Vertaling van "Wet buitengewone bevoegdheden burgerlijk gezag " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Wet buitengewone bevoegdheden burgerlijk gezag
Loi sur les pouvoirs spéciaux des autorités civiles

overdracht van de bevoegdheden aan een burgerlijk gezag
passation des pouvoirs en faveur d'un gouvernement civil

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De naamkeuze is immers een prerogatief van het ouderlijk gezag, zoals aangehaald in de voorbereidingen in het kader van de voornoemde wet van 6 juli 2017 (Wetsontwerp houdende vereenvoudiging, harmonisering, informatisering en modernisering van bepalingen van burgerlijk recht en van burgerlijk procesrecht alsook van het notariaat, en houdende diverse bepalingen inzake justitie, Memorie van toelichting, Memorie van toelichting, Gedr. St., Kamer, gewone zitting, 2016-2017, nr. 54-2259/01, p. 42).
Les travaux préparatoires de la loi du 6 juillet 2017 précitée précisent même que le choix du nom est une prérogative de l'autorité parentale (Projet de loi portant simplification, harmonisation, informatisation et modernisation de dispositions de droit civil et de procédure civile ainsi que du notariat, et portant diverses mesures en matière de justice, Exposé des motifs, Doc. parl., Ch., Sess.ord., 2016-2017, n° 53-2259/01, p. 42).

Het is bijgevolg artikel 69 van de gecoördineerde wetten dat de aanwijzing van de bijslagtrekkende regelt, onder meer wanneer het ouderlijk gezag gezamenlijk wordt uitgeoefend, hetgeen in principe het geval is aangezien de wet van 13 april 1995 in artikel 374 van het Burgerlijk Wetboek het beginsel heeft ingevoerd van de gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag.
C'est par conséquent l'article 69 des lois coordonnées qui règle la désignation de l'allocataire, notamment lorsque l'autorité parentale est exercée conjointement, ce qui est en principe le cas puisque la loi du 13 avril 1995 a introduit dans l'article 374 du Code civil le principe de l'exercice conjoint de l'autorité parentale.

De gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag, die veronderstelt dat de ouders gezamenlijk de financiële last van de kinderen op zich nemen, impliceert echter niet noodzakelijk een gelijkmatig verdeelde huisvesting door de gescheiden ouders, doordat die vorm van huisvesting pas door de wetgever werd bevoorrecht vanaf de inwerkingtreding van de wet van 18 juli 2006 « tot het bevoorrechten van een gelijkmatig verdeelde huisvesting van het kind van wie de ouders gescheiden zijn en tot regeling van de gedwongen tenuitvoerlegging inzake huisvesting van het kind », die onder meer artikel 374 van het Burgerlijk Wetboek heeft gewijzigd.
L'exercice conjoint de l'autorité parentale, qui suppose que les parents assument conjointement la charge financière des enfants, n'implique toutefois pas nécessairement l'hébergement égalitaire par les parents séparés, cette forme d'hébergement n'ayant été privilégiée par le législateur que depuis l'entrée en vigueur de la loi du 18 juillet 2006 « tendant à privilégier l'hébergement égalitaire de l'enfant dont les parents sont séparés et réglementant l'exécution forcée en matière d'hébergement d'enfant », qui a notamment modifié l'article 374 du Code civil.

Artikel 25bis maakt het weliswaar mogelijk dat een verdrag waarbij België partij is of de Belgische wet bijzondere bevoegdheden toekent aan de overheid van de Gemeenschap, wat overigens het doel is van andere bepalingen van het verdrag dat ter goedkeuring wordt voorgelegd, doch het kan daarentegen niet rechtvaardigen dat aan de Europese burgers politieke rechten worden verleend die het hun mogelijk maken mede te werken aan de organisatie van gemeenteraden» (Stuk Kamer, buitengewone zitting, 91/92, nr. 482/1, blz. 69).
Si l'article 25bis permet à un traité auquel la Belgique est partie ou à la loi belge d'attribuer des compétences particulières aux autorités communautaires ­ tel est, d'ailleurs, l'objet d'autres dispositions du traité soumis à approbation ­, il ne saurait, par contre, jusitifier l'octroi aux citoyens européens de droits politiques qui leur permettent de concourir à l'organisation de conseils communaux (Do c. parl., Chambre, session extraordinaire, 91/92, nº 482/1, p. 69).

Artikel 25bis maakt het weliswaar mogelijk dat een verdrag waarbij België partij is of de Belgische wet bijzondere bevoegdheden toekent aan de overheid van de Gemeenschap, wat overigens het doel is van andere bepalingen van het verdrag dat ter goedkeuring wordt voorgelegd, doch het kan daarentegen niet rechtvaardigen dat aan de Europese burgers politieke rechten worden verleend die het hun mogelijk maken mede te werken aan de organisatie van gemeenteraden» (Stuk Kamer, buitengewone zitting, 91/92, nr. 482/1, blz. 69).
Si l'article 25bis permet à un traité auquel la Belgique est partie ou à la loi belge d'attribuer des compétences particulières aux autorités communautaires ­ tel est, d'ailleurs, l'objet d'autres dispositions du traité soumis à approbation ­, il ne saurait, par contre, jusitifier l'octroi aux citoyens européens de droits politiques qui leur permettent de concourir à l'organisation de conseils communaux (Doc. parl., Chambre, session extraordinaire, 91/92, nº 482/1, p. 69).

- In de interpretatie dat in geval van een overlijden van een persoon in een ander gewest dan waar hij gedomicilieerd is het ereloon en de kosten van de door een ambtenaar van de burgerlijke stand aangestelde beëdigde geneesheer niet ten laste vallen van het gemeentebestuur van de gemeente van het Vlaamse Gewest waar de overledene in het bevolkingsregister, het vreemdelingenregister of het wachtregister is ingeschreven, schenden artikel 21, § 1, derde lid, van het decreet van het Vlaamse Gewest van 16 januari 2004 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging en artikel 22, § 1, derde lid, van de wet van 20 juli 1971 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging, zoals van toepassing in het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest, de regels die door of krachtens de Grondwet zijn vastgesteld voor het bepalen van de onderscheiden bevoegdheden van de Staat, de gemeenschappen en de gewesten.
- Dans l'interprétation selon laquelle, en cas de décès survenu dans une région autre que celle du domicile du défunt, les honoraires et les frais du médecin assermenté commis par un officier de l'état civil ne sont pas à charge de l'administration communale de la commune de la Région flamande où le défunt est inscrit dans le registre de la population, le registre des étrangers ou le registre d'attente, l'article 21, § 1, alinéa 3, du décret de la Région flamande du 16 janvier 2004 sur les funérailles et sépultures et l'article 22, § 1, alinéa 3, de la loi du 20 juillet 1971 sur les funérailles et sépultures, tel qu'il s'applique à la Région de Bruxelles-Capitale, violent les règles qui sont établies par la Constitution ou en vertu de celle-ci pour déterminer les compétences respectives de l'Etat, des communautés et des régions.

- In de interpretatie dat in geval van een overlijden van een persoon in een ander gewest dan waar hij gedomicilieerd is het ereloon en de kosten van de door een ambtenaar van de burgerlijke stand aangestelde beëdigde geneesheer ook ten laste vallen van het gemeentebestuur van de gemeente van het Vlaamse Gewest waar de overledene in het bevolkingsregister, het vreemdelingenregister of het wachtregister is ingeschreven, schenden artikel 21, § 1, derde lid, en 30 van het decreet van het Vlaamse Gewest van 16 januari 2004 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging en artikel 22, § 1, derde lid, van de wet van 20 juli 1971 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging, zoals van toepassing in het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest, noch de regels die door of krachtens de Grondwet zijn vastgesteld voor het bepalen van de onderscheiden bevoegdheden van de Staat, de gemeenschappen en de gewesten, noch de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
- Dans l'interprétation selon laquelle, en cas de décès survenu dans une région autre que celle du domicile du défunt, les honoraires et les frais du médecin assermenté commis par un officier de l'état civil sont également à charge de l'administration communale de la commune de la Région flamande où le défunt est inscrit dans le registre de la population, le registre des étrangers ou le registre d'attente, les articles 21, § 1, alinéa 3, et 30 du décret de la Région flamande du 16 janvier 2004 sur les funérailles et sépultures et l'article 22, § 1, alinéa 3, de la loi du 20 juillet 1971 sur les funérailles et sépultures, tel qu'il s'applique à la Région de Bruxelles-Capitale, ne violent ni les règles qui sont établies par la Constitution ou en vertu de celle-ci pour déterminer les compétences respectives de l'Etat, des communautés et des régions, ni les articles 10 et 11 de la Constitution.

191. Wegens de grote verschillen tussen de wetgevingen op het stuk van de methodologie om structuren op te zetten en toezicht uit te oefenen op interlandelijk adoptie, werd bij de aanvang van de werkzaamheden het volgende gesteld : « het zou wellicht moeilijk zijn het gebruik ervan te coördineren in een verdragstekst, tenzij in die tekst zou worden voorzien in een stelsel van Centrale Autoriteiten, zoals het geval is in het Verdrag van 's-Gravenhage van 1965 inzake de kennisgeving en de betekening in het buitenland van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in handelszaken en in burgerlijke zaken, het Verdrag van 's-Gravenhage van 18 maart 1970 inzake de verkrijging van bewijs in het buitenland in burgerlijke zaken en in handelszaken en, in het bijzonder, het Verdrag van 's-Gravenhage van 25 oktober 1980 inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen (hierna het Verdrag van Den Haag over de ontvoering van kinderen genoemd), alsmede in de Europese en Amerikaanse equivalenten ervan (het Europees Verdrag van 20 mei 1980 betreffende de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen inzake het gezag over kinderen en betreffende het herstel van het gezag over kinderen en het Interamerikaans Verdrag van 15 juli 1989 inzake de internationale terugkeer van minderjarigen), waarin sommige specifieke bevoegdheden en verplichtingen van de Centrale Autoriteiten zijn omschreven.
191. En raison des grandes différences qui existent entre les législations au sujet des méthodes employées pour mettre en place les structures et exercer le contrôle de l'adoption internationale, il a été admis dès le début des travaux qu'« il serait probablement très malaisé d'en coordonner l'utilisation dans le texte d'une convention, à moins que celle-ci n'établisse un système d'Autorités centrales comme il est prévu dans la Convention de La Haye du 15 novembre 1965 relative à la signification et la notification à l'étranger des actes judiciaires et extrajudiciaires en matière civile ou commerciale, à la Convention de La Haye du 18 mars 1970 sur l'obtention des preuves à l'étranger en matière civile ou commerciale et, en particulier, dans la Convention de La Haye du 25 octobre 1980 sur les aspects civils de l'enlèvement international d'enfants (appelée ci-après la Convention de La Haye sur l'enlèvement d'enfants) et leurs équivalents européens et américains (la Convention Européenne du 20 mai 1980 sur la reconnaissance et l'exécution des décisions en matière de garde des enfants et le rétablissement de la garde des enfants et la Convention interaméricaine du 15 juillet 1989 sur le retour international des mineurs) où sont définis certains pouvoirs et obligations spécifiques de ces Autorités centrales ».

De bepalingen die worden gewijzigd bij dit hoofdstuk blijven van toepassing op de op het tijdstip van inwerkingtreding van de wet van 17 maart 2013 tot hervorming van de regelingen inzake onbekwaamheid en tot instelling van een nieuwe beschermingsstatus die strookt met de menselijke waardigheid, genomen beschermingsmaatregelen van voorlopig bewind bedoeld in artikel 488bis van het Burgerlijk Wetboek, van voogdij over personen in staat van verlengde minderjarigheid of onbekwaam verklaard, van ouderlijk gezag over personen in staat van verlengde minderjarigheid en van bijstand door een gerechtelijk raadsman in hun oude versie, tot op het ogenblik waarop deze, met toepassing van de artikelen 227 tot 229 van voormelde wet, worden onderworpen aan de door dezelfde wet ingevoegde bepalingen bedoeld in boek I, titel XI, hoofdstuk II/1 van het Burgerlijk Wetboek of uitdoven.
Les dispositions modifiées par le présent chapitre continuent à s’appliquer aux mesures de protection d’administration provisoire visée à l’article 488bis du Code civil, de tutelle des mineurs prolongés ou des personnes déclarées incapables, d’autorité parentale sur les mineurs prolongés et d’assistance par un conseil judiciaire, qui ont été prises au moment de l’entrée en vigueur de la loi du 17 mars 2013 réformant les régimes d’incapacité et instaurant un nouveau statut de protection conforme à la dignité humaine, dans leur ancienne version, jusqu’au moment où ces mesures seront soumises, en application des articles 227 à 229 de la loi précitée aux dispositions insérées par ladite loi, visées au livre I, titre XI, chapitre II/1 du Code civil ou s’éteindront.