Hoe kan men verantwoorden dat België enerzijds de uitlevering van vreemdelingen kan weigeren aan een Lid-Staat van de Europese Unie, maar anderzijds dient te aanvaarden dat een van zijn onderdanen voor de tenuitvoerlegging van zijn straf naar een staat wordt overgebracht die zijn veiligheid niet kan garanderen ?
Comment peut-on justifier que la Belgique puisse refuser l'extradition d'étrangers vers un État membre de l'Union européenne, mais doive admettre que l'un de ses citoyens soit transféré, pour y purger sa peine, dans un pays qui ne peut pas garantir sa sécurité ?
