Traduction de «arrest van 9 november 2004 hebben » (Néerlandais → Français) :

Op 19 november 2015 hebben de rechters-verslaggevers T. Giet en R. Leysen, met toepassing van artikel 72, eerste lid, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, het Hof ervan in kennis gesteld dat zij ertoe zouden kunnen worden gebracht voor te stellen het onderzoek van de zaak af te doen met een arrest gewezen op voorafgaande rechtspleging.
Le 19 novembre 2015, en application de l'article 72, alinéa 1, de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle, les juges-rapporteurs T. Giet et R. Leysen ont informé la Cour qu'ils pourraient être amenés à proposer de mettre fin à l'examen de l'affaire par un arrêt rendu sur procédure préliminaire.

Op 18 november 2015 hebben de rechters-verslaggevers P. Nihoul en E. Derycke, met toepassing van artikel 71, eerste lid, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, de voorzitter ervan in kennis gesteld dat zij ertoe zouden kunnen worden gebracht aan het Hof, zitting houdende in beperkte kamer, voor te stellen een arrest te wijzen waarin wordt vastgesteld dat de prejudiciële vraag klaarblijkelijk niet tot de bevoegdheid van het Hof behoort.
Le 18 novembre 2015, en application de l'article 71, alinéa 1, de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle, les juges-rapporteurs P. Nihoul et E. Derycke ont informé le président qu'ils pourraient être amenés à proposer à la Cour, siégeant en chambre restreinte, de rendre un arrêt constatant que la question préjudicielle ne relève manifestement pas de la compétence de la Cour.

Het hof van beroep van Gent in een arrest van 21 april 2004, en het Hof van Cassatie in een arrest van 9 november 2004, hebben er immers nogmaals op gewezen dat verenigingen waarden kunnen verdedigen van intolerantie, die zijn ingegeven door racisme en xenofobie en die niet compatibel zijn met de waarden van een democratische, vrije en pluralistische samenleving.
Tant il est vrai, comme l'ont rappelé la cour d'appel de Gand, dans un arrêt du 21 avril 2004, et la Cour de cassation, dans un arrêt du 9 novembre 2004, que des associations peuvent véhiculer « des valeurs d'intolérance inspirées du racisme et de la xénophobie, lesquelles sont incompatibles avec les valeurs d'une société démocratique, libre et pluraliste ».

Het hof van beroep van Gent in een arrest van 21 april 2004, en het Hof van Cassatie in een arrest van 9 november 2004 hebben er immers nogmaals op gewezen dat verenigingen waarden kunnen verdedigen van intolerantie, die zijn ingegeven door racisme en xenofobie en die niet compatibel zijn met de waarden van een democratische, vrije en pluralistische samenleving.
Tant il est vrai, comme l'ont rappelé la cour d'appel de Gand, dans un arrêt du 21 avril 2004, et la Cour de cassation, dans un arrêt du 9 novembre 2004, que des associations peuvent véhiculer « des valeurs d'intolérance inspirées du racisme et de la xénophobie, lesquelles sont incompatibles avec les valeurs d'une société démocratique, libre et pluraliste ».

Het hof van beroep van Gent in een arrest van 21 april 2004, en het Hof van Cassatie in een arrest van 9 november 2004, hebben er immers op gewezen dat verenigingen waarden kunnen verdedigen van intolerantie, die zijn ingegeven door racisme en xenofobie en die niet compatibel zijn met de waarden van een democratische, vrije en pluralistische samenleving.
Tant il est vrai, comme l'ont rappelé la cour d'appel de Gand, dans un arrêt du 21 avril 2004, et la Cour de cassation, dans un arrêt du 9 novembre 2004, que des associations peuvent véhiculer « des valeurs d'intolérance inspirée du racisme et de la xénophobie, lesquelles sont incompatibles avec les valeurs d'une société démocratique, libre et pluraliste ».

Het Hof heeft op vergelijkbare wijze, bij het arrest nr. 170/2003 van 17 december 2003 (met betrekking tot de artikelen 32, 2°, en 46, § 2, in samenhang gelezen met artikel 792, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek), de arresten nrs. 166/2005 van 16 november 2005, 34/2006 van 1 maart 2006 en 43/2006 van 15 maart 2006 (alle drie met betrekking tot artikel 71 van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn), het arrest nr. 85/2007 van 7 juni 2007 (met betrekking tot artikel 39 van het Vlaams decreet van 22 december 1995 houdende bepalingen tot begeleiding van de begroting 1996, zoals gewijzigd bij het decreet van 30 juni 2000, en vóór de wijziging ervan bij het decreet van 7 mei 2004) en het arrest nr. 123/2007 van 26 september 2007 (met betrekking tot artikel 26, § 4, van het decreet van het Vlaamse Gewest van 19 april 1995 houdende maatregelen ter bestrijding en voorkoming van leegstand en verwaarlozing van bedrijfsruimten, vóór de vervanging ervan bij artikel 6 van het decreet van 23 juni 2006), geoordeeld dat een bepaling op grond waarvan een beroepstermijn begint te lopen op de datum van verzending van de beslissing in kwestie, de rechten van verdediging van de rechtzoekende op onevenredige wijze beperkt.
La Cour a jugé de manière semblable qu'une disposition qui énonce qu'un délai de recours court à partir de la date d'envoi de la décision concernée restreint de manière disproportionnée les droits de la défense du justiciable par les arrêts n 170/2003 du 17 décembre 2003 (concernant les articles 32, 2°, et 46, § 2, combinés avec l'article 792, alinéa 2, du Code judiciaire), 166/2005 du 16 novembre 2005, 34/2006 du 1 mars 2006 et 43/2006 du 15 mars 2006 (concernant tous trois l'article 71 de la loi du 8 juillet 1976 organique des centres publics d'action sociale), 85/2007 du 7 juin 2007 (concernant l'article 39 du décret flamand du 22 décembre 1995 contenant diverses mesures d'accompagnement du budget 1996, tel qu'il a été modifié par le décret du 30 juin 2000, et avant sa modification par le décret du 7 mai 2004) et 123/2007 du 26 septembre 2007 (concernant l'article 26, § 4, du décret de la Région flamande du 19 avril 1995 portant des mesures visant à lutter contre et à prévenir la désaffectation et l'abandon de sites d'activité économique, avant son remplacement par l'article 6 du décret du 23 juin 2006).

In zijn arrest "Alimanovic" wijst het Hof van Justitie van de Europese Unie zelfs het idee van een gepersonaliseerd onderzoek af voor de economisch niet actieve burgers die werknemer geweest zijn en die deze status gedurende zes maanden behouden hebben: "In dit verband heeft het Hof weliswaar reeds geoordeeld dat richtlijn 2004/38 vereist dat de lidstaat rekening houdt met de individuele situatie van een betrokkene wanneer hij op het punt staat een verwijderingsmaatregel te nemen of vast te stellen dat die persoon in het kader van diens verblijf een onredelijke belasting voor het socialebijstandsstelsel teweegbrengt (arrest Brey, C 140/12, EU:C:2013:565, punten 64, 69 en 78), doch een dergelijk individueel onderzoek is in een situatie als die van het hoofdgeding niet geboden.
Dans son arrêt "Alimanovic", la Cour de Justice de l'Union européenne refuse même l'idée d'un examen personnalisé dans le cas de citoyens économiquement inactifs qui ont été travailleurs et ont conservé ce statut pendant six mois: "À cet égard, il y a lieu de préciser que, si la Cour a déjà jugé que la directive 2004/38 exige que l'État membre prenne en compte la situation individuelle d'une personne intéressée lorsqu'il est sur le point d'adopter une mesure d'éloignement ou de constater que cette personne occasionne une charge déraisonnable pour le système d'assistance sociale dans le cadre de son séjour (arrêt Brey, C 140/12, EU:C:2013:565, points 64, 69 et 78), un tel examen individuel ne s'impose cependant pas dans un cas de figure tel que celui de l'affaire au principal.

In dit arrest heeft het Hof van Beroep, binnen de grenzen van het arrest geveld door het Hof van Cassatie, geoordeeld dat het gebruik van zowel verwarmingsgasolie als brandstof voor de motor van een voertuig dat op de openbare weg rijdt zonder de wettelijk verschuldigde accijnzen te hebben betaald, een inbreuk inhoudt die bestraft wordt overeenkomstig artikel 436 van de programmawet van 27 december 2004.
Dans cet arrêt, la Cour d'appel de Bruxelles, statuant dans les limites de l'arrêt rendu par la Cour de cassation, a considéré que l'usage de gasoil de chauffage en tant que carburant pour moteur d'un véhicule circulant sur la voie publique sans avoir payé les droits d'accises légalement dus, constituait une infraction sanctionnée à l'article 436 de la loi-programme du 27 décembre 2004.