Traduction de «abdida-arrest de feiten » (Néerlandais → Français) :

- het Abdida-arrest De feiten in kwestie van deze zaak hebben betrekking op een zieke persoon van wie de aanvraag tot toepassing van artikel 9ter van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen verworpen werd, die een niet-opschortend beroep aantekende bij de RvV en voor wie het OCMW van Ottignies een einde had gemaakt aan het recht op maatschappelijke bijstand vanaf de verwerping van de aanvraag 9ter.
- l'arrêt Abdida Les faits en cause dans cette affaire concernent une personne malade dont la demande de se voir appliquer l'article 9ter de la loi du 15 décembre 1980 relative à l'accès au territoire, au séjour, à l'établissement et à l'éloignement des étrangers a été rejetée, qui a introduit un recours non-suspensif au CCE et pour laquelle le CPAS d'Ottignies a mis fin au droit à l'aide sociale dès le rejet de la demande de 9ter.

Vooraleer te antwoorden op uw vragen met betrekking tot de wetgevende gevolgen in het Belgisch recht van het Abdida-arrest, moet de reikwijdte geanalyseerd worden van dit arrest van het EHvJ (Europees Hof van Justitie).
Avant de répondre à vos questions concernant les conséquences législatives en droit belge de l'arrêt Abdida, il y a lieu d'analyser la portée de cet arrêt de la CJUE (Cour de Justice de l'Union européenne).

In de voorgestelde procedure geeft het Hof van Cassatie een uitlegging aan een bepaalde wetsbepaling zonder dat het in het arrest de feiten vermeldt die tot het geschil en het verzoek hebben geleid.
Dans la procédure proposée, la Cour de cassation donne une interprétation à une disposition légale déterminée sans que son arrêt mentionne les faits qui ont donné lieu au litige et à la demande.

In het arrest Abdida (C-562/13) van 18 december 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat "de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een besluit (van weigering van 9ter) waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE, lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b, de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale : - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision (de refus de 9ter) ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

1. Krachtens het arrest Abdida dient er een schorsende werking te worden toegekend aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een beslissing waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van die beslissing voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert.
1. En vertu de l'arrêt Adbida, un effet suspensif doit être conféré à un recours formé contre une décision selon laquelle un ressortissant d'un pays tiers atteint d'une maladie grave est sommé de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision entraîne pour ce ressortissant d'un pays tiers un risque important que son état de santé se détériore de manière grave et irréversible.

Een eerste arrest is gewezen in 1991. In dat arrest meent het Hof dat het niet-oproepen van de tegenpartij, in het kader van een vraag om rechtsbijstand betreffende de vaststelling van overspel met het oog op een echtscheiding op grond van bepaalde feiten, strijdig is met het principe van de gelijkheid.
Un premier arrêt a été prononcé en 1991, où la cour estime que la non-convocation de la partie adverse, dans le cadre d'une demande d'assistance judiciaire relative à la constatation d'un adultère en vue d'un divorce pour cause déterminée, est contraire au principe d'égalité.

De straffen bepaald in de §§ 1 tot 4 worden verdubbeld indien een overtreding van een van die bepalingen wordt begaan binnen vijf jaar na de uitspraak van een vonnis of een arrest houdende veroordeling wegens een van die strafbare feiten of wegens een van de strafbare feiten bedoeld in de artikelen 210bis, 259bis, 314bis, 504quater of 550bis».
Les peines prévues par les §§ 1 à 4 sont doublées si une infraction à l'une de ces dispositions est commise dans les cinq ans qui suivent le prononcé d'une condamnation pour une de ces infractions ou pour une des infractions visées aux articles 210bis, 259bis, 314bis, 504quater ou 550bis».

« Art. 26. § 1. Het openbaar ministerie bij het gerecht dat het in kracht van gewijsde getreden vonnis of arrest heeft uitgesproken, zendt binnen de maand die volgt op het in kracht van gewijsde treden van de beslissing het dossier, dat ten minste bestaat uit het vonnis of arrest tot internering, de uiteenzetting van de feiten, een uittreksel uit het strafregister en de verslagen van het deskundigenonderzoek, over aan de strafuitvoeringsrechtbank, het openbaar ministerie en aan de directeur indien de geïnterneerde gedetineerd is.
« Art. 26. § 1. Le ministère public près la juridiction qui a prononcé le jugement ou l'arrêt ayant acquis force de chose jugée transmet, dans le mois qui suit l'acquisition de force jugée de la décision, le dossier, constitué au moins du jugement ou de l'arrêt d'internement, de l'exposé des faits, d'un extrait du casier judiciaire et des rapports d'expertise, au tribunal de l'application des peines, au ministère public et au directeur si l'interné est en détention.