In plaats van de Verenigde Staten, zoals in Seattle, Kosovo en Irak, almaar achterna te hollen, kan het Europa van Brussel, naast de internationale visserijorganisaties in de Noord-Atlantische Oceaan, de Stille Oceaan en bovenop de regels voor tonijn, kabeljauw en andere soorten, misschien het initiatief nemen voor een wereldvisserijconferentie, een soort Montego Bay voor de visbestanden. Dan kunnen de Peruanen, Japanners, Canadezen, Russen en Europeanen de visbestanden, gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid, samen op wetenschappelijke basis beheren.
Au lieu d’être toujours à la traîne des États-Unis, à Seattle, au Kosovo, en Irak, peut-être l’Europe de Bruxelles pourrait-elle suggérer, au-delà des organisations internationales de pêche qui existent dans l’Atlantique nord, dans le Pacifique, au-delà de la réglementation des thonidés, de la morue ou d’autres choses, que l’Europe prenne l’initiative d’une conférence mondiale de la pêche, une sorte de Montego Bay de la ressource halieutique et alors, entre Péruviens, Japonais, Canadiens, Russes, Européens, on pourrait gérer scientifiquement les ressources halieutiques, patrimoine commun de l’humanité.