Vertaling van "Vermogen om zin uit te spreken in één adem " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

vermogen om zin uit te spreken in één adem
aptitude à terminer une phrase en une respiration

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

3° in het vierde lid, dat het zesde lid wordt, wordt het woord "Onverminderd" vervangen door de woorden "In geval van een inbreuk bedoeld in het eerste tot derde lid, in het vierde lid, derde zin, of in het vijfde lid, en onverminderd" en worden de woorden "in geval van een inbreuk bedoeld in het vierde lid, derde zin of" ingevoegd tussen de woorden "niet uit te spreken" en de woorden "in geval van inbreuk op"".
3° dans l'alinéa 4, qui devient l'alinéa 6, les mots "Sans préjudice" sont remplacés par les mots "Dans le cas d'une infraction visée aux alinéas 1 à 3, à l'alinéa 4, troisième phrase, ou à l'alinéa 5, et sans préjudice" et les mots "en cas d'infraction" sont remplacés par les mots "dans le cas d'une infraction visée à l'alinéa 4, troisième phrase ou d'une infraction"".

Het Hof van Justitie heeft de gelegenheid gehad zich in dezelfde zin uit te spreken in verband met een beschikking van de Europese Commissie op grond van artikel 239 van de verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad van 12 oktober 1992 tot vaststelling van het communautair douanewetboek (HvJ, 20 november 2008, C-375/07, Staatssecretaris van Financiën, punt 68).
La Cour de justice a eu l'occasion de se prononcer dans le même sens à propos d'une décision de la Commission européenne prise sur le fondement de l'article 239 du règlement (CEE) n° 2913/92 du Conseil, du 12 octobre 1992, établissant le Code des douanes communautaire (CJCE, 20 novembre 2008, C-375/07, Staatssecretaris van Financiën, point 68).

Uit de motieven van de verwijzingsbeslissing en uit de bewoordingen van de twee prejudiciële vragen blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek met de artikelen 10, 11 en 24, § 4, van de Grondwet, in zoverre de in het geding zijnde wetsbepaling, in die zin geïnterpreteerd dat zij aan de Franse Gemeenschap niet het recht verleent om van de persoon die aansprakelijk is voor een ongeval op de weg naar en van het werk van een leerkracht die in een door de Franse Gemeenschap gesubsidieerde onderwijsinstelling werkt, de terugbetaling te verkrijgen van de weddetoelagen die die overheid aan die leerkracht heeft betaald tijdens zijn afwezigheden die voortvloeien uit diens arbeidsongeschiktheid die door het ongeval is veroorzaakt, een verschil in behandeling zou invoeren tussen, enerzijds, de Franse Gemeenschap, in haar hoedanigheid van subsidiërende overheid van een dergelijke instelling, en, anderzijds, de Franse Gemeenschap die, in haar hoedanigheid van inrichtende macht van een onderwijsinstelling, met toepassing van die wetsbepaling en zoals in de twee voormelde arresten van het Hof van Cassatie wordt vermeld, het recht heeft om van de persoon die aansprakelijk is voor een ongeval op de weg naar en van het werk van een leerkracht die in een dergelijke instelling werkt, de integrale terugbetaling te verkrijgen van de wedden die aan die leerkracht zijn gestort tijdens zijn afwezigheden die voortvloeien uit zijn arbeidsongeschiktheid.
Il ressort des motifs de la décision de renvoi et du libellé des deux questions préjudicielles que la Cour est invitée à statuer sur la compatibilité de l'article 1382 du Code civil avec les articles 10, 11 et 24, § 4, de la Constitution, en ce que, interprétée comme ne conférant pas à la Communauté française le droit d'obtenir, de la personne qui est responsable d'un accident sur le chemin du travail causé à un enseignant travaillant au sein d'un établissement d'enseignement subventionné par la Communauté française, le remboursement des subventions-traitements que cette autorité a payées à cet enseignant durant ses absences résultant d'une incapacité de travail de celui-ci causée par l'accident, la disposition législative en cause introduirait une différence de traitement entre, d'une part, la Communauté française en sa qualité de pouvoir subsidiant d'un tel établissement et, d'autre part, la Communauté française qui, en sa qualité de pouvoir organisateur d'un établissement d'enseignement, a, en application de cette disposition législative, et comme l'indiquent les deux arrêts précités de la Cour de cassation, le droit d'obtenir de la personne responsable d'un accident sur le chemin du travail causé à un enseignant travaillant au sein d'un tel établissement, le remboursement intégral des traitements versés à cet enseignant durant ses absences résultant de son incapacité de travail.

In de eerste prejudiciële vraag wordt het Hof verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van de artikelen 32, 3°, en 37, § 1, van de voormelde wet van 3 juli 1978, in die zin geïnterpreteerd dat zij een beletsel vormen voor het recht van een door een overheid tewerkgestelde werknemer om vóór zijn ontslag te worden gehoord, terwijl dat recht, overeenkomstig het adagium audi alteram partem, wordt gewaarborgd voor de statutaire ambtenaren.
La première question préjudicielle interroge la Cour sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution des articles 32, 3°, et 37, § 1, de la loi du 3 juillet 1978 précitée, interprétés comme faisant obstacle au droit d'un travailleur employé par une autorité publique à être entendu préalablement à son licenciement, alors que ce droit est garanti aux agents statutaires conformément à l'adage audi alteram partem.

Het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid met artikel 24, § 3, eerste lid, eerste zin, van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 13, lid 2, onder c), van het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten en met artikel 2 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van artikel 96, § 1, eerste lid, 1°, van het decreet van 7 november 2013, zoals het is vervangen bij artikel 43 van het decreet van 25 juni 2015, in zoverre die bepaling, door elke instelling voor hoger onderwijs ertoe te verplichten tot inschrijving te weigeren van een student die, tijdens een van de vijf academiejaren die voorafgaan aan zijn aanvraag tot inschrijving, uit een andere instelling van dat type werd uitgesloten wegens fraude bij de inschrijving of fraude bij de evaluaties, een onevenredige beperking van het recht op toegang tot het onderwijs zou vormen.
La Cour est invitée à statuer sur la compatibilité avec l'article 24, § 3, alinéa 1, première phrase, de la Constitution, lu isolément ou en combinaison avec l'article 13.2, sous c), du Pacte international relatif aux droits économiques, sociaux et culturels et avec l'article 2 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme, de l'article 96, § 1, alinéa 1, 1°, du décret du 7 novembre 2013, tel qu'il a été remplacé par l'article 43 du décret du 25 juin 2015, en ce que, en obligeant tout établissement d'enseignement supérieur à refuser l'inscription d'un étudiant qui, durant l'une des cinq années académiques qui précèdent sa demande d'inscription, a été exclu d'un autre établissement de ce type en raison d'une fraude à l'inscription ou d'une fraude aux évaluations, cette disposition constituerait une restriction disproportionnée du droit d'accès à l'enseignement.

Uit de bewoordingen van de vraag en de motieven van de verwijzingsbeslissing blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van het verschil in behandeling dat de artikelen 2, d), en 50 van de wet van 31 januari 2009 tot stand zouden brengen tussen twee categorieën van schuldeisers in de opschorting die zijn gebonden door een overeenkomst met de schuldenaar die ertoe gemachtigd is een plan van gerechtelijke reorganisatie uit te werken : enerzijds, diegenen die, als zekerheid van een handelsschuld, met de schuldenaar de inpandgeving zijn overeengekomen van een geheel van diens schuldvorderingen die waren ontstaan of nog niet waren ontstaan op het ogenblik van de overeenkomst en, anderzijds, de schuldeisers die, als zekerheid van hun schuld, niet beschikken over een bijzonder voorrecht of over een hypotheek en die geen schuldeiser-eigenaar zijn in de zin van artikel 2, f), van de wet van 31 januari 2009.
Il ressort des termes de la question et des motifs de la décision de renvoi que la Cour est invitée à statuer sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de la différence de traitement que feraient les articles 2, d) et 50 de la loi du 31 janvier 2009 entre deux catégories de créanciers sursitaires liés par un contrat avec le débiteur autorisé à élaborer un plan de réorganisation judiciaire : d'une part, ceux qui, pour sûreté d'une dette commerciale, ont convenu avec le débiteur de la mise en gage d'un ensemble de créances de celui-ci qui étaient nées ou n'étaient pas encore nées au moment de la convention et, d'autre part, les créanciers qui, pour sûreté de leur dette, ne disposent pas d'un privilège spécial ou d'une hypothèque et qui ne sont pas créanciers-propriétaires au sens de l'article 2, f), de la loi du 31 janvier 2009.

Uit de motieven van de verwijzingsbeslissing en uit de bewoordingen van de prejudiciële vraag blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van de artikelen 353-8, 353-9 en 353-10 van het Burgerlijk Wetboek met de artikelen 10, 11, 22 en 22bis van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 21 van het Verdrag inzake de rechten van het kind, in zoverre die wetsbepalingen een verschil in behandeling zouden invoeren tussen twee categorieën van adoptieve minderjarige kinderen die het voorwerp van een gewone adoptie uitmaken : enerzijds, het kind dat wordt geadopteerd door een man die, in de zin van artikel 343, § 1, b), van het Burgerlijk Wetboek, samenwoont met de vrouw die het heeft geadopteerd en, anderzijds, het kind dat, in de in B.4.2 beschreven omstandigheden, wordt geadopteerd door een voormalige partner van de vrouw die het heeft geadopteerd maar die niet langer met hem samenwoont in de zin van artikel 343, § 1, b), van het Burgerlijk Wetboek.
Il ressort des motifs de la décision de renvoi et du libellé de la question préjudicielle que la Cour est invitée à statuer sur la compatibilité des articles 353-8, 353-9 et 353-10 du Code civil avec les articles 10, 11, 22 et 22bis de la Constitution, combinés avec l'article 8 de la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 21 de la Convention relative aux droits de l'enfant, en ce que ces dispositions législatives établiraient une différence de traitement entre deux catégories d'enfants adoptifs mineurs qui sont l'objet d'une adoption simple : d'une part, celui qui est adopté par un homme qui, au sens de l'article 343, § 1 , b), du Code civil, cohabite avec la femme qui l'a adopté et, d'autre part, celui qui, dans les circonstances décrites en B.4.2, est adopté par un ancien partenaire de la femme qui l'a adopté mais qui ne cohabite plus avec celui-ci au sens de l'article 343, § 1 , b), du Code civil.

Uit de uiteenzetting van het tweede en derde middel in de beide beroepen blijkt dat het Hof daarin wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van de artikelen 4 en 8 van het decreet van 16 juni 2006 « tot regeling van het aantal studenten in sommige cursussen van de eerste cyclus van het hoger onderwijs » met de artikelen 10, 11, 24, § 3, eerste zin, en 191 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 12, eerste alinea, met artikel 18, lid 1, met artikel 149, leden 1 en 2, tweede streepje, en met artikel 150, lid 2, derde streepje, van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, in zoverre zij een verschil in behandeling zouden invoeren tussen twee categorieën van studenten die zich voor de eerste maal wensen in te schrijven in een inrichting van hoger onderwijs van de Franse Gemeenschap teneinde er één van de cursussen te volgen bedoeld in de artikelen 3 en 7 van het decreet van 16 juni 2006 : enerzijds, de verblijvende studenten in de zin van artikel 1 van datzelfde decreet en, anderzijds, de studenten die niet als dusdanig kunnen worden aangemerkt.
Il ressort des développements des deuxième et troisième moyens dans les deux recours qu'ils invitent la Cour à statuer sur la compatibilité des articles 4 et 8 du décret du 16 juin 2006 « régulant le nombre d'étudiants dans certains cursus de premier cycle de l'enseignement supérieur » avec les articles 10, 11, 24, § 3, première phrase, et 191 de la Constitution, lus en combinaison avec l'article 12, premier alinéa, avec l'article 18, paragraphe 1, avec l'article 149, paragraphes 1 et 2, deuxième tiret, et avec l'article 150, paragraphe 2, troisième tiret, du Traité instituant la Communauté européenne, en ce qu'ils introduiraient une différence de traitement entre deux catégories d'étudiants qui souhaitent s'inscrire pour la première fois dans un établissement d'enseignement supérieur relevant de la Communauté française afin de suivre l'un des cursus visés aux articles 3 et 7 du décret du 16 juin 2006 : d'une part, les étudiants résidents au sens de l'article 1 du même décret et, d'autre part, les étudiants qui ne peuvent être qualifiés comme tels.

1. « Schendt artikel 1675/15 van het Gerechtelijk Wetboek, dat aan de rechter de bevoegdheid verleent om de herroeping van de beschikking van toelaatbaarheid uit te spreken, in samenhang gelezen met artikel 1675/14, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek, dat bepaalt dat de zaak op de rol van de arbeidsrechtbank ingeschreven blijft, ook in geval van beschikking van toelaatbaarheid in hoger beroep, en in die zin geïnterpreteerd dat het de rechter ertoe machtigt de herroeping uit te spreken van de beschikking van toelaatbaarheid die door het arbeidshof in hoger beroep tegen een door de rechtbank gewezen vonnis van niet-toelaatbaarheid is gewezen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet ?
1. « L'article 1675/15 du Code judiciaire, qui donne pouvoir au juge de prononcer la révocation de la décision d'admissibilité, lu en combinaison avec l'article 1675/14, § 2, du Code judiciaire qui dispose que la cause reste inscrite au rôle du tribunal du travail y compris en cas de décision d'admissibilité rendue en degré d'appel, et interprété comme autorisant le juge à prononcer la révocation de la décision d'admissibilité rendue par la Cour du travail sur appel d'un jugement de non-admissibilité rendu par le tribunal, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution ?

2. « Schendt artikel 1675/15 van het Gerechtelijk Wetboek, dat aan de rechter de bevoegdheid verleent om de herroeping van de beschikking van toelaatbaarheid uit te spreken, in samenhang gelezen met artikel 1675/14, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek, dat bepaalt dat de zaak op de rol van de arbeidsrechtbank ingeschreven blijft, ook in geval van beschikking van toelaatbaarheid in hoger beroep, en in die zin geïnterpreteerd dat het de rechter ertoe machtigt de herroeping uit te spreken van de beschikking van toelaatbaarheid die door het arbeidshof in hoger beroep tegen een door de rechtbank gewezen vonnis van niet-toelaatbaarheid is gewezen, artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens ?
2. « L'article 1675/15 du Code judiciaire, qui donne pouvoir au juge de prononcer la révocation de la décision d'admissibilité, lu en combinaison avec l'article 1675/14, § 2, du Code judiciaire qui dispose que la cause reste inscrite au rôle du tribunal du travail y compris en cas de décision d'admissibilité rendue en degré d'appel, et interprété comme autorisant le juge à prononcer la révocation de la décision d'admissibilité rendue par la Cour du travail sur appel d'un jugement de non-admissibilité rendu par le tribunal, viole-t-il l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme ?