De verordening was een aanzienlijke verbetering ten opzichte van de Overeenkomst van Dublin en bevatte ook een aantal vernieuwingen. De algemene beginselen bleven echter dezelfde, zoals het uitgangspunt dat de verantwoordelijkheid voor de behandeling van een asielverzoek moet liggen bij de lidstaat die de belangrijkste rol speelt in de toegang tot en het verblijf in de lidstaten, met enkele uitzonderingen om de eenheid van het gezin te beschermen.
Il a considérablement amélioré la convention de Dublin, en apportant notamment plusieurs innovations, et il était fondé sur les mêmes principes généraux, en particulier le fait que la responsabilité de l’examen d’une demande incombe en premier lieu à l’État membre qui a joué le rôle principal dans l’entrée ou le séjour du demandeur sur le territoire des États membres, sauf exceptions destinées à protéger l’unité familiale.
