Vertaling van "strafrechtelijke zin gaat " (Nederlands → Duits) :

Krachtens de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens is een maatregel een strafsanctie in de zin van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, indien hij volgens de internrechtelijke kwalificatie een strafrechtelijk karakter heeft, of indien uit de aard van het strafbaar feit, namelijk de algemene draagwijdte en het preventieve en repressieve doel van de bestraffing, blijkt dat het om een strafsanctie gaat, of nog indien uit de aard en de ernst van de sanctie die de betrokkene ondergaat, blijkt dat hij een bestraffend en daardoor ontradend karakter heeft (EHRM, grote kamer, 23 november 2006, Jussila t. Finland).
Aufgrund der Rechtsprechung des Europäischen Gerichtshofes für Menschenrechte stellt eine Maßnahme eine strafrechtliche Sanktion im Sinne von Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention dar, wenn sie gemäß der Einstufung im innerstaatlichen Recht eine strafrechtliche Beschaffenheit aufweist, oder wenn aus der Art des Verstoßes, nämlich der allgemeinen Tragweite sowie der präventiven und repressiven Zielsetzung der Bestrafung, hervorgeht, dass es sich um eine strafrechtliche Sanktion handelt, oder auch wenn aus der Beschaffenheit und der Schwere der Sanktion, die dem Betroffenen auferlegt wird, hervorgeht, dass sie eine bestrafende und somit abschreckende Beschaffenheit aufweist (EuGHMR, Große Kammer, 23. November 2006, Jussila gegen Finnland).

Hoewel de in artikel 237/36, § 2, bedoelde administratieve geldboete een strafrechtelijke sanctie in de zin van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens uitmaakt, betekent dit niet dat het om een straf gaat in de zin van de artikelen 12 en 14 van de Grondwet.
Obwohl die in Artikel 237/36 § 2 vorgesehene administrative Geldbuße eine strafrechtliche Sanktion im Sinne von Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention darstellt, handelt es sich um eine Strafe im Sinne der Artikel 12 und 14 der Verfassung.

In de eerste plaats zij erop gewezen dat het bij het in dit voorstel bedoelde onderzoek niet om de wettelijke aansprakelijkheid of de schuldvraag in strafrechtelijke zin gaat.
Es ist zunächst wichtig festzuhalten, dass es bei den in diesem Vorschlag angesprochenen Untersuchungen nicht um die Feststellung zivilrechtlicher Haftung oder strafrechtlichen Verschuldens geht.

4) Schendt artikel 22ter van de wet van 27 juni 1969, gewijzigd bij de programmawet van 27 december 2004, in de interpretatie volgens welke het gaat om een sanctie met een strafrechtelijk karakter in de zin van de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een dusdanig vermoeden instelt dat de werkgever die de vermeldingen en maatregelen van openbaarmaking van de deeltijdse werkroosters niet in acht heeft genomen, dat vermoeden nooit kan weerleggen, zelfs indien hij in staat is het bewijs te leveren van een materiële of economische onmogelijkheid dat de arbeid voltijds kon worden verricht door zijn in het geding zijnde werknemers, en in zoverre de arbeidsrechtbank over geen enkele bevoegdheid beschikt om de sanctie aan te passen, wanneer de werkgever niettemin een dergelijk bewijs levert ?
4) Verstösst - in der Auslegung, nach der es sich um eine strafrechtliche Sanktion im Sinne der Artikel 6 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention handelt - Artikel 22ter des Gesetzes vom 27. Juni 1969 in der durch das Programmgesetz vom 27. Dezember 2004 abgeänderten Fassung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er eine Vermutung einführt, die vom Arbeitgeber, der keine Massnahmen in Bezug auf Angabe und Offenlegung der Teilzeitarbeitsstundenpläne getroffen hat, nie widerlegt werden kann, auch wenn dieser imstande ist, den Beweis dafür zu liefern, dass es materiell oder wirtschaftlich unmöglich war, dass die Arbeitsleistungen von den betreffenden Arbeitnehmern als Vollzeitarbeit erbracht wurden, und indem das Arbeitsgericht nicht über die Möglichkeit verfügt, die Sanktion zu modulieren, wenn der Arbeitgeber trotzdem einen solchen Beweis erbringt?

Ten slotte, zelfs al gaat het om een straf in de zin van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, ontsnappen de personen die tot de betaling van de in het geding zijnde administratieve geldboeten worden veroordeeld, aan de nadelen van een strafrechtelijke veroordeling, zoals het onterend karakter dat eraan kleeft en de inschrijving van de veroordeling in het strafregister.
Schliesslich ist festzuhalten, dass selbst dann, wenn es sich um eine Strafe im Sinne von Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention handelt, die Personen, die zur Zahlung der fraglichen administrativen Geldbussen verurteilt werden, den Nachteilen einer strafrechtlichen Verurteilung entgehen, wie der damit verbundene Ehrverlust und die Eintragung der Verurteilung ins Strafregister.

Zelfs al gaat het om een straf in de zin van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, de personen die tot de betaling van de in het geding zijnde administratieve geldboete worden veroordeeld, ontsnappen aan de nadelen van een strafrechtelijke veroordeling, zoals het onterend karakter dat eraan kleeft en de inschrijving van de veroordeling in het strafregister.
Selbst wenn es sich um eine Strafe im Sinne von Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention handelt, entgehen die Personen, die zur Zahlung der fraglichen administrativen Geldbusse verurteilt werden, den Nachteilen einer strafrechtlichen Verurteilung, wie der damit verbundene Ehrverlust und die Eintragung der Verurteilung ins Strafregister.

4) Schendt artikel 22ter van de wet van 27 juni 1969, gewijzigd bij de programmawet van 27 december 2004, in de interpretatie volgens welke het gaat om een sanctie met een strafrechtelijk karakter in de zin van de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een dusdanig vermoeden instelt dat de werkgever die de vermeldingen en maatregelen van openbaarmaking van de deeltijdse werkroosters niet in acht heeft genomen, dat vermoeden nooit kan weerleggen, zelfs indien hij in staat is het bewijs te leveren van een materiële of economische onmogelijkheid dat de arbeid voltijds kon worden verricht door zijn in het geding zijnde werknemers, en in zoverre de arbeidsrechtbank over geen enkele bevoegdheid beschikt om de sanctie aan te passen, wanneer de werkgever niettemin een dergelijk bewijs levert ?
4) Verstösst - in der Auslegung, nach der es sich um eine strafrechtliche Sanktion im Sinne der Artikel 6 und 13 der Europäischen Menschenrechtskonvention handelt - Artikel 22ter des Gesetzes vom 27hhhhqJuni 1969 in der durch das Programmgesetz vom 27hhhhqDezember 2004 abgeänderten Fassung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er eine Vermutung einführt, die vom Arbeitgeber, der keine Massnahmen in Bezug auf Angabe und Offenlegung der Teilzeitarbeitsstundenpläne getroffen hat, nie widerlegt werden kann, auch wenn dieser imstande ist, den Beweis dafür zu liefern, dass es materiell oder wirtschaftlich unmöglich war, dass die Arbeitsleistungen von den betreffenden Arbeitnehmern als Vollzeitarbeit erbracht wurden, und indem das Arbeitsgericht nicht über die Möglichkeit verfügt, die Sanktion zu modulieren, wenn der Arbeitgeber trotzdem einen solchen Beweis erbringt?