Vertaling van "titel naar " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

de echtheid van een titel onderzoeken | onderzoek naar de echtheid van de titel
Prüfung der Echtheit des Titels

(als) (zijn) persoonlijke mening (weergevend) | à titre personnel | ad personam (statuut) | in zijn/haar persoonlijke hoedanigheid | naar (zijn) eigen opvatting | officieus | op persoonlijke titel | persoonlijk | uit eigen naam | visie
ad personam | im eigenen Namen | im Rahmen einer persönlichen Stellungnahme | persönlich

overschrijving van de ene titel naar de andere
Mittelübertragungen von Titel zu Titel

inhoud schrijven | pakkende titel schrijven voor publicaties | titel creëren voor content | titel voor inhoud creëren
Inhaltsüberschrift verfassen

contacten leggen met belanghebbenden uit de spoorwegsector over onderzoeken naar ongevallen | contacten onderhouden met belanghebbenden uit de spoorwegsector over onderzoeken naar ongevallen | contacten leggen met belanghebbenden bij spoorvervoer over onderzoeken naar ongevallen | contacten onderhouden met belanghebbenden bij spoorvervoer over onderzoeken naar ongevallen
im Zusammenhang mit Unfalluntersuchungen mit am Eisenbahnverkehr beteiligten Akteuren zusammenarbeiten

teksten beoordelen naar aanleiding van feedback | teksten beoordelen naar aanleiding van kritiek | teksten aanpassen naar aanleiding van feedback | teksten evalueren naar aanleiding van feedback
Schriftwerke in Reaktion auf Feedbacks beurteilen

voorwaarde naar kwaliteit
Qualitätsbedingung

opdat daaraan gevolg wordt gegeven als naar recht
damit die entsprechenden rechtlichen Schritte eingeleitet werden

overgang naar het hoger niveau
Aufsteigen in die höhere Stufe

Besluit inzake maatregelen naar aanleiding van mogelijke negatieve effecten van het hervormingsprogramma op de minstontwikkelde landen en op de ontwikkelingslanden die netto-importeur van voedsel zijn [ DNFI | BNIV ]
Beschluss zu Massnahmen betreffend die möglichen nachteiligen Auswirkungen des Reformprogramms auf die am wenigsten entwickelten Länder und die Entwicklungsländer, die Nettoeinführer von Nahrungsmitteln sind [ DNFI ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Titel: Naar een nieuwe governance van het Grensoverschrijdend natuurpark van Henegouwen;
Bezeichnung: " Vers une nouvelle gouvernance du Parc naturel transfrontalier du Hainaut" ;

In de parlementaire voorbereiding naar aanleiding van de hervorming van het adoptierecht door de wet van 21 maart 1969 « tot wijziging van artikel 45 van het Burgerlijk Wetboek, van de titels VIII en X van boek I van hetzelfde Wetboek, alsmede van de wetten op de verwerving, het verlies en de herkrijging van de nationaliteit, gecoördineerd op 14 december 1932 », wordt aangegeven dat de wetgever, door niet toe te staan dat meerderjarige personen met een adoptieve afstammingsband opnieuw kunnen worden geadopteerd, het doel van de adoptie beoogde te versterken, namelijk « een thuis te geven aan deze kinderen en niet [...] volwassenen in staat te stellen achtereenvolgens in verscheidene gezinnen binnen te dringen » (Parl. St., Senaat, 1966-1967, nr. 358, p. 70).
In den Vorarbeiten anlässlich der Reform des Adoptionsrechtes durch das Gesetz vom 21. März 1969 « zur Abänderung von Artikel 45 des Zivilgesetzbuches und von Buch I Titel VIII und X desselben Gesetzbuches sowie zur Abänderung der am 14. Dezember 1932 koordinierten Gesetze über den Erwerb, den Verlust und die Wiedererlangung der Staatsangehörigkeit » wurde angeführt, dass der Gesetzgeber, indem er es nicht gestattete, dass volljährige Personen mit einem adoptiven Abstammungsverhältnis erneut adoptiert werden können, den Zweck der Adoption verstärken wollte, nämlich « diesen Kindern ein Zuhause zu geben, und nicht, es Erwachsenen zu ermöglichen, nacheinander in verschiedene Familien einzudringen » (Parl. Dok., Senat, 1966-1967, Nr. 358, S. 70).

II. Schendt artikel 20, tweede lid van de Voorafgaande Titel van het wetboek van strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet door te bepalen dat de strafvordering toch nog verder kan worden uitgeoefend tegenover een rechtspersoon die zijn rechtspersoonlijkheid heeft verloren op één van de wijzen bepaald in artikel 20, eerste lid van de Voorafgaande Titel van het wetboek van strafvordering, én dit zonder dat bewijs moet worden geleverd dat dit verlies van de rechtspersoonlijkheid tot doel heeft om te ontsnappen aan de vervolging, wanneer dit verlies van rechtspersoonlijkheid zich pas voordoet nadat de rechtspersoon overeenkomstig artikel 61bis van het wetboek van strafvordering door de onderzoeksrechter in verdenking is gesteld, terwijl de strafvordering zonder dergelijk bewijs dat het verlies van de rechtspersoonlijkheid tot doel heeft om te ontsnappen aan de vervolging, niet meer kan worden uitgeoefend tegenover een rechtspersoon die ook zijn rechtspersoonlijkheid heeft verloren op dezelfde wijze, én dit verlies van rechtspersoonlijkheid zich ook pas voordoet nadat : - er tegen de rechtspersoon een nominatieve vordering tot gerechtelijk onderzoek [...] werd genomen door het openbaar ministerie; - er tegen de rechtspersoon een nominatieve klacht met burgerlijke partijstelling werd gedaan; - de rechtspersoon door de raadkamer werd verwezen naar de correctionele rechtbank, en dit zonder in verdenking te zijn gesteld door de onderzoeksrechter; - deze rechtspersoon door het openbaar ministerie of door de burgerlijke partij rechtstreeks werd gedaagd voor de strafrechter ten gronde ?
II. Verstößt Artikel 20 Absatz 2 des einleitenden Titels des Strafprozessgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er bestimmt, dass die Strafverfolgung weiterhin ausgeübt werden kann gegen eine juristische Person, die die Rechtspersönlichkeit verloren hat auf eine der in Artikel 20 Absatz 1 des einleitenden Titels des Strafprozessgesetzbuches bestimmten Weisen, und zwar ohne dass der Beweis dafür erbracht werden muss, dass dieser Verlust der Rechtspersönlichkeit als Ziel hatte, der Verfolgung zu entgehen, wenn dieser Verlust der Rechtspersönlichkeit erst eintritt, nachdem die juristische Person gemäß Artikel 61bis des Strafprozessgesetzbuches vom Untersuchungsrichter beschuldigt worden ist, während die Strafverfolgung ohne einen solchen Beweis dafür, dass dieser Verlust der Rechtspersönlichkeit als Ziel hatte, der Verfolgung zu entgehen, nicht mehr ausgeübt werden kann gegen eine juristische Person, die ebenfalls ihre Rechtspersönlichkeit auf dieselbe Weise verloren hat, und dieser Verlust der Rechtspersönlichkeit auch erst eintritt, nachdem - gegen die juristische Person ein namentlicher Antrag auf gerichtliche Untersuchung seitens der Staatsanwaltschaft gestellt wurde; - gegen die juristische Person eine namentliche Anzeigeerstattung mit Auftreten als Zivilpartei erfolgt ist; - die juristische Person durch die Ratskammer an das Korrektionalgericht verwiesen wurde, und zwar ohne dass sie vom Untersuchungsrichter beschuldigt wurde; - diese juristische Person von der Staatsanwaltschaft oder von der Zivilpartei direkt vor den zur Sache entscheidenden Strafrichter geladen wurde?

Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).
Dass ein Anlass bestand, eine Maßnahme zu ergreifen, deren Dringlichkeit schwer mit einer gewöhnlichen Annahme durch den Gesetzgeber in Einklang zu bringen war, ergibt sich ebenfalls aus der Präambel des fraglichen königlichen Erlasses, und aus diesem Grund wurde auch der Staatsrat gebeten, in seinem Gutachten die Dringlichkeit zu berücksichtigen: « In Anbetracht des Antrags auf dringliche Behandlung, begründet durch: die Sonderregelung für Reisebüros und den Ort der von Vermittlern erbrachten Dienstleistungen, die festgelegt sind in Artikel 26 beziehungsweise Artikel 28b Teil E der Sechsten Richtlinie 77/388/EWG; das Verfahren bei Vertragsverletzung durch einen Staat, das durch Artikel 226 des EG-Vertrags geregelt wird; die Mahnung, die die Europäische Kommission unter Einhaltung dieses Verfahrens am 30. Juli 1996 an das Königreich Belgien gerichtet hat, um ihre Beschwerden mitzuteilen in Bezug auf eine vermeintlich falsche Anwendung der Artikel 26 und 28b Teil E der Sechsten Richtlinie 77/388/EWG, die die belgische Gesetzgebung erlauben würde; den ergebnislosen Gedankenaustausch, zu dem diese Mahnung Anlass gegeben hat; die mit Gründen versehene Stellungnahme, die die Europäische Kommission anschließend am 8. Juli 1998 abgegeben hat, um die im vorliegenden Fall geäußerten Beschwerden zu bestätigen; den Umstand, dass Belgien sich am 30. September 1998 schriftlich verpflichtet hat, vorbehaltlos dieser mit Gründen versehenen Stellungnahme Folge zu leisten; den Umstand, dass Belgien sich durch ein längeres Unterlassen einer Anhängigmachung bei dem Gerichtshof der Europäischen Gemeinschaften aussetzen würde; den Umstand, dass es im Gegenteil absolut notwendig ist, die belgische Regelung ordnungsgemäß und unverzüglich anzupassen; den Umstand, dass die Bestimmungen des vorliegenden Erlasses genau dies zum Gegenstand haben und folglich so schnell wie möglich in Kraft treten müssen; den Umstand, dass der vorliegende Erlass also dringend ergehen muss » (Belgisch ...

Met verwijzing naar artikel 42 van het voormelde decreet van 13 juli 2012, naar artikel 6, § 1, van het decreet van 30 maart 1999 houdende de organisatie van de zorgverzekering (hierna : Zorgverzekeringsdecreet) en naar titel 3 (« Tenlastenemingen »), van het besluit van de Vlaamse Regering van 5 februari 2010 houdende de uitvoering van dat decreet, betoogt de Vlaamse Regering dat het bekritiseerde verschil in behandeling geen grondslag in de geldende regelgeving zou vinden.
Unter Bezugnahme auf Artikel 42 des vorerwähnten Dekrets vom 13. Juli 2012, auf Artikel 6 § 1 des Dekrets vom 30. März 1999 zur Organisation der Pflegeversicherung (nachstehend: Pflegeversicherungsdekret) und auf Titel 3 (« Übernahmen ») des Erlasses der Flämischen Regierung vom 5. Februar 2010 zur Ausführung dieses Dekrets führt die Flämische Regierung an, dass der bemängelte Behandlungsunterschied keine Grundlage in der geltenden Regelung habe.

Verwijzend naar de artikelen 2, punt 4, 3, lid 4, en 9, lid 3, van het Verdrag van Aarhus en naar artikel 3 van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering heeft het Hof van Cassatie geoordeeld dat indien een rechtsvordering tot herstel van schade veroorzaakt door een misdrijf wordt ingesteld door een rechtspersoon die zich krachtens zijn statuten tot doel heeft gesteld de milieubescherming te bevorderen en ertoe strekt het met de bepalingen van het nationale milieurecht strijdig geacht handelen en nalaten van privépersonen en overheidsinstanties te betwisten, die rechtspersoon op het vlak van belang aan de ontvankelijkheidsvereiste voldoet voor het instellen van een rechtsvordering (Cass., 11 juni 2013, Arr. Cass., 2013, nr. 361).
Unter Verweis auf die Artikel 2 Nummer 4, 3 Absatz 4 und 9 Absatz 3 des Aarhus-Übereinkommens und Artikel 3 des einleitenden Titels des Strafprozessgesetzbuches hat der Kassationshof geurteilt, dass in dem Fall, dass eine Klage auf Wiedergutmachung eines durch eine Straftat verursachten Schadens durch eine juristische Person eingereicht wird, die aufgrund ihrer Satzung den Zweck verfolgt, den Umweltschutz zu fördern, und bestrebt ist, Handlungen und Unterlassungen durch Privatpersonen und öffentliche Instanzen, die als im Widerspruch zu den Bestimmungen des nationalen Umweltrechts stehend gelten, anzufechten, diese juristische Person hinsichtlich des Interesses das Zulässigkeitserfordernis zum Einreichen einer Klage erfüllt (Kass., 11. Juni 2013, Arr. Cass., 2013, Nr. 361).

In dit reglement is elke verwijzing naar een artikel of titel een verwijzing naar het desbetreffende artikel in de overeenkomst of naar titel X (Geschillenbeslechting) van de overeenkomst in haar geheel.
Alle in dieser Geschäftsordnung erfolgenden Bezugnahmen auf Artikel und Titel beziehen sich entweder auf den entsprechenden Artikel des Abkommens oder auf die Gesamtheit des Titels X des Abkommens über Streitbeilegung.

Een verwijzing naar „betalingsdienstaanbieder” in Richtlijn 2007/64/EG moet derhalve worden gelezen als een verwijzing naar het begrip uitgever van elektronisch geld; een verwijzing naar „betalingsdienstgebruiker” moet worden gelezen als een verwijzing naar het begrip houder van elektronisch geld; en een verwijzing naar titels III en IV van Richtlijn 2007/64/EG moet worden gelezen als een verwijzing naar titel III van deze richtlijn.
Daher muss der Begriff „Zahlungsdienstleister“ in der Richtlinie 2007/64/EG als Verweis auf den Begriff „E-Geld-Emittent“, „Zahlungsdienstnutzer“ als Verweis auf den Begriff „E-Geld-Inhaber“ und Titel III und IV der Richtlinie 2007/64/EG als Verweis auf Titel III der vorliegenden Richtlinie gelesen werden.

Zij kunnen alleen worden toegepast wanneer is aangetoond dat iemand een van de volgende misdrijven heeft begaan : aanranding van de eerbaarheid of verkrachting (artikel 377bis, dat verwijst naar hoofdstuk V van titel VII van boek II van het Strafwetboek); doodslag, moord, vergiftiging, opzettelijke slagen en verwondingen (artikel 405quater, dat verwijst naar de artikelen 393 tot 405bis van het Strafwetboek); verzuim of weigering hulp te bieden aan iemand die in gevaar verkeert (artikel 422quater, dat verwijst naar de artikelen 422bis en 422ter van het Strafwetboek); onrechtmatige opsluiting en schending van de woning (artikel 438bis, dat verwijst naar hoofdstuk IV van titel VIII van boek II van het Strafwetboek); belaging (artikel 442ter, dat verwijst naar hoofdstuk IVbis van titel VIII van boek II van het Strafwetboek); lasterlijke aantijgingen, lasterlijke aangifte, beledigingen en grafschennis (artikel 453bis, dat verwijst naar hoofdstuk V van titel VIII van boek II van het Strafwetboek); brandstichting (artikel 514bis, dat verwijst naar de artikelen 510 tot 514 van het Strafwetboek); vernieling van bouwwerken, stoommachines en telegraaftoestellen (artikel 525bis, dat verwijst naar de artikelen 521 tot 525 van het Strafwetboek); vernieling van andermans roerende eigendommen (artikel 532bis, dat verwijst naar de artikelen 528 tot 532 van het Strafwetboek) en graffiti en beschadiging van onroerende eigendommen (artikel 534quater, dat verwijst naar de artikelen 534bis en 534ter van het Strafwetboek).
Sie können nur angewandt werden, wenn nachgewiesen wurde, dass jemand eine der folgenden Straftaten begangen hat: sexueller Ubergriff oder Vergewaltigung (Artikel 377bis, der auf Kapitel V von Titel VII von Buch II des Strafgesetzbuches verweist); Tötung, Mord, Vergiftung, vorsätzliche Körperverletzung (Artikel 405quater, der auf die Artikel 393 bis 405bis des Strafgesetzbuches verweist); Unterlassung oder Verweigerung der Hilfeleistung für eine Person in Not (Artikel 422quater, der auf die Artikel 422bis und 422ter des Strafgesetzbuches verweist); unrechtmässige Freiheitsberaubung und Hausfriedensbruch (Artikel 438bis, der auf Kapitel IV von Titel VIII von Buch II des Strafgesetzbuches verweist); Belästigung (Artikel 442ter, der auf Kapitel IVbis von Titel VIII von Buch II des Strafgesetzbuches verweist); verleumderische Anschuldigungen, verleumderische Anzeige, Beleidigungen und Grabschändung (Artikel 453bis, der auf Kapitel V von Titel VIII von Buch II des Strafgesetzbuches verweist); Brandstiftung (Artikel 514bis, der auf die Artikel 510 bis 514 des Strafgesetzbuches verweist); Zerstörung von Bauwerken, Dampfmaschinen und Telegrafenanlagen (Artikel 525bis, der auf die Artikel 521 bis 525 des Strafgesetzbuches verweist); Zerstörung des beweglichen Eigentums anderer (Artikel 532bis, der auf die Artikel 528 bis 532 des Strafgesetzbuches verweist) sowie Graffiti und Beschädigung des unbeweglichen Eigentums (Artikel 534quater, der auf die Artikel 534bis und 534ter des Strafgesetzbuches verweist).

Zij kunnen alleen worden toegepast wanneer is aangetoond dat iemand een van de volgende misdrijven heeft begaan : aanranding van de eerbaarheid of verkrachting (artikel 7 van de wet, dat verwijst naar hoofdstuk V van titel VII van boek II van het Strafwetboek); doodslag, moord, vergiftiging, opzettelijke slagen en verwondingen (artikel 8 van de wet, dat verwijst naar de artikelen 393 tot 405bis van het Strafwetboek); verzuim of weigering hulp te bieden aan iemand die in gevaar verkeert (artikel 9 van de wet, dat verwijst naar de artikelen 422bis en 422ter van het Strafwetboek); onrechtmatige opsluiting en schending van de woning (artikel 10 van de wet, dat verwijst naar hoofdstuk IV van titel VIII van boek II van het Strafwetboek); belaging (artikel 11 van de wet, dat verwijst naar hoofdstuk IVbis van titel VIII van boek II van het Strafwetboek); lasterlijke aantijgingen, lasterlijke aangifte, beledigingen en grafschennis (artikel 12 van de wet, dat verwijst naar hoofdstuk V van titel VIII van boek II van het Strafwetboek); brandstichting (artikel 13 van de wet, dat verwijst naar de artikelen 510 tot 514 van het Strafwetboek) en vernieling van andermans roerende eigendommen (artikel 14 van de wet, dat verwijst naar de artikelen 528 tot 532 van het Strafwetboek).
Sie können nur angewandt werden, wenn nachgewiesen ist, dass jemand eine der folgenden Straftaten begangen hat : Vergriff gegen die Schamhaftigkeit oder Vergewaltigung (Artikel 7 des Gesetzes, der auf Kapitel V von Titel VII von Buch II des Strafgesetzbuches verweist); Tötung, Mord, Vergiftung, vorsätzliche Körperverletzung (Artikel 8 des Gesetzes, der auf die Artikel 393 bis 405bis des Strafgesetzbuches verweist); Unterlassung oder Verweigerung der Hilfeleistung für eine Person in Not (Artikel 9 des Gesetzes, der auf die Artikel 422bis und 422ter des Strafgesetzbuches verweist); unrechtmässige Freiheitsberaubung und Verletzung der Wohnung (Artikel 10 des Gesetzes, der auf Kapitel IV von Titel VIII von Buch II des Strafgesetzbuches verweist); Belästigung (Artikel 11 des Gesetzes, der auf Kapitel IVbis von Titel VIII von Buch II des Strafgesetzbuches verweist); verleumderische Anschuldigungen, verleumderische Anzeige, Beleidigungen und Grabschändung (Artikel 12, der auf Kapitel V von Titel VIII von Buch II des Strafgesetzbuches verweist); Brandstiftung (Artikel 13 des Gesetzes, der auf die Artikel 510 bis 514 des Strafgesetzbuches verweist) sowie Zerstörung des beweglichen Eigentums anderer (Artikel 14 des Gesetzes, der auf die Artikel 528 bis 532 des Strafgesetzbuches verweist).