Er werd in het algemeen van uitgegaan dat het geld dat de dief verkreeg door de verkoop van de gestolen zaak niet kon worden beschouwd als « het voorwerp van het misdrijf » in de zin van artikel 42, 1º, noch als een « zaak die uit het misdrijf voortkomt » in de zin van artikel 42, 2º, en dat het bijgevolg niet verbeurd kon worden verklaard (5) .
Il était généralement admis que l'argent retiré par le voleur de la vente de la chose volée ne pouvait être considéré comme « l'objet de l'infraction » au sens de l'article 42, 1º, ni comme une « chose produite par l'infraction » au sens de l'article 42, 2º, et qu'il ne pouvait dès lors être confisqué (5) .
