Traduction de «hij een misdrijf » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

maritieme hijs- of hefwerktuigen bedienen | maritieme hijs- of hefwerktuigen gebruiken
Hebezeuge für den Seeverkehr bedienen

persoon te wiens aanzien er een redelijk vermoeden bestaat dat hij is betrokken bij het plegen van een strafbaar feit
Person, die im Verdacht steht, an einer auslieferungsfähigen Straftat beteiligt zu sein

misdrijf
Straftat | Delikt

voortdurend misdrijf
Dauerstraftat | Dauerdelikt

hijs- of hefgereedschap
Lastaufnahmeeinrichtung

voorwerp van het misdrijf
Corpus Delicti

onopzettelijk misdrijf
fahrlässige Straftat

misdrijf
Straftat

politiek misdrijf
politisches Delikt

hijs- of hefhulpstuk
Anschlagmittel

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

[...] Aangezien het Wetboek voorziet in een enkele straf van 50 tot 100.000 euro voor milieumisdrijven, beschikt elke eventuele overtreder over genoeg informatie om te weten dat hij zichzelf, wanneer hij een misdrijf zou plegen, blootstelt aan straffen die relatief zwaar kunnen zijn » (ibid., p. 39).
[...] Der Umstand, dass im Gesetzbuch eine einzige Strafe zwischen 50 und 100.000 Euro für Umweltstraftaten vorgesehen ist, bietet jedem etwaigen Übertretenden ausreichende Informationen, um zu wissen, dass er sich Strafen aussetzt, die relativ hoch sein können, wenn er eine Straftat begehen würde » (ebenda, S. 39).

Snappe, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 16 september 2013 in zake het openbaar ministerie tegen Christophe Briand, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 30 oktober 2015, heeft de Politierechtbank te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 62, § 8 [lees : achtste lid], van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer, in zoverre het bepaalt dat het afschrift van de processen-verbaal binnen een termijn van veertien dagen ' aan de overtreders ' en niet ' aan de overtreders en/of aan de houders van de nummerplaat ' moet worden toegezonden, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet wanneer het in die zin wordt geïnterpreteerd dat enkel de processen-verbaal waarvan een afschrift binnen de termijn van veertien dagen vanaf de datum van de vaststelling van het misdrijf werd verstuurd naar de overtreder, zoals een natuurlijke persoon die houder is van de nummerplaat (en die zodoende wordt vermoed de ' overtreder ' te zijn aangezien hij krachtens artikel 67bis van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer wordt vermoed de overtreding te hebben begaan) of elke persoon van wie zou worden bevestigd dat hij de overtreder is, de in artikel 62, tweede lid, van de genoemde wet bedoelde bijzondere bewijswaarde hebben, terwijl de processen-verbaal waarvan een afschrift werd verstuurd naar een rechtspersoon die houder is van de nummerplaat, ten aanzien van wie er geen vermoeden van schuld bestaat, die bijzondere bewijswaarde niet zouden hebben ?
Snappe, T. MerckxVan Goey, P. Nihoul, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers P.-Y. Dutilleux, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 16. September 2013 in Sachen der Staatsanwaltschaft gegen Christophe Briand, dessen Ausfertigung am 30. Oktober 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Polizeigericht Brüssel folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 62 § 8 [zu lesen ist: Absatz 8] des Gesetzes vom 16. März 1968 über die Straßenverkehrspolizei dadurch, dass er bestimmt, dass die Abschrift der Protokolle den ' Zuwiderhandelnden ' und nicht den ' Zuwiderhandelnden und/oder den Inhabern des Nummernschildes ' binnen einer Frist von vierzehn Tagen zuzusenden ist, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, wenn er dahingehend ausgelegt wird, das nur die Protokolle, von denen eine Abschrift dem Zuwiderhandelnden, und zwar einer natürlichen Person, die Inhaberin des Nummernschildes ist (und dadurch die vermutliche ' Zuwiderhandelnde ', weil aufgrund von Artikel 67bis des Gesetzes vom 16. März 1968 über die Straßenverkehrspolizei davon ausgegangen wird, dass sie den Verstoß begangen hat), oder jeder anderen Person, bei der sich herausstellen würde, dass sie die ' Zuwiderhandelnde ' ist, innerhalb einer Frist von vierzehn Tagen ab dem Datum der Feststellung des Verstoßes zugesandt wurde, die besondere Beweiskraft im Sinne von Artikel 62 Absatz 2 desselben Gesetzes besitzen, während die Protokolle, von denen eine Abschrift einer juristischen Person, die Inhaberin des Nummernschildes ist, der gegenüber keine Schuldvermutung vorliegt, zugesandt wurde, nicht diese besondere Beweiskraft besitzen würden?

De verzoekende partij verwijt de ordonnantiegever in essentie, wanneer hij het morele element van het misdrijf van overschrijding van de door de Regering vastgelegde geluidsnormen opnieuw bepaalde, « de onvoorzienbaarheid » van dat misdrijf niet te hebben « verholpen ».
Die klagende Partei bemängelt im Wesentlichen, dass der Ordonnanzgeber, als er das moralische Element der Straftat der Überschreitung der durch die Regierung festgelegten Geräuschnormen neu festgelegt habe, nicht « der Unvorhersehbarkeit » dieser Straftat « abgeholfen » habe.

Wat het derde middel in de zaak nr. 6138 betreft, dient allereerst te worden vastgesteld dat tussen de daarin vermelde categorieën van personen objectieve verschillen bestaan : een gedetineerde is veroordeeld tot een straf na het plegen van een misdrijf, terwijl een geïnterneerde wordt geïnterneerd op basis van een rechterlijke beslissing die steunt op de omstandigheid dat hij een als misdaad of wanbedrijf omschreven feit heeft gepleegd, dat hij lijdt aan een welbepaalde geestesstoornis, en dat hij wegens die geestesstoornis een gevaar vormt voor de maatschappij (artikel 9 van de Interneringswet 2014).
In Bezug auf den dritten Klagegrund in der Rechtssache Nr. 6138 ist zunächst festzustellen, dass zwischen den darin angeführten Kategorien von Personen objektive Unterschiede bestehen; ein Inhaftierter wurde nach dem Begehen eines Delikts zu einer Strafe verurteilt, während ein Internierter auf der Grundlage einer gerichtlichen Entscheidung interniert wird, die auf dem Umstand beruht, dass er eine als Verbrechen oder Vergehen qualifizierte Tat begangen hat, dass er an einer bestimmten Geistesstörung leidet und dass er wegen dieser Geistesstörung eine Gefahr für die Gesellschaft darstellt (Artikel 9 des Internierungsgesetzes 2014).

Krachtens artikel 3 van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering strekt de burgerlijke rechtsvordering voor de strafgerechten tot vergoeding van de door een misdrijf veroorzaakte eigen schade en kan zij dus alleen worden ingesteld door degene die rechtstreeks werd benadeeld door dat misdrijf, waardoor hij in zijn persoon, zijn goederen of zijn eer heeft geleden (Cass., 20 oktober 2010, Arr. Cass., 2010, nr. 613).
Aufgrund von Artikel 3 des einleitenden Titels des Strafprozessgesetzbuches ist die Zivilklage vor Strafgerichten auf die Wiedergutmachung des durch eine Straftat verursachten eigenen Schadens ausgerichtet und kann sie folglich nur durch denjenigen eingereicht werden, der direkt durch diese Straftat benachteiligt wurde, so dass er in Bezug auf seine Person, seine Güter oder seine Ehre Schaden erlitten hat (Kass., 20. Oktober 2010, Arr. Cass., 2010, Nr. 613).

(a) hij een misdrijf tegen de vrede, een oorlogsmisdrijf of een misdrijf tegen de menselijkheid heeft gepleegd, zoals gedefinieerd in de internationale instrumenten waarmee wordt beoogd regelingen te treffen ten aanzien van dergelijke misdrijven;
(a) ein Verbrechen gegen den Frieden, ein Kriegsverbrechen oder ein Verbrechen gegen die Menschlichkeit im Sinne der internationalen Vertragswerke begangen hat, die ausgearbeitet worden sind, um Bestimmungen bezüglich dieser Verbrechen festzulegen;

2. De lidstaten zorgen ervoor dat het slachtoffer van een misdrijf dat is gepleegd in een andere lidstaat dan die waar hij woont, bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van zijn woonplaats aangifte kan doen indien hij dit niet heeft kunnen doen in de lidstaat waar het misdrijf is gepleegd of, bij een misdrijf dat in het nationale recht van die staat als ernstig wordt aangemerkt, indien hij dat niet wenst te doen in die lidstaat.
2. Die Mitgliedstaaten stellen sicher, dass Personen, die in einem anderen Mitgliedstaat als dem ihres Wohnsitzes Opfer einer Straftat wurden, Anzeige bei den Behörden ihres Wohnsitzmit­gliedstaats erstatten können, wenn sie in dem Mitgliedstaat, in dem die Straftat verübt wurde, dazu nicht in der Lage sind, oder wenn sie die Anzeige im Falle einer nach dem einzel­staatlichen Recht jenes Staats als schwer eingestuften Straftat nicht dort erstatten möchten.

In het verzoek om informatie moet met name de persoon geïdentificeerd zijn, de redenen zijn aangegeven waarom wordt vermoed dat hij een misdrijf heeft gepleegd, en aangetoond worden hoe de informatie betrekking heeft op het strafrechtelijk onderzoek of de strafvervolging.
Die angeforderte Information muss insbesondere die Identität der Person, die Gründe für die Annahme, dass sie eine Straftat begangen hat, und Angaben dazu enthalten, wie sich die erbetene Information auf kriminalpolizeiliche Ermittlungen oder auf Strafverfahren bezieht.

Deze voorwaarde wordt als vervuld beschouwd indien de aanvrager het misdrijf aangeeft bij de bevoegde instanties van de lidstaat waar hij verblijft, indien hij dit niet had kunnen doen in de lidstaat waarin het misdrijf is begaan of, indien het een ernstig misdrijf betreft, indien hij ervoor heeft gekozen dit niet te doen.
Diese Bedingung gilt als erfüllt, wenn der Antragsteller die Straftat bei den zuständigen Behörden seines Wohnstaats anzeigt, wenn er nicht in der Lage war, die Anzeige in dem Mitgliedstaat zu erstatten, in dem die Straftat begangen wurde, oder wenn er dies im Fall einer schweren Straftat nicht tun wollte.

22. acht het wenselijk dat, in gevallen waarin de pleger van het misdrijf onbekend is of niet voor het gerecht kan worden gebracht, in een minimumnorm wordt vastgelegd welke bewijzen het slachtoffer van het misdrijf in zijn verzoek om schadeloosstelling moet leveren met betrekking tot de volgende omstandigheden: het feit dat hij het slachtoffer is geworden van een misdrijf en het feit dat de geleden schade het gevolg is van dat misdrijf;
22. ist der Meinung, dass in den Fällen, in denen der Straftäter nicht identifiziert oder verfolgt werden konnte, eine Mindestnorm den Beweisgrad festlegen sollte, der bei der Beantragung einer Entschädigung von dem Opfer gefordert werden muss, was die folgenden Umstände anbelangt: dass es Opfer einer Straftat wurde und dass der Schaden auf diese Straftat zurückzuführen ist;