Vertaling van "doel van vrij " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

bereiken van het doel door verschalking | bereiken van het doel door vervalsing | subreptie
Erschleichung durch falsche Angaben

met de programmeur communiceren over het doel van advieswerk | met de programmeur overleggen over het doel van advieswerk
sich mit Programmgestaltern/Programmgestalterinnen hinsichtlich der geplanten Beratertätigkeit abstimmen

doel van de overeenkomst | doel van het contract
Vertragsgegenstand

instelling met een maatschappelijk doel | sociale instelling | stichting met een sociaal doel
Sozialeinrichtung

vrij verkeer van goederen [ vrije commercialisering | vrijhandel | vrij handelsverkeer | vrij verkeer van producten ]
freier Warenverkehr [ freier Güterverkehr | freier Handel | Freihandel ]

vrijheid van verkeer [ recht op verplaatsing | vrijheid van verplaatsing | vrijheid zich vrij te verplaatsen ]
Freizügigkeit [ Recht auf Freizügigkeit ]

vrij verrichten van diensten [ vrijheid tot het verrichten van diensten | vrij verkeer van diensten ]
freier Dienstleistungsverkehr

vereniging zonder winstgevend doel
Vereinigung ohne Gewinnerzielungsabsicht

een doel toelichten
Anliegen vorstellen

doel van een analyse identificeren
Zweck der Analyse ermitteln

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

« Het gewettigd doel inzake de bescherming van het natuurlijk of cultureel erfgoed, hoe belangrijk het ook is, stelt de Staat echter niet vrij van zijn verplichting om de betrokkenen te vergoeden wanneer de aantasting van hun eigendomsrecht overdreven is.
« Das rechtmäßige Ziel des Schutzes des Natur- oder Kulturerbes, so wichtig es auch ist, befreit den Staat jedoch nicht von seiner Verpflichtung, die Betroffenen zu entschädigen, wenn die Beeinträchtigung ihres Eigentumsrechtes übertrieben ist.

Die richtlijn, waarvan de artikelen 9 en 13 zijn weergegeven in artikel 3, §§ 3 tot 7, van de in het geding zijnde wet, « heeft tot doel het vrij verkeer van persoonsgegevens in de Europese Gemeenschap te bevorderen door in alle lidstaten van de Europese Gemeenschap met betrekking tot de verwerking van persoonsgegevens aan de natuurlijke personen een hoog niveau van bescherming van de fundamentele rechten en vrijheden te bieden, inzonderheid van het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer » (Parl. St., Kamer, 1997-1998, nr. 1566/10, p. 3).
Diese Richtlinie, deren Artikel 9 und 13 in Artikel 3 §§ 3 bis 7 des fraglichen Gesetzes wiedergegeben wurden, « bezweckt, den freien Verkehr personenbezogener Daten in der Europäischen Gemeinschaft zu fördern, indem den natürlichen Personen in allen Mitgliedstaaten der Europäischen Gemeinschaft ein weitgehender Schutz der Grundfreiheiten und -rechte geboten wird, insbesondere des Rechtes auf Schutz der Privatsphäre im Bereich der Verarbeitung personenbezogener Daten » (Parl. Dok., Kammer, 1997-1998, Nr. 1566/10, S. 3).

25. Evenzo kan, wat de door de verwijzende rechter eveneens vermelde artikelen 56 VWEU en 57 VWEU inzake het vrij verrichten van diensten betreft, worden volstaan met de vaststellingen dat de betrokken wettelijke regeling geldt voor alle marktdeelnemers die op het nationale grondgebied activiteiten ontplooien, dat zij overigens niet tot doel heeft de voorwaarden voor de uitvoering van de dienstverrichting van de betrokken ondernemingen te regelen, en ten slotte dat de beperkingen die zij voor het vrij verrichten van diensten teweeg zou kunnen brengen, zo onzeker en indirect zijn dat van de in de regeling vervatte verplichting niet kan worden gezegd dat zij deze vrijheid belemmert (zie naar analogie, arrest Semeraro Casa Uno e.a., EU: C: 1996: 242, punt 32).
25. Ebenso genügt zu den vom vorlegenden Gericht ebenfalls angeführten Art. 56 AEUV und 57 AEUV über den freien Dienstleistungsverkehr die Feststellung, dass die fragliche Regelung für alle im Inland tätigen Wirtschaftsteilnehmer gilt, dass sie ferner nicht die Regelung der Bedingungen für die Erbringung der Dienstleistungen der betreffenden Unternehmen bezweckt und dass schließlich die beschränkenden Wirkungen, die sie für die Dienstleistungsfreiheit haben könnte, zu ungewiss und zu mittelbar sind, als dass die in ihr aufgestellte Verpflichtung als geeignet angesehen werden könnte, diese Freiheit zu behindern (vgl. entsprechend Urteil Semeraro Casa Uno u.a., EU: C: 1996: 242, Rn. 32).

De leidraad die het handboek biedt, is met name gericht op schijnhuwelijken in de zin van Richtlijn 2004/38/EG[4] (hierna “de richtlijn” genoemd), namelijk huwelijken die zijn aangegaan met als enig doel het recht van vrij verkeer en verblijf te kunnen genieten zoals bij die richtlijn bedoeld, waarop anders geen aanspraak zou kunnen worden gemaakt.
Die Leitlinien des Handbuchs betreffen Scheinehen, bei denen es sich im Sinne der Richtlinie 2004/38/EG[4] (die „Richtlinie“) um Ehen handelt, die lediglich zum Zweck der Inanspruchnahme des Freizügigkeits- und Aufenthaltsrechts gemäß der Richtlinie geschlossen wurden, auf das andernfalls kein Anspruch bestanden hätte.

· Misbruik: kunstmatig gedrag dat als enig doel heeft het door het EU-recht gewaarborgde recht van vrij verkeer en verblijf te krijgen en dat, hoewel het formeel voldoet aan de voorwaarden van de EU-voorschriften, in strijd is met het doel van die voorschriften.
· Rechtsmissbrauch: Verhalten, das allein dem Zweck dient, das EU-rechtlich garantierte Aufenthalts- und Freizügigkeitsrecht zu erlangen, und das zwar formal den EU-rechtlichen Kriterien genügt, aber nicht mit dem Zweck der EU-Vorschriften vereinbar ist.

· Fraude: bewust bedrog of bewuste misleiding met als doel om op grond van het EU-recht het recht van vrij verkeer en verblijf te krijgen.
· Betrug: arglistige Täuschung oder sonstiges manipulatives Verhalten mit dem Ziel, in den Genuss des Rechts auf Freizügigkeit und freien Aufenthalt auf der Grundlage des EU-Rechts zu gelangen.

Door iedere gemeente ertoe te verplichten de sociale voordelen van de instellingen van het gesubsidieerd vrij net op haar grondgebied ten laste te nemen, los van de woonplaats van de leerlingen die er zijn ingeschreven, op dezelfde wijze als de sociale voordelen die zij toekent aan de door haar ingerichte onderwijsinstellingen, heeft de decreetgever een maatregel genomen die verband houdt met het doel bestaande in het verzekeren van de naleving van de financiële gelijkheid en het tegengaan van oneerlijke concurrentie tussen de onderwijsinstellingen, ongeacht of die behoren tot het gesubsidieerd vrij net of het gemeentelijk net (Parl. St., Parlement van de Franse Gemeenschap, 2000-2001, nr. 154/3, p. 18).
Indem er jede Gemeinde verpflichtet hat, die Sozialvorteile der sich auf ihrem Gebiet befindenden Einrichtungen des bezuschussten freien Unterrichtsnetzes unabhängig vom Wohnsitz der dort eingeschriebenen Schüler auf die gleiche Weise zu übernehmen wie die Sozialvorteile, die sie den durch sie getragenen Unterrichtsanstalten gewährt, hat der Dekretgeber eine Massnahme ergriffen, die im Verhältnis zu dem Ziel steht, die Einhaltung einer finanziellen Gleichheit und das Nichtvorhandensein eines unlauteren Wettbewerbs zwischen Unterrichtsanstalten, ungeachtet dessen, ob sie zum bezuschussten freien Unterrichtsnetz oder zum kommunalen Netz gehören, zu gewährleisten (Parl. Dok., Parlament der Französischen Gemeinschaft, 2000-2001, Nr. 154/3, S. 18).

De bepalingen van artikel 12 van Verordening (EG) nr. 883/2004, die voorzien in een uitzondering op de algemene regel van artikel 11, lid 3, onder a), van genoemde verordening, hebben in het bijzonder tot doel het vrij verrichten van diensten ten behoeve van werkgevers die werknemers uitzenden naar andere lidstaten dan waar zij gevestigd zijn, alsook het vrije verkeer van werknemers naar andere lidstaten, te vergemakkelijken.
Mit Artikel 12 der Verordnung (EG) Nr. 883/2004, der eine Ausnahme von der in Artikel 11 Absatz 3 Buchstabe a dieser Verordnung festgelegten allgemeinen Regel vorsieht, soll insbesondere zweierlei gefördert werden: einerseits die Dienstleistungsfreiheit für Arbeitgeber/innen, die Arbeitnehmer/innen in andere Mitgliedstaaten als denjenigen entsenden, in dem sie ihren Sitz haben; andererseits die Freizügigkeit der Arbeitnehmer/innen in den Mitgliedstaaten.

De prejudiciële vragen strekken ertoe van het Hof te vernemen of de voormelde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij een verschil in behandeling invoert tussen de belastingplichtigen die als vrij beroep de in artikel 20, 3°, van het voormelde Wetboek bedoelde baten genieten en die, voor de toepassing van de investeringsaftrek, in het jaar vóór de investering geen hoofdarbeider mogen hebben tewerkgesteld en in het jaar van de investering één of meer hoofdarbeiders moeten hebben aangeworven, enerzijds, en de overige belastingplichtigen, namelijk de zelfstandigen, handelaars en vennootschappen, waaronder die welke de uitoefening van een vrij beroep als maatschappelijk doel hebben, die voor de toepassing van de investeringsaftrek niet aan die voorwaarden zijn onderworpen.
Die präjudiziellen Fragen dienen dazu, vom Hof zu vernehmen, ob die obenerwähnte Bestimmung mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, insofern sie einen Behandlungsunterschied einführen würden zwischen einerseits den Steuerpflichtigen, die als Freiberufler die in Artikel 20 Nr. 3 des obengenannten Gesetzbuches vorgesehenen Profite erzielen und die zur Anwendung des Investitionsabzugs im Jahr vor der Investition keinen Geistesarbeiter beschäftigen konnten und im Investitionsjahr einen oder mehrere Geistesarbeiter einstellen mussten, und andererseits den übrigen Steuerpflichtigen, nämlich den Selbständigen, Kaufleuten und Gesellschaften, darunter diejenigen, deren Gesellschaftszweck die Ausübung eines freien Berufes ist, die zur Anwendung des Investitionsabzugs nicht diesen Bedingungen unterliegen.

Om misbruik en fraude tegen te gaan, met name schijnhuwelijken of elke andere vorm van verwantschap aangegaan met als enig doel het recht van vrij verkeer en verblijf te kunnen genieten, dienen de lidstaten de noodzakelijke maatregelen te kunnen treffen.
Zum Schutz gegen Rechtsmissbrauch oder Betrug, insbesondere Scheinehen oder andere Arten von Bindungen, die lediglich zum Zweck der Inanspruchnahme des Freizügigkeits- und Aufenthaltsrechts geschlossen wurden, sollten die Mitgliedstaaten die Möglichkeit zum Erlass der erforderlichen Maßnahmen haben.