Vertaling van "arrest inbreuk heeft " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

het arrest heeft verbindende kracht
l'arrêt a force obligatoire

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vragen en rechtspleging Bij vonnis van 21 april 2015 in zake Mesut Turan, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 30 april 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg te Eupen de volgende prejudiciële vragen gesteld : « 1) Schendt artikel 1, 4°, in samenhang gelezen met de artikelen 1, 8°, 1, 9°, en 15, § 3, van het Wetboek van de Belgische nationaliteit de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en houdt dit een ongelijke behandeling in van de kandidaten voor toekenning van de Belgische nationaliteit, doordat de sociale fraude op algemene wijze als inbreuk op de sociale wetgeving wordt gedefinieerd en voor de fiscale fraude de inbreuk moet worden begaan met bedrieglijk opzet of met het oogmerk om te schaden ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président E. De Groot, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet des questions préjudicielles et procédure Par jugement du 21 avril 2015 en cause de Mesut Turan, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 30 avril 2015, le Tribunal de première instance d'Eupen a posé les questions préjudicielles suivantes : « 1) L'article 1, 4°, combiné avec les articles 1, 8°, 1, 9°, et 15, § 3, du Code de la nationalité belge, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution et établit-il une inégalité de traitement entre les candidats à l'attribution de la nationalité belge en ce que la fraude sociale est définie de manière générale comme infraction à la législation sociale et que, pour la fraude fiscale, l'infraction doit être commise dans une intention frauduleuse ou à dessein de nuire ?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 30 mei 2016 in zake de Orde van architecten tegen de nv « DBFM Scholen van Morgen », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 8 juni 2016, heeft het Hof van Beroep te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 2 van de wet van 26 juni 1963 tot instelling van de Orde van architecten de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin geïnterpreteerd dat deze bepaling niet aan de Orde van architecten de bevoegdheid geeft in rechte op te treden tegen elke inbreuk op de wetten en reglementen tot bescherming van de titel en van het beroep van architect, noch als burgerlijke partij voor de strafrechter, al dan niet na rechtstreekse dagvaarding, noch als eiser voor de burgerlijke rechter, hetzij om herstel van schade te verkrijgen, hetzij om maatregelen te vorderen tot het voorkomen van een inbreuk op de wetten en reglementen tot bescherming van de titel en van het beroep van architect, hoewel een beroepsvereniging vergoeding kan vorderen van de schade die voortvloeit uit de aantasting van de belangen tot bescherming waarvan zij is opgericht en in rechte kan optreden ter bescherming van de persoonlijke rechten waarop haar leden als deelgenoten aanspraak kunnen maken zodat zij ook voor de burgerlijke rechter als eiser maatregelen kan vorderen ter voorkoming van de aantasting van een beroepsbelang ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 30 mai 2016 en cause de l'Ordre des architectes contre la SA « DBFM Scholen van Morgen », dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 8 juin 2016, la Cour d'appel de Bruxelles a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 2 de la loi du 26 juin 1963 créant un Ordre des architectes viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, interprété en ce sens que cette disposition n'habilite pas l'Ordre des architectes à ester en justice contre toute infraction aux lois et règlements protégeant le titre et la profession d'architecte ni en tant que partie civile devant le juge pénal, sur citation directe ou non, ni en tant que demandeur devant le juge civil, soit afin d'obtenir la réparation d'un dommage, soit afin de requérir des mesures tendant à prévenir une infraction aux lois et règlements protégeant le titre et la profession d'architecte, bien qu'une association professionnelle puisse demander la réparation du dommage qui découle de l'atteinte aux intérêts qu'elle entend protéger et puisse ester en justice pour protéger les droits personnels auxquels peuvent prétendre ses membres en tant qu'associés, de sorte qu'elle peut également requérir des mesures devant le juge civil en tant que demandeur en vue de prévenir l'atteinte à un intérêt professionnel ?

Bij zijn arrest nr. 27/2000 van 21 maart 2000 heeft het Hof geoordeeld dat een dergelijk vermoeden geen inbreuk maakt op het vermoeden van onschuld dat onder meer is gewaarborgd door artikel 6.2 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens.
Par son arrêt n° 27/2000, du 21 mars 2000, la Cour a jugé qu'une telle présomption ne portait pas atteinte à la présomption d'innocence garantie notamment par l'article 6.2 de la Convention européenne des droits de l'homme.

De Commissie verzoekt het Hof een forfaitaire som op te leggen vanaf de datum van het eerste arrest tot Portugal een einde heeft gemaakt aan de inbreuk, tot op heden een bedrag van5 385 995 EUR.
La Commission demande à la Cour de lui infliger le paiement d’une somme forfaitaire à compter de la date du premier arrêt jusqu’à ce que le Portugal ait mis fin au manquement, ce qui correspond, à ce jour, à un montant de 5 385 995 euros.

De Commissie verzoekt het Hof van Justitie van de EU een forfaitaire som op te leggen vanaf de datum van het eerste arrest totdat de lidstaat een einde heeft gemaakt aan de inbreuk of, bij niet-nakoming, tot aan de datum van het tweede arrest, gebaseerd op een bedrag per dag vermenigvuldigd met het aantal dagen dat de inbreuk voortduurt, tot een bedrag van 15 943 620 EUR.
La Commission demande à la Cour de justice de l’Union européenne d’infliger le paiement d’une somme forfaitaire à compter de la date du premier arrêt jusqu’à ce que l’État membre ait mis fin au manquement ou, en l’absence de mise en conformité, jusqu’à la date du second arrêt, sur la base d’un montant journalier multiplié par le nombre de jours qu’aura duré l’infraction, ce qui correspond, à ce jour, à un montant de 15 943 620 euros.

In dit arrest heeft het Hof van Beroep, binnen de grenzen van het arrest geveld door het Hof van Cassatie, geoordeeld dat het gebruik van zowel verwarmingsgasolie als brandstof voor de motor van een voertuig dat op de openbare weg rijdt zonder de wettelijk verschuldigde accijnzen te hebben betaald, een inbreuk inhoudt die bestraft wordt overeenkomstig artikel 436 van de programmawet van 27 december 2004.
Dans cet arrêt, la Cour d'appel de Bruxelles, statuant dans les limites de l'arrêt rendu par la Cour de cassation, a considéré que l'usage de gasoil de chauffage en tant que carburant pour moteur d'un véhicule circulant sur la voie publique sans avoir payé les droits d'accises légalement dus, constituait une infraction sanctionnée à l'article 436 de la loi-programme du 27 décembre 2004.

Een dergelijke veronderstelde verzaking, die van tevoren vastligt, en verwezenlijkt wordt zonder dat de schuldenaar die verzaakt, kan inschatten waarop de verzaking precies betrekking heeft en of zij eventueel niet strijdig is met zijn belangen, kan niet om dezelfde reden als de theorie van de noodtoestand of het waardenconflict een zodanige inbreuk verantwoorden op de waarborg die het beroepsgeheim voor de schuldenaar en voor zijn advocaat betekent » (Arbitragehof, arrest nr. 46/2000 van 3 mei 2000, considerans B.8.1.).
Une telle renonciation, présumée, anticipée, et accomplie sans que celui qui la fait ne puisse évaluer sur quel objet précis elle portera et si elle n'est pas, éventuellement, contraire à ses intérêts, ne saurait justifier, au même titre que la théorie de l'état de nécessité ou du conflit de valeurs, une atteinte de cette ampleur à la garantie que représente pour le débiteur et pour son avocat, le secret professionnel » (Cour d'arbitrage, arrêt 46/2000, du 3 mai 2000, considérant B.8.1.).

In zijn arrest van vandaag brengt het Hof om te beginnen in herinnering dat de terugkeerrichtlijn niet tot doel heeft alle nationale voorschriften inzake het verblijf van vreemdelingen te harmoniseren en zich er dus niet tegen verzet dat het recht van een lidstaat illegaal verblijf aanmerkt als een strafbaar feit en daarop strafrechtelijke sancties stelt om het plegen van een dergelijke inbreuk tegen te gaan en te bestraffen.
Dans son arrêt de ce jour, la Cour rappelle, à titre liminaire, que la directive retour n'entend pas harmoniser intégralement les règles des États membres sur le séjour des étrangers et, par conséquent, ne s’oppose pas à ce que le droit d’un État membre qualifie de délit le séjour irrégulier et prévoie des sanctions pénales pour dissuader et réprimer la commission d’une telle infraction .

In zijn arrest van 8 juli 2004, Commissie/België (C‑27/03), heeft het Hof verklaard dat België inbreuk had gemaakt op verschillende bepalingen van deze richtlijn doordat 114 agglomeraties van het Vlaamse Gewest, 60 agglomeraties van het Waalse Geweest en de Brusselse agglomeratie niet hadden voldaan aan de eisen van richtlijn 91/271.
Dans son arrêt du 8 juillet 2004, Commission / Belgique (C-27/03), la Cour a déclaré que la Belgique avait enfreint plusieurs dispositions de cette directive au motif que 114 agglomérations de la Région flamande, 60 agglomérations de la Région wallonne et l’agglomération bruxelloise ne s’étaient pas conformées aux exigences de la directive 91/271.

In het arrest van 5 november 2002 heeft het Europees Hof van Justitie geoordeeld dat de huidige bilaterale "Open skies"-overeenkomsten, die door 8 lidstaten (België, Denemarken, Duitsland, Finland, Luxemburg, Oostenrijk, Verenigd Koninkrijk en Zweden) zijn getekend, in twee opzichten een inbreuk op het EU-recht vormden:
Dans son arrêt du 5 novembre 2002, la Cour de justice des Communautés européennes a conclu que les accords bilatéraux "Ciel unique" actuels signés par huit États membres (Autriche, Belgique, Danemark, Finlande, Allemagne, Luxembourg, Royaume-Uni et Suède) sont contraires au droit communautaire sous deux aspects principaux: