De Synergie voor het Zwarte-Zeegebied, die niet lang na de toetreding van die twee landen is ontwikkeld, blijkt achteraf een haastig samengesteld document te zijn, dat ontworpen is om een “zwarte plek”of “zwart gat” – hoe je het ook wilt noemen – te dichten en waar de EU min of meer van de ene op de andere dag een oplossing voor moest vinden.
Rétrospectivement, la synergie de la mer Noire, élaborée peu après l’adhésion de ces deux pays, semble avoir consisté en un document élaboré à la hâte et conçu pour combler un «vide» ou un «trou noir», selon votre préférence, auquel l’UE a dû faire face quasiment du jour au lendemain.
