Traduction de «Buitenvervolgingstelling » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

buitenvervolgingstelling
non-lieu

beschikking van buitenvervolgingstelling
décision de non-lieu | ordonnance de non-lieu

beschikking van buitenvervolgingstelling
ordonnance de classement

beslissing tot buitenvervolgingstelling
décision de non-lieu

bevelschrift tot buitenvervolgingstelling
ordonnance de non-lieu

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

regeling van de aansprakelijkheid van staten in geval van buitenvervolgingstelling of vrijspraak.
le régime de responsabilité de l'État en cas de non-lieu, de relaxe ou d'acquittement.

2. Schendt artikel 135, § 1, van het Wetboek van Strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in die zin geïnterpreteerd dat het openbaar ministerie een onbeperkt recht van hoger beroep heeft tegen een beschikking van de raadkamer waarbij tot verwijzing van een of meerdere inverdenkinggestelden wordt besloten en dit terwijl het openbaar ministerie de buitenvervolgingstelling van deze inverdenkinggestelde(n) vorderde, aangenomen dat het openbaar ministerie moet beschikken over een bijzonder juridisch belang als algemene voorwaarde voor de ontvankelijkheid van het rechtsmiddel, en dit in het licht van het fundamenteel verschil dat bestaat tussen het openbaar ministerie en de andere partijen in het strafproces en dat berust op een objectief criterium, meer bepaald het vervullen van opdrachten van openbare dienst, in het belang van de gemeenschap, met betrekking tot de opsporing en vervolging van misdrijven, en het vorderen van de toepassing van de strafwet, terwijl de andere procespartijen hun persoonlijk belang verdedigen ?
2. L'article 135, § 1, du Code d'instruction criminelle viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution dans l'interprétation selon laquelle le ministère public dispose d'un droit d'appel illimité à l'encontre d'une ordonnance de la chambre du conseil ordonnant le renvoi d'un ou de plusieurs inculpés, alors que le ministère public avait requis pour eux le non-lieu, si l'on admet que le ministère public doit justifier d'un intérêt juridique particulier, en tant que condition générale de recevabilité du recours, et ce, eu égard à la différence fondamentale qui existe entre le ministère public et les autres parties au procès pénal et qui repose sur un critère objectif, plus précisément le fait d'accomplir des missions de service public, dans l'intérêt de la collectivité, en ce qui concerne la recherche et la poursuite des infractions, et le fait de requérir l'application de la loi pénale, alors que les autres parties au procès défendent leur intérêt personnel ?

3. Schendt artikel 135, § 1, van het Wetboek van Strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in die zin geïnterpreteerd dat het openbaar ministerie slechts een ontvankelijk hoger beroep kan instellen tegen een beschikking van de raadkamer waarbij tot verwijzing van een of meerdere inverdenkinggestelden wordt besloten en dit terwijl het openbaar ministerie de buitenvervolgingstelling van deze inverdenkinggestelde(n) vorderde, voor zover het openbaar ministerie bij schriftelijke conclusie een middel zoals bedoeld in artikel 135, § 2, van het Wetboek van Strafvordering heeft ingeroepen voor de raadkamer, en dit in het licht van het fundamenteel verschil dat bestaat tussen het openbaar ministerie en de andere partijen in het strafproces en dat berust op een objectief criterium, meer bepaald het vervullen van opdrachten van openbare dienst, in het belang van de gemeenschap, met betrekking tot de opsporing en vervolging van misdrijven, en het vorderen van de toepassing van de strafwet, terwijl de andere procespartijen hun persoonlijk belang verdedigen ?
3. L'article 135, § 1, du Code d'instruction criminelle viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution dans l'interprétation selon laquelle le ministère public peut seulement interjeter un appel recevable d'une ordonnance de la chambre du conseil ordonnant le renvoi d'un ou de plusieurs inculpés, alors que le ministère public avait requis pour eux le non-lieu, pour autant que le ministère public ait invoqué devant la chambre du conseil, par conclusions écrites, un moyen visé à l'article 135, § 2, du Code d'instruction criminelle, et ce, eu égard à la différence fondamentale qui existe entre le ministère public et les autres parties au procès pénal et qui repose sur un critère objectif, plus précisément le fait d'accomplir des missions de service public, dans l'intérêt de la collectivité, en ce qui concerne la recherche et la poursuite des infractions, et le fait de requérir l'application de la loi pénale, alors que les autres parties au procès défendent leur intérêt personnel ?

Het Hof beperkt zijn onderzoek tot het geval waarin door het openbaar ministerie hoger beroep wordt ingesteld tegen een beschikking van verwijzing van de raadkamer, terwijl het openbaar ministerie de buitenvervolgingstelling vorderde.
La Cour limite son examen à l'hypothèse dans laquelle le ministère public interjette appel d'une ordonnance de renvoi de la chambre du conseil, alors qu'il avait requis le non-lieu.

De verzoekende partij in de zaak nr. 6498 voert aan dat de bestreden artikelen 109, 110 en 115 van de wet van 5 februari 2016 een schending inhouden van de artikelen 10, 11 en 12 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat « het openbaar ministerie en de burgerlijke partij [...] een onmiddellijk cassatieberoep [kunnen] instellen tegen elke beschikking tot buitenvervolgingstelling, ook wanneer die gegrond is op de onregelmatigheid van het gerechtelijk onderzoek terwijl, omgekeerd, de inverdenkinggestelde niet onmiddellijk cassatieberoep kan aantekenen tegen een verwijzingsbeschikking, zelfs niet wanneer hij de onregelmatigheid van het gerechtelijk onderzoek aanvoert ».
La partie requérante dans l'affaire n° 6498 fait valoir que les articles 109, 110 et 115, attaqués, de la loi du 5 février 2016 violent les articles 10, 11 et 12 de la Constitution, combinés ou non avec les articles 6 et 13 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que « le ministère public et la partie civile [...] peuvent former un pourvoi en cassation immédiat contre toute ordonnance de non-lieu, même lorsque cette ordonnance est fondée sur l'irrégularité de l'instruction, alors que, à l'inverse, l'inculpé ne peut pas former un recours en cassation immédiat contre une ordonnance de renvoi, même lorsqu'il invoque l'irrégularité de l'instruction ».

- Die tien onderzoeken van conflictsituaties hebben geleid tot een aantal vervolgingen tegen verdachten, verdeeld als volgt: o vier zaken (betreffende vijf verdachten) zijn in de aan het proces voorafgaande fase, vóór het verschijnen van de verdachte(n) (in alle zaken is een bevel tot aanhouding uitgevaardigd tegen de verdachten, die thans op de vlucht zijn); o voor drie processen (betreffende drie beschuldigden) die nog niet van start zijn gegaan, is een gerechtsdag in eerste aanleg bepaald (het volgende begint in augustus 2016); o drie processen (betreffende acht beschuldigden) zijn aanhangig in eerste aanleg; o één proces (betreffende één veroordeelde in eerste aanleg) is in de fase van het beroep ten gronde; o twee processen (betreffende twee veroordeelden) zijn in de fase van de herstelprocedure na de definitieve veroordeling; o vijf procedures werden zonder veroordeling in de loop van het geding afgesloten (één persoon werd vrijgesproken, bij twee personen werden de feiten die hen ten laste werden gelegd tijdens de voorafgaande fase niet bevestigd, bij drie personen werden de tenlasteleggingen ingetrokken of werd een buitenvervolgingstelling uitgesproken); o één zaak werd onontvankelijk verklaard (complementariteitsbeginsel, omdat identieke nationale procedures werden of waren gevoerd). o verschillende procedures eindigden in verschillende fasen van de procedure ingevolge het overlijden van de vervolgde persoon.
- De ces dix enquêtes sur des situations de conflit ont découlé un certain nombre de poursuites contre des suspects répartis comme suit: o quatre affaires (concernant cinq suspects) sont au stade préliminaire du procès, avant comparution du suspect (dans tous ces cas, les suspects font l'objet d'un mandat d'arrêt et sont actuellement en fuite); o trois procès (concernant trois accusés) sont fixés en première instance et n'ont pas encore commencé (le prochain débutera en août 2016); o trois procès (concernant huit accusés) sont en cours en première instance; o un procès (concernant un condamné en première instance) est en phase d'appel sur le fond; o deux procès (concernant deux condamnés) sont en phase de procédure de révision après condamnation définitive; o cinq procédures ont été clôturées en cours d'instance sans condamnation (une personne a été acquittée, deux ont vu les charges non confirmées à leur encontre en phase préliminaire, trois ont vu les charges retirées ou ont bénéficié d'un non-lieu); o une affaire a été déclarée irrecevable (principe de complémentarité, des poursuites nationales identiques étant en cours ou ayant abouti); o plusieurs procédures ont pris fin à différents stades des procédures à la suite du décès de la personne poursuivie.

Die situaties moeten uiteraard worden onderscheiden van de situaties die worden beoogd door het stelsel van foutloze vergoeding dat werd ingevoerd door dezelfde wet van 13 maart 1973 op grond waarvan de minister van Justitie vergoedingen kan toekennen voor "onwerkzame voorlopige hechtenis" in geval van vrijspraak of van buitenvervolgingstelling, wanneer er in hoofde van de verdachte geen verwijtbaar gedrag is geweest.
Ces situations doivent bien entendu être distinguées de celles qui sont visées par le système de réparation sans faute mis en place par cette même loi du 13 mars 1973 qui permet au ministre de la Justice d'accorder des indemnités pour "détention préventive inopérante" en cas d'acquittement ou de mise hors cause, parce que l'inculpé n'a pas eu de comportement répréhensible.

5. Hoeveel van deze PV' s leidden tot een veroordeling, hoeveel klachten werden geseponeerd en hoeveel klachten leidden tot een buitenvervolgingstelling?
5. Combien de ces procès-verbaux ont donné lieu à une condamnation, combien de plaintes ont été classées sans suite et combien de plaintes ont abouti à un non-lieu?