Vertaling van "arrest moeten uitspreken " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

uitspraak doen,2.een vonnis vellen,een vonnis wijzen,een vonnis uitspreken,3.arrest wijzen
prononcer un arrêt | rendre un arrêt

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De verjaringstermijnen, die de rechtsstelsels van de verdragsluitende Staten met elkaar gemeen hebben, hebben verschillende doeleinden, waaronder het waarborgen van de rechtszekerheid door een termijn voor de rechtsvorderingen vast te stellen en het verhinderen van een aantasting van de rechten van de verdediging waaraan afbreuk zou kunnen worden gedaan indien de rechtbanken zich zouden moeten uitspreken over de gegrondheid van bewijselementen die onvolledig zouden zijn wegens de verstreken tijd (arrest Stubbings e.a. t. Verenigd Koninkrijk van 22 oktober 1996, Rec. 1996-IV, pp. 1502-1503, § 51) » (EHRM, 22 juni 2000, Coëme e.a. t. België, § 146).
Les délais de prescription, qui sont un trait commun aux systèmes juridiques des Etats contractants, ont plusieurs finalités, parmi lesquelles garantir la sécurité juridique en fixant un terme aux actions et empêcher une atteinte aux droits de la défense qui pourraient être compromis si les tribunaux étaient appelés à se prononcer sur le fondement d'éléments de preuve qui seraient incomplets en raison du temps écoulé (arrêt Stubbings et autres c. Royaume-Uni du 22 octobre 1996, Recueil 1996-IV, pp. 1502-1503, § 51) » (CEDH, 22 juin 2000, Coëme et autres c. Belgique, § 146).

De verjaringstermijnen, die de rechtsstelsels van de verdragsluitende Staten met elkaar gemeen hebben, hebben verschillende doeleinden, waaronder het waarborgen van de rechtszekerheid door een termijn voor de rechtsvorderingen vast te stellen en het verhinderen van een aantasting van de rechten van de verdediging waaraan afbreuk zou kunnen worden gedaan indien de rechtbanken zich zouden moeten uitspreken over de gegrondheid van bewijselementen die onvolledig zouden zijn wegens de verstreken tijd (arrest Stubbings e.a. t. Verenigd Koninkrijk van 22 oktober 1996, Rec. 1996-IV, pp. 1502-1503, § 51) » (EHRM, 22 juni 2000, Coëme e.a. t. België, § 146).
Les délais de prescription, qui sont un trait commun aux systèmes juridiques des Etats contractants, ont plusieurs finalités, parmi lesquelles garantir la sécurité juridique en fixant un terme aux actions et empêcher une atteinte aux droits de la défense qui pourraient être compromis si les tribunaux étaient appelés à se prononcer sur le fondement d'éléments de preuve qui seraient incomplets en raison du temps écoulé (arrêt Stubbings et autres c. Royaume-Uni du 22 octobre 1996, Recueil 1996-IV, pp. 1502-1503, § 51) » (CEDH, 22 juin 2000, Coëme et al. c. Belgique, § 146).

Het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU) heeft zich moeten uitspreken over de reikwijdte van de subsidiaire bescherming naar aanleiding van de zaak-Diakité (Zaak C-285/12). Het Hof wees in dat verband op 30 januari 2014 een arrest met daarin een aantal interessante preciseringen met betrekking tot de interpretatie van artikel 15 van richtlijn 2004/83/EG (nu 2011/95/EU) inzake minimumnormen voor de erkenning van onderdanen van derde landen en staatlozen als vluchteling of als persoon die anderszins internationale bescherming behoeft, en de inhoud van de verleende bescherming.
Amenée à se prononcer sur les contours du régime de la protection subsidiaire, la Cour de justice de l'Union européenne (CJUE) a rendu, le 30 janvier 2014, l'arrêt Diakité (aff. C-285/12) porteur d'intéressantes précisions sur l'interprétation à donner de l'article 15, de la directive 2004/83/CE (devenue depuis 2011/95/EU) concernant les normes minimales relatives aux conditions que doivent remplir les ressortissants des pays tiers ou les apatrides pour pouvoir prétendre au statut de réfugié ou les personnes qui, pour d'autres raisons, ont besoin d'une protection internationale, et relatives au contenu de ces statuts.

Zoals het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft opgemerkt, « kan de verjaring worden gedefinieerd als het recht dat bij de wet aan de dader van een misdrijf is toegekend om niet meer te worden vervolgd of berecht na het verstrijken van een bepaalde termijn sedert de feiten zich hebben voorgedaan. De verjaringstermijnen, die de rechtsstelsels van de verdragsluitende Staten met elkaar gemeen hebben, hebben verschillende doeleinden, waaronder het waarborgen van de rechtszekerheid door een termijn voor de rechtsvorderingen vast te stellen en het verhinderen van een aantasting van de rechten van de verdediging waaraan afbreuk zou kunnen worden gedaan indien de rechtbanken zich zouden moeten uitspreken over de gegrondheid van bewijselementen die onvolledig zouden zijn wegens de verstreken tijd (arrest Stubbings e.a. t. Verenigd Koninkrijk van 22 oktober 1996, Rec. 1996-IV, pp. 1502-1503, § 51) » (EHRM, 22 juni 2000, Coëme e.a. t. België, § 146).
Comme l'a relevé la Cour européenne des droits de l'homme, « la prescription peut se définir comme le droit accordé par la loi à l'auteur d'une infraction de ne plus être poursuivi ni jugé après l'écoulement d'un certain délai depuis la réalisation des faits. Les délais de prescription, qui sont un trait commun aux systèmes juridiques des Etats contractants, ont plusieurs finalités, parmi lesquelles garantir la sécurité juridique en fixant un terme aux actions et empêcher une atteinte aux droits de la défense qui pourraient être compromis si les tribunaux étaient appelés à se prononcer sur le fondement d'éléments de preuve qui seraient incomplets en raison du temps écoulé (arrêt Stubbings et autres c. Royaume-Uni du 22 octobre 1996, Recueil 1996-IV, pp. 1502-1503, § 51) » (CEDH, 22 juin 2000, Coëme et al. c. Belgique, § 146).

België kan dus niet eisen dat onder "unieke identificator" voortaan de combinatie van een IBAN rekeningnummer en de naam van de begunstigde moet worden verstaan. In een arrest van 2 september 2014 heeft de rechtbank van koophandel te Brussel zich over dergelijke fraude moeten uitspreken, waarbij bevestigd werd dat er geen fout wordt begaan als de betalingsdienstaanbieder het overschrijvingsorder uitvoert overeenkomstig de IBAN-code, zonder dat er overeenstemming is met de naam van de begunstigde Ook de Europese Commissie heeft hieromtrent reeds gecommuniceerd: "De invoering van de gemeenschappelijke eurobetalingsruimte heeft geen invloed gehad op de vergelijkende controle van de naam van de rekeninghouder met de naam in de overschrijvingsopdracht. Al voor de invoering van IBAN was het namelijk zo dat banken niet verplicht waren deze controle uit te voeren".
Dans un arrêt décision du 2 septembre 2014, le tribunal de commerce de Bruxelles avait eu à connaître de ce type de fraude et il a été confirmé qu'aucune faute n'est commise si le prestataire de paiement exécute l'ordre de virement conformément au code IBAN sans qu'il y ait concordance avec le nom du bénéficiaire. La Commission européenne a également déjà communiqué à cet effet que "La vérification de la cohérence entre le nom indiqué dans le virement et le nom du titulaire du compte n'a pas changé avec l'arrivée de SEPA. Avant l'utilisation du code IBAN, les banques n'étaient pas non plus tenues de procéder à cette vérification"".

De vonnisgerechten, waaronder het Hof van Cassatie, verwerpen het argument dat dit in strijd is met het Europees Verdrag voor de Bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM), meer bepaald met artikel 6 van dit verdrag (recht op een eerlijk proces) dat nochtans van toepassing is op de gerechtelijke instanties die zich moeten uitspreken over de verlenging van de voorlopige hechtenis, zoals werd bevestigd door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in het arrest van 24 november 1993 (Imbrioscia/Zwitserland).
Les juridictions, dont la Cour de cassation, rejettent l'argumentation consistant à considérer que cette situation est contraire à la Convention européenne des droits de l'homme et particulièrement à son article 6 (droit du procès équitable) qui est pourtant applicable aux juridictions apprêtées à statuer sur le maintien de la détention préventive comme l'a rappelé la Cour européenne des droits de l'homme dans son arrêt du 24 novembre 1993 (Imbrioscia/Suisse).

Ze bepaalt dat de strafrechter zich van nu af aan expliciet zal moeten uitspreken over de kwestie of een persoon die hij veroordeeld zal hebben voor een misdaad of delict, als bijkomende straf bij deze veroordeling, ontzet zal worden uit zijn kiesrechten en, zo ja, zal hij de duurtijd van deze onmogelijkheid moeten vastleggen in het vonnis of het arrest van veroordeling : voor een criminele straf, levenslang of voor een termijn van twintig tot dertig jaar (artikel 31 van het Strafwetboek), of van tien tot twintig jaar (artikel 32 van het Strafwetboek); voor een termijn van vijf tot tien jaar in geval van correctionele straf (artikel 33 en nieuw artikel 33bis van het Strafwetboek).
Elle prévoit que le juge pénal sera dorénavant tenu de se prononcer explicitement sur le point de savoir si la personne qu'il aura condamnée du chef d'un crime ou d'un délit devra, à titre de peine accessoire à cette condamnation, encourir une privation de ses droits électoraux et, dans l'affirmative, il devra fixer la durée de cette incapacité dans le jugement ou l'arrêt de condamnation : pour une peine criminelle, à perpétuité ou pour un terme de vingt à trente ans (article 31 du Code pénal), ou de dix à vingt ans (article 32 du Code pénal); pour un terme de cinq à dix ans en cas de peine correctionnelle (articles 33 et 33bis nouveau du Code pénal).

Het Hof heeft zich in zijn arrest moeten uitspreken over de middelen die werden aangevoerd tot nietigverklaring van de richtlijn en met name over de niet-naleving van de fundamentele rechten inzake de eerbiediging van de menselijke waardigheid en de menselijke integriteit door artikel 5 van de richtlijn.
La Cour a été amenée à se prononcer sur les moyens qui ont été soulevés en vue de l'annulation de la directive dans le cadre de son arrêt et notamment sur le non-respect des droits fondamentaux relatifs au respect de la dignité humaine et à l'intégrité humaine au regard de l'article 5 de la directive pour demander l'annulation de cette directive.