Vertaling van "aanhangig gemaakt eenzelfde " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

aanhangig gemaakt worden
être saisi

beginsel dat de faillissementsaanvrage die het eerst aanhangig gemaakt is,voorrang heeft
principe de la priorité de la saisine

bij het Gerecht aanhangig gemaakte zaak
affaire dont est saisi le Tribunal

de zaak is geldig aanhangig gemaakt bij een bepaalde rechtbank
tribunal valablement saisi

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, dat wil zeggen wanneer hij, voor dezelfde feiten, ofwel naar de correctionele rechtbank kan worden verwezen ofwel hem een administratieve geldboete kan worden opgelegd waartegen hem een beroep wordt geboden voor een rechtbank, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet de rechtbank, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken.
Lorsque l'auteur d'un même fait peut être puni de manière alternative, c'est-à-dire lorsque, pour les mêmes faits, il peut, soit être renvoyé devant le tribunal correctionnel, soit se voir infliger une amende administrative contre laquelle un recours lui est offert devant un tribunal, la Cour a jugé qu'un parallélisme doit en principe exister entre les mesures d'individualisation de la peine : lorsque, pour les mêmes faits, le tribunal correctionnel peut infliger une amende inférieure au minimum légal s'il existe des circonstances atténuantes (article 85 du Code pénal) ou lorsqu'il peut accorder un sursis (loi du 29 juin 1964), le tribunal, saisi du recours dirigé contre la décision d'infliger une sanction administrative, doit en principe disposer des mêmes possibilités d'individualisation de la peine.

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, zoals te dezen, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet het niet-strafgerecht, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken (arresten nrs. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007, 42/2009 en 44/2011).
Lorsque l'auteur d'un même fait peut être puni, comme en l'espèce, de manière alternative, la Cour a jugé qu'un parallélisme doit en principe exister entre les mesures d'individualisation de la peine : lorsque, pour les mêmes faits, le tribunal correctionnel peut infliger une amende inférieure au minimum légal s'il existe des circonstances atténuantes (article 85 du Code pénal) ou lorsqu'il peut accorder un sursis (loi du 29 juin 1964), la juridiction non pénale, saisie du recours dirigé contre la décision d'infliger une sanction administrative, doit en principe disposer des mêmes possibilités d'individualisation de la peine (arrêts n 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007, 42/2009 et 44/2011).

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, dat wil zeggen wanneer hij, voor dezelfde feiten, ofwel naar de correctionele rechtbank kan worden verwezen ofwel een administratieve geldboete kan worden opgelegd waartegen hem een beroep wordt geboden voor een rechtbank, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet de rechtbank, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken (arresten nrs. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007).
Lorsque l'auteur d'un même fait peut être puni de manière alternative, c'est-à-dire lorsque, pour les mêmes faits, il peut, soit être renvoyé devant le tribunal correctionnel, soit se voir infliger une amende administrative contre laquelle un recours lui est offert devant un tribunal, la Cour a jugé qu'un parallélisme doit en principe exister entre les mesures d'individualisation de la peine : lorsque, pour les mêmes faits, le tribunal correctionnel peut infliger une amende inférieure au minimum légal s'il existe des circonstances atténuantes (article 85 du Code pénal) ou lorsqu'il peut accorder un sursis (loi du 29 juin 1964), le tribunal, saisi du recours dirigé contre la décision d'infliger une sanction administrative, doit en principe disposer des mêmes possibilités d'individualisation de la peine (arrêts n 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007).

Het Belgische stelsel van administratieve rechtsbescherming wordt ontsierd door het zinloze onderscheid tussen het objectief en het subjectief contentieux, dat ertoe leidt dat eenzelfde geschil aanhangig kan worden gemaakt bij twee verschillende rechtscolleges (een administratief en een jurisdictioneel), al naargelang het perspectief dat wordt gehanteerd bij de omschrijving ervan.
Le système belge de protection juridique administrative est déparé par la distinction qu'il fait inutilement entre contentieux objectif et contentieux subjectif et qui aboutit à ce qu'un même litige puisse être porté devant deux juridictions différentes (une juridiction administrative et une juridiction judiciaire), selon la perspective dans laquelle on le définit.

In 2004 zijn er bij de arbeidsrechtbank van Bergen 13 dossiers (4 ingediend in 2003 en 9 ingediend in 2004) waarin de ontslagen werknemer feiten van pesten aanhaalt; 2 dossiers van hetzelfde type, ingediend in 2003, werden in 2005 aanhangig gemaakt; eenzelfde type dossier, ingediend in 2003, wordt in februari 2005 aanhangig gemaakt.
En 2004 sont au rôle particulier du tribunal du travail de Mons 13 dossiers (4 introduits en 2003 et 9 introduits en 2004) dans lesquels le travailleur licencié invoque des faits de harcèlement; 2 dossiers du même type, introduits en 2003, ont été fixés en janvier 2005; 1 dossier du même type, introduit en 2003, est fixé en février 2005.

« Schendt artikel 19, § 5, zesde lid, van de wet van 10 april 1990 tot regeling van de private en bijzondere veiligheid de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het de rechtbank waarbij een beroep aanhangig wordt gemaakt, niet toestaat slechts één enkele straf uit te spreken indien ze zou oordelen dat de aan de ambtenaar verweten feiten deel uitmaken van eenzelfde misdadig opzet ?
« L'article 19, § 5, alinéa 6, de la loi du 10 avril 1990 réglementant la sécurité privée et particulière viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il ne permet pas au tribunal, saisi d'un recours, de ne prononcer qu'une seule peine s'il devait estimer que les faits reprochés à l'agent participent d'une intention délictueuse unique ?

Terwijl de personen van de eerstgenoemde categorie, indien zij voldoen aan de voorwaarden bepaald in artikel 9 van de drugswet, wel in aanmerking komen voor de toepassing van de bepalingen van de wet van 29 juni 1964, zelfs indien zij niet voldoen aan de bij de artikelen 3 en 8 van laatstgenoemde wet gestelde voorwaarden met betrekking tot de vroegere veroordelingen die zij zouden hebben opgelopen en onverminderd de bepalingen van artikel 65, eerste lid, van het Strafwetboek, zou dit niet gelden voor de personen van de tweede categorie : doordat de rechter niet ertoe geroepen is te oordelen over het feit of de beklaagde zich schuldig heeft gemaakt aan een drugsmisdrijf en bijgevolg niet vermag te oordelen of het drugsmisdrijf werd gepleegd met eenzelfde misdadig opzet met het misdrijf dat bij hem aanhangig werd gemaakt, zou hij bij de bepaling van de strafmaat en eventuele opschorting of uitstel van de tenuitvoerlegging ervan, de soepele voorwaarden inzake de vroegere veroordelingen en inzake samenloop zoals bepaald in artikel 9 van de drugswet niet kunnen toepassen.
Alors que les personnes appartenant à la première catégorie, lorsqu'elles répondent aux conditions de l'article 9 de la loi relative aux drogues, peuvent se voir appliquer les dispositions de la loi du 29 juin 1964, même si elles ne satisfont pas aux conditions émises par les articles 3 et 8 de cette loi concernant les condamnations antérieurement encourues et sans préjudice des dispositions de l'article 65, alinéa 1, du Code pénal, tel ne serait pas le cas pour les personnes appartenant à la seconde catégorie : du fait que le juge n'est pas appelé à dire si le prévenu a ou non commis un délit de drogue et ne peut dès lors juger si le délit de drogue qui a été commis est lié, par unité d'intention, à l'infraction dont il est saisi, il ne pourrait appliquer, pour déterminer la peine et prononcer l'éventuelle suspension ou le sursis à l'exécution de la peine, les conditions souples relatives aux condamnations antérieures et au concours d'infractions, prévues à l'article 9 de la loi relative aux drogues.

Op het ogenblik waarop de betwiste motie betreffende het belangenconflict werd ingediend - op 17 december 1996 -, waren bij het Hof twee beroepen tot vernietiging aanhangig gemaakt, die niet alleen betrekking hebben op « eenzelfde aangelegenheid » - wat op zich volstaat om de positie van de Franse Gemeenschapsraad te verantwoorden -, maar bovendien betrekking hebben op hetzelfde decreet, namelijk het decreet houdende de algemene uitgavenbegroting voor het jaar 1996.
Or, au moment du dépôt de la « motion d'intérêt » litigieuse - le 17 décembre 1996 -, la Cour avait été saisie de deux recours en annulation, qui non seulement portent « sur la même matière » - ce qui en soi suffit à justifier la position du Conseil de la Communauté française - mais en outre portent sur le même décret, à savoir le décret concernant le budget général des dépenses pour l'année 1996.