Traduction de «Besluit tot uitzetting » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

besluit tot uitzetting
arrêté d'expulsion

koninklijk besluit tot uitzetting
arrêté royal d'expulsion

uitzetting uit een woning [ gerechtelijke uitzetting | uitzetting van de huurder ]
expulsion d'un logement [ expulsion du locataire ]

besluit (EU) [ beschikking van de Commissie | beschikking van de Raad | besluit van de Europese Centrale Bank | besluit van de Europese Raad | besluit van het Europees Parlement | EG-beschikking ]
décision (UE) [ décision communautaire | décision de la Banque centrale européenne | décision de la Commission | décision du Conseil | décision du Conseil européen | décision du Parlement européen ]

radiale uitzetting | uitzetting in dikte en breedte
gonflement radial

warmte-uitzetting van uraan-dioxide in een reactor | warmte-uitzetting van uranium-dioxide in een reactor
dilatation thermique du bioxyde d'uranium en pile

thermische uitzetting | uitzetting
dilatation thermique

verwijdering [ bestuurlijke uitzetting | ongewenstverklaring | terugsturen aan de grens | uitwijzing | uitzetting ]
éloignement [ décision d’éloignement | expulsion | expulsion administrative | expulsion du territoire | refoulement à la frontière ]

acute uitzetting van maag
Distension aiguë de l'estomac

uitzetting
expulsion

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De overbrenging zonder instemming van de gedetineerde heeft geen inreisverbod voor België tot gevolg, maar één van de voorwaarden voor dat soort overbrenging is dat een maatregel tot verwijdering van het Belgische grondgebied is genomen, te weten een gewoon bevel om het grondgebied te verlaten, waaraan verder geen inreisverbod voor België is gekoppeld, of een koninklijk besluit tot uitzetting of een ministerieel besluit tot terugwijzing dat, daarentegen, wel in dergelijk verbod voorziet voor een periode van tien jaar.
Le transfèrement sans consentement du détenu n'a pas pour conséquence une interdiction d'accès au territoire belge, mais une des conditions préalables à ce type de transfèrement est qu'il existe une mesure d'éloignement dudit territoire, à savoir, soit un simple ordre de quitter le territoire, lequel n'emporte pas interdiction d'accès au territoire belge par la suite, soit un arrêté royal d'expulsion ou un arrêté ministériel de renvoi qui, par contre, prévoit une telle interdiction pendant une durée de dix ans.

3º de vreemdeling die in gevangenschap verblijft of die het voorwerp van een ministerieel besluit van terugwijzing, een koninklijk besluit van uitzetting of een gerechtelijk bevel tot uitwijzing vormt.
3º les étrangers emprisonnés ou qui font l'objet d'un arrêté ministériel de renvoi, d'un arrêté royal d'expulsion ou d'un mandat judiciaire d'expulsion.

Wat België betreft, worden alleen deze vreemdelingen ten opzichte van wie een ministerieel besluit van terugwijzing of een koninklijk besluit van uitzetting genomen werd, ter fine van weigering van toegang gesignaleerd van zodra deze besluiten daadwerkelijk aan de betrokkene werden betekend en voor zover de maatregel niet werd opgeschort of ingetrokken.
En ce qui concerne la Belgique, seuls les étrangers à l'égard desquels un arrêté ministériel de refoulement ou un arrêté royal d'expulsion a été pris, sont signalés aux fins de non-admission, dès que ces arrêtés ont effectivement été notifiés à l'intéressé et pour autant que la mesure n'ait pas été suspendue ou rapportée.

— indien de verklaring van België met betrekking tot artikel 1 van Protocol nr. 7 en punt 9 van het verklarende verslag waarnaar in die verklaring wordt verwezen, integendeel zo begrepen moeten worden dat ze ook betrekking hebben op andere categorieën van vreemdelingen dan die ten aanzien waarvan een ministerieel besluit tot terugwijzing of een koninklijk besluit tot uitzetting moet worden genomen, zouden de artikelen 20 en volgende van de voornoemde wet van 15 december 1980 niet van toepassing zijn op die andere categorieën.
— si la déclaration formulée par la Belgique concernant l'article 1 du Protocole nº 7 et le point 9 du rapport explicatif auquel cette déclaration se réfère doivent au contraire être entendus comme visant également d'autres catégories d'étrangers que ceux devant faire l'objet d'un arrêté ministériel de renvoi ou d'un arrêté royal d'expulsion, les articles 20 et suivants de la loi du 15 décembre 1980, précitée, ne seraient pas applicables à ces autres catégories.

4· de vreemdeling die het voorwerp uitmaakt van een ministerieel besluit tot terugwijzing of een koninklijk besluit tot uitzetting overeenkomstig artikel 20;
4· l’étranger qui fait l’objet d’un arrêté ministériel de renvoi ou un arrêté royal d’expulsion conformément à l’article 20;

— indien de verklaring van België aangaande artikel 1 van Protocol nr. 7 en punt 9 van. het verklarende verslag van het Protocol waarnaar in die verklaring wordt verwezen. zo begrepen moeten worden dat de waarborgen vervat in artikel 1 van Protocol nr. 7 alleen gelden voor vreemdelingen die slechts uit België kunnen worden uitgezet als tegen hen een ministerieel besluit tot terugwijzing of een koninklijk besluit tot uitzetting is uitgevaardigd, kan er werkelijk van worden uitgegaan dat het interne recht in overeenstemming is met de vereisten van artikel 1 van Protocol nr. 7. De artikelen 20 en volgende van de voormelde wet van 15 december 1980, junctis de artikelen 64 en volgende van die wet, betreffende de procedure van verzoek tot herziening, organiseren immers een procedure voor het nemen van die besluiten die rekening houdt met de vereisten van het Protocol.
— si la déclaration formulée par la Belgique concernant l'article 1 du Protocole nº 7 et le point 9 du rapport explicatif du Protocole auquel cette déclaration se réfère doivent être entendus en ce sens que seuls peuvent se prévaloir des garanties prévues par l'article 1 du Protocole nº 7, les étrangers qui ne peuvent être expulsés de Belgique que par la prise à leur encontre d'un arrêté ministériel de renvoi ou d'un arrêté royal d'expulsion, il peut effectivement être considéré que le droit interne est conforme aux exigences de l'article 1 du Protocole nº 7. En effet, les articles 20 et suivants de la loi du 15 décembre 1980, précitée, combinés avec les articles 64 et suivants de la même loi, relatifs à la procédure de demande en révision, organisent une procédure d'adoption de ces arrêtés qui tient compte des exigences du Protocole.

Het besluit tot uitzetting is in ieder geval geen willekeurige daad.
Quoi qu’il en soit, la décision de les expulser n’est pas un acte fortuit.

3. herinnert eraan dat Richtlijn 2004/38/EG voorziet in de mogelijkheid een burger van de Unie uit te zetten binnen zeer duidelijk bepaalde grenzen, met name als er een gevaar is voor de openbare orde of de openbare veiligheid of als er sprake is van een onredelijke belasting voor het socialebijstandsstelsel; overwegende dat uitzettingsbesluiten afzonderlijk moeten worden beoordeeld en vastgesteld, rekening houdend met de persoonlijke omstandigheden (artikel 28), dat procedurele waarborgen in acht moeten worden genomen (artikel 30), dat toegang moet worden gegarandeerd tot gerechtelijke en administratieve beroepsprocedures met opschorting van de uitvoering van het besluit (artikel 31), dat een onredelijke belasting voor het socialebijstandsstelsel op zich niet volstaat om automatische uitzetting te verantwoorden (overweging 16 en artikel 14), dat de vrijheid van verkeer en verblijf mag worden beperkt om redenen van openbare orde, openbare veiligheid of volksgezondheid, maar dat deze redenen niet voor economische doeleinden mogen worden aangevoerd, dat de bedoelde vrijheidsbeperking evenredig moet zijn en uitsluitend gebaseerd mag zijn op het gedrag van betrokkene en niet op algemene preventieve overwegingen en dat het gedrag van de betrokkene een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving moet vormen (artikel 27), dat de door de lidstaten vastgestelde sancties doeltreffend en evenredig moeten zijn (artikel 36) en dat de betrokkene minimum een maand moet krijgen om te vertrekken;
3. rappelle que la directive 2004/38/CE encadre la possibilité d'éloignement d'un citoyen de l'Union dans des limites très précises, en particulier lorsqu'il représente une menace pour l'ordre public ou la sécurité publique ou qu'il constitue une charge déraisonnable pour le système d'assistance sociale; en vertu de la directive: les décisions d'expulsion doivent être examinées et prises individuellement et tenir compte de la situation personnelle de l'intéressé (article 28), des garanties procédurales doivent être respectées (article 30), l'accès aux voies de recours et de sursis juridictionnelles et administratives est garanti (article 31), le fait que la personne constitue une charge déraisonnable pour le système d'assistance social de l'État membre d'accueil n'est pas une raison suffisante en soi pour justifier un éloignement automatique (considérant 16 et article 14), les raisons d'ordre public, de sécurité publique ou de santé publique nécessaires pour justifier l'adoption de mesures de restriction de la liberté de circulation ou de séjour ne peuvent être invoquées à des fins économiques, ces mesures doivent être proportionnées et être fondées exclusivement sur le comportement personnel de l'individu concerné et non pas sur des raisons de prévention générale, et le comportement de la personne concernée doit représenter une menace réelle, actuelle et suffisamment grave pour un intérêt fondamental de la société (article 27), les sanctions prévues par les États membres doivent être effectives et proportionnées (article 36) et les personnes doivent disposer d'un délai minimum d'un mois pour quitter le territoire;

g ter) "faciliteiten voor vreemdelingenbewaring"betekent dat onderdanen van derde landen over wie een besluit tot terugkeer of uitzetting is genomen of zal worden genomen, in tijdelijke bewaring kunnen worden gesteld om te verhinderen dat zij onderduiken in de tijd waarin hun uitzetting wordt voorbereid;
g ter) "lieu de rétention": lieu spécialement aménagé où des ressortissants de pays tiers qui font ou feront l'objet d'une décision de retour ou d'une décision d'éloignement sont maintenus en rétention, afin de les empêcher de prendre la fuite pendant les préparatifs de leur éloignement;

84. betreurt dat de lidstaten hebben besloten tot invoering van communautaire wetgeving inzake de organisatie van gemeenschappelijke vluchten voor de uitzetting van onderdanen van derde landen wier situatie niet naar behoren is geregeld, zonder zelfs te voorzien in een toezichtclausule die de NGO's in staat zouden stellen een oog te houden op de afwikkeling van de uitzettingsoperaties en eventuele incidenten te rapporteren; wenst dat per geval stelselmatig rekening wordt gehouden met de situatie in het land van bestemming en de directe en indirecte risico's van schending van het beginsel van niet-uitzetting; wenst dat de aldus getroffen uitzettingsmaatregelen volledig in overeenstemming zijn met het bepaalde in artikel 4 van Protocol nr. 4 bij het EVRM, als geïnterpreteerd in het kader van de jurisprudentie ter zake van collectieve uitzetting; herinnert de lidstaten eraan dat collectieve uitzetting slechts dan toegestaan is, indien er een individuele, rechtvaardige en objectieve beoordeling ten grondslag ligt aan het besluit om derdelanders massaal uit te zetten;
84. déplore le fait que les États membres aient décidé d'introduire une législation communautaire sur l'organisation de vols communs pour l'expulsion de ressortissants de pays tiers en situation irrégulière sans même prévoir une clause de monitoring qui permettrait à des ONG de surveiller le déroulement des opérations et de rendre compte d'éventuels incidents; demande que la situation dans le pays de destination et les risques de violation directs et indirects du principe de non-refoulement soient systématiquement pris en compte dans chaque cas individuel; demande que les dispositions de l'article 4 du Protocole n° 4 à la CEDH, telles qu'interprétées par la jurisprudence en matière d'expulsion collective et de l'article 19, premier paragraphe, de la Charte des droits fondamentaux, soient pleinement respectés; rappelle aux États membres que l'expulsion collective de ressortissants de pays tiers n'est autorisée que si la décision y afférente se fonde sur une évaluation individuelle, équitable et objective;