Vertaling van "volgens de verwijzende " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

richtlijnen van de artistiek directeur volgen | richtlijnen van de artistiek regisseur volgen | instructies van de artistiek directeur volgen | instructies van de artistiek regisseur volgen
den Anweisungen des künstlerischen Direktors folgen

veilig laden van goederen volgens het laadplan verzekeren | veilig laden van goederen volgens het laadplan garanderen | zorgen voor het veilig laden van goederen volgens het laadplan
sicheres Verladen von Gütern gemäß Stauplan sicherstellen

dosissen van medicijnen voorbereiden volgens de behoeften van de patiënt | dosissen van geneesmiddelen voorbereiden volgens de behoeften van de patiënt | dosissen van medicatie voorbereiden volgens de behoeften van de patiënt
Dosierung von Medikamenten entsprechend den Bedürfnissen von Patienten/Patientinnen vorbereiten

volgens de regels van de kunst
fachgerecht

volgen
teilnehmen

opdracht volgens prijslijst
Auftrag laut Preisaufstellung

verwijzende rechterlijke instantie
vorlegendes Gericht

naar zichself verwijzend karakter van de context
auf sich selbst zurückweisender Charakter des Kontexts

verwijzende rechter
vorlegendes Gericht

schoolbezoek [ aanwezigheid van leerlingen | presentie | regelmatig volgen van de lessen | spijbelen ]
Unterrichtsbesuch [ Anwesenheit der Schüler | regelmäßiger Unterrichtsbesuch | Schuleschwänzen ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Volgens de verwijzende rechter zou die laatste situatie, die ertoe zou leiden dat noch de belastingplichtige, noch de verkrijger op die bedragen wordt belast, het gevolg zijn van de toepassing van het voormelde artikel 219, zevende lid, van het WIB 1992 op alle geschillen die nog niet zijn afgesloten op de datum van de inwerkingtreding van de programmawet van 19 december 2014.
Nach Auffassung des vorlegenden Richters sei die letztgenannte Situation, die dazu führe, dass weder der Steuerpflichtige, noch der Empfänger auf die betreffenden Beträge besteuert werde, die Folge der Anwendung des oben genannten Artikels 219 Absatz 7 des EStGB 1992 auf alle Streitsachen, die am Datum des Inkrafttretens des Programmgesetzes vom 19. Dezember 2014 noch nicht abgeschlossen gewesen seien.

Het in het geding zijnde artikel 134 van het WIB 1992, in samenhang gelezen met artikel 155 van het WIB 1992, heeft tot gevolg de toeslag op de belastingvrije som voor kinderen ten laste aan te rekenen bij de belastingplichtige met het hoogste belastbare inkomen, waardoor, volgens de verwijzende rechter, ingezeten echtparen voor wie een gemeenschappelijke belasting is gevestigd en waarvan een van de echtgenoten - in voorkomend geval de persoon die daadwerkelijk het hoogste inkomen ontvangt - vanwege een internationale organisatie wedden ontvangt die bij overeenkomst zijn vrijgesteld onder progressievoorbehoud, het belastingvoordeel voor kinderen ten laste verliezen.
Der fragliche Artikel 134 des EStGB 1992 hat in Verbindung mit Artikel 155 des EStGB 1992 zur Folge, dass der Zuschlag auf den Steuerfreibetrag für Kinder zu Lasten auf Seiten des Steuerpflichtigen mit dem höchsten steuerpflichtigen Einkommen angerechnet wird, was nach Auffassung des vorlegenden Richters dazu führe, dass ansässige Ehepaare, für die eine gemeinsamen Veranlagung festgelegt wird und von denen ein Ehepartner - nämlich derjenige, der tatsächlich das höchste Einkommen bezieht - von einer internationalen Organisation Gehälter empfängt, die vertragsgemäß unter Progressionsvorbehalt befreit sind, den Steuervorteil für Kinder zu Lasten verlieren.

Volgens de verwijzende rechter is het in het geding zijnde verschil in behandeling uitsluitend gebaseerd op de nationaliteit, waarbij de voorwaarde van verblijf en van wederkerigheid alleen geldt voor de vreemdeling.
Nach Darlegung des vorlegenden Richters beruhe der fragliche Behandlungsunterschied ausschließlich auf der Staatsangehörigkeit, wobei die Wohnortbedingung und der Gegenseitigkeit nur für Ausländer gelte.

Volgens de verwijzende rechter komen bij de verdeling van de schadevergoeding tussen de verzekeraars bedoeld in artikel 19bis-11, § 2, van de wet van 21 november 1989 ook de niet-bekende verzekeraars van niet-geïdentificeerde voertuigen in aanmerking, wanneer van deze laatsten niet kan worden gezegd dat hun aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding is.
Nach Darlegung des vorlegenden Richters kommen bei der Aufteilung der Entschädigung zwischen den Versicherern im Sinne von Artikel 19bis-11 § 2 des Gesetzes vom 21. November 1989 auch die unbekannten Versicherer von nicht identifizierten Fahrzeugen in Frage, wenn in Bezug auf diese nicht behauptet werden kann, dass sie zweifellos nicht haftbar gemacht werden können.

Daardoor zou, volgens de verwijzende rechter, een verschil in behandeling bestaan tussen secundaire schadelijders, « omdat slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een toevallig feit dat tegelijkertijd een niet-geïdentificeerd voertuig is, enkel recht hebben op vergoeding van de lichamelijke schade, terwijl slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een zuiver toevallig feit recht hebben op integrale vergoeding van zowel lichamelijke als materiële schade ».
Daraus ergebe sich - so der vorlegende Richter - ein Behandlungsunterschied zwischen Sekundärgeschädigten, « weil Opfer eines Schadensfalls, der von einem Fahrer verursacht wurde, welcher mit einem Zufall konfrontiert wird, bei dem es sich gleichzeitig um ein nicht ermitteltes Fahrzeug handelt, nur eine Entschädigung für Körperschäden beanspruchen können, während Opfer eines Schadensfalls, der von einem Fahrer, der mit einem reinen Zufall konfrontiert wird, verursacht wurde, die vollständige Entschädigung für sowohl Körperschäden als auch Sachschäden beanspruchen können ».

De vaststelling dat aan de voorwaarden van herhaling is voldaan noopt volgens de verwijzende rechter tot de onmiddellijke toepassing, in die zaken, van de in het geding zijnde bepaling, in zoverre zij de rechter ertoe verplicht het herstel in het recht tot het besturen van een motorvoertuig afhankelijk te maken van het slagen voor een theoretisch en een praktisch examen en voor een geneeskundig en een psychologisch onderzoek, wanneer een verval wordt uitgesproken ten aanzien van een recidiverende beklaagde.
Die Feststellung, dass die Bedingungen der Wiederholung erfüllt sind, führe nach Darlegung des vorlegenden Richters in diesen Rechtssachen zur sofortigen Anwendung der fraglichen Bestimmung, insofern sie den Richter verpflichte, die Wiedererlangung der Erlaubnis zum Führen eines Motorfahrzeugs vom Bestehen einer theoretischen und praktischen Prüfung und einer ärztlichen und psychologischen Untersuchung abhängig zu machen, wenn eine Strafe der Entziehung der Fahrerlaubnis gegen einen im Wiederholungsfall Angeklagten verhängt werde.

Volgens de verwijzende rechter is in casu artikel 1211 van het Gerechtelijk Wetboek van toepassing.
Nach Auffassung des vorlegenden Richters finde im vorliegenden Fall Artikel 1211 des Gerichtsgesetzbuches Anwendung.

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of er een discriminatie bestaat die zou voortvloeien uit een gecombineerde lezing van de in B.2 geciteerde bepalingen tussen, enerzijds, de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding en, anderzijds, de partij die afstand doet van het geding en die, volgens de verwijzende rechter, geen aanspraak zou kunnen maken op zulk een recht.
Der vorlegende Richter fragt den Gerichtshof, ob infolge der Verbindung der in B.2 zitierten Bestimmungen eine Diskriminierung bestehe zwischen einerseits einer Partei, die zur Sache unterliege und die, wenn sie es beantrage und die Bedingungen dazu erfülle, Anspruch auf eine Herabsetzung oder Befreiung von der Zahlung einer Verfahrensentschädigung habe, und andererseits einer Partei, die das Verfahren zurücknehme und die nach Auffassung des vorlegenden Richters nicht dieses Recht beanspruchen könne.

Aan het Hof wordt een vraag gesteld over de bestaanbaarheid van artikel 31 van de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen (hierna : WCO) met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het verbiedt om tijdens de opschorting beslag te leggen voor schuldvorderingen in de opschorting, zonder de wettelijke hypotheken van de belastingadministratie te beogen, terwijl die, volgens de verwijzende rechter, in de feiten hetzelfde gevolg van onbeschikbaarheid van het vermogen zouden hebben als het bewarend beslag op onroerend goed en aan de belastingadministratie een prioritaire rang zouden verlenen terwijl de andere schuldeisers geen bewarend beslag op onroerend goed tijdens de opschorting zouden kunnen laten overschrijven.
Befragt wird der Gerichtshof zur Vereinbarkeit von Artikel 31 des Gesetzes vom 31. Januar 2009 über die Kontinuität der Unternehmen mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, insofern diese Bestimmung die Durchführung von Pfändungen für aufgeschobene Schuldforderungen während des Aufschubs verbiete, ohne sich dabei auf die gesetzlichen Hypotheken der Steuerverwaltung zu beziehen, während diese - so der vorlegende Richter - faktisch die gleiche Wirkung der Unverfügbarkeit des Vermögens wie die Immobiliarsicherungspfändungen hätten und der Steuerverwaltung einen bevorrechtigten Rang verleihen würden, während die anderen Gläubiger keine Immobiliarsicherungspfändung während des Aufschubs übertragen lassen könnten.

Uit de motivering van het vonnis van de verwijzende rechter blijkt dat, volgens de elementen van het dossier, het vermoeden van vaderschap van de echtgenoot van de moeder dat te dezen was vastgesteld ten aanzien van de eiser voor de verwijzende rechter, niet overeenstemt met de biologische waarheid, noch met de socio-affectieve waarheid.
Aus der Begründung des Urteils des vorlegenden Richters geht hervor, dass gemäß den Elementen der Akte die Vermutung der Vaterschaft des Ehemanns der Mutter, die im vorliegenden Fall in Bezug auf den Kläger vor dem vorlegenden Richter festgelegt worden ist, weder der biologischen Wahrheit, noch der sozialaffektiven Wahrheit entspricht.