Als bovendien het toepasselijke recht het recht van lidstaat A is (het lex loci damni-beginsel uit artikel 6 van "Rome II"[5]), en het probleem van het betekenen van gerechtelijke documenten in het buitenland kan worden opgelost, is deze tweede mogelijkheid om een verbodsactie in te stellen de gemakkelijkste optie.
Si, de plus, le droit applicable est celui de l’État membre A (en vertu de la lex loci damni visée à l’article 6 du règlement «Rome II»[5]), et que la difficulté liée à la signification de documents légaux à l’étranger peut être surmontée, cette deuxième forme d’action en cessation est la plus simple à utiliser.