Traduction de «wat mevrouw de keyser heeft gezegd » (Néerlandais → Allemand) :

Ik denk, net als mevrouw De Keyser heeft gezegd, dat het beleid ten opzichte van Oost-Jeruzalem een koloniaal beleid is van Israël dat niet door de internationale gemeenschap wordt erkend.
Deshalb bin ich der Meinung, wie Frau De Keyser auch sagte, dass die Ost-Jerusalem-Politik eine kolonialistische Politik Israels ist, die nicht von der internationalen Gemeinschaft anerkannt wird.

- (IT) Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, mevrouw De Keyser heeft bijna alles gezegd wat gezegd moest worden.
– (IT) Frau Präsidentin, meine Damen und Herren, Frau De Keyser hat bereits fast alles gesagt, was zu sagen ist.

Uiteraard kunnen wij als afgevaardigden hier in het Parlement enigszins flexibeler en vrijer denken, en daarom wil ik inhaken op wat mevrouw De Keyser heeft gezegd.
Natürlich haben wir als Parlamentarier die Möglichkeit, etwas flexibler und freier zu denken, und ich möchte deshalb das aufgreifen, was meine Kollegin Véronique De Keyser gesagt hat.

– (ES) Mijnheer de Voorzitter, wat dit onderwerp betreft wil ik graag zeggen dat de Commissie buitenlandse zaken van het Europees Parlement, met inbegrip van de rapporteur, mevrouw De Keyser, met grote meerderheid voor het verslag van mevrouw De Keyser heeft gestemd.
– (ES) Herr Präsident! Ich muss in diesem Zusammenhang darauf hinweisen, dass der Ausschuss für auswärtige Angelegenheiten des Parlaments, und auch seine Vorsitzende Frau de Keyser, mit überwältigender Mehrheit für den Bericht von Frau de Keyser gestimmt hat.

Bijgevolg geldt te dezen eveneens wat het Hof in zijn voormelde arrest nr. 81/2006 van 17 mei 2006 voor recht heeft gezegd, namelijk dat artikel 146, vierde lid, van het Decreet Ruimtelijke Ordening 1999, ingevoegd bij artikel 7 van het decreet van 4 juni 2003 « houdende wijziging van het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke ordening, wat het handhavingsbeleid betreft », de artikelen 12, tweede lid, en 14 van de Grondwet niet schendt.
Folglich gilt diesbezüglich ebenfalls, was der Hof in seinem vorerwähnten Urteil Nr. 81/2006 vom 17. Mai 2006 für Recht erkannt hat, nämlich dass Artikel 146 Absatz 4 des Raumordnungsdekrets 1999, eingefügt durch Artikel 7 des Dekrets vom 4. Juni 2003 « zur Abänderung des Dekrets vom 18. Mai 1999 über die Organisation der Raumordnung hinsichtlich der Durchführungspolitik », nicht gegen die Artikel 12 Absatz 2 und 14 der Verfassung verstösst.

Bijgevolg geldt te dezen eveneens wat het Hof in zijn voormelde arrest nr. 81/2006 van 17 mei 2006 voor recht heeft gezegd, namelijk dat artikel 146, vierde lid, van het decreet ruimtelijke ordening 1999, ingevoegd bij artikel 7 van het decreet van 4 juni 2003 « houdende wijziging van het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke ordening, wat het handhavingsbeleid betreft », de artikelen 12, tweede lid, en 14 van de Grondwet niet schendt.
Folglich gilt diesbezüglich ebenfalls, was der Hof in seinem vorerwähnten Urteil Nr. 81/2006 vom 17. Mai 2006 für Recht erkannt hat, nämlich dass Artikel 146 Absatz 4 des Raumordnungsdekrets 1999, eingefügt durch Artikel 7 des Dekrets vom 4. Juni 2003 « zur Abänderung des Dekrets vom 18. Mai 1999 über die Organisation der Raumordnung hinsichtlich der Durchführungspolitik », nicht gegen die Artikel 12 Absatz 2 und 14 der Verfassung verstösst.

Ik heb natuurlijk nota genomen van hetgeen mevrouw Randzio-Plath heeft gezegd over de zorgen met betrekking tot het economisch herstel en de groei, evenals van de verwijzing van mevrouw Hermange naar een vandaag gepubliceerd krantenartikel, waarin werd gezegd dat de economische groei in het slop zit.
Natürlich habe ich vorhin die Aussage von Frau Randzio-Plath bezüglich der Bedenken über Konjunktur und Wachstum sowie die Bemerkung in dem heutigen Beitrag von Frau Hermange über die Stagnation von Wirtschaft und Wachstum vernommen.

« Terwijl [het] Hof in zijn arrest nr. 10/2001 van 7 februari 2001 voor recht heeft gezegd dat het ongrondwettig zou zijn te weigeren een partij te financieren die kritiek zou hebben geuit op de filosofische of ideologische vooronderstellingen van het voormelde Europees Verdrag of op sommige van de bepalingen ervan, wil de Franse Gemeenschap, met miskenning van een veel fundamentelere vrijheid, de ouders en de scholen die ze hebben gekozen ertoe verplichten die ideologie aan de kinderen bij te brengen, wat wordt bevestigd door artikel 6, 3° en 8°, van het voormelde decreet ( decreet taken ' genoemd) van 24 juli 1997, in samenhang met artikel 4 van het besluit van de Franse Gemeenschapsregering van 21 mei 1999 tot vaststelling van de voorwaarden om te kunnen voldoen aan de leerplicht door het verstrekken van onderwijs aan huis.
« Während [der] Hof in seinem Urteil Nr. 10/2001 vom 7. Februar 2001 für Recht erkannt hat, dass es verfassungswidrig wäre, die Finanzierung einer Partei zu verweigern, die sich kritisch über die weltanschaulichen oder ideologischen Voraussetzungen der o.a. Europäischen Konvention oder einige ihrer Bestimmungen geäussert hätten, will die Französische Gemeinschaft unter Verkennung einer viel grundlegenderen Freiheit die Eltern und die von ihnen gewählten Schulen verpflichten, diese Ideologie den Kindern nahezubringen, was bestätigt wird durch Artikel 6 Nr. 3 und Nr. 8 des obengenannten Dekrets (' Aufgabendekret ' genannt) vom 24. Juli 1997, in Verbindung mit Artikel 4 des Erlasses der Regierung der Französischen Gemeinschaft vom 21. Mai 1999 zur Festlegung der Bedingungen im Hinblick auf die Erfüllung der Schulpflicht durch Erteilung von häuslichem Unterricht.

Opnieuw mag worden herhaald wat het Hof heeft gezegd in zijn arrest nr. 32/91 van 14 november 1991 (overweging 5.B.2.1.3).
Erneut sei in Erinnerung zu rufen, was der Hof in seinem Urteil Nr. 32/91 vom 14. November 1991 erkannt habe (Erwägung 5.B.2.1.3).

Voor het overige mag opnieuw worden verwezen naar wat het Hof over eenzelfde middel reeds heeft gezegd in zijn arrest nr. 32/91 van 14 november 1991.
Übrigens könne erneut darauf hingewiesen werden, was der Hof im Zusammenhang mit einem ähnlichen Klagegrund bereits in seinem Urteil Nr. 32/91 vom 14. November 1991 erkannt habe.