Nr. 34/2015 vom 12. März 2015, der in Beantwortung einer Vorabentscheidungsfrage ergangen ist, die vom Staatsrat in dessen Entscheid Nr. 226. 627 vom 6. März 2014 in Sachen der in der vorliegenden Nichtigkeitsklage klagenden Parteien, handelnd in ihrer Eigenschaft als gesetzliche Vertreter ihrer minderjährigen Tochter, gestellt worden war, für Recht erkannt: « Dahin ausgelegt, dass sie nicht das Recht für die Eltern beinhalten, auf einfachen, nicht weiter begründeten Antrag für ihre Kinder eine Befreiung von der Teilnahme am Unterricht in einer der anerkannten Religionen oder in nichtkonfessioneller Sittenlehre zu erhalten, verstoßen Artikel 8 des Gesetzes vom 29. Mai 1959 zur Abänderung bestimmter Rechtsvorschriften im Unterrichtswesen und Artikel 5 des Dekrets der Französischen Gemeinschaft vom 31. März 1994 zur Festlegung der Neutralität des Gemeinschaftsunterrichts gegen Artikel 24 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 19 der Verfassung und mit Artikel 2 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention ».

Als gevolg van het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 9 oktober 2014 (HvJ, Isabelle Gielen, C-299/13) heeft het Hof de artikelen 61 tot 68 en 69, tweede lid, van de wet van 28 december 2011 vernietigd bij zijn arrest nr. 12/2015 van 5 februari 2015.
Infolge des Urteils des Gerichtshofes der Europäischen Union vom 9. Oktober 2014 (EuGH, Isabelle Gielen, C-299/13) hat der Verfassungsgerichtshof die Artikel 61 bis 68 und 69 Absatz 2 des Gesetzes vom 28. Dezember 2011 in seinem Entscheid Nr. 12/2015 vom 5. Februar 2015 für nichtig erklärt.

De wetgever heeft bovendien moeten oordelen dat de wetswijziging dringend noodzakelijk was, te meer daar het Hof, in zijn arrest nr. 69/2002 van 28 maart 2002, had vastgesteld dat de onmogelijkheid in alle omstandigheden om de borg uit vrijgevigheid te bevrijden, onbestaanbaar was met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en dat het, bij arrest nr. 114/2004 van 30 juni 2004, de bepaling in verband met de bevrijding van de borg had vernietigd maar daarbij de gevolgen van die bepaling had gehandhaafd tot 31 juli 2005.
Der Gesetzgeber hat ausserdem erkennen müssen, dass die Gesetzesänderung dringend war, zumal der Hof in seinem Urteil Nr. 69/2002 vom 28. März 2002 festgestellt hatte, dass die unter allen Umständen geltende Unmöglichkeit, einen freigebig handelnden Bürgen zu entlasten, nicht mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar war, und dass er durch das Urteil Nr. 114/2004 vom 30. Juni 2004 die Bestimmung bezüglich der Entlastung der Bürgen für nichtig erklärt, die Folgen dieser Bestimmung aber bis zum 31. Juli 2005 aufrechterhalten hatte.

De Ministerraad verwijst andermaal naar die arresten wat het onderscheid inzake de rechtspleging zelf betreft : « Het is een fundamentele keuze, die de Belgische Wetgever heeft genomen en vermocht te nemen, de geschillen die voor de Raad van State worden beslecht aan een bijzondere behandeling te onderwerpen ten overstaan van de geschillen die worden beslecht voor de ' gewone ' hoven en rechtbanken » (vgl. met arrest nr. 69/93 van 29 september 1993 (B.3.2) en arrest nr. 82/93 van 1 december 1993 (B.5.2)).
Der Ministerrat verweist erneut auf die genannten Urteile, was die Unterscheidung in bezug auf das Verfahren selbst betrifft: « Es ist eine grundsätzliche Entscheidung, die der belgische Gesetzgeber getroffen hat und treffen konnte, die vor dem Staatsrat anhängigen Verfahren einer besonderen Behandlung zu unterwerfen im Vergleich zu den Verfahren vor den ' ordentlichen ' Höfen und Gerichten » (vgl. Urteil Nr. 69/93 vom 29. September 1993 (B.3.2) und Urteil Nr. 82/93 vom 1. Dezember 1993 (B.5.2)).

Artikel 6. 1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens is niet van toepassing op de Raad van State indien de burgerlijke rechten van de partijen niet in het geding zijn (arrest nr. 39.979 van 3 juli 1992 en arrest nr. 69.893 van 28 november 1997).
Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention sei nicht auf den Staatsrat anwendbar, wenn die zivilrechtlichen Ansprüche der Parteien nicht zur Diskussion stünden (Urteil Nr. 39. 979 vom 3. Juli 1992 und Urteil Nr. 69. 893 vom 28. November 1997).