Vertaling van "Beroep met schorsende werking " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

beroep met schorsende werking
appel suspensif | recours suspensif

het beroep heeft schorsende werking
le recours a un effet suspensif

beroep heeft schorsende werking
l'appel est suspensif

schorsende werking
procédure suspensive

dubbel beroep [ aanvullend werk ]
double occupation [ activité complémentaire | cumul d'emplois ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Art. 19. Het beroep heeft schorsende werking ten aanzien van de aangevochten elementen.
Art. 19. Le recours a un effet suspensif par rapport aux éléments contestés.

1º de vreemdeling die al minstens drie jaar de in de artikelen 50 of 51 bedoelde verklaring heeft afgelegd, wiens aanvraag niet is geweigerd of tegen wiens aanvraag geen beroep met schorsende werking meer kan worden ingesteld;
1º l'étranger qui a fait la déclaration visée aux articles 50 ou 51 depuis trois années au moins et dont la demande n'a pas fait l'objet d'une décision de refus ou n'est plus susceptible de recours suspensif;

Tenzij het Vast Comité I anders beslist, heeft het beroep geen schorsende werking.
Le recours n'est pas suspensif sauf si le Comité permanent R en décide autrement.

Wanneer de Dienst Vreemdelingenzaken weigert, wordt een dringend beroep, met schorsende werking, ingediend bij het Commissariaat-generaal, dat een nieuw verhoor houdt over dezelfde problemen en wordt de kandidaat eveneens gevraagd te bewijzen dat er aanwijzingen bestaan dat zijn vrees om terug te keren op redelijke gronden berust.
En cas de refus par l'Office des étrangers, un recours urgent est introduit devant le commissariat général, recours suspensif où une audition sur les mêmes problèmes est organisée, demandant également que le candidat démontre les indices qui peuvent plaider en faveur d'une peur raisonnée du retour.

10º de vreemdeling die al minstens drie jaar, de in de artikelen 50 of 51 bedoelde verklaring of de in artikel 9, derde lid, bedoelde verklaring heeft afgelegd en wiens aanvraag niet is geweigerd of tegen wiens afgewezen aanvraag geen beroep met schorsende werking meer kan worden ingesteld».
10º l'étranger qui a fait la déclaration visée aux articles 50 ou 51, qui a fait la déclaration prévue à l'article 9, 3 alinéa, depuis trois années au moins et dont la demande n'a pas fait l'objet d'une décision de refus ou dont le refus n'est plus susceptible de recours suspensif».

De Raad van State heeft in zijn advies 53.932/AV daarnaast opgemerkt dat niet uit het oog mag worden verloren dat « tegen de « definitieve beslissing » van de uitvoeringskamer, ingesteld binnen het nalevingscomité omtrent de uitvoering, een beroep zonder schorsende werking kan worden ingesteld, waarvan de uitoefening kan leiden tot de nietigverklaring van die « definitieve beslissing » door de Conferentie van de Partijen » en dat derhalve het « voorgestelde artikel 16, § 4, tweede lid, betreffende de omstandigheid dat de substitutiemaatregel ophoudt gevolg te hebben, (..) aldus aangevuld (moet) worden dat die maatregel in geval van een dergelijke nietigverklaring geen gevolg meer heeft».
Le Conseil d'État, dans son avis 53.932/AG, a par ailleurs fait remarquer que « l'existence d'un recours non suspensif contre la « décision définitive » de la chambre de l'exécution, constituée au sein du comité de contrôle du respect des dispositions, dont l'exercice peut conduire à l'annulation de cette « décision définitive » par la Conférence des Parties, ne peut être perdue de vue». , et qu' « (i)l y aurait lieu, en conséquence, de compléter l'article 16, § 4, alinéa 2, proposé, relatif à la fin des effets de la mesure de substitution, pour prévoir que ceux-ci prennent fin dans le cas d'une telle annulation».

Het OCMW heeft hoger beroep aangetekend tegen deze beslissing en het Arbeidshof heeft prejudiciële vragen gesteld aan het Europees Hof van Justitie (EHvJ) over twee aspecten: "Moeten de richtlijnen [2004/83, 2005/85 en 2003/9] aldus worden uitgelegd dat op de lidstaat die bepaalt dat vreemdelingen die 'op zodanige wijze lijden aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor hun leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in hun land van herkomst', recht hebben op de subsidiaire bescherming in de zin van artikel 15, [sub b], van richtlijn [2004/83], een verplichting rust om: - te bepalen dat een beroep tegen de administratieve beslissing waarbij het verblijfsrecht en/of de subsidiaire bescherming wordt geweigerd en een bevel wordt uitgevaardigd om het grondgebied te verlaten, schorsende werking heeft, - in het kader van zijn socialebijstandsregeling of opvangregeling te voorzien in andere dan de medische basisbehoeften van verzoeker tot de beslissing over het beroep tegen die administratieve beslissing?" Het standpunt van het Hof is het volgende: Wat betreft het ontbreken van een schorsend beroep, zijn de richtlijnen aangehaald door de verwijzende rechterlijke instantie niet van toepassing, maar het EHVJ zal andere nuttige elementen bezorgen aan de nationale rechter om een vonnis te kunnen vellen.
Le CPAS a interjeté appel de cette décision et la Cour du travail a posé des questions préjudicielles à la Cour de Justice de l'Union européenne (CJUE) pour deux aspects: "Les directives [2004/83, 2005/85 et 2003/9] doivent-elles être interprétées comme faisant obligation à l'État membre qui prévoit que l'étranger qui 'souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine' a droit à la protection subsidiaire au sens de l'article 15, [sous b),] de la directive [2004/83], - de prévoir un recours suspensif contre la décision administrative refusant le droit de séjour et/ou la protection subsidiaire et faisant ordre de quitter le territoire, - de prendre en charge dans le cadre de son régime d'aide sociale ou d'accueil, les besoins élémentaires autres que médicaux du requérant, jusqu'à ce qu'il soit statué sur le recours introduit contre cette décision administrative?" La position de la Cour est la suivante: En ce qui concerne l'absence de recours suspensif, les directives invoquées par la juridiction de renvoi ne sont pas applicables mais la CJUE va fournir d'autres éléments utiles au juge national pour pouvoir trancher.

In het arrest Abdida (C-562/13) van 18 december 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat "de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een besluit (van weigering van 9ter) waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE, lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b, de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale : - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision (de refus de 9ter) ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

1. Krachtens het arrest Abdida dient er een schorsende werking te worden toegekend aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een beslissing waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van die beslissing voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert.
1. En vertu de l'arrêt Adbida, un effet suspensif doit être conféré à un recours formé contre une décision selon laquelle un ressortissant d'un pays tiers atteint d'une maladie grave est sommé de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision entraîne pour ce ressortissant d'un pays tiers un risque important que son état de santé se détériore de manière grave et irréversible.