Traduction de «bevoegde rechtscollege rekening » (Néerlandais → Allemand) :

Uit de rechtspraak van het Hof van Justitie dient te worden afgeleid dat de controle of bepaalde kosten al dan niet buitensporig zijn niet louter subjectief mag zijn, dat het bevoegde rechtscollege rekening dient te houden met de economische situatie van de betrokkene, en rekening kan houden met de redelijke kans van slagen van de verzoeker, het belang dat voor de verzoeker en voor de bescherming van het milieu op het spel staat, de complexiteit van het toepasselijke recht en van de toepasselijke procedure en het eventueel roekeloze karakter van de verschillende beroepsstadia (HvJ, 11 april 2013, C-260/11, Edwards e.a., punten 38-42 en 45; 13 februari 2014, C-530/11, Commissie t. Verenigd Koninkrijk, punten 46-51).
Der Rechtsprechung des Gerichtshofes der Europäischen Union ist zu entnehmen, dass die Prüfung dessen, ob bestimmte Kosten übermäßig sind, nicht rein subjektiv sein darf, dass das zuständige Gericht der wirtschaftlichen Lage des Betroffenen Rechnung zu tragen hat und dass es die begründeten Erfolgsaussichten des Antragstellers, die Bedeutung des Rechtsstreits für diesen sowie für den Umweltschutz, die Komplexität des geltenden Rechts und des anwendbaren Verfahrens sowie den möglicherweise mutwilligen Charakter des Rechtsbehelfs in seinen verschiedenen Verfahrensabschnitten berücksichtigen kann (EuGH, 11. April 2013, C-260/11, Edwards u.a., Randnrn. 38-42 und 45; 13. Februar 2014, C-530/11, Kommission gegen Vereinigtes Königreich, Randnrn. 46-51).

[...] 45. Het vereiste dat een gerechtelijke procedure niet buitensporig kostbaar is, mag door een nationale rechter derhalve niet anders worden beoordeeld al naargelang hij uitspraak doet na een procedure in eerste aanleg, een hoger beroep of een tweede hoger beroep » (HvJ, 11 april 2013, C-260/11, Edwards e.a., punten 38-42 en 45). Uit de rechtspraak van het Hof van Justitie dient te worden afgeleid dat de controle of bepaalde kosten al dan niet buitensporig zijn niet louter subjectief mag zijn, dat het bevoegde rechtscollege rekening dient te houden met de economische situatie van de betrokkene, en rekening kan houden met de redelijke kans van slagen van de verzoeker, het belang dat voor de verzoeker en voor de bescherming van het milieu op het spel staat, de complexiteit van het toepasselijke recht en van de toepasselijke procedure en het eventueel roekeloze karakter van de verschillende beroepsstadia (HvJ, 11 april 2013, C-260/11, Edwards e.a., punten 38-42 en 45; 13 februari 2014, C-530/11, Commissie t. Verenigd Koninkrijk, punten 46-51).
Der Rechtsprechung des Gerichtshofes der Europäischen Union ist zu entnehmen, dass die Prüfung dessen, ob bestimmte Kosten übermäßig sind, nicht rein subjektiv sein darf, dass das zuständige Gericht der wirtschaftlichen Lage des Betroffenen Rechnung zu tragen hat und dass es die begründeten Erfolgsaussichten des Antragstellers, die Bedeutung des Rechtsstreits für diesen sowie für den Umweltschutz, die Komplexität des geltenden Rechts und des anwendbaren Verfahrens sowie den möglicherweise mutwilligen Charakter des Rechtsbehelfs in seinen verschiedenen Verfahrensabschnitten berücksichtigen kann (EuGH, 11. April 2013, C-260/11, Edwards u.a., Randnrn. 38-42 und 45; 13. Februar 2014, C-530/11, Kommission gegen Vereinigtes Königreich, Randnrn. 46-51).

Het Hof heeft zich in zijn arrest nr. 141/2015 niet uitgesproken over de andere toepassingsvoorwaarden van het decreet « Airbag », hetgeen overigens niet tot het onderwerp van het door de verzoekende partij ingediende verzoekschrift behoort. Het zal aan de bevoegde overheden en rechtscolleges staan na te gaan of die voorwaarden, rekening houdend met het onderhavige arrest van het Hof, zijn vervuld.
Der Gerichtshof hat sich in seinem Entscheid Nr. 141/2015 nicht zu den übrigen Anwendungsbedingungen des « Airbag-Dekrets » geäußert, was übrigens nicht zum Gegenstand der von der klagenden Partei eingereichten Klageschrift gehört.

Uit de motieven van het arrest van de verwijzende rechter blijkt voldoende dat die laatste twee categorieën van schuldenaars vergelijkt : enerzijds de schuldenaar die, rekening houdend met de ontoereikendheid van zijn middelen, niet de minste cent kan besteden aan de terugbetaling van zijn schuldeisers en aan de rechter geen totale kwijtschelding van zijn schulden kan vragen, daar, volgens het verwijzende rechtscollege, alleen de schuldbemiddelaar daartoe bevoegd is met toepassing van de in het geding zijnde bepaling en, anderzijds, de schuldenaar die aan de terugbetaling van de schuldeisers slechts onbeduidende bedragen kan besteden en die, met toepassing van artikel 1675/13, § 1, eerste lid, van het Gerechtelijk Wetboek, de rechter kan verzoeken om een gerechtelijke aanzuiveringsregeling met een vrijwel totale kwijtschelding van de schulden in kapitaal.
Aus der Begründung des Urteils des vorlegenden Richters geht hinlänglich hervor, dass dieser zwei Kategorien van Schuldnern miteinander vergleicht: einerseits Schuldner, die angesichts der Unzulänglichkeit ihrer Mittel nicht einen einzigen Cent zur Bezahlung ihrer Gläubiger aufwenden und nicht bei einem Richter einen vollständigen Schuldenerlass beantragen könnten, da gemäss dem vorlegenden Rechtsprechungsorgan in Anwendung der fraglichen Bestimmung nur der Schuldenvermittler hierzu ermächtigt sei, und andererseits Schuldner, die zur Bezahlung der Gläubiger nur sehr unbedeutende Summen aufwenden könnten und die in Anwendung von Artikel 1675/13 § 1 Absatz 1 des Gerichtsgesetzbuches bei einem Richter einen gerichtlichen Schuldenregelungsplan mit nahezu vollständigem Erlass der Kapitalschulden beantragen könnten.

De seponeringsmotieven opgesomd onder 1°, 2° en 3° van de artikelen 10, 1°bis, derde lid, en 12bis, derde lid, betreffen daarentegen de toegang tot de Belgische rechtscolleges die door diezelfde artikelen bevoegd zijn verklaard en zij maken het de federale procureur niet mogelijk rekening te houden met de gevolgen die de strafrechtelijke behandeling van een zaak zou kunnen hebben voor de internationale betrekkingen van België.
Umgekehrt betreffen die in den Nrn. 1, 2 und 3 der Artikel 10 Nr. 1bis Absatz 3 und 12bis Absatz 3 aufgezählten Gründe, die Strafverfolgung einzustellen, den Zugang zu den belgischen Rechtsprechungsorganen, die durch diese Artikel für zuständig erklärt wurden, und sie ermöglichen es dem Föderalprokurator nicht, die etwaigen Auswirkungen der strafrechtlichen Behandlung einer Rechtssache auf die internationalen Beziehungen Belgiens zu berücksichtigen.

Ongeacht het rechtscollege waarbij de zaak aanhangig is gemaakt, dient op dezelfde manier te worden nagegaan welk het aanvangspunt van de termijn is, rekening houdend met het feit dat het kan gaan om een datum die aan de aanhangigmaking bij het vonnisgerecht voorafgaat, bijvoorbeeld de opening van het voorafgaand onderzoek (E.H.R.M., Deweer t/België van 27 februari 1980, serie A, nr. 35, § 42; Corigliano t/Italië van 10 december 1982, serie A, nr. 57, § 34) en met het feit dat, hoewel de beschuldiging wordt gedefinieerd als « de officiële kennisgeving, uitgaande van de bevoegde overheid, van het verwijt dat een strafrechtelijke inbreuk is gepleegd », zij « in sommige gevallen de vorm [kan] aannemen van andere maatregelen die een dergelijk verwijt inhouden en ook een belangrijke weerslag kunnen hebben op de situatie van de verdachte » (zelfde arresten en E.H.R.M., Metzger t/Duitsland van 31 mei 2001, § 31).
Ungeachtet des befassten Rechtsprechungsorgans ist auf die gleiche Weise zu beurteilen, wann die Frist beginnt, dies unter Berücksichtigung dessen, dass es sich um ein Datum vor der Befassung des erkennenden Gerichts handeln kann, beispielsweise im Falle der Eröffnung einer Voruntersuchung (EuGHMR, Deweer gegen Belgien vom 27. Februar 1980, Serie A, Nr. 35, § 42; Corigliano gegen Italien vom 10. Dezember 1982, Serie A, Nr. 57, § 34), sowie der Tatsache, dass, wenngleich die Anklage als « amtliche Notifikation des Vorwurfs, eine Straftat begangen zu haben, durch die zuständige Behörde » definiert wird, sie « in gewissen Fällen die Form anderer Massnahmen, die einen solchen Vorwurf beinhalten und ebenfalls erhebliche Auswirkungen auf die Lage des Verdächtigen mit sich bringen können, aufweisen kann » (dieselben Urteile und EuGHMR, Metzger gegen Deutschland vom 31. Mai 2001, § 31).